Πολύ σκληρά για να πεθάνουν
- Τα βακτήρια ακόμα δεν έχουν ταυτοποιηθεί, μοιάζουν όμως με τα κυανοβακτήρια Gloeocapsa
Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Βακτήρια από βράχους στις νότιες ακτές της Βρετανίας επέζησαν για 553 ημέρες στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ανακοίνωσαν τη Δευτέρα ερευνητές που συνεργάζονται με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος.Παλαιότερα πειράματα είχαν δείξει ότι σπόρια διαφόρων βακτηρίων μπορούν να επιζούν για χρόνια στο Διάστημα, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο με ζωντανά κύτταρα.
Μικρόβια που αντέχουν τις ακραίες συνθήκες του Διαστήματος θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε συστήματα ανακύκλωσης για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές, ανέφερε στο BBC η υπεύθυνη του πειράματος.
«Υπάρχει επίσης η ιδέα ότι, αν πρόκειται να δημιουργήσουμε βάσεις στη Σελήνη ή στον Άρη, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε βακτήρια για "βιο-εξόρυξη", να τα χρησιμοποιήσουμε δηλαδή για την εξαγωγή σημαντικών μεταλλευμάτων από τα πετρώματα» είπε η Δρ Κάρεν Όλσον-Φράνσις του Ανοιχτού Πανεπιστημίου.
Η έρευνα φαίνεται επίσης να ενισχύει τη θεωρία της πανσπερμίας, σύμφωνα με την οποία η ζωή στη Γη προήλθε από εξωγήινα μικρόβια που έφτασαν στον πλανήτη με αστεροειδείς.
Τα συγκεκριμένα βακτήρια ζουν πάνω και μέσα στα απόκρημνα βράχια του Μπιρς στις ακτές του Ντέβον. Κομμάτια πέτρας που περιείχαν διάφορα είδη μικροβίων μεταφέρθηκαν για ενάμισι χρόνο σε μια ανοιχτή πλατφόρμα που βρίσκεται στην άκρη του καινούργιου ευρωπαϊκού εργαστηρίου Columbus στον ISS.
Ενάμισι χρόνο αργότερα, τα πετρώματα επέστρεψαν στη Γη για ανάλυση.
Η ομάδα της Δρ Όλσον-Φράνσις εντόπισε τότε ζωντανές αποικίες ενός βακτηρίου που επέζησε τις ακραίες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και τον ανελέητο βομβαρδισμό της υπεριώδους ακτινοβολίας και των κοσμικών ακτίνων.
Το μικρόβιο δεν έχει ταυτοποιηθεί ακόμα και ονομάζεται απλώς «OU-20». Μοιάζει πάντως με τα κυανοβακτήρια (φωτοσυνθετικά βακτήρια) του γένους Gloeocapsa.
«Τα Gloeocapsa σχηματίζουν μια αποικία από πολυάριθμα κύτταρα, η οποία πιθανότατα προστατεύει τα κύτταρα στο κέντρο της από την υπεριώδη ακτινοβολία, και επιπλέον παρέχει προστασία από την εξάχνωση του νερού», ανέφερε στο BBC ο καθηγητής Τσαρλς Κόκελ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
«Υποψιάζομαι ότι έχουν επίσης πολύ καλούς μηχανισμούς επιδιόρθωσης του DNA» πρόσθεσε.
Μετά την επιστροφή τους, τα σκληροτράχηλα μικρόβια ζουν και βασιλεύουν σε εργαστήριο του Ανοιχτού Πανεπιστημίου στο Μίλτον Κέινς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου