Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Μ. Δανέζης για το «σωματίδιο του Θεού» και τη νέα πραγματικότητα «άνευ θανάτου»


Μάνος Δανέζης (σ. ΑΦ: Είπε κανείς ότι οι ΈΛ-ληνες έπαψαν να φαντάζονται, να δημιουργούν και να χαρίζουν δωρεάν τα φώτα της γνώσης και της προόδου στον κόσμο; Δεύτε λάβετε γνώση και "καλόν" προβληματισμό, από ένα γνήσιο τέκνο της μητέρας ΕΛ-λάδος και άξιον... συνεχιστή, κατά πως φαίνεται, της Αρχαίας σοφίας και πνεύματος)  «Οταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή....
πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι χάνεται ή εμφανίζεται ή δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας»
 Πριν λίγες μέρες μια είδηση έκανε το γύρο του κόσμου, κάνοντας λόγο για τη μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη των τελευταίων ετών: οι ερευνητές στο Cern εντόπισαν επιτέλους το πολυδιαφημιζόμενο Σωματίδιο του Θεού ή Μποζόνιο του Χιγκς, όπως είναι η επίσημη ονομασία του.  Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για το πρωταρχικό στοιχείο ύλης που θα μας αποκαλύψει ό,τι δεν γνωρίζουμε για τη φύση της πραγματικότητας και το σύμπαν, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του εως τώρα. Μια ανακάλυψη που αναμένεται να φέρει τα πάνω- κάτω στην εικόνα που έχουμε για τον κόσμο... Καθώς λοιπόν τα διθυραμβικά σχόλια για τη σπουδαία αυτή ανακάλυψη έδιναν και έπαιρναν, αποφασίσαμε να ζητήσουμε την άποψη ενός ειδικού, παλιού γνώριμου του ΑΒΑΤΟΝ, του επίκουρου καθηγητή αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μάνου Δανέζη.

 Στη συζήτηση που ακολουθεί, ο Δρ. Δανέζης μας λέει ότι το μοντέλο της ύλης που ξέραμε έχει πλέον ριζικά αλλάξει και μας αποκαλύπτει τι στην πραγματικότητα είναι η υλική υπόσταση του ανθρώπου. Στο πλαίσιο αυτής της «νέας πραγματικότητας» ακόμα και ο θάνατος θα μπορούσε να ξεπεραστεί!
- Καθηγητά Δανέζη ξέρω ότι παρακολουθείτε με μεγάλο ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στο CERN. Πως σχολιάζετε τις τελευταίες εκκωφαντικές εξελίξεις; 
 Να ξεκινήσω λέγοντας ότι σέβομαι απεριόριστα όλους τους επιστήμονες που αγωνίζονται να βρουν κάτι καινούργιο, που υπόσχεται να αλλάξει τη ζωή μας. Αυτό όμως που με βρίσκει αντίθετο είναι όλο αυτό το μάρκετινγκ που αρχίζει να απλώνεται γύρω από την επιστήμη. Επιχειρείται ένας εξευτελισμός της δηλαδή, με όρους αγοράς. Η έρευνα για την ανεύρεση του Μποζονίου Χίγκς είναι η μόνη έρευνα που δοξάστηκε και πλασαρίστηκε ως μεγάλο γεγονός, προτού καν αυτό ανακαλυφθεί. Μιλάμε για κάτι καθαρά αντιεπιστημονικό. Χρειάζονται πολλές επαναλήψεις ενός πειράματος, επαληθεύσεις και αξιολόγηση των δεδομένων από την υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα για να δημοσιευτεί κάτι επίσημα. Πρέπει να έχει προηγηθεί μια «βάσανος επιστημονική» πριν αρχίσουμε τις ανακοινώσεις. Δεν στήνουμε γιορτές και πανηγύρια για κάτι το οποίο υποτίθεται ότι ΘΑ βρούμε. Μα όλα τα ΜΜΕ παρουσίασαν ως γεγονός την ανακάλυψη του σωματιδίου...

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Οταν ο Δίας... παίζει κρυφτό

ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ

Στις 4 τα χαράματα και για μία ώρα θα καλυφθεί από τη Σελήνη ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Η παρατήρηση του φαινομένου μπορεί να γίνει και με γυμνό μάτι

Το φαινόμενο της απόκρυψης του Δία θα είναι ορατό πρώτα στη Νότια Ελλάδα και όσο θα εξελίσσεται θα φαίνεται και στις βορειότερες περιοχές
Το φαινόμενο της απόκρυψης του Δία θα είναι ορατό πρώτα στη Νότια Ελλάδα και όσο θα εξελίσσεται θα φαίνεται και στις βορειότερες περιοχές
Ενα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο θα μπορέσουν να παρατηρήσουν όσοι ξενυχτήσουν απόψε για να δουν την «απόκρυψη του Δία».
Στις 4 τα ξημερώματα της Κυριακής ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος θα κρυφτεί για μία ώρα πίσω από τη Σελήνη, προσφέροντας τη δυνατότητα στους ερασιτέχνες αστρονόμους να κάνουν εξαιρετικές αστροφωτογραφήσεις. Η απόκρυψη του Δία θα γίνει από τον μηνίσκο της Σελήνης, ενώ η επανεμφάνισή του θα γίνει από τη σκοτεινή πλευρά της. Το φαινόμενο θα είναι πλήρως ορατό σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Ασία.
Ο διευθυντής του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, Διονύσης Σιμόπουλος, επισημαίνει ότι η παρατήρηση του φαινομένου μπορεί να γίνει και διά γυμνού οφθαλμού και δίνει χρήσιμες συμβουλές σε όσους αποφασίσουν να ξενυχτήσουν το Σάββατο. «Το φαινόμενο θα είναι ορατό πρώτα στη Νότια Ελλάδα και στη συνέχεια βορειότερα. Αυτό σημαίνει ότι όποιος είναι στην Κρήτη θα το δει στις 4.05, ενώ οι κάτοικοι της Αθήνας και της Βόρειας Ελλάδας θα το δουν στις 4.10 και στις 4.15 αντίστοιχα. Η παρατήρηση με γυμνό μάτι είναι δυνατή επειδή η Σελήνη δεν θα είναι λαμπερή».
Οταν ο Δίας... παίζει κρυφτό
Εκπληξη
Για όσους έχουν κιάλια ή μικρό τηλεσκόπιο η παρατήρηση του φαινομένου θα έχει και άλλες εκπλήξεις. «Με τον εξοπλισμό αυτό θα είναι δυνατή και η παρατήρηση των δορυφόρων του Δία την ώρα που κρύβονται πίσω από τη Σελήνη. Πρώτα θα κρυφτούν η Ιώς και η Ευρώπη, στη συνέχεια θα ακολουθήσει ο Δίας και μετά η Καλλιστώ και ο Γανυμήδης. Πρέπει να επισημάνουμε, πάντως, ότι επειδή η Σελήνη θα είναι πολύ κοντά στον ανατολικό ορίζοντα, θα πρέπει αυτός να είναι ελεύθερος για να γίνει ορατό το φαινόμενο. Αν υπάρχει ένα βουνό μπροστά, η παρατήρηση θα είναι αδύνατη», τονίζει ο κ. Σιμόπουλος.
Το βράδυ του Σαββάτου τις πύλες του στο κοινό θα ανοίξει ο αστρονομικός σταθμός Κρυονερίου Κορινθίας. Από τις 9 το βράδυ και μετά οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν ομιλίες και προβολές, ενώ όσοι θέλουν θα μπορέσουν να παρατηρήσουν τον νυχτερινό ουρανό με τα τηλεσκόπια της Ελληνικής Αστρονομικής Ενωσης.
Στέλιος Βογιατζάκης  - Από το Έθνος

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Αναζητούν ωκεανούς σε εξωπλανήτες!

Οι ερευνητές πιστεύουν πως η ύπαρξη ωκεανών επηρεάζει την ανάκλαση του φωτός από την επιφάνεια του πλανήτη, μεταβάλλοντας τη λεγόμενη ακτινοβολία

Αναζητούν ωκεανούς σε εξωπλανήτες!

Η αναζήτηση πλανητών σε άλλα ηλιακά συστήματα είναι ένας πολύ ενεργός κλάδος της σύγχρονης αστρονομίας. Μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη 777 εξωπλανητών που γυρίζουν σε τροχιά γύρω από τα δικά τους άστρα.

Οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν ήδη παρατηρηθεί είναι γιγάντιοι πλανήτες που μοιάζουν με τους «δικούς μας» Δία και Ποσειδώνα, καθώς λόγω μεγέθους είναι πιο εύκολη η ανίχνευσή τους.
Παρόλα αυτά, στην παραπάνω λίστα περιέχονται και κάποιοι πλανήτες οι οποίοι μοιάζουν σε χαρακτηριστικά με αυτά της Γης.
Το ερώτημα που οι αστρονόμοι θέλουν τώρα να απαντήσουν είναι αν είναι δυνατό να ανιχνεύσουν την ύπαρξη ωκεανών σε κάποιους από αυτούς, καθώς η ύπαρξη νερού στην επιφάνεια ενός πλανήτη είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη και συντήρηση της ζωής, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε.
Από τους διαθέσιμους προς εξέταση εξωπλανήτες, οι ερευνητές επιλέγουν αυτούς που κινούνται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη», σε κατάλληλη δηλαδή απόσταση από το άστρο, ώστε η θερμοκρασία να είναι τέτοια που το νερό να βρίσκεται σε υγρή κατάσταση στην επιφάνεια του πλανήτη. 
Στο δικό μας ηλιακό σύστημα, η ζώνη αυτή εκτείνεται από 110 μέχρι και 450 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο, και συνεπώς περιλαμβάνει τη Γη και τον Άρη, και οριακά την Αφροδίτη, στην οποία όμως η υψηλή συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα έχει οδηγήσει σε ένα φαινόμενο θερμοκηπίου με πολύ υψηλές θερμοκρασίες.
Οι ερευνητές πιστεύουν πως η ύπαρξη ωκεανών επηρεάζει την ανάκλαση του φωτός από την επιφάνεια του πλανήτη, μεταβάλλοντας τη λεγόμενη ακτινοβολία albedo το φως δηλαδή που ανακλάται από την επιφάνεια του πλανήτη και φτάνει σε μας. 
Καθώς η επιφάνεια του νερού ανακλά καλύτερα το φως από ότι το έδαφος, θυμίζοντας ένα είδος καθρέφτη, η διαφορά στη μετρούμενη ακτινοβολία όλης της επιφάνειας ενός πλανήτη μπορεί να οδηγήσει στην ανίχνευση εξω-ωκεανών. 
Μία ομάδα από το Northwestern University στο Evanston των ΗΠΑ, χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο έχοντας μάλιστα ανακαλύψει τέτοιες μεταβολές στην φωτεινότητα των πλανητών.
Για να καταλήξουν όμως σε ασφαλή συμπεράσματα χρειάζεται ακόμη χρόνος, καθώς υπάρχει ένα πλήθος παραγόντων που πρέπει να λάβουν υπόψη και να συμπεριλάβουν στα μοντέλα τους.
Τα σύννεφα, οι εποχές, το χιόνι κι ο πάγος, όλα επηρεάζουν την ανάκλαση του φωτός από ένα πλανήτη και υπάρχουν ακόμη και άλλοι αστρονομικοί παράγοντες που παίζουν ρόλο, όπως η κλίση του άξονα περιστροφής του πλανήτη.
Βασιζόμενοι στη θεωρία τους και στα αποτελέσματα των προσομοιώσεών τους η ομάδα θα προχωρήσει τώρα στην εξέταση γήινων πλανητών στην κατοικήσιμη ζώνη μικρών άστρων. Ίσως δεν απέχει πολύ η μέρα που θα επιβεβαιωθεί η ύπαρξη της πρώτης θάλασσας εκτός ηλιακού συστήματος.
naftemporiki.gr

Ακόμα ένα φεγγάρι ανακαλύφθηκε στο σύστημα του Πλούτωνα


Μια φωτεινή κουκκίδα που μετατοπιζόταν ανεπαίσθητα στις εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble επιβεβαιώθηκε ότι είναι ο πέμπτος δορυφόρος του Πλούτωνα -κάτι που εξέπληξε τους ερευνητές, οι οποίοι δεν περίμεναν ότι ο πλανήτης-νάνος, μικρότερος και από τη Σελήνη, θα μπορούσε να έχει ένα τόσο πλούσιο χαρέμι φεγγαριών.
Το Hubble αναζητούσε αστεροειδείς κοντά στον Πλούτωνα οι οποίοι θα μπορούσαν να χτυπήσουν το σκάφος Νew Horizons της NASA, το οποίο αναμένεται να πραγματοποιήσει ένα ιστορικό πέρασμα από τον πλανήτη-νάνο το 2015.
«Η ανακάλυψη τόσων πολλών μικρών φεγγαριών μας λέει έμμεσα ότι πρέπει να υπάρχουν πολλά μικρά σωματίδια που καραδοκούν κρυμμένα μέσα στο σύστημα του Πλούτωνα» σχολιάζει ο Χάρολντ Ουίβερ του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, μέλος της ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε τον νέο δορυφόρο.
Παραμένει άγνωστο πώς ακριβώς απέκτησε ....

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Ένα υπερθέαμα επί του μεγάλου… στερεώματος την Κυριακή


Τα ξημερώματα της Κυριακής, 15 Ιουλίου, όσοι θέλουν ή αντέξουν να ξενυχτήσουν θα έχουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν ένα σπάνιο φαινόμενο, το οποίο προσφέρεται ιδιαίτερα και για αστροφωτογραφήσεις...


Πρόκειται για την απόκρυψη του πλανήτη Δία και των μεγάλων δορυφόρων του από τη Σελήνη, η οποία θα αρχίσει περίπου, στις 4 τα ξημερώματα.

Ο αναμενόμενος καλός καιρός θα βοηθήσει στην παρατήρηση. Η απόκρυψη (που στη γλώσσα της αστρονομίας λέγεται και επιπρόσθηση) θα είναι ορατή μόνο από την Ευρώπη και την Ασία και θα είναι πλήρως ορατή από την Ελλάδα, όπως επίσης και η επανεμφάνιση του Δία μετά την απόκρυψη.

Ο αέριος γίγαντας του ηλιακού μας συστήματος θα παραμείνει κρυμμένος από τη Σελήνη για περίπου μία ώρα. Η απόκρυψη του Δία θα γίνει από τον φωτεινό μηνίσκο της Σελήνης (που θα είναι φωτισμένη κατά 15%), ενώ η επανεμφάνιση θα γίνει από το σκοτεινό άκρο του δορυφόρου της Γης Σύμφωνα με τους αστρονόμους, λόγω του χαμηλού ύψους της Σελήνης κατά την έναρξη του φαινομένου, που θα λάβει χώρα σε ύψος περίπου δέκα μοιρών, το μέρος παρατήρησης δεν πρέπει να έχει εμπόδια στον ανατολικό ορίζοντα.
  Εξάλλου, το Σάββατο 14 Ιουλίου, ο αστρονομικός σταθμός Κρυονερίου Κορινθίας θα ανοίξει τις πύλες του στο κοινό με ομιλίες/προβολές, επίσκεψη στο τηλεσκόπιο των 1,2 μέτρων, καθώς και παρατήρηση του νυχτερινού ουρανού με τα τηλεσκόπια της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης.
  Η εκδήλωση ξεκινά στις 9 το βράδυ. Η πρόσβαση γίνεται από τον ανισόπεδο κόμβο Κιάτου προς Νεμέα/Στυμφαλία. Το Αστεροσκοπείο βρίσκεται λίγο μετά το χωριό Σούλι και υπάρχει σχετική σήμανση στον επαρχιακό δρόμο.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΔΩ
ΠΗΓΗ: 24h.gr

Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Εντοπίστηκε «ιστός» σκοτεινής ύλης

Είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν σαφείς ενδείξεις της παρουσίας της

Εντοπίστηκε «ιστός» σκοτεινής ύλης
H ερευνητική ομάδα έδωσε στη δημοσιότητα αυτή την εικόνα που δείχνει τα δύο γαλαξιακά σμήνη να ενώνονται με κοσμικά νήματα τα οποία σύμφωνα με τους επιστήμονες αποτελούνται κατά βάση από σκοτεινή ύλη
Μια εντυπωσιακή και άκρως σημαντική κοσμολογική ανακάλυψη πραγματοποίησε διεθνής ομάδα επιστημόνων η οποία όμως ανακοινώθηκε λίγες ώρες μετά την ανακάλυψη του μποζονίου Χιγκς και βρέθηκε όπως είναι επόμενο σε δεύτερο πλάνο. Οι ερευνητές εντόπισαν ένα «νήμα» της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης....
 

Το νήμα αυτό αποτελεί μέρος ενός κοσμικού «ιστού», μιας αόρατης γέφυρας, που ενώνει δύο μεγάλα, πολύ μακρινά από εμάς, γαλαξιακά σμήνη. Η άποψη ότι σκοτεινή ύλη με τη μορφή νημάτων και ιστών ενώνει κοσμικά αντικείμενα (πλανήτες, γαλαξίες) έχει διατυπωθεί από τους επιστήμονες εδώ και πολύ καιρό. Είναι όμως η πρώτη φορά που εντοπίζονται τα ίχνη της.

Η «σκοτεινή» ιστορία

Οι αστρονόμοι διαπίστωσαν πριν από περίπου 70 χρόνια ότι η βαρύτητα της ορατής ύλης (αυτής που βλέπουμε στο Σύμπαν) δεν αρκεί για να συγκρατεί τους γαλαξίες από τη διάλυση καθώς αυτοί περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα. Από τις έρευνες διαφάνηκε επίσης ότι η διαστολή του Σύμπαντος συγκρατείται από μια δύναμη μεγαλύτερη από τη βαρυτική έλξη της ορατής ύλης. Οι παρατηρήσεις αυτές οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι στο Σύμπαν υπάρχει περισσότερη ύλη από όση βλέπουμε, μια «σκοτεινή» ύλη άγνωστης σύστασης η οποία δεν εκπέμπει κανενός είδους ακτινοβολία.

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Ενδείξεις για τεράστιο υπόγειο ωκεανό νερού στον Τιτάνα


Νέες ισχυρές ενδείξεις ότι κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου, του Τιτάνα, υπάρχει ένας μεγάλος υγρός ωκεανός, μεγαλύτερος από όλους μαζί τους ωκεανούς της Γης, εντόπισε το διαστημόπλοιο «Κασίνι» της NASΑ.

Έτσι, ο Τιτάν, μαζί με δύο άλλους δορυφόρους, την Ευρώπη του Δία και τον Εγκέλαδο επίσης του Κρόνου, αποτελεί την κατ’ εξοχήν «τριάδα» στο ηλιακό μας σύστημα, που είναι ύποπτη ότι φιλοξενεί υπόγειες θάλασσες, οι οποίες στην περίπτωση τουλάχιστον του Τιτάνα φαίνεται να καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού του. Και οι τρεις δορυφόροι, από τη στιγμή που φαίνεται να έχουν νερό, πληρούν μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ζωής.

Οι επιστήμονες, που παρουσίασαν τις νέες εκτιμήσεις τους για τον Τιτάνα στο περιοδικό Science, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, το Nature και το New Scientist, βασίστηκαν σε ανάλυση των στοιχείων που έχει στείλει στη Γη το «Κασίνι» από το 2004, όταν έφθασε στο σύστημα του Κρόνου. Έκτοτε το σκάφος έχει κάνει δεκάδες κοντινά περάσματα από τον Τιτάνα, μεταξύ άλλων μελετώντας την παραμόρφωσή που υφίσταται ο δορυφόρος από τη μεγάλη βαρύτητα του μητρικού πλανήτη του, του Κρόνου. Ο Τιτάν γίνεται λιγότερο σφαιρικός και μοιάζει με μπάλα του μπέιζμπολ, όσο πλησιάζει περισσότερο στον Κρόνο (η απόσταση Κρόνου-Τιτάνα ποικίλει από 1,26 έως 1,19 εκατ. χλμ).

Όσο πιο στερεό είναι το εσωτερικό του, τόσο λιγότερο αναμένεται να παραμορφώνεται ο Τιτάν υπό την επίδραση του πλανήτη του. Όμως, φαίνεται πως η παραμόρφωση είναι αρκετά μεγάλη, πράγμα που υποδηλώνει ότι ο δορυφόρος δεν είναι εσωτερικά συμπαγής. Κάτι ανάλογο, σε μικρότερο βαθμό, συμβαίνει και στη Γη υπό τη βαρυτική επίδραση της Σελήνης και του Ήλιου, που προκαλούν παλίρροιες των επιφανειακών ωκεανών και ανύψωση του γήινου φλοιού έως μισό μέτρο. Στον Τιτάνα η κατά τόπους ανύψωση του φλοιού περιοδικά φθάνει ακόμα και τα δέκα μέτρα.

Οι προσομοιώσεις με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάτω από την παγωμένη κρούστα του Τιτάνα (η οποία έχει πάχος δεκάδων χιλιομέτρων) υπάρχουν μεγάλες υγρές μάζες. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο ωκεανός του Τιτάνα, που μάλλον αποτελείται κυρίως από νερό πιθανώς ανακατεμένο με αμμωνία (χωρίς να αποκλείεται τελείως και η παρουσία υγρών υδρογονανθράκων), βρίσκεται σε βάθος περίπου 100 χιλιομέτρων από την επιφάνεια.

Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, που χρειάζεται μόνο 16 ημέρες για κάνει μία περιφορά γύρω από τον πλανήτη του, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ουράνιο σώμα, που εξάπτει την περιέργεια των επιστημόνων, καθώς, μεταξύ άλλων, διαθέτει επιφανειακές λίμνες υγρών υδρογονανθράκων (μεθανίου, αιθανίου κ.α.), πυκνή ατμόσφαιρα με πολύ μεθάνιο και ένα «υδρολογικό» κύκλο (αέριο μεθάνιο εξατμίζεται στην ατμόσφαιρα και επιστρέφει ως βροχή γεμίζοντας τις λίμνες).

(zougla.gr)

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Νέο πείραμα από τον ESA ενισχύει τη θεωρία της «πανσπερμίας»

  tvxs.gr/

 
Ενισχύονται οι θεωρίες ότι η ζωή προέρχεται από το διάστημα σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας που πραγματοποιήθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).

 
Όπως αναφέρει το physics4u, το 2008 οι επιστήμονες έστειλαν ένα πακέτο στο μέγεθος μίας βαλίτσας στον Διαστημικό Σταθμό, γεμάτο με οργανικές ενώσεις και ζωντανούς οργανισμούς για να εξετάσουν την αντίδραση τους στο διάστημα.

Μερικές από αυτές τις μορφές ζωής επέζησαν στις αντίξοες συνθήκες του διαστήματος. Τα βακτήρια, οι σπόροι, οι λειχήνες και τα φύκια που βρίσκονται στο εξωτερικό μέρος του διαστημικού σταθμού μέσα σε δίσκους δεν προστατεύτηκαν καθόλου.

«Στόχος μας είναι να ανακαλύψουμε τα όρια της ζωής», σημείωσε ο René Demets του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, επικεφαλής του προγράμματος, το οποίο έχει την ονομασία Expose-Ε.

Όπως σημειώνεται στο physics4u τα δείγματα που εκτέθηκαν στο διάστημα δέχθηκαν χωρίς καμιά προστασία τις ακτίνες του ήλιου. Αν και υπάρχει μια στοιχειώδης μόνωση από το Διαστημικό Σταθμό, οι θερμοκρασίες αλλάζουν από μείον 12 έως συν 40 βαθμούς Κελσίου, πάνω από 200 φορές την ημέρα καθώς αυτός βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη.

Με την ολοκλήρωση του πειράματος τα δείγματα επέστρεψαν στη Γη το 2009 και μελετήθηκαν από τους επιστήμονες.

Όπως προκύπτει από την μελέτη, που δημοσιεύεται σε ειδική έκδοση του περιοδικού Astrobiology, ορισμένα από τα είδη που βρέθηκαν στο διάστημα συνεχίζουν να αναπτύσσονται κανονικά. Πιο ανθεκτικές αποδείχτηκαν οι λειχήνες.

Κατά τη διάρκεια της έκθεσής τους στις ακραίες αυτές συνθήκες «είχαν βρεθεί σε μια λανθάνουσα κατάσταση περιμένοντας να έρθουν καλύτερες συνθήκες» εξήγησε ο René Demets.

Μάλιστα, όπως αναφέρεται στο physics4u, οι εν λόγω λειχήνες έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον διαφόρων εταιριών καλλυντικών, καθώς η δυνατότητά τους να επιβιώνουν κάτω από την πλήρη ένταση του Ήλιου επί 18 μήνες, μπορεί να οδηγήσει σε νέα υλικά για αντηλιακά νέας γενιάς.

Οι οργανισμοί που μπορούν και επιβιώνουν στο ανοιχτό διάστημα ενισχύουν την θεωρία της «πανσπερμίας», που υποστηρίζει πως η ζωή εξαπλώθηκε από τον έναν πλανήτη στον άλλο, ή ακόμα και μεταξύ των ηλιακών συστημάτων.

Φαίνεται πιθανό ότι οι οργανισμοί θα μπορούσαν να αποικίσουν πλανήτες με τη βοήθεια των αστεροειδών. Ο ESA θα εξετάσει σχολαστικά αυτήν την θεωρία κάνοντας μελλοντικές αποστολές στο διαστημικό σταθμό με διαφορετικά δείγματα μορφών ζωής.

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Νέες ενδείξεις για νερό στον Άρη


Ανατρέπεται η εικόνα που είχαν οι επιστήμονες σχετικά με την απουσία νερού στον Άρη αφού σύμφωνα με μια νέα έρευνα ο πλανήτης διαθέτει υδάτινα αποθέματα στο εσωτερικό του.

Επιστήμονες του Ινστιτούτου Κάρνεγκι, με επικεφαλής τον Φράνσις ΜακΚάμπιν και τον Έρικ Χάουρι ανέλυσαν το περιεχόμενο δύο μετεωριτών αρειανής προέλευσης που ανακαλύφθηκαν στη Γη. Οι μετεωρίτες, οι οποίοι πιστεύεται ότι προέρχονται από τον μανδύα του «κόκκινου πλανήτη» (δηλαδή από το εκτεταμένο γεωλογικό στρώμα μεταξύ του φλοιού και του πυρήνα), εκτινάχθηκαν από τον Άρη πριν από περίπου 2,5 εκατ. χρόνια και κατέληξαν στη Γη, παγιδευμένοι από τη βαρύτητά της.

Αναλύοντας γεωχημικά τη σύνθεση των δύο μετεωριτών, οι γεωλόγοι συμπέραναν ότι ο μανδύας του Άρη, σε ορισμένα σημεία, πρέπει να περιείχε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές που έχουν υποθέσει ως τώρα οι επιστήμονες, σε σημείο που να μην διέφερε από την ποσότητα των υπόγειων υδάτων της Γης. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το νερό υπήρχε ήδη από την αρχική φάση σχηματισμού του Άρη και έκτοτε ο πλανήτης διατήρησε την ικανότητά του να διακρατεί αποθέματα νερού στο εσωτερικό του, αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των Αμερικανών ερευνητών, ο μανδύας του Άρη περιείχε 70 έως 300 μέρη νερού (ppm) ανά εκατομμύριο. Συγκριτικά, το ανώτερο στρώμα του μανδύα της Γης περιέχει κατά προσέγγιση 50 έως 300 μέρη νερού ανά εκατομμύριο. Τα ηφαίστεια θεωρούνται ο κύριος μηχανισμός μέσω του οποίου το νερό του Άρη ανέβαινε από τα έγκατα του πλανήτη προς την επιφάνειά του.

Τα νέα στοιχεία ενισχύουν επίσης την άποψη ότι, αφού υπήρχε τόσο νερό, είναι πολύ πιθανό να υπήρχαν κάποτε κάποιες μορφής ζωής -όχι κατ’ ανάγκην με νοημοσύνη- στον γειτονικό πλανήτη. Και δεν αποκλείεται να υπάρχουν ακόμα, αν τουλάχιστον κρίνει κανείς από την ανθεκτικότητα των γήινων μικροοργανισμών.
 http://www.flashnews.gr

Aνακάλυψαν δύο εξωπλανήτες σε πρωτοφανή τροχιά

Oι τροχιές γύρω από τα άστρο τους (ήλιος) βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση η μία από την άλλη, ένα φαινόμενο που δεν το έχουμε ποτέ δει στο Σύμπαν.

Aνακάλυψαν δύο εξωπλανήτες σε πρωτοφανή τροχιά
Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν δύο εξωπλανήτες (πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος) των οποίων οι τροχιές γύρω από τα άστρο τους (ήλιος) βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση η μία από την άλλη, ένα φαινόμενο που δεν το έχουμε ποτέ δει στο Σύμπαν.

Φανταστείτε ότι, αντί για την πανσέληνο που «ανατέλλει» στον ορίζοντα, εδώ έχουμε ένα γιγάντιο αέριο πλανήτη, που φαίνεται τρεις φορές μεγαλύτερος, εξηγούν οι ερευνητές, των οποίων οι εργασίες δημοσιεύονται σήμερα στις ΗΠΑ στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Science.

Αυτός ο κόσμος υπάρχει πράγματι και είναι ένα αστρικό σύστημα με δύο αστέρια (ήλιους) στον αστερισμό του Κύκνου, περίπου 1.200 έτη φωτός από τη Γη (ένα έτος φωτός αντιστοιχεί με 9460 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα). Έχει ονομαστεί Κέπλερ-36, από το όνομα του αμερικανικού διαστημικού τηλεσκοπίου των ΗΠΑ που είναι αφιερωμένο στην αναζήτηση εξωπλανητών.

«Αυτοί οι δύο πλανήτες περνούν πολύ κοντά ο ένας από τον άλλο», δήλωσε ο Τζος Κάρτερ του Harvard Smithsonian Center for Astrophysics (CfA), ένας από τους βασικούς συντάκτες της εργασίας αυτής.

«Είναι οι πιο κοντινοί που έχουμε δει ποτέ σε ένα πλανητικό σύστημα», προσθέτει ο αστρονόμος Έρικ Αγκολ του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον.

Οι δύο πλανήτες βρίσκονται στο κοντινότερο μεταξύ τους σημείο κάθε 97 ημέρες, κατά μέσον όρο. Στη συνέχεια χωρίζονται από μια απόσταση μικρότερη κατά πέντε φορές της απόστασης Γης Σελήνης, περίπου 1,9 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τους δύο πλανήτες από την ανάλυση των δεδομένων που συλλέγονται από το τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο μπορεί να εντοπίσει έναν εξωπλανήτη όταν αυτός περνά μπροστά από το άστρο του, και μειώνει λίγο την ακτινοβολία του.

Αυτό το νέο πλανητικό σύστημα περιέχει μόνο αυτούς τους δύο πλανήτες σε τροχιά γύρω από ένα άστρο που μοιάζει στον ήλιο μας, αλλά είναι παλαιότερο κατά αρκετά δισεκατομμύρια έτη.
Zougla.gr

Ανακάλυψαν πλανήτη με δύο...ήλιους!


Ανακάλυψαν πλανήτη με δύο...ήλιους!
Έναν πλανήτη με δύο ήλιους ανακάλυψαν στο γαλαξία μας Αμερικανοί αστρονόμοι, γεγονός πρωτοφανές για τα χρονικά της αστρονομίας.
Ο πλανήτης, ο οποίος βρίσκεται εκτός του δικού μας ηλιακού συστήματος, περιστρέφεται γύρω από δύο ήλιους και επομένως έχει καθημερινά δύο ανατολές και δύο δύσεις. Απέχει περίπου 200 έτη φωτός από τη Γη και οι επιστήμονες τον βάφτισαν Κέπλερ-16β.
Μέχρι σήμερα, δεν γνωρίζαμε την ύπαρξη τέτοιων πλανητών παρά μόνο μέσα από τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και κυρίως από την εποποιία του «Πολέμου των Αστρων».
Η φαντασία των σεναριογράφων "γέννησε" τον πλανήτη Τατουίν με τις άνυδρες ερήμους όπου κατοικούσαν οι Ανθρωποι της άμμου. Σε αντίθεση με τον Τατουίν όμως, και παρά τους δύο ήλιους, ο Κέπλερ-16β είναι κρύος και αεριώδης, ενώ οι αστρονόμοι απέκλεισαν την πιθανότητα να φιλοξενεί ζωή.
Η μάζα του είναι περίπου το ένα τρίτο εκείνης του πλανήτη Δία. Το μέγεθος και η μάζα του είναι παραπλήσια με του πλανήτη Κρόνου. Κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από τους δύο ήλιους του σε 229 γήινες ημέρες. Τα δύο αυτά αστέρια είναι μικρότερα και όχι τόσο θερμά όσο ο δικός μας Ήλιος και για το λόγο αυτό ο Κέπλερ-16β παραμένει παγωμένος, με θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ -73 έως -101 βαθμών Κελσίου.
«Για άλλη μια φορά, ανακαλύπτουμε ότι το δικό μας ηλιακό σύστημα δεν είναι παρά ένα παράδειγμα μεταξύ της ποικιλίας των πλανητικών συστημάτων που μπορεί να δημιουργήσει η φύση», δήλωσε ο Τζος Κάρτερ, αστρονόμος στο Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν.
 ΑΜΠΕ- NAFTEMPORIKI

Ανακάλυψαν πλανήτη με δύο...ήλιους!
Έναν πλανήτη με δύο ήλιους ανακάλυψαν στο γαλαξία μας Αμερικανοί αστρονόμοι, γεγονός πρωτοφανές για τα χρονικά της αστρονομίας.
Ο πλανήτης, ο οποίος βρίσκεται εκτός του δικού μας ηλιακού συστήματος, περιστρέφεται γύρω από δύο ήλιους και επομένως έχει καθημερινά δύο ανατολές και δύο δύσεις. Απέχει περίπου 200 έτη φωτός από τη Γη και οι επιστήμονες τον βάφτισαν Κέπλερ-16β.
Μέχρι σήμερα, δεν γνωρίζαμε την ύπαρξη τέτοιων πλανητών παρά μόνο μέσα από τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και κυρίως από την εποποιία του «Πολέμου των Αστρων».
Η φαντασία των σεναριογράφων "γέννησε" τον πλανήτη Τατουίν με τις άνυδρες ερήμους όπου κατοικούσαν οι Ανθρωποι της άμμου. Σε αντίθεση με τον Τατουίν όμως, και παρά τους δύο ήλιους, ο Κέπλερ-16β είναι κρύος και αεριώδης, ενώ οι αστρονόμοι απέκλεισαν την πιθανότητα να φιλοξενεί ζωή.
Η μάζα του είναι περίπου το ένα τρίτο εκείνης του πλανήτη Δία. Το μέγεθος και η μάζα του είναι παραπλήσια με του πλανήτη Κρόνου. Κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από τους δύο ήλιους του σε 229 γήινες ημέρες. Τα δύο αυτά αστέρια είναι μικρότερα και όχι τόσο θερμά όσο ο δικός μας Ήλιος και για το λόγο αυτό ο Κέπλερ-16β παραμένει παγωμένος, με θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ -73 έως -101 βαθμών Κελσίου.
«Για άλλη μια φορά, ανακαλύπτουμε ότι το δικό μας ηλιακό σύστημα δεν είναι παρά ένα παράδειγμα μεταξύ της ποικιλίας των πλανητικών συστημάτων που μπορεί να δημιουργήσει η φύση», δήλωσε ο Τζος Κάρτερ, αστρονόμος στο Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν.
 ΑΜΠΕ- NAFTEMPORIKI

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Βρέθηκε ο γαλαξιακός… Αδάμ



Βρέθηκε ο γαλαξιακός… Αδάμ
Δημιουργήθηκε πριν από 12.91 δισ. έτη λίγο μετά τη γέννηση του Σύμπαντος

Ιάπωνες αστρονόμοι ίσως εντόπισαν τον πρώτο γαλαξία που δημιουργήθηκε στο Σύμπαν

Ιάπωνες αστρονόμοι χρησιμοποιώντας πολύ ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια εντόπισαν έναν γαλαξία ο οποίος, όπως υποστηρίζουν, είναι ο αρχαιότερος που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα και ενδέχεται να είναι ο πρώτος που δημιουργήθηκε μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Ο γαλαξίας έχει ηλικία 12,91 δισ. έτη...


Η ανακάλυψη

Οι ερευνητές εντόπισαν τον γαλαξία στις εσχατιές του Σύμπαντος χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια Subaru και Keck που βρίσκονται στην κορυφή του ηφαιστείου Mauna Kea στη Χαβάη και δημοσίευσαν τη μελέτη τους στην επιθεώρηση Astrophysical Journal. Υπολόγισαν ότι η ηλικία του γαλαξία είναι 12,91 δισ. έτη. Υπάρχουν ωστόσο και άλλες ερευνητικές ομάδες που ισχυρίζονται ότι ανεκάλυψαν κάθε μια για λογαριασμό της τον «αρχαιότερο γαλαξία». Το 2010 μια ομάδα Γάλλων επιστημόνων ανακοίνωσε ότι εντόπισε έναν γαλαξία ηλικίας 13.1 δισ. ετών, ενώ το 2011 Αμερικανοί ερευνητές ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν ένα γαλαξία ηλικίας 13.2 δισ. ετών. Η γέννηση του Σύμπαντος έχει υπολογισθεί ότι συνέβη πριν από 13.7 δισ. έτη.

Οι δύο προηγούμενες ανακαλύψεις έγιναν με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble και δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση Nature, αλλά η επιστημονική κοινότητα είναι ακόμη επιφυλακτική απέναντί τους αφού και οι δύο ερευνητικές ομάδες δεν έχουν προχωρήσει σε επαλήθευση της ανακάλυψής τους. Αντίθετα πολλοί ειδικοί αναφέρουν ότι η μέθοδος που χρησιμοποίησαν οι Ιάπωνες επιστήμονες είναι πιο ασφαλής και μέχρι να υπάρξει κάποια εξέλιξη με τις δύο προηγούμενες ανακαλύψεις ο ηλικίας 12,91 γαλαξίας θα πρέπει να θεωρείται ο αρχαιότερος.

ΠΗΓΗ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΔΩ

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Έτσι θα είναι ο Ήλιος, όταν δύσει για πάντα!

πηγη

Σε ένα εντυπωσιακό νεφέλωμα παρόμοιο με αυτό της φωτογραφίας εκτιμάται ότι θα μετατραπεί ο Ήλιος μας σε περίπου πέντε δισ. χρόνια. Το φαινόμενο δεν...
αποτελεί καλλιτεχνική απεικόνιση του ηλιακού θανάτου, αλλά μια πραγματική φωτογραφία του Νεφελώματος Ντάμπελ που τράβηξε ο φωτογράφος Μπιλ Σνάιντερ. Τα θεαματικά χρώματα του Νεφελώματος Ντάμπελ οφείλονται, σύμφωνα με τους επιστήμονες, στην έκλυση υδρογόνου και οξυγόνου Το συγκεκριμένο νεφέλωμα, γνωστό και ως Μ27, βρίσκεται 1.360 έτη φωτός μακριά από τη Γη και είναι ορατό με τη βοήθεια ερασιτεχνικών τηλεσκοπίων ή ακόμη και με… κιάλια. Ο εντοπισμός του μπορεί να έγινε κατά λάθος μέσα στον 18ο αιώνα, ωστόσο οι ειδικοί ακόμη δεν έχουν κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο τα «ετοιμοθάνατα» άστρα εκλύουν αέρια. «Το Μ27, αποτελεί ένα εκ των πλέον λαμπερών νεφελωμάτων στον ουρανό και το κοινό μπορεί να το εντοπίσει με κιάλια εάν κοιτάξει με κατεύθυνση προς τον αστερισμό της Αλεπούς (Vulpecula)» εξηγεί η NASA, η οποία παρουσιάζει την εντυπωσιακή φωτογραφία ως «εικόνα της ημέρας» στην ιστοσελίδα της.

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

“Planet Εarth”: μαγεία!


planet_earthΕνα μεγάλο ευχαριστώ στο BBC που με τα documentary όπως το Planet Earth μας θυμίζει πόσο όμορφη είναι η γη.

Εκπληκτικά τοπία, καταπληκτική σκηνοθεσία και μουσική, βάλτε το video σε full ανάλυση και απολαύστε το.

Θα μπορούσαν εξωγήινοι και άνθρωποι να έχουν το ίδιο DNA;




Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Ralph Pudritz κατέληξε σε αυτό το πιθανό σενάριο μελετώντας τα αμινοξέα. Συνολικά υπάρχουν 20 αμινοξέα, χημικές ενώσεις που περιέχουν το DNA, το γενετικό υλικό κάθε μορφής ζωής.

Οι ερευνητές μελέτησαν τη σύνθεση δέκα αμινοξέων και κατέληξαν στο συμπέρασμα πως αυτά υπάρχουν εδώ και εκατομμύρια χρόνια, ενώ παράλληλα σημειώνουν πως αυτά εντοπίστηκαν και σε πολλούς μετεωρίτες.

Σύμφωνα με τον Ralph Pudritz, όπως αναφέρει η Daily Mail, αυτά τα 10 αμινοξέα μπορούν να επιβιώσουν σε ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης, δηλαδή σε πολύ εχθρικό περιβάλλον.

Ο Ralph Pudritz σημειώνει πως τα αποτελέσματα της έρευνάς θα πρέπει να εξεταστούν περισσότερο, «αλλά φαίνεται πως είναι πολύ πιθανό αυτό το ενδεχόμενο».

Η βιολόγος Irene Chen  από το Χάρβαρντ, ειδική στη μοριακή εξέλιξη, σημειώνει ότι τα αποτελέσματα της έρευνας του Ralph Pudritz έχουν πολύ ενδιαφέρον, αλλά θα πρέπει να υπάρξουν και τα σχετικά πειράματα για να υποστηριχθούν. 
πηγη

Νέα στοιχεία για τη δομή του σύμπαντος

Ο απόηχος του Bing Bang περιέχει πολλές πληροφορίες για τη δομή του Σύμπαντος.

Νέα στοιχεία για τη δομή του σύμπαντος
Η δομή του Σύμπαντος, φαίνεται να έχει λιγότερους κόμπους, από ό,τι ορισμένες θεωρίες προβλέπουν, λένε οι ερευνητές.
Ο απόηχος του Bing Bang, η λεγόμενη κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, μικροκύματα που ταξιδεύουν στο Σύμπαν από τις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του, περιέχει πολλές πληροφορίες για τη δομή του Σύμπαντος. 
Η ακτινοβολία αυτή αποτελεί την κυριότερη ένδειξη υπέρ της θεωρίας της μεγάλης έκρηξης και ανακαλύφθηκε τυχαία το 1964 από δύο ραδιο-αστρονόμους, τον Arno Penzias και τον Robert Wilson, οι οποίοι έλαβαν και το βραβείο Νόμπελ για αυτή τους την ανακάλυψη 14 χρόνια αργότερα. 
Πρόκειται για μία «παγωμένη» ακτινοβολία, με θερμοκρασία λίγο μικρότερη των 3 βαθμών Κέλβιν. Είναι τόσο ψυχρή, ακριβώς γιατί έχει παγώσει στα 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια που έχουν περάσει από τη στιγμή που δημιουργήθηκε.
Από τη δεκαετία του 1960 και έως σήμερα, η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου μελετάται όλο και με μεγαλύτερη ακρίβεια, με αποκορύφωμα το διαστημικό τηλεσκόπιο COBE και το μεταγενέστερό του WMAP.
Δύο επιστήμονες μάλιστα που συμμετείχαν στο COBE ο George Smoot και ο John Mather βραβεύτηκαν επίσης με βραβείο Νόμπελ ενώ φήμες θέλουν και τις ανακαλύψεις από το WMAP να συνοδεύονται στο μέλλον από ακόμη ένα βραβείο.
Τα πιο χρήσιμα συμπεράσματα βγαίνουν από τη μελέτη των πολύ μικρών μεταβολών στη θερμοκρασία της ακτινοβολίας, και όσο μεγαλύτερη η ακρίβεια των μετρήσεων, τόσο πιο λεπτομερής και η εικόνα που δημιουργείται για το Σύμπαν.
Είναι φανερό πως πρόκειται για πολύ ενεργό πεδίο έρευνας, με ανοιχτά ερωτήματα στο πεδίο της κοσμολογίας, που έχουν να κάνουν με την ίδια τη φύση του σύμπαντος.
Τις στιγμές μετά τη μεγάλη έκρηξη, το Σύμπαν άρχισε να «κάθεται» στη δομή που παρατηρούμε σήμερα, η οποία σύμφωνα με υπάρχουσες θεωρίες περιέχει κόμπους και συγκεκριμένες υφές, όπως ένα ύφασμα. 
Το νεαρό Σύμπαν, ήταν ένα αφάνταστα πυκνό και θερμό μέρος, στο οποίο οι νόμοι της Φυσικής ήταν πολύ διαφορετικοί από αυτούς που γνωρίζουμε σήμερα. 
Οι μεταβολές στο πυκνό αυτό μέσο κλάσματα του δευτερολέπτου μετά την έκρηξη, σήμερα αποτυπώνονται στις μικρομεταβολές της θερμοκρασίας της ακτινοβολίας υποβάθρου. 
Σε μια διαδικασία που θυμίζει το να εξάγει κανείς συμπεράσματα για το πώς παρασκευάστηκε ένα δείπνο, από το να μελετάει την κατανομή θερμότητας στην κουζίνα, πολύ αργότερα από τη στιγμή που έκλεισαν τα ηλεκτρικά μάτια, έτσι και το WMAP προσπαθεί να αποτυπώσει ένα χάρτη του πρώιμου Σύμπαντος, στηριζόμενο στην εναπομένουσα «ζέστη» από την εποχή εκείνη. Από τα στοιχεία αυτά, προέκυψε η ιδέα του «πληθωρισμού», μια πολύ σύντομης περιόδου στην οποία το Σύμπαν μεγάλωσε εκθετικά, αλλά και εμπεδώθηκε η ιδέα της σκοτεινής ύλης, κάτι στο οποίο οι περισσότεροι αστροφυσικοί σήμερα συμφωνούν.
Παραμένει ανοιχτό όμως το ερώτημα του πώς απλώθηκε το ύφασμα του Σύμπαντος τις πρώτες στιγμές. Φαίνεται ότι καθώς το Σύμπαν πάγωνε, παρουσίασε ομοιότητες με το πάγωμα ενός υγρού. Ο Stephen Feeney του University College του Λονδίνου, το παρομοιάζει με τη δημιουργία ενός κρυστάλλου. «Αν παγώσεις ένα υγρό πολύ αργά, ένας κρύσταλλος θα αρχίσει να δημιουργείται, με το ίδιο ακριβώς μοτίβο να επαναλαμβάνεται παντού», υποστηρίζει. «Όταν όμως το υγρό παγώνει γρήγορα, δημιουργούνται ατέλειες στο μοτίβο. Κάποιες θεωρίες υποστηρίζουν πως αυτό δε διαφέρει για το ίδιο το Σύμπαν. 
Αν το υγρό παγώσει πολύ γρήγορα, το μοτίβο θα είναι ίδιο μόνο σε κοντινές, μικρές περιοχές, ενώ σε διαφορετικές περιοχές θα διαφέρει, δημιουργώντας ελαττώματα στον κρύσταλλο, όπως κόμπους και συγκεκριμένες υφές», προσθέτει.
Θεωρίες που ευελπιστούν να οδηγήσουν στην ενοποίηση των θεμελιωδών δυνάμεων, να λύσουν δηλαδή το μεγαλύτερο πρόβλημα της σύγχρονης φυσικής, προϋποθέτουν την ύπαρξη τέτοιων κόμπων στη δομή του Σύμπαντος. 
Η λάμψη την οποία λαμβάνουμε όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία που παίρνουμε από το WMAP δε φαίνεται να ευνοεί την ύπαρξη πολλών τέτοιων υφών στο Σύμπαν. 
Οι επιστήμονες αναμένουν και τα πιο λεπτομερή στοιχεία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck της ευρωπαϊκής υπηρεσίας διαστήματος που εκτοξεύτηκε το 2009 πριν καταλήξουν σε ασφαλές συμπέρασμα.
ΠΗΓΗ

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Νέο τηλεσκόπιο αναζητεί μαύρες τρύπες

Το NuStar, το οποίο «βλέπει» στο φάσμα των ακτίνων Χ, εκτοξεύθηκε από τη NASA
Νέο τηλεσκόπιο αναζητεί μαύρες τρύπες
Ο πύραυλος που μετέφερε το NuStar σε τροχιά απελευθερώθηκε από ειδικό μητρικό αεροπλάνο (Πηγή: Orbital Sciences Corp.)
Χωρίς προβλήματα πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης η εκτόξευση του NuStar, ενός νέου διαστημικού τηλεσκοπίου της NASA που θα μελετά μαύρες τρύπες και άλλα εξωτικά αντικείμενα στο φάσμα των ακτίνων-Χ.

Ήταν μια ασυνήθιστη επιχείρηση, δεδομένου ότι ο πύραυλος που μετέφερε το τηλεσκόπιο σε τροχιά δεν εκτοξεύτηκε από το έδαφος, αλλά απελευθερώθηκε από ένα ειδικό μητρικό αεροπλάνο σε ύψος 11 χιλιομέτρων.

«Οι εκτοξεύσεις με την υποβοήθηση αεροσκαφών είναι φθηνότερες επειδή απαιτούν λιγότερα καύσιμα» εξηγεί η NASA σε ανακοίνωσή της.

Αεροπορικώς από τον Ειρηνικό


Το αεροπλάνο L-1011 Stargazer απογειώθηκε λίγο μετά τις 18.00 ώρα Ελλάδας από ατόλη στα Νησιά Μάρσαλ, ανάμεσα στη Χαβάη και την Αυστραλία. Μία ώρα αργότερα, απελευθέρωσε τον πύραυλο Pegasus XL, ο οποίος πραγματοποίησε ελεύθερη πτώση για πέντε δευτερόλεπτα πριν πυροδοτηθεί.

Το NuStar, ή Συστοιχία Πυρηνικού Φασματοσκοπικού Τηλεσκοπίου, «είναι το πρώτο τηλεσκόπιο που μπορεί να εστιάσει ακτίνες-Χ υψηλής ενέργειας» δήλωσε η Φιόνα Χάρισον, επιστημονική υπεύθυνη της αποστολής και καθηγήτρια του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνιας (Caltech).

«Θα μπορεί να μεταδώσει εικόνες που είναι δέκα φορές πιο ευκρινείς και 100 φορές πιο ευαίσθητες σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο τηλεσκόπιο λειτουργεί σε αυτή την περιοχή του φάσματος» επισήμανε.

Ένας από τους βασικούς στόχους της αποστολής είναι η μελέτη των μελανών οπών που πιστεύεται ότι κρύβονται στα κέντρα όλων των γαλαξιών. Οι ίδιες οι μαύρες τρύπες είναι αόρατες, ωστόσο το υλικό που παγιδεύεται στη μοιραία έλξη τους θερμαίνεται και εκπέμπει ακτίνες-Χ, πριν τελικά χαθεί για πάντα.

Δεδομένου ότι οι ακτίνες-Χ διαπερνούν τα νέφη αερίου και σκόνης που συναντούν στην πορεία τους, οι «ακτινογραφίες» του NuStar θα μπορούσαν να ρίξουν φως στη συμπεριφορά αυτών των τεράτων.

Μαύρες τρύπες αλλά - ίσως - και σουπερνόβα

Με λίγη τύχη, πρόσθεσαν οι υπεύθυνοι της αποστολής, το νέο τηλεσκόπιο θα μπορούσε να καταγράψει εκρήξεις σουπερνόβα (υπερκαινοφανών αστέρων), μεγάλων άστρων που εκρήγνυνται καθώς πεθαίνουν.

Η ιδιαιτερότητα του NuStar είναι η χρήση δεκάδων επιμέρους κατόπτρων για την εστίαση των ακτίνων-Χ. Θα φέρει δύο μονάδες οπτικών με 133 επιμέρους κάτοπτρα η καθεμία, οι οποίες είναι συνδεδεμένες στους αισθητήρες μέσω μιας δοκού μήκους δέκα μέτρων. Η δοκός θα εκτοξευτεί διπλωμένη και θα αναπτυχθεί στην τελική της θέση περίπου μια εβδομάδα μετά την εκτόξευση.

Το ίδιο το τηλεσκόπιο, όπως και ο πύραυλος Pegasus και το μητρικό αεροπλάνο Stargazer κατασκευάστηκαν από την αμερικανική εταιρεία Orbital Sciences Corporation, η οποία έχει επίσης εξασφαλίσει συμβόλαιο με τη NASA για τη μεταφορά φορτίων από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Newsroom ΔΟΛ
ΤΟ ΒΗΜΑ

Αυξάνεται η λίστα των φεγγαριών του Δία

Εντοπίστηκαν άλλα δύο ανεβάζοντας τον αριθμό των δορυφόρων του πλανήτη στους 67
Αυξάνεται η λίστα των φεγγαριών του Δία
Η νέα ανακάλυψη αυξάνει τον αριθμό των δορυφόρων του Δία που είναι πλέον 67
Τον Σεπτέμβριο του 2010 εντοπίστηκαν δύο σώματα να κινούνται κοντά στον Δια. Μετά από δύο χρόνια παρατηρήσεων οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι πρόκειται για δύο ακόμη δορυφόρους του γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος. Ετσι ο αριθμός των δορυφόρων του Δία ανέρχεται πλέον στους 67.
Τα «νέα» φεγγάρια
Ο εντοπισμός των δύο σωμάτων έγινε από ανεξάρτητες ομάδες με τη βοήθεια των τηλεσκοπίων Hale στις ΗΠΑ και CFHT στη Χαβάη. Τα δύο σώματα έλαβαν την ονομασία S/2010 J1 και  S/2010 J2 και οι επιστήμονες συνέχισαν να τα παρατηρούν και ανακάλυψαν ότι πρόκειται για δύο ακόμη δορυφόρους του Δία. Ο S/2010 J1 βρίσκεται σε απόσταση 23.5 χλμ από τον Δία, έχει διάμετρο τριών χιλιομέτρων και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον πλανήτη σε 24 μήνες. Ο S/2010 J2 βρίσκεται σε απόσταση 21 εκατομμυρίων χλμ από τον Δία, έχει διάμετρο δύο χλμ και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον πλανήτη σε 19 μήνες. Ο S/2010 J2 είναι ο μικρότερος δορυφόρος του Δία αλλά και του ηλιακού μας συστήματος.
«Είναι συναρπαστικό να ανακαλύπτεις τον μικρότερο δορυφόρο του ηλιακού μας συστήματος και μάλιστα η ανακάλυψη να έχει γίνει με επίγεια όργανα παρατήρησης» αναφέρει ο Μάικ Αλεξάντερσεν, ερευνητής του Πανεπιστημίου British Columbia στον Καναδά που ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε τον S/2010 J1.
Υπάρχουν και άλλοι
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι υπάρχουν και άλλοι μεγάλοι βράχοι διαμέτρου 1-3 χλμ που κινούνται σε τροχιά γύρω από τον Δία. Θεωρούν ότι αυτά τα σώματα είναι προϊόν συγκρούσεων κομητών και αστεροειδών με μεγαλύτερους δορυφόρους του Δία οι οποίοι «διαμελίστηκαν» μετά από αυτές τις συγκρούσεις. Τα ευρήματα για τους δύο δορυφόρους δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Astronomical Journal.

Μέσα στον κύκλο εικονίζεται ο δορυφόρος S/2010 J1, ένας από τους δύο «νέους» δορυφόρους του Δία
to bima

Εντόπισαν τον αρχαιότερο γαλαξία


Τον αρχαιότερο γαλαξία, που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, υποστηρίζουν ότι εντόπισαν Ιάπωνες επιστήμονες χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια στη Χαβάη.

Σύμφωνα με την έρευνά τους, που θα δημοσιευθεί στο Astrophysical Journal, η επιστημονική ομάδα εκτιμά πως ο εν λόγω γαλαξίας διαμορφώθηκε πριν από 12,91 δις έτη. Οι επιστήμονες του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Ιαπωνίας χρησιμοποήσαν τα τηλεσκόπια Subaru και Keck, που βρίσκονται στην κορυφή του Mauna Kea.
Όπως αναφέρει η Daily Telegraph, ο Richard Ellis του Ινστιτούτου Τεχχνολογίας της Καλιφόρνια εκτιμά πως η εν λόγω μελέτη είναι περισσότερο εμπεριστατωμένη σε σχέση με παλαιότερες που επίσης υποστήριζαν την ανακάλυψη του αρχαιότερου γαλαξία.
Έχουν χρησιμοποιηθεί μέθοδοι που δεν σου επιτρέπουν να αμφισβητήσεις το αποτέλεσμα, σημειώνει ο Richard Ellis. Υπενθυμίζεται πως το 2010 μία γαλλική ομάδα χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ανακοίνωσε την ανακάλυψη ενός γαλαξία ηλικίας 13,1 ετών, ενώ μία ομάδα από την Καλιφόρνια επίσης μέσω του διαστημικού τηλεσκόπιου Hubble υποστήριξε πως εντόπισε γαλαξία 13,2 ετών. Και οι δύο μελέτες δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Nature.
Ωστόσο όπως σημειώνει ο Richard Ellis οι ανακαλύψεις τους δεν έχουν επαληθευτεί και με άλλες μεθόδους όπως έπρεπε, με αποτέλεσμα να αμφισβητούνται. Σημειώνεται πως νωρίτερα αυτόν τον μήνα μία ακόμα επιστημονική ομάδα, χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια στη Χιλή, υποστήριξε πως έχει ανακαλύψει γαλαξία 13 δις ετών.
πηγη

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Το Σύμπαν σαν χαρακτικό του Εσερ από τον Στίβεν Χόκινγκ


Η νέα θεωρία του αλλάζει τη συμπαντική γεωμετρία, δίνει αρνητική τιμή στην Κοσμολογική Σταθερά και στηρίζει τη θεωρία των χορδών
Το Σύμπαν σαν χαρακτικό του Εσερ από τον Στίβεν Χόκινγκ
Η γεωμετρία του Σύμπαντος που προτείνουν ο Στίβεν Χόκινγκ και οι συνεργάτες του μοιάζει με το «Οριο του κύκλου ΙV» του Μ. Κ. Εσερ




Η Κοσμολογική Σταθερά του Αϊνστάιν δεν μπορεί να έχει αρνητική τιμή και αυτό σε γενικές γραμμές είναι ως τώρα κοινώς αποδεκτό. Ο Στίβεν Χόκινγκ όμως και οι συνεργάτες του σπάζουν το ταμπού τολμώντας να της προσθέσουν αρνητικό πρόσημο. Το αποτέλεσμα προσδίδει μια υπερβολική διάσταση στη γεωμετρία του Σύμπαντος, κάνοντάς το να θυμίζει τα έργα του ολλανδού χαράκτη Μ. Χ. Εσερ.
Ο διάσημος καθηγητής του Κέιμπριτζ μαζί με τον παλαιό συνεργάτη του Τόμας Χέρτογκ του Καθολικού Πανεπιστημίου του Λέβεν του Βελγίου και  τον Τζέιμς Χαρτλ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ παρουσίασαν τη μελέτη τους στον δικτυακό τόπο arXiv.org.
Σε αυτήν οι τρεις αστροφυσικοί προτείνουν στην ουσία μια νέα κυματική εξίσωση η οποία περιγράφει διάφορα πιθανά Σύμπαντα με την εισαγωγή μιας Κοσμολογικής Σταθεράς με αρνητική τιμή. Εκτός του ότι προσθέτει στην επίπεδη γεωμετρία του επεκτεινόμενου Σύμπαντός μας μια «παράλληλη» υπερβολική διάσταση παρόμοια με αυτή στο εικονιζόμενο έργο του Εσερ, το μοντέλο τους έρχεται επίσης να «κουμπώσει» με τη θεωρία των χορδών και συγκεκριμένα με την εκδοχή της ολογραφικής αρχής ή αντιστοιχίας AdS/CFΤ που έχει διατυπώσει ο Χουάν Μαλντασένα του Πανεπιστημίου του Πρίνστον.
το βημα

Πως είδαν από το Σκίνακα το πέρασμα της Αφροδίτης από τον ήλιο!


οι Αστρονόμοι της Κρήτης παρατήρησαν το φαινόμενο από το αστεροσκοπείο του Ψηλορείτη
Πως είδαν από το Σκίνακα  το πέρασμα της Αφροδίτης από τον ήλιο!

Ενημερώθηκε: 08.06.2012 // 16:01



Στο Αστεροσκοπείο Σκίνακα (Ψηλορείτης,1750 μέτρα υψόμετρο) το οποίο φημίζεται για τις άριστες αστρονομικές συνθήκες παρατήρησης που προσφέρει, οι αστρονόμοι παρακολούθησαν το σπανιότατο φαινόμενο της διέλευση της Αφροδίτης μπροστά από τον Ήλιο το πρωί της Τετάρτης 6 Ιουνίου. Την ώρα της διέλευσης¨Έλληνες και 8 ερασιτέχνες αστρονόμοι που είχαν έρθει όλοι από το εξωτερικό για να φωτογραφήσουν το φαινόμενο (με πανάκριβο εξοπλισμό!) πήραν εντυπωσιακές φωτογραφίες του φαινομένου το οποίο θα επαναληφθεί μόλις το έτος 2117 ! . Παρατίθενται δύο από τις πολλές φωτογραφίες που ελήφθησαν με χρήση ειδικών φίλτρων τα οποία  επιτρέπουν μόνο συγκεκριμένα μήκη κύματος να περάσουν, κάνοντας έτσι ορατά, πέραν της Αφροδίτης και άλλα φαινόμενα πάνω στον Ήλιο.

Η αριστερή εικόνα πάρθηκε με το τηλεσκόπιο ευρέως πεδίου 30cm του Αστεροσκοπείου Σκίνακα. Μπροστά από το τηλεσκόπιο είχε τοποθετηθεί ηλιακό φίλτρο. Έτσι εκτός από το δίσκο της Αφροδίτης, που διακρίνεται ως  μεγαλύτερη μαύρη κηλίδα πάνω δεξιά, μας δίνεται η δυνατότητα να θαυμάσουμε  και τις ηλιακές κηλίδες, που φαίνονται σαν πολλές μικρές ανομοιόμορφες μαύρες κηλιδίτσες και σχετίζονται με τα μαγνητικά πεδία του Ήλιου.
Η δεξιά εικόνα πάρθηκε από ξένο ερασιτέχνη αστρονόμο με φίλτρο της γραμμής Ηα του Υδρογόνου και μας επιτρέπει να δούμε, πέραν της Αφροδίτης (μαύρη στρογγυλή κηλίδα) και την ανομοιομορφία της ηλιακής Χρωμόσφαιρας (Η Χρωμόσφαιρα βρίσκεται πάνω από τη Φωτόσφαιρα. Η Φωτόσφαιρα είναι η ανώτερη στιβάδα του Ήλιου από την οποία εκπέμπεται το ορατό ηλιακό φως).
Επικεφαλής της ομάδας φωτογράφησης του Αστεροσκοπείου Σκίνακα ήταν ο Δρ. Μάκης Παλαιολόγου του Πανεπιστημίου Κρήτης.
πηγη

Όταν η Αφροδίτη μπήκε ... ανάμεσά μας! Εντυπωσιακές εικόνες...

Αφροδίτη, Γη και Ήλιος ευθυγραμμίστηκαν - Το φαινόμενο ορατό στην Ελλάδα μέχρι τις 7:55

Όταν η Αφροδίτη μπήκε ... ανάμεσά μας! Εντυπωσιακές εικόνες...
Εδώ και δύο 24ωρα βρίσκεται σε εξέλιξη ένα φαινόμενο που έχει κερδίσει τα βλέμματα των αστρονόμων του κόσμου. Πρόκειται για την ευθυγράμμιση του Ήλιου με την Αφροδίτη και τη Γη, η οποία θα γίνει ωρατή στην Ελλάδα μέχρι τις 7:55 το πρωί ως μία κουκίδα πάνω στον ήλιο.

Πρόκειται για ένα φαινόμενο που θα επαναληφθεί σε 105 χρόνια.
Το φαινόμενο συμβαίνει τέσσερις φορές σχεδόν κάθε δυόμισι αιώνες και χωρίζεται σε ζεύγη των οκτώ ετών. Το 2004, η ευθυγράμμιση των πλανητών είχε συμβεί ξανά, ένα πρωτόγονο θέαμα για όσους το είδαν.

Το απόγευμα της Τετάρτης, οι κάτοικοι των ΗΠΑ, Καναδά, Μεξικού, Κεντρικής Αμερικής και του βορειότερου τμήματος της Νοτίου Αμερικής θα έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν τη πρώτη φάση της διάβασης. Στην Ευρώπη, τη Δυτική και Κεντρική Ασία, την Ανατολική Αφρική και τη Δυτική Αυστραλία θα είναι ορατή η τελική φάση του φαινομένου και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος της 6ης Ιουνίου.
πηγη

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Ανοιχτό για τρεις Κυριακές το Αστεροσκοπείο του Σκίνακα

"Ημέρα Ανοιχτών Θυρών"

Ανοιχτό για τρεις Κυριακές το Αστεροσκοπείο του Σκίνακα
Για 3 Κυριακές από τον Ιούλιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο θα είναι ανοιχτό το Αστεροσκοπείο του Σκίνακα. Συγκεκριμένα το Αστεροσκοπίο θα παραμείνει ανοιχτό για το κοινό την Κυριακή 8 Ιουλίου, την Κυριακή 26 Αυγούστου και την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου.

Η αρχικά για την ερχόμενη Κυριακή, 3η Ιουνίου, προγραμματιζόμενη "Ημέρα Ανοιχτών Θυρών" για το Αστεροσκοπείο αναβάλλεται λόγω τεχνικών εργασιών. Για το λόγο αυτό το Αστεροσκοπείο δεν θα είναι ανοιχτό για το κοινό εκείνη τη μέρα. Αντ' αυτού θα υπάρξει νέα ημερομηνία κατά την οποία το Αστεροσκοπείο θα είναι επισκέψιμο και η οποία θα ανακοινωθεί αργότερα.

Κατά τη διάρκεια των "Ημερών Ανοιχτών Θυρών", το Αστεροσκοπείο είναι επισκέψιμο από τις 17:00-23:00.

Η δυνατότητα επίσκεψης του Αστεροσκοπείου Σκίνακα αποτελεί μια ιδιαίτερη συνεισφορά του, στο ενδιαφερόμενο για την Αστρονομία κοινό, καθ' ότι τις υπόλοιπες ημέρες δεν είναι δυνατή η επίσκεψη στο Αστεροσκοπείο, ώστε να είναι σε θέση οι εκεί εργαζόμενοι Έλληνες και ξένοι επιστήμονες και ερευνητές να επιδίδονται απερίσπαστοι στις επιστημονικές τους παρατηρήσεις.

Επισημαίνεται ότι λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούν στο υψόμετρο του Σκίνακα και είναι ιδιαίτερα αισθητές την νύχτα, οι επισκέπτες πρέπει να φέρουν ανάλογη ενδυμασία.

Επίσης, λόγω της στενότητας του δρόμου προς το Αστεροσκοπείο που εμπεριέχει σοβαρό κίνδυνο ατυχήματος και του περιορισμένου χώρου στο Αστεροσκοπείο, πρέπει να αποφεύγεται η επίσκεψη με λεωφορεία.
πηγη

Εμφανής από τη Γη η...Αφροδίτη!

Η διέλευση θα διαρκέσει 6 ώρες και 40 λεπτά και θα είναι ορατή σε όλο τον κόσμο στις 5 και 6 Ιουνίου

Εμφανής από τη Γη η...Αφροδίτη!
Την ερχόμενη Τετάρτη, η ανατολή του ηλίου θα διαφέρει σημαντικά από τις υπόλοιπες, καθώς η Αφροδίτη θα περάσει ανάμεσα από τη Γη και τον Ήλιο και θα είναι ορατή σε εμάς ως μια σκοτεινή κηλίδα. Η διέλευση θα διαρκέσει 6 ώρες και 40 λεπτά και θα είναι ορατή σε όλο τον κόσμο.

Η ευθυγράμμιση των τριών πλανητών αποτελεί ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο και επέτρεψε στους αστρονόμους του 17ου και 18ου αιώνα να υπολογίσουν για πρώτη φορά την ακριβή απόσταση του Ηλίου από τη Γη. Η διάβαση της Αφροδίτης, η οποία θα πραγματοποιηθεί το διήμερο 5 και 6 Ιουνίου, έχει τραβήξει το ενδιαφέρον των πανταχού αστρονόμων, καθώς θα επαναληφθεί ξανά σε τουλάχιστον 105 χρόνια.

Το φαινόμενο συμβαίνει τέσσερις φορές σχεδόν κάθε δυόμισι αιώνες και χωρίζεται σε ζεύγη των οκτώ ετών. Το 2004, η ευθυγράμμιση των πλανητών είχε συμβεί ξανά, ένα πρωτόγονο θέαμα για όσους το είδαν.

Το απόγευμα της Τετάρτης, οι κάτοικοι των ΗΠΑ, Καναδά, Μεξικού, Κεντρικής Αμερικής και του βορειότερου τμήματος της Νοτίου Αμερικής θα έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν τη πρώτη φάση της διάβασης. Στην Ευρώπη, τη Δυτική και Κεντρική Ασία, την Ανατολική Αφρική και τη Δυτική Αυστραλία θα είναι ορατή η τελική φάση του φαινομένου και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος της 6ης Ιουνίου.

Το 1716, ο Βρετανός αστρονόμος Έντμουντ Χάλλεϋ, κάλεσε αρκετούς επιστήμονες να συνεργαστούν μαζί του για μια αποστολή που θα επεκτεινόταν σε όλη την υδρόγειο. Είχε προβλέψει ότι στις 6 Ιουνίου 1761, η Αφροδίτη θα περνούσε μπροστά από τον ήλιο και υπολόγισε ότι εάν οι επιστήμονες χρονομετρούσαν την ίδια διάβαση της Αφροδίτης από διαφορετικές τοποθεσίες του πλανήτη μας, θα μπορούσαν να υπολογίσουν τριγωνομετρικά την απόσταση του Ηλίου από τη Γη.

Έτσι οργανώθηκαν αποστολές από τη Βρετανία και τη Γαλλία για να καταγράψουν τις διαβάσεις του 1761 κι 1769. Η βρετανική αποστολή δέχθηκε επίθεση από γαλλικά πλοία και οι Άγγλοι επιστήμονες, Τσαρλς Μέισον και Τζερεμάια Ντίξον, αρνήθηκαν να ολοκληρώσουν την αποστολή τους. Η Βασιλική Εταιρία της Βρετανίας τους προειδοποίησε, ότι εάν δεν συνέχιζαν το έργο τους, «θα τους επιβαλλόταν ο σκληρότερος νόμος».

Η αποστολή του 1761 τελικά απέτυχε, καθώς η διέλευση διήρκησε μονάχα ένα λεπτό και οι αστρονόμοι δεν κατάφεραν να συγχρονιστούν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Επιστήμονες από τη Βρετανία, την Ελβετία, την Αυστρία και τη Ρωσία στάλθηκαν ξανά το 1769, με επικεφαλής τον μεγάλο εξερευνητή Τζέιμς Κουκ. Πέντε αστρονόμοι έχασαν τη ζωή τους και αρκετοί τραυματίστηκαν σοβαρά, όταν η αποστολή στάλθηκε στην Ανταρκτική. Ο Κουκ επέστρεψε μετά από 11 χρόνια, έχοντας αποτύχει δύο φορές να δει τη διάβαση και έχασε τη δουλειά του.

Ύστερα από χρόνια συλλογής των δεδομένων, η απόσταση υπολογίστηκε στα 149 με 155 εκατομμύρια χιλιόμετρα – με την ακριβή απόσταση να υπολογίζεται σήμερα στα 149.600.000 χιλιόμετρα. Ως μέση απόσταση της Γης από τον ήλιο ορίζεται η αστρονομική μονάδα AU (Astronomical Unit).
πηγη

Η πρώτη μαύρη τρύπα που εκδιώκεται από το μητρικό γαλαξία της και πρόκειται να χαθεί στο διαγαλαξιακό κενό.


Το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra της NASA φαίνεται ότι εντόπισε για πρώτη φορά μια μαύρη τρύπα που εκδιώκεται από το μητρικό γαλαξία της και πρόκειται να χαθεί στο διαγαλαξιακό κενό....


Οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι η μαύρη τρύπα συγκρούστηκε και συγχωνεύτηκε με μια άλλη, με αποτέλεσμα να παρασυρθεί από «βαρυτικά κύματα» που την έβγαλαν από την πορεία της.

Τα βαρυτικά κύματα είναι θεωρητικές ρυτιδώσεις στην υφή του χωροχρόνου, οι οποίες, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Άλμπερτ Άινσταϊν, πρέπει να σχηματίζονται από βίαια κοσμικά φαινόμενα όπως οι συγκρούσεις ανάμεσα σε μαύρες τρύπες. Παρά τις προσπάθειες δεκαετιών, όμως, η ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων δεν έχει επιβεβαιωθεί.

Παρόλα αυτά, υπολογιστικές προσομοιώσεις των συγκρούσεων ανάμεσα σε μελανές οπές έχουν δείξει ότι τέτοια συμβάντα μπορούν πράγματι να προκαλέσουν την εμφάνιση βαρυτικών κυμάτων. Οι υπολογισμοί έδειχναν μάλιστα ότι τα κύματα αυτά είναι αρκετά ισχυρά για να μετακινήσουν τις μαύρες τρύπες που πιστεύεται ότι κρύβονται στα κέντρα όλων των γαλαξιών και έχουν μάζα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου.

Οι προβλέψεις των προσομοιώσεων δείχνουν τώρα να επιβεβαιώνονται, αναφέρουν Αμερικανοί ερευνητές σε μελέτη που θα δημοσιευτεί στις 10 Ιουνίου στο The Astrophysical Journal.

«Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι μια υπέρμαζη μαύρη τρύπα, η οποία ζυγίζει εκατομμύρια φορές περισσότερο από τον Ήλιο, μπορεί καν να μετακινηθεί, πόσω μάλλον να εκδιωχθεί από τον γαλαξία της με ακραίες ταχύτητες» σχολιάζει η Φρανσέσκα Σιβάρο, επικεφαλής της μελέτης στο Κέντρο Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian.

H έρευνα εστιάστηκε σε ένα σύστημα που ονομάζεται CID-42 και βρίσκεται στο κέντρο ενός γαλαξία σε απόσταση 4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Σε προηγούμενη μελέτη, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble είχε εντοπίσει εκεί δύο πηγές ορατού φωτός.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra, σχεδιασμένο να βλέπει στο φάσμα των ακτίνων Χ, έδειξε τώρα ότι μία από τις δύο πηγές ορατού φωτός εκπέμπει και ακτίνες Χ. Τόσο το ορατό φως όσο και οι ακτίνες-Χ πιθανότατα προέρχονται από υλικό που θερμαίνεται σε ακραίες θερμοκρασίες πριν πέσει τελικά στη μαύρη τρύπα.

Το Chandra έδειξε επίσης ότι η μαύρη τρύπα απομακρύνεται ταχύτατα από τη δεύτερη φωτεινή πηγή, η οποία πιθανότατα είναι ένα λαμπρό αστρικό σμήνος που παραμένει στον γαλαξία.

Η εξήγηση που δίνουν οι ερευνητές είναι ότι, στο μακρινό παρελθόν, δύο γαλαξίες συγκρούστηκαν και συγχωνεύτηκαν, με αποτέλεσμα να συγκρουστούν οι μαύρες τρύπες που περιείχαν στα κέντρα τους.

Το αποτέλεσμα ήταν να σχηματιστεί μια νέα μαύρη τρύπα, ακόμα μεγαλύτερης μάζας, η οποία παρήγαγε κατά το σχηματισμό της ισχυρά βαρυτικά κύματα. Τα κύματα αυτά είχαν μεγαλύτερη ένταση προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, με αποτέλεσμα η μαύρη τρύπα να εκτιναχθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Η μαύρη τρύπα απομακρύνεται τώρα από το αστρικό σμήνος με ταχύτητα που πλησιάζει τα 5 εκατομμυρία χιλιόμετρα την ώρα.

Η ερευνητική ομάδα παραδέχεται πάντως ότι υπάρχουν και δύο εναλλακτικές εξηγήσεις. Η πρώτη από αυτές αφορά μια σύγκρουση ανάμεσα σε τρεις μαύρες τρύπες, κατά την οποία η ελαφρύτερη από τις τρεις εκτινάσσεται σε απόσταση. Μια άλλη εξήγηση θα ήταν ότι το σύστημα CID-42 περιλαμβάνει δύο τρύπες που παράγουν βαρυτικά κύματα καθώς κινούνται σε τροχιά η μία γύρω από την άλλη.

Όμως, οι δύο εναλλακτικές εξηγήσεις είναι απίθανο να ευσταθούν -σε αυτές τις περιπτώσεις το Chandra θα έπρεπε να βλέπει ακτίνες-Χ από δύο μαύρες τρύπες, και όχι από μία.

Το πιθανότερο λοιπόν είναι ότι οι αστρονόμοι ανακάλυψαν την πρώτη μαύρη τρύπα που παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς.

Είναι επομένως πιθανό ο διαγαλαξιακός χώρος να είναι γεμάτος από αδέσποτες μαύρες τρύπες που περιφέρονται στο κενό για μια αιωνιότητα, χωρίς ποτέ να γίνονται αντιληπτές.
το πειραχτηρι

Πιθανός Αρμαγεδδών το 2135


Ο αστεροειδής 1999 RQ36 με διάμετρο 600 περίπου μέτρων εντοπίστηκε πριν από 13 χρόνια στο πλαίσιο του προγράμματος LINEAR το οποίο αναζητά και χαρτογραφεί ...
διαστημικά αντικείμενα που μπορεί ενδεχομένως να αποτελέσουν απειλή για τη Γη. Εχει υπολογιστεί ότι θα περάσει κοντά από τον πλανήτη μας, χωρίς ωστόσο να αποτελέσει απειλή. Νέες παρατηρήσεις αποκάλυψαν ωστόσο ότι τα τελευταία χρόνια ο αστεροειδής έχει εκτραπεί από την πορεία του. Οι ειδικοί εκτιμούν πως αυτό οφείλεται στο φαινόμενο Γιαρκόφσκι και ότι, αν η εκτροπή συνεχιστεί, είναι πιθανό ο 1999 RQ36 να μπει στο διαστημικό μονοπάτι που οδηγεί στη Γη.

Το φαινόμενο
Ο πολωνικής καταγωγής ρώσος μηχανικός Ιβάν Γιαρκόφσκι είχε αναπτύξει μια επαναστατική θεωρία για την κίνηση των αστεροειδών στα τέλη του 19ου αιώνα. Χρειάστηκε όμως να περάσουν πολλές δεκαετίες μέχρι να κατασκευαστούν υπερσύγχρονα τηλεσκόπια και τελικά να επιβεβαιωθεί.
Ο Γιαρκόφσκι είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ηλιακό φως θερμαίνει ελαφρώς την επιφάνεια των αστεροειδών στην πλευρά που είναι στραμμένη προς τον Ηλιο. Οταν η πλευρά αυτή βρεθεί στο σκοτάδι, καθώς ο βράχος περιστρέφεται, εκπέμπει την ακτινοβολία που απορρόφησε πίσω στο παγωμένο Διάστημα. Επειδή το σχήμα των αστεροειδών δεν είναι ομαλό και σφαιρικό, η απώλεια ενέργειας δημιουργεί μια μικρή ροπή στρέψης και μεταβάλλει την ταχύτητα περιστροφής με αποτέλεσμα ο αστεροειδής να βγαίνει ελαφρώς από την πορεία του κάθε φορά που λαμβάνει χώρα το φαινόμενο.

Η απειλή
Ο Τζος Εμερι που εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer για να μελετήσει τον 1999 RQ36 και διαπίστωσε ότι ο αστεροειδής έχει παρεκκλίνει από την πορεία του κατά 160 χλμ. Οι υπολογισμοί των επιστημόνων δείχνουν ότι ο 1999 RQ36 θα περάσει το 2135 σε απόσταση 400 χιλιάδων χλμ από τη Γη. Η συγκεκριμένη απόσταση θεωρείται ασφαλής ενώ η εκτροπή που καταγράφεται στον αστεροειδή είναι ουσιαστικά ανεπαίσθητη.

Πολλοί όμως υποστηρίζουν ότι ο 1999 RQ36 θα πρέπει να παρακολουθείται πλέον σταθερά αφού μπορεί τα επόμενα χρόνια η εκτροπή να συνεχιστεί και να μεγαλώσει. Περισσότερα για τον 1999 RQ36 θα μάθουμε από την αποστολή OSIRIS-Rex η οποία θα ξεκινήσει το 2016, θα φθάσει στον αστεροειδή το 2019, θα συλλέξει δείγματα και θα τα φέρει πίσω στη Γη το 2023.
πηγη

Τα οκτώ μυστήρια του σύμπαντος που δεν μπορεί να λύσει η Επιστήμη


Δείτε ποια είναι τα οκτώ μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα γύρω από το σύμπαν που ταλανίζουν τους επιστήμονες Οι επιστήμονες αποκάλυψαν  τα οκτώ μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα του σύμπαντος. 
 Σύμφωνα με το περιοδικό Science αυτά ποικίλουν από το μυστήριο της σκοτεινής ύλης, η οποία αποτελεί το 73% των πάντων αλλά ακόμα δεν έχει αναγνωριστεί μέχρι τον Ήλιο και γιατί είναι τόσο καυτός. Μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και οι επιστήμονες παραδέχονται πως κάποια από αυτά τα ερωτήματα δεν πρόκειται ίσως να απαντηθούν ποτέ και να παραμείνουν μυστήρια. 
 Εάν λυθεί κάποιο από τα οκτώ μεγάλα μυστήρια θα λυθεί σε μεγάλο βαθμό μέσα από τις αστρονομικές παρατηρήσεις, εξηγεί ο Robert Coontz. Το μεγαλύτερο μυστήριο που απασχολεί τους επιστήμονες είναι αυτό της σκοτεινής ύλης. "Μέρος του μυστηρίου είναι ότι δεν έχουμε κανένα στοιχείο, καμία ένδειξη για το κατά πόσο θα μπορέσουμε κάποτε να βρούμε μια απάντηση για αυτό", τονίζει ο αστροφυσικός του Ινστιτούτου Max Planck στο Garching της Γερμανίας, Simon White. 
 
Αναλυτικά τα οκτώ μυστήρια που ταλανίζουν τους επιστήμονες :
 
 *Η σκοτεινή ενέργεια, η οποία ναι μεν υπάρχει αλλά δεν μπορεί ακόμα να μετρηθεί, να την ανιχνεύσουν. 
 *Η σκοτεινή ύλη, η οποία συνδέεται στενά με την σκοτεινή ενέργεια. Με αυτόν τον όρο χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την "κόλλα" που κρατά τα πάντα στο σύμπαν ενωμένα. Ωστόσο, ο Adrian Cho, ο οποίος έγραψε το δοκίμιο για το περιοδικό, πιστεύει πως σε αντίθεση με τη σκοτεινή ενέργεια, οι επιστήμονες έχουν πιθανότητες να ανιχνεύσουν ένα σωματίδιό της. 
 *Που είναι τα αγνοούμενα βαρυόνια; Σύμφωνα με την κοσμολογία, το σύμπαν αποτελείται από 5% συνηθισμένη ύλη (βαρυόνια), 23% σκοτεινή ύλη και 72% σκοτεινή ενέργεια. Τα βαρυόνια είναι υποατομικά σωματίδια τα οποία δημιουργούνται με συνδυασμούς τριών κουάρκ. Μαζί με τα μεσόνια απαρτίζουν την οικογένεια των αδρονίων, δηλαδή σωματίδια που κατασκευάζονται από κουάρκ. Τα βαρυόνια είναι φερμιόνια, σε αντίθεση με τα μεσόνια που είναι μποζόνια. Υπακούουν δηλαδή στη στατιστική Φέρμι-Ντιράκ, ενώ μπορούν να συμμετέχουν και σε ισχυρές αλληλεπιδράσεις. Τα βαρυόνια διαθέτουν έναν κβαντικό αριθμό, τον βαρυονικό, ο οποίος διατηρείται σε κάθε είδους αλληλεπιδράσεις. Η ονομασία τους προέρχεται από την ελληνική λέξη βαρύς, καθώς την εποχή που δόθηκε, πιστευόταν ότι τα σωματίδια αυτά είχαν πολύ μεγάλη μάζα σε σχέση με τα υπόλοιπα. Τα πιο συνηθισμένα βαρυόνια είναι τα γνωστά πρωτόνια και νετρόνια, τα οποία αποτελούν τους δομικούς λίθους του ατομικού πυρήνα. Άλλα σωματίδια που ανήκουν στην οικογένεια των βαρυονίων είναι τα σωμάτια Δ, Σ, Λ, Ξ και Ω. 
 *Γιατί εκρήγνυνται τα αστέρια; Πολλές από τις διαδικασίες σχηματισμού των άστρων και ο σχηματισμός του ηλιακού συστήματος είναι γνωστά από τους επιστήμονες αλλά όπως παραδέχονται ακόμα δεν κατανοούν πραγματικά τι συμβαίνει σε ένα αστέρι, όταν εκρήγνυται, διαμορφώνοντας αυτό που είναι γνωστό ως σουπερνόβα. 
 *Τι ιόνισε εκ νέου το σύμπαν; Για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μετά το Big Bang, τα ηλεκτρόνια απογυμνώθηκαν από τα άτομα, κάτι για το οποίο δεν έχουμε ιδέα γιατί έγινε. 
 *Ποια είναι η πηγή των πιο ενεργητικών κοσμικών ακτίνων; Βομβαρδιζόμαστε από αυτές κάθε μέρα, αλλά ακόμα οι ερευνητές δεν μπορούν να συμφωνήσουν για το από που έρχονται. 
 *Γιατί το ηλιακό μας σύστημα είναι τόσο "περίεργο"; Υπάρχει λογική στο ηλιακό μας σύστημα ή κυριαρχεί το χάος και η τύχη; Κανείς δε ξέρει πραγματικά. 
 *Γιατί το στέμμα του Ήλιου είναι τόσο καυτή; Όσοι μελετούν τον Ήλιο ακόμα δεν ξέρουν. Το στέμμα είναι το απώτατο στρώμα από τον πυρήνα του Ήλιου, αλλά είναι απίστευτα ζεστό και οι λόγοι για αυτή τη παράξενη "διαστρωμάτωση" αποτελεί μυστήριο. 

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Και επισήμως άνοιξη από σήμερα

ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ
Ξεκίνησε και επισήμως σήμερα το πρωί η Άνοιξη, με την εαρινή ισημερία, πρόωρα σε σχέση με άλλες φορές. Οι αστρονόμοι ορίζουν την ισημερία, που σηματοδοτεί την έναρξη της άνοιξης, ως η στιγμή όπου ο Ήλιος λάμπει ακριβώς κάθετα πάνω από τον Ισημερινό της Γης, ενώ αμέσως μετά «μεταναστεύει» αργά προς τα βόρεια, φέρνοντας σιγά-σιγά το καλοκαίρι στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει και η Ελλάδα.

Και επισήμως άνοιξη από σήμερα
Φέτος η εαρινή ισημερία πραγματοποιήθηκε στις 05:14 ώρα Γκρίνουιτς της 20ής Μαρτίου, ενώ για την Ελλάδα, όπου υπάρχει διαφορά δύο ωρών, η άνοιξη έκανε την εμφάνισή της και τυπικά στις επτά και τέταρτο σήμερα το πρωί.
Η ημερομηνία της εαρινής ισημερίας δεν είναι σταθερή. Αν και πολλοί πιστεύουν ότι η άνοιξη συνήθως αρχίζει στις 21 Μαρτίου, στην πραγματικότητα, όπως δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία, στη διάρκεια του 20ού αιώνα αυτό συνέβη μόνο στα 36 από τα συνολικά 100 έτη, κυρίως στις αρχές και τα μέσα του προηγούμενου αιώνα.
Παρόλα αυτά έχει διαμορφωθεί η πεποίθηση ότι παραδοσιακά η άνοιξη ξεκινά στις 21 Μαρτίου. Στην Ευρώπη η τελευταία φορά που η άνοιξη μπήκε στις 21 Μαρτίου, ήταν το 2007, ενώ η επόμενη θα αργήσει πολύ, αφού αυτό θα ξανασυμβεί το 2102.
Μία άλλη παρεξήγηση είναι ότι οι τέσσερις εποχές του έτους διαρκούν ακριβώς το ίδιο, δηλαδή 90 μέρες η κάθε μία. Ωστόσο, η διάρκεια των εποχών επίσης ποικίλει. Για το 2012, στο βόρειο ημισφαίριο, έχει ως εξής: Χειμώνας 88,99 μέρες, Ανοιξη 92,76 μέρες, Καλοκαίρι 93,65 μέρες και Φθινόπωρο 89,84 μέρες.
Έτσι, φέτος οι θερμότερες μέρες της άνοιξης και του καλοκαιριού είναι κατά 7,75 μέρες περισσότερες από τις πιο κρύες του φθινοπώρου και του χειμώνα.
Η διάρκεια της άνοιξης μειώνεται διαχρονικά περίπου κατά ένα λεπτό το χρόνο και του χειμώνα κατά μισό λεπτό αντίστοιχα. Το καλοκαίρι «κερδίζει» το λεπτό που χάνει η άνοιξη και το φθινόπωρο επωφελείται από το χαμένο μισό λεπτό του χειμώνα. Ο χειμώνας είναι η πιο σύντομη εποχή του έτους και, καθώς συνεχίζει να μειώνεται, αναμένεται να φθάσει στην ελάχιστη διάρκειά του (88,7 μέρες) περίπου το έτος 3500.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Γιατί βλέπουμε τον ουρανό μπλε και τον ήλιο κίτρινο;


Ο ουρανός (το διάστημα) είναι μαύρος, γιατί τον βλέπουμε μπλε; Του ηλίου το φως είναι άσπρο, γιατί το βλέπουμε κίτρινο; Τι συμβαίνει στο ηλιοβασίλεμα; Αλήθεια, αναρωτηθήκατε ποτέ; Αυτό που συμβαίνει, είναι καθαρά ένα παιχνίδι με το φως, και πιο συγκεκριμένα...
με το φάσμα του φωτός και την ατμόσφαιρα. Το φάσμα του φωτός αποτελείται από τα χρώματα που βλέπουμε στο ουράνιο τόξο. Το κάθε χρώμα έχει ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος.

Ο ουρανός είναι μαύρος(κι όχι μπλε) και ο ήλιος παράγει άσπρο φως(κι όχι κίτρινο).

Στη Γη, έχουμε την ατμόσφαιρα. Η ατμόσφαιρα σε γενικές γραμμές αποτελείται κατά 78% από αέριο άζωτο και 21% οξυγόνο.

Σας τα αναφέρουμε τα προαναφερθέντα, ώστε να σας βοηθήσουν στην περαιτέρω κατανόηση.

Γιατί ο ουρανός είναι γαλάζιος;

Καθώς το φως εισέρχεται στην ατμόσφαιρα, κατά το "περπάτημά" του μέσα σε αυτήν, συμβαίνουν τα εξής:
- τα περισσότερα μήκη κύματος του φάσματος του φωτός καταφέρνουν να τη διασχίσουν,
- αυτά όμως με τα μεγαλύτερα μήκη κύματος(κόκκινο, πορτοκαλί,κίτρινο) επηρεάζονται λιγότερο από την ατμόσφαιρα,
- αυτά με τα μικρότερα μήκη κύματος απορροφώνται από τα μόρια του αέρα (μπλε, κυανό),
- κατά συνέπεια να παρεκκλίνουν της πορείας τους και να εκπέμπονται προς όλες τις κατευθύνσεις.

Έτσι αυτό που συμβαίνει, είναι να γίνεται συνέχεια αυτό το πράγμα, και για να το πούμε απλά, να παίζουν συνέχεια μέσα στην ατμόσφαιρα το παιχνίδι της απορρόφησης-παρέκκλισης-εκπομπής(=σκέδαση) προς όλες τις κατευθύνσεις, και να φτάνουνε στα μάτια μας από εκεί πάνω και από όλες τις κατευθύνσεις, τα μπλε-κυανά μήκη κύματος.

(όπου κι αν στρέψουμε το κεφάλι μας πάνω στον ουρανό, τα βλέπουμε, ως αποτέλεσμα του παραπάνω φαινομένου)

Αυτή είναι η αιτία που βλέπουμε τον ουρανό μπλε-γαλάζιο από τη μία άκρη ως την άλλη, κατά τη διάρκεια της ημέρας -από παντού εισέρχεται φως.

Ενώ το βράδυ που δεν εισέρχεται φως, δεν έχουμε το φαινόμενο αυτό και βλέπουμε τον ουρανό μαύρο, ως έχει δηλαδή.

Σημείωση: δεν είναι απόλυτη η σκέδαση, απλά ακολουθεί έναν τέτοιο κανόνα: περισσότερο μπλε, λιγότερο κυανό, ακόμα λιγότερο πράσινο, κλπ

Γιατί βλέπουμε τον ήλιο κίτρινο;

Τώρα ο λόγος που βλέπουμε τον ήλιο κίτρινο, είναι ότι λόγω της προαναφερθήσας σκέδασης και "απόσπασης" των χρωμάτων με μικρότερα μήκη κύματος(μπλε, κυανό) από το υπόλοιπο φάσμα, τα υπόλοιπα όλα μαζί, μας δίνουν το κίτρινο χρώμα!

Γι' αυτό βλέπουμε τον ήλιο κίτρινο!

Γιατί στο ηλιοβασίλεμα ο ήλιος είναι πορτοκαλί - κόκκινος;

ΚΑθώς ο ήλιος πάει να δύσει, το φως του ταξιδεύει πολύ περισσότερο μέσα στην ατμόσφαιρα ώστε να μας φτάσει.
Άρα υπάρχει πολύ μεγαλύτερη σκέδαση.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα:
1) να είναι λιγότερο φωτεινός
2) πριν τη δύση μόνο τα χρώματα με τα απόλυτα μεγαλύτερα μήκη κύματος να καταφέρνουν να φτάνουν στα μάτια μας (πορτοκαλοκόκκινο)
3) κατά τη δύση ακόμα και τα πορτοκαλή μήκη κύματος σκεδάζονται κατά μεγάλο ποσοστό και ουσιαστικά σχεδόν μόνο τα κόκκινα μήκη κύματος να φτάνουν στα μάτια μας, με ελάχιστα πορτοκαλί.

Έτσι όσο πάει να δύσει ο ήλιος τον βλέπουμε πορτοκαλί και κατά τη δύση γίνεται σχεδόν κόκκινος!

Αντίστοιχα πράγματα συμβαίνουν και πάνω στον ουρανό, με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται το μπλε-γαλάζιο και να παίρνει άλλες αποχρώσεις, αφού πλέον εμπλέκονται κατά πολύ και τα μήκη κύματος του πράσινου, κίτρινου, πορτοκαλί.

Εκεί πάνω συμβαίνουν με πολύ εντυπωσιακό τρόπο άπειρα φαινόμενα και εμείς απλά βλέπουμε το αποτέλεσμα αυτών.

Τα πράγματα βέβαια δεν είναι τόσο απλά όσο τα περιγράψαμε, αλλά σας δώσαμε μία προσέγγιση του τι συμβαίνει και έχουμε αυτή την αλλοίωση των χρωμάτων.
coolweb.gr

Read more: http://www.enimerwsi.gr/2012/01/blog-post_4655.html#ixzz1kSxTLjA5

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...