Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Βροχή των Λεοντιδών: Πέμπτη 17 και Παρασκευή 18 Νοεμβρίου


http://spaceweather.com/swpod2009/16nov09/visibility.jpg?PHPSESSID=t5nolp8fcnsf94ibrg9m85v3o3

Το φαινόμενο παρατηρείται κάθε χρόνο και διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες, από τις 7 έως τις 28 Νοεμβρίου

Μία από τις πιο θεαματικές "βροχές" διάττοντων αστέρων, των Λεοντιδών, θα συμβεί την Πέμπτη 17 και την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου.

Το φαινόμενο παρατηρείται κάθε χρόνο και διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες, από τις 7 έως τις 28 Νοεμβρίου, το αποκορύφωμα του όμως αναμένεται τις νύχτες της 17ης και 18ης Νοεμβρίου και η καλύτερη στιγμή παρατήρησης είναι λίγο πριν το ξημέρωμα.
Ο ρυθμός πτώσης των φωτεινών μετεώρων -που γίνεται με ταχύτητα περίπου 71 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο- υπολογίζεται σε 15 ανά ώρα κατά μέσο όρο.
Γιατί ονομάζονται Λεοντίδες
Οι βροχές των μετεώρων παίρνουν το όνομα του αστερισμού που βρίσκεται στην περιοχή του ουρανού όπου εκδηλώνονται (π.χ. Ωριωνίδες, Αιγοκερίδες, Yδροχοΐδες, Περσείδες κ.α.).
Οι Λεοντιδες, αν και έρχονται από τον κομήτη 55Ρ/Τέμπελ-Τατλ, οφείλουν το όνομά τους στον αστερισμό του Λέοντα, αφού οπτικά δίνουν την εντύπωση πως προέρχονται από εκεί.

Εξαιτίας της τροχιάς του κομήτη Τέμπελ-Τατλ, που έχει αντίθετη φορά από αυτήν της Γης, με συνέπεια τα θραύσματά του να συγκρούονται με τον πλανήτη μας μετωπικά, με ταχύτητα σχεδόν διπλάσια από αυτή άλλων διαττόντων. Αναπτύσσεται, έτσι, μια μεγαλύτερη θερμοκρασία λόγω της τριβής κατά τη διέλευση των μετεώρων μέσω της γήινης ατμόσφαιρας, με αποτέλεσμα τα «πεφταστέρια» να καίγονται πιο έντονα και να εκπέμπουν περισσότερη λάμψη κατά την πτώση τους, κάνοντας τους Λεοντίδες να ξεχωρίζουν από τα άλλα πεφταστέρια.
Θύελλα πεφταστεριών!

Από ιστορική άποψη, οι Λεοντίδες έχουν δημιουργήσει μερικά από τα πιο θεαματικά φαινόμενα στους ουρανούς του πλανήτη μας και μάλιστα υπήρξαν φορές, ιδίως μεταξύ των ετών 1998 - 2002, που εξελίχτηκαν σε πραγματική "θύελλα" μετεώρων, στη διάρκεια της οποίας πολλές χιλιάδες "αστεριών" φαίνονταν να πέφτουν κάθε ώρα στη Γη.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτές οι "θύελλες" λαμβάνουν χώρα περιοδικά, ανά 33 χρόνια περίπου, για άγνωστους λόγους. Η τελευταία τέτοια θεαματική «θύελλα» συνέβη το 2002, συνεπώς η επόμενη θα υπάρξει κάπου κοντά στο 2035. Φέτος θα πρέπει να αναμένεται μια ήπια δραστηριότητα.

Ετσι κι αλλιώς, αυτή η αβεβαιότητα ισχύει γενικότερα στην παρατήρηση διαττόντων αστέρων, καθώς κανείς ποτέ δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το τι θα συμβεί και, φυσικά, κατά πόσο οι καιρικές συνθήκες θα επιτρέψουν την παρακολούθηση του φαινομένου.

Με πληροφορίες από το ΑΠΕ

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Το Ηλιακό Σύστημα «περιείχε κάποτε έναν ακόμα γιγάντιο πλανήτη»


Χαμένος στο Διάστημα: ένας παλιός μας γείτονας δεν αποκλείεται να κυκλοφορεί κάπου εκεί έξω (Καλλιτεχνική απεικόνιση, Southwest Research Institute)
Χαμένος στο Διάστημα: ένας παλιός μας γείτονας δεν αποκλείεται να κυκλοφορεί κάπου εκεί έξω (Καλλιτεχνική απεικόνιση, Southwest Research Institute) 
Ένας γιγάντιος πλανήτης στο μέγεθος του Ποσειδώνα δεν αποκλείεται να εξοστρακίστηκε από το Ηλιακό Σύστημα στα αρχικά στάδια της εξέλιξής του, υπολογίζουν Αμερικανοί ερευνητές.

Η υπόθεση του επιπλέον πλανήτη προτείνεται ως εξήγηση σε ένα μυστήριο που απασχολεί τους πλανητολόγους εδώ και καιρό: γιατί οι (υπόλοιποι) πλανήτες βρίσκονται στις θέσεις όπου τους βλέπουμε σήμερα;

Η μελέτη της κίνησης των πλανητών και των σωμάτων της Ζώνης του Κούιπερ -ενός βασιλείου παγωμένων αστεροειδών πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα- υποδεικνύει ότι το Ηλιακό Σύστημα πρέπει να πέρασε μια μεγάλη αναστάτωση 600 εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό του.

Λόγω αυτής της «δυναμικής αστάθειας», πολλά μικρά σώματα πρέπει να εκτινάχθηκαν προς τα έξω, μέχρι τη Ζώνη του Κούιπερ, ενώ ο Δίας πρέπει να μετακινήθηκε πιο κοντά στον Ήλιο.

Το σενάριο αυτό παρουσιάζει όμως ένα πρόβλημα: οι προσομοιώσεις που τρέχουν οι επιστήμονες εδώ και χρόνια δείχνουν ότι η μεταπήδηση του Δία σε νέα τροχιά θα είχε διαταράξει σε υπερβολικό βαθμό τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών. Σε πολλές προσομοιώσεις, για παράδειγμα, η Γη συγκρούεται με τον Άρη ή την Αφροδίτη.

Μια πιθανή λύση προτείνεται τώρα από τον Ντέιβιντ Νεσβόρνι του Ερευνητικού Ινστιτούτου Southwest στο Τέξας. Ο αστρονόμος εκτιμά ότι το πρόβλημα θα λυνόταν αν το νεαρό Ηλιακό Σύστημα περιείχε έναν ακόμα γιγάντιο πλανήτη, στο μέγεθος του Ουρανού ή του Ποσειδώνα, ο οποίος εκτινάχθηκε στο διαστρικό διάστημα λόγω της δυναμικής αστάθειας.

Ο «εξοστρακισμός» αυτού του πλανήτη θα επέτρεπε στον Δία να μετακινηθεί προς τα μέσα χωρίς να διαταράξει τόσο πολύ τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών. Στις προσομοιώσεις του Νεσβόρνι, η προσθήκη του επιπλέον πλανήτη πράγματι οδηγεί στην κατάσταση που παρατηρούμε σήμερα στο Ηλιακό Σύστημα.

Εξάλλου, επισημαίνει ο ερευνητής στο Astrophysical Research Letters, η υπόθεση του εξοστρακισμένου πλανήτη ενισχύεται από την ανακάλυψη πολλών «αδέσποτων» πλανητών που κινούνται χαμένοι στο διαστρικό κενό.
Newsroom ΔΟΛ

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Γιγαντιαίος αστεροειδής θα περάσει ξυστά από τη Γη


Αστεροειδής με διάμετρο 400μ (1.300 πόδια) θα περάσει δίπλα από τη Γη την Τρίτη, πιο κοντά ακόμη και από τη Σελήνη. Δεν παρουσιάζει κανένα κίνδυνο για τη Γη και θα είναι αόρατος με γυμνό μάτι.
Ο αστεροειδής 2005 YU55 θα έχει την πλησιέστερη προσέγγιση, σε απόσταση 325.000 χιλιομέτρων (202.000 μίλια), στις 23.28 ώρα Γκρήνουιτς (GMT). Είναι ο πλησιέστερος αστεροειδής που έχει περάσει από τη Γη τα τελευταία 200 χρόνια. Είναι επίσης ο μεγαλύτερος διαστημικός βράχος που έχει προσπεράσει τόσο κοντά τη Γη από το 1976.
Η επόμενη επίσκεψη από ένα τέτοιο μεγάλο αστεροειδή θα είναι το 2028.
Ο σε μέγεθος αεροσκάφους αστεροειδής είναι απίστευτα σκουρόχρωμος σε ορατά μήκη κύματος και σχεδόν σφαιρικός, ενώ περιστρέφεται τεμπέλικα περίπου μία φορά κάθε 20 ώρες.
"Αυτή είναι η πιο κοντινή προσέγγιση από έναν αστεροειδή τόσο μεγάλο που έχουμε ζήσει ποτέ και γνωρίζαμε εκ των προτέρων», είπε ο Lance Benner του Jet Propulsion Laboratory της NASA. «Ο 2005 YU55 δεν μπορεί να χτυπήσει τη Γη, τουλάχιστον κατά το διάστημα που μπορούμε να υπολογίσουμε την κίνηση αξιόπιστα - η οποία εκτείνεται για αρκετές εκατοντάδες χρόνια», είπε.
Το πέρασμα του δίνει στους αστρονόμους μια σπάνια ευκαιρία να μελετήσουν τον αστεροειδή με λεπτομέρεια. Οι ακριβείς λεπτομέρειες της διαδρομής του αστεροειδούς θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να προβλέψουν πού θα πάει πολύ πιο μακριά στο μέλλον. Οι ερασιτέχνες αστρονόμοι μπορούν να πάρουν μια γεύση από αυτόν με τα τηλεσκόπια των 15cm ή μεγαλύτερα, σύμφωνα με τη NASA.
Η Γη έχει αρκετούς τακτικούς επισκέπτες, όπως o YU55 2005 - με πιο γνωστό τον αστεροειδή Apophis o οποίος έχει και στο παρελθόν θεωρηθεί ως πιθανή μελλοντική πρόσκρουση στη Γη όταν θα επιστρέφει στην γειτονιά μας, το 2029 και ξανά το 2036. Όμως, σύμφωνα με τις τελευταίες υπολογισμούς, δεν υπάρχει κίνδυνος ούτε από τον Apophis, μολονότι θα περάσει πολύ κοντά στην Γη στις 13 Απριλίου 2029 - σε απόσταση μόλις 29.500 χιλιόμετρα (18.300 μίλια).
enet.gr

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...