Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Εξωπλανήτης... με γήινα χαρακτηριστικά


Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν για πρώτη φορά έναν πλανήτη όπου είναι πολύ πιθανό να υπάρχει ζωή. Ο εξωπλανήτης, που πιθανώς διαθέτει βραχώδη επιφάνεια, ατμόσφαιρα και νερό, έχει το μέγεθος περίπου της γης, θα μπορούσε να είναι κατοικήσιμος λόγω της κατάλληλης θερμοκρασίας του και περιφέρεται γύρω από ένα κοντινό άστρο.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι 20 έως 40 δισεκατομμύρια «γήινοι» εξωπλανήτες υπάρχουν μόνο στο γαλαξία μας και σιγά σιγά θα ανακαλύπτονται, καθώς εντείνεται η σχετική αστρονομική έρευνα.



Η ανακάλυψη, που παρουσιάζεται στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal», έγινε μετά από 11 χρόνια παρατηρήσεων με τη βοήθεια του δέκα μέτρων τηλεσκοπίου Κεκ της Χαβάης από αστρονόμους του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Σάντα Κρουζ και του Ινστιτούτου Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον, υπό τον καθηγητή αστρονομίας και αστροφυσικής Στίβεν Βογκτ.

Ο Gliese 581g περιστρέφεται σε σχεδόν κυκλική τροχιά κάθε 37 γήινες μέρες γύρω από ένα άστρο -νάνο μαζί με άλλους πέντε εξωπλανήτες. Βρίσκεται σε απόσταση «μόνο» 20 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Ζυγού.

Ο πλανήτης φαίνεται να έχει τριπλάσια έως τετραπλάσια μάζα και διάμετρο μεγαλύτερη κατά 1,2 έως 1,4 φορές σε σχέση με τη Γη. Δεν είναι ούτε πολύ ζεστός, ούτε πολύ κρύος, πράγμα που τον τοποθετεί στην «ιδανική» ζώνη των κατοικήσιμων πλανητών, που θα μπορούσαν να φιλοξενούν κάποιες μορφές ζωής.

Όπως η Σελήνη, η μια πλευρά του εξωπλανήτη είναι «κλειδωμένη» και λούζεται μόνιμα στο φως του ήλιου, ενώ η άλλη βρίσκεται μόνιμα στο σκοτάδι.

Η πιο κατοικήσιμη περιοχή του πλανήτη θα είναι αυτή που αποτελεί το «σύνορο» ανάμεσα στις ζώνες του φωτός (με εκτιμώμενη θερμοκρασία 71 βαθμών Κελσίου) και του σκοταδιού (με θερμοκρασία μείον 34 βαθμών). Όμως, θα είναι δύσκολο οι επιστήμονες να μάθουν αν όντως ο συγκεκριμένος εξωπλανήτης φιλοξενεί ζωή, τουλάχιστον μέχρι να αναπτυχθούν νέες μέθοδοι και τεχνικές για την εξ αποστάσεως μελέτη ιχνών ζωής στην ατμόσφαιρα ενός τόσο μακρινού ουρανίου σώματος.

Μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί περίπου 500 εξωπλανήτες, αλλά κανείς ως τώρα δεν φαινόταν να πληροί τις προϋποθέσεις για φιλοξενία ζωής.

Ανακάλυψη εξωπλανήτη που μοιάζει πολύ με τη Γη

   Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν για πρώτη φορά ένα πλανήτη που μοιάζει περισσότερο από κάθε άλλο με τη Γη. Ο εξωπλανήτης, που πιθανώς διαθέτει βραχώδη επιφάνεια, ατμόσφαιρα και νερό, έχει το μέγεθος περίπου του δικού μας, θα μπορούσε να είναι κατοικήσιμος λόγω της κατάλληλης θερμοκρασίας του και περιφέρεται γύρω από ένα κοντινό άστρο. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πάρα πολλοί, ίσως 20 έως 40 δισεκατομμύρια «γήινοι» εξωπλανήτες υπάρχουν μόνο στο γαλαξία μας (για να μη μιλήσουμε για όλο το σύμπαν…) και σιγά-σιγά θα ανακαλύπτονται, καθώς εντείνεται η σχετική αστρονομική έρευνα.

    Η ανακάλυψη, που παρουσιάζεται στο περιοδικό αστροφυσικής “Astrophysical Journal”, έγινε -μετά από 11 χρόνια παρατηρήσεων με τη βοήθεια του δέκα μέτρων τηλεσκοπίου Κεκ της Χαβάης- από αστρονόμους του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Σάντα Κρουζ και του Ινστιτούτου Κάρνεγκι της Ουάσογκτον, υπό τον καθηγητή αστρονομίας και αστροφυσικής Στίβεν Βογκτ, σύμφωνα με το BBC, τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό, το “Science” και το “New Scientist”.

    Ο «γήινος» εξωπλανήτης Γκλιέζε 581g περιστρέφεται σε σχεδόν κυκλική τροχιά κάθε 37 γήινες μέρες γύρω από το άστρο-νάνο Γκλιέζε 581 μαζί με άλλους πέντε εξωπλανήτες (είναι το μεγαλύτερο εξωπλανητικό ηλιακό σύστημα, μετά το δικό μας, που έχει ποτέ βρεθεί). Βρίσκεται σε απόσταση «μόνο» 20 ετών φωτός από τη Γη (ένα έτος φωτός είναι περίπου 10 τρισ. χλμ.), στον αστερισμό του Ζυγού.

      Ο πλανήτης φαίνεται να έχει τριπλάσια έως τετραπλάσια μάζα και διάμετρο μεγαλύτερη κατά 1,2 έως 1,4 φορές σε σχέση με τη Γη. Δεν είναι ούτε πολύ ζεστός, ούτε πολύ κρύος (η μέση θερμοκρασία του εκτιμάται σε μείον 31 έως μείον 12 βαθμούς Κελσίου), πράγμα που τον τοποθετεί στην «ιδανική» ζώνη των κατοικήσιμων πλανητών, που θα μπορούσαν να φιλοξενούν κάποιες μορφές ζωής.

    Αν όντως είναι βραχώδης (αυτό είναι πολύ πιθανό λόγω της μάζας του, αλλά όχι ακόμα εξακριβωμένο), όπως η Γη, θα μπορούσε να έχει βαρύτητα και ατμόσφαιρα παρόμοια με του δικού μας πλανήτη (άρα θα μπορούσε ένας αστροναύτης να περπατήσει πάνω του), καθώς επίσης να διαθέτει υγρό νερό στην επιφάνειά του, αν και προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν έχει ανιχνευθεί από τους αστρονόμους. Όπως η Σελήνη, η μια πλευρά του εξωπλανήτη είναι «κλειδωμένη» και λούζεται μόνιμα στο φως του άστρου-ήλιου του (που είναι πολύ αχνό, καθώς έχει μόλις το 1% της λαμπρότητας του δικού μας ήλιου), ενώ η άλλη βρίσκεται μόνιμα στο σκοτάδι.

    Η πιο κατοικήσιμη περιοχή του πλανήτη θα είναι αυτή που αποτελεί το «σύνορο» ανάμεσα στις ζώνες του φωτός (με εκτιμώμενη θερμοκρασία 71 βαθμών Κελσίου) και του σκοταδιού (με θερμοκρασία μείον 34 βαθμών). Όμως, θα είναι δύσκολο οι επιστήμονες να μάθουν αν όντως ο συγκεκριμένος εξωπλανήτης φιλοξενεί ζωή, τουλάχιστον μέχρι να αναπτυχθούν νέες μέθοδοι και τεχνικές για την εξ αποστάσεως μελέτη ιχνών ζωής στην ατμόσφαιρα ενός τόσο μακρινού ουρανίου σώματος.

       Μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί περίπου 500 εξωπλανήτες, αλλά κανείς ως τώρα δεν φαινόταν να πληροί τις προϋποθέσεις για φιλοξενία ζωής. Όλοι σχεδόν είναι ουσιαστικά αέριοι γίγαντες (μερικοί πολύ μεγαλύτεροι και από τον Δία), χωρίς στερεή επιφάνεια και με θερμοκρασίες υπερβολικά ψηλές ή χαμηλές.

    Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.ucolick.org/~vogt/ms_press-1.pdf

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Μέσα από τα μάτια ενός εξωγήινου

Με τη βοήθεια των υπερ-υπολογιστών της ΝΑSΑ Aμερικανοί επιστήμονες επεξεργάστηκαν εικόνες από διαστημικά τηλεσκόπια και δημιούργησαν μέσω προσομοιώσεων εικόνες οι οποίες παρουσιάζουν το ηλιακό μας σύστημα σε παρατηρητές έξω από αυτό.


Δημιούργησαν δηλαδή μια ρεαλιστική εικόνα για το πώς θα έβλεπαν οι εξωγήινοι αστρονόμοι το ηλιακό μας σύστημα από τα δικά τους τηλεσκόπια.



Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Φθινοπωρινή Ισημερία


Aπό την Ολυμπιάδα

Ζώντας σε τσιμεντένια παλάτια κλουβιά, είναι επόμενο να θυμόμαστε την ύπαρξη της Μητέρας Γης μόνο σε φυσικές καταστροφές. Λησμονούμε έτσι το θαύμα της ύπαρξης, της δημιουργίας και της υπέροχης συμπαντικής αρμονίας από την οποία συνειδητά ή ασυνείδητα απέχουμε. Και όμως, έξω από το μικρόκοσμο μας, υπάρχει ένας Κόσμος που μπορεί να δώσει απαντήσεις σε όλα τα παράλογα της ύπαρξης μας, ακόμη και στα μικρά προβλήματα που μαστίζουν την καθημερινότητα μας.
Φθινοπωρινό Ισημερινό Σημείο ονομάζουμε το σημείο στο οποίο βρίσκεται ο Ήλιος κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία. Είναι σημείο τομής Ισημερινού και εκλειπτικής, όπου προβάλλεται ο Ήλιος στις 23 Σεπτεμβρίου. (www.astronomia.gr)

Η Φθινοπωρινή Ισημερία εορταζόταν από όλα τα Γηγενή φύλα του πλανήτη που είχαν τις σεληνιακές φάσεις όχι για λατρευτικούς αλλά καθαρά μετρικούς – ημερολογιακούς σκοπούς. Τα φύλα αυτά αναγνωρίζοντας τη σημασία του Ηλίου στην καθημερινή τους ύπαρξη και δη στις γεωργικές τροπές, απέδιδαν τις απαιτούμενες τιμές στις ισημερίες και τα ηλιοστάσια. Στις εξελιγμένες πολιτισμικά κοινωνίες, οι τελετές παρουσίαζαν σημάδια έντονου ορθολογισμού σε αντίθεση με τις σεληνιακές – νομαδικές κοινότητες όπου ο μεσσιανισμός επέβαλε τον αυτοκράτορα – δυνάστη γιό Ηλίου, που ενσάρκωνε τη ζωοδόχο Ηλιακή ιδιότητα.
Ενδεικτική είναι η Ορφική Κοσμοθέαση που τιμούσε την
έννοια “Ήφαιστος” την 10η Φθίνοντος μηνός Βοηδρομιώνος (21η Σεπτεμβρίου). Γνώριζαν πως η νύχτα μεγάλωνε και ο χειμώνας ερχόταν. Άρα χρειάζονταν το τεχνητό φώς και τη θέρμη της Φωτιάς την οποία συμβόλιζε ο Ήφαιστος. Όλα αυτά επιτυγχάνοντο με την ανάλογη τεχνολογία, ένα από τα χαρακτηριστικά του Θεού. Αξίζει να διαβάσουμε τον Ορφικό ύμνο:
Ηφαίστου, θυμίαμα λιβανομάνναν Ήφαιστ’ ομβριμόθυμε, μεγασθενές, ακάματον πυρ,
 λαμπόμενε φλογέαις αυγαίς, φαεσίμβροτε δαίμον,
φωσφόρε, καρτερόχειρ, αιώνιε, τεχνοδίαιτε,
εργαστήρ, κόσμοιο μέρος, στοιχείον αμεμφές,
παμφάγε, πανδαμάτωρ, πανυπέρτατε, παντοδίαιτε,
 αιθήρ, ήλιος, άστρα, σελήνη, φως αμίαντον·
ταύτα γαρ Ηφαίστοιο μέλη θνητοίσι προφαίνει.
πάντα δε οίκον έχεις, πάσαν πόλιν, έθνεα πάντα,
σώματά τε θνητών οικείς, πολύολβε, κραταιέ.
κλύθι, μάκαρ, κλήιζω σε προς ευιέρους επιλοιβάς,
 αιεί όπως χαίρουσιν επ’ έργοις ήμερος έλθοις.
παύσον λυσσώσαν μανίαν πυρός ακαμάτοιο
καύσιν έχων φύσεως εν σώμασιν ημετέροισιν.
Και η μετάφραση:
ΗΦΑΙΣΤΟΥ θυμίαμα, λιβανομάννναν Ηφαιοτε ίσχυρόκαρδε, μεγαλοδύναμε, πού είσαι τα άσβεστον πυρ,
και φωτίζεσαι από φλογερές λάμψεις, ω θεέ που παρέχεις το φως εις τους ανθρώπους, εσύ πού φέρεις το φως, με τα ισχυρά χέρια, αιώνιε, πού ζής με την τέχνην, συ ο εργάτης, μέρος του κόσμου και στοιχείον άμεμπτον, πού τρώγεις τα πάντα, πού δαμάζεις τα πάντα (ως εκπρόσωπος της φωτιάς), ο υπεράνω όλων υπέρτατος, πού ευρίσκεσαι παντού. ΕΙσαι ο αιθήρ, ο ήλιος, τα άστρα, ή σελήνη, το φως το αμόλυντον διότι αυτό τα μέλη του Ηφαίστου φέρουν το φως είς τους ανθρώπους.
Και κατοικείς εσύ είς πάντα οίκον, όλες τις πόλεις, όλα τα έθνη·
καί κατοικείς (ως πυρ, ως φωτιά) μέσα είς τα σώματα των ανθρώπων, εσύ με την μεγάλην ευτυχίαν, ο ισχυρός.
Ακουσε με μακάριε, εσέ προσκαλώ είς τάς Ιεράς σπονδάς, δια να προσέλθης πάντοτε ήμερος καί με έργα πού φέρουν χαράν.
Κατάπαυσε την λυσσασμένην μανίαν του ακατάβλητου πυρός
παρέχων είς τα ιδικά μας σώματα την φυσικην καύσιν.

Βλέπουμε λοιπόν ότι εκτός από τεχνήτης και φωτοφόρος, ο ¨Ηφαιστος παρουσιάζεται ως παμφάγος. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, οι Ορφικοί προ Δωδεκαθέου Έλληνες ήσαν καρποφάγοι. Το χειμώνα όμως αναγκάζοντο να τραφούν με έμψυχα (κυρίως πουλερικά, ΠΟΤΕ βοοειδή), άρα κατ’ ανάγκη, παμφάγος ο Ήφαιστος. Στο τέλος της Ωδής, διαπιστώνουμε ότι γνώριζαν και τα των καύσεων που τελεί ο ανθρώπινος οργανισμός, βασική ζωτική λειτουργία.
Αναφορά εκτενή και για τα άλλα Έθνη, που και σε αυτά ζει ο Ήφαιστος. Ας δούμε λοιπόν επιγραμματικά τι εορτάζουν οι Ιάπωνες στην Ισημερία του Φθινοπώρου:
Η ημέρα τής φθινοπωρινής ισημερίας είναι εθνική γιορτή για τους Ιάπωνες. Δεν είναι μόνο η ημέρα που σηματοδοτεί την αλλαγή των εποχών αλλά και μια ημέρα μνήμης για τους θανόντες συγγενείς. Στις 23 ή 24 Σεπτεμβρίου η διάρκεια τής ημέρας είναι ίδια με την διάρκεια τής νύχτας και από αυτή την ημέρα και μετά, οι ημέρες αρχίζουν να μικραίνουν σε σχέση με τις νύχτες στο βόρειο ημισφαίριο.

Η παραδοσιακή ιαπωνική ονομασία για την περίοδο γύρω από την φθινοπωρινή και την εαρινή ισημερία είναι higan , και όπως λένε οι ιάπωνες «και η ζέστη και το κρύο τελειώνουν με το higan ». Διαρκεί συνολικά επτά ημέρες- τρεις ημέρες πριν από την ισημερία και τρεις ημέρες μετά.
Το higan έχει βουδιστική προέλευση και σημαίνει την «άλλη όχθη του ποταμού του θανάτου». Σ’ αυτή την όχθη του ποταμού είναι ο κόσμος που ζούμε και στην άλλη είναι το βασίλειο των νεκρών. Αυτές τις ημέρες, οι ιάπωνες επισκέπτονται τους οικογενειακούς τάφους και προσεύχονται για την ανάπαυση των ψυχών.
Για τους Κέλτες, η φθινοπωρινή περίοδος μετά την Εαρινή Ισημερία σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου έτους και ονομάζεται η γιορτή αυτή Samhain. Τότε είναι που αποδίδουν ευχαριστίες στη Μητέρα Γη για τις προσφορές της.

Η “Γιορτή των Νεκρών” (Féile na Marbh στα Κέλτικα), συνδεδεμένη με το Samhain, γιορτάζεται ακόμη και σήμερα σε Σκωτία και Ιρλανδία, και συμβολίζει την ένωση του κόσμου των Νεκρών με αυτόν των Ζωντανών (αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως Hallowen). Η μεγαλύτερη όμως γιορτή του Φθινοπώρου για τους Κέλτες είναι η Oidhche Shamhna που σηματοδοτεί τον τελευταίο θερισμό των σπαρτών. Μέχρι και τις μέρες μας, στα Κέλτικα χωριά οι κάτοικοι ανάβουνε δαυλούς και θυσιάζουν μια αγελάδα ρίχνοντας στη συνέχεια τα οστά της μέσα στη πυρά. Επίσης στη Κέλτικη Μυθολογία, τη Φθινοπωρινή Ισημερία είναι που ο Θεός του Φωτός Lugh νικάτε από τον Θεό του Σκότους Tanista, ο οποίος είναι ο δίδυμος αδελφός του. 
Οι Σλάβοι έχουν διάφορες γιορτές για το Φθινόπωρο που ξεκινούν κιόλας από το Θερινό Ηλιοστάσιο, με το που η μέρα αρχίζει να μικραίνει. Στις 2 Αυγούστου συγκεκριμένα είναι η γιορτή του Αγίου Ηλία, η οποία έχει να κάνει με τον αρχαίο Θεό Perun, και από αυτήν την ημερομηνία αρχίζει το Φθινόπωρο. Επίσης υπάρχουν και οι γιορτές του θερισμού οι οποίες διαρκούν για τέσσερις μέρες κάθε εβδομάδα μέχρι την Ισημερία και αποκαλούνται Tolo’ka ή Pomoi’. Οι γιορτές στα χωριά πήγαινε από φάρμα σε φάρμα και ο οικοδεσπότης έπρεπε να προσφέρει φαγητό και φιλοξενία. Άλλη μία γιορτή είναι η Yablochnyi/Medovoy Spas η οποία γίνεται προς τιμήν της γονιμότητας της Γης όταν γίνεται η περισυλλογή των φρούτων και του μελιού. Ακόμη μία σημαντική εορτή είναι το Zaziuki, όπου το πνεύμα του θερισμού επιστρέφει στη Γη. Τελευταία γιορτή είναι αυτή της Mokosh όπου δίνονται και πάλι ευχαριστίες προς τη Γη.

Οι γιορτές των Γερμανικών φύλων, και των λαών της Βαλτικής, είναι παρόμοιες με αυτές των Σλάβων. Στη Γερμανία ο Σεπτέμβριος θεωρείται ως Άγιος Μήνας, οι γιορτές όμως των Σαξόνων έχουν χαρακτηριστεί ως φόροι τιμής στο Διάβολο από τους πρώτους χριστιανούς, για ευνόητους λόγους… Διάφορες γιορτές λαμβάνουν χώρα σε όλη τη Γερμανία με χορούς και τραγούδια προς τιμή της Γης για τις προσφορές της (εκεί έχει τις ρίζες του και το διάσημο Oktoberfest).
Οι Σκανδιναβοί πραγματοποιούσαν μάχες με άλογα, μιας και το άλογο αποτελεί ιερό ζώο του Freyr, θεό του Φωτός και της γονιμότητας.

Οι Ισλανδοί πραγματοποιούσουν τον θερισμό και απέδιδαν τιμές στη Γη.
Ας θυμηθούμε αυτές τις ημέρες να τιμήσουμε την τροφό και οικοδέσποινα μας με έναν απλό και εύκολο τρόπο.

Το φύτεμα ενός δένδρου.

Mετά τον Δία, καταγράφηκε και η μουσική που παράγει.. ο Ήλιος!!


Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ...

Μετά την NASA που κατέγραψε τους ήχους που παράγονται από την περιστροφή του Δία,αυτή την φορά οι αστρονόμοι του Τμήματος  Ηλιακής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ καταγράφουν τους ήχους που παράγουν τα  μαγνητικά κυκλώματα στην εξωτερική στιβάδα της ατμόσφαιρας του ήλιου που  πάλλονται σαν χορδές μουσικών οργάνων!

Οι αστρονόμοι κατάφεραν να μετατρέψουν αυτούς τους Παλμούς σε ήχους και ιδού το αποτέλεσμα στο παρακάτω βίντεο.

Ο επικεφαλής της ομάδας καθηγητής Ρομπέρτους φον Φέι Ζίμπενμπιργκεν δήλωσε:

"Ηταν παράξενα όμορφο και συναρπαστικό να ακούμε αυτούς τους ήχους για πρώτη φορά από μια τόσο δυνατή πηγή. Είναι ένα είδος μουσικής, από τη στιγμή που διαθέτει αρμονία".

  "Διαπιστώσαμε ότι τα πεδία ταλαντώνονται σαν χορδές κιθάρας ή σαν τον αέρα στα πνευστά. Με τον καιρό, τα κύματα πεθαίνουν και αυτό μας λέει καινούργια πράγματα για την ατμόσφαιρα του ήλιου. Ολη αυτή η παρατήρηση μας παρέχει έναν νέο τρόπο γνώσης του ήλιου και μας δίνει μια νέα άποψη της φυσικής που αφορά τις εξωτερικές στιβάδες, όπου οι θερμοκρασίες φτάνουν τα εκατομμύρια βαθμούς".

Τώρα το πως η επιστήμη έρχεται να επιβεβαιώσει 2500 χρόνια μετά τον Πυθαγόρα, που όχι μόνο γνώριζε  για την μουσική των ουράνιων σφαιρών άλλα όπως υποστήριζε και άκουγε(!!) είναι μια μεγάλη ιστορία...


-ΒΙΣΑΛΤΗΣ-/ visaltis.blogspot

Bρέθηκε χαμένο βίντεο της πρώτης προσσελήνωσης

Οι πρώτες καθαρές εικόνες του Νιλ Αρμστρονγκ να κατεβαίνει στην επιφάνεια του φεγγαριού, χαμένες εδώ και χρόνια σε αποθήκες της Αυστραλίας, βρέθηκαν και αποκαταστάθηκαν και θα παρουσιαστούν στο κοινό την επόμενη εβδομάδα, ανακοίνωσε ο αστρονόμος που τις εντόπισε.

Την ώρα που η αποστολή Apollo 11 έφτανε στο ιστορικό της αποκορύφωμα, στις 20 Ιουλίου 1969, τα ραδιοτηλεσκόπια της Αυστραλίας είχαν οπτική επαφή με τη Σελήνη και ήταν σε καλύτερη θέση από τις ΗΠΑ για τη λήψη του τηλεοπτικού σήματος.

«H NASA χρησιμοποιούσε το σήμα του σταθμού Γκόλντστοουν (στην Καλιφόρνια), ο οποίος είχε λανθασμένες ρυθμίσεις, ενώ στο σήμα που λάμβαναν οι αυστραλιανοί σταθμοί μπορείς να δεις ξεκάθαρα τον Άρμστρονγκ» ανέφερε στο AFP o Τζον Σαρκίσιαν, αστρονόμος και ιστορικός της αστρονομίας που εντόπισε και αποκατέστησε τις ιστορικές μπομπίνες.

Οπως εξήγησε, στις εικόνες που είχαμε δει ως σήμερα ο Αρμστρονγκ δεν φαίνεται σχεδόν καθόλου καθώς αρχίζει να κατεβαίνει τη σκάλα της σεληνάκατου. Το νέο βίντεο προσφέρει «την καλύτερη ποιότητα εικόνας», είπε.

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Οι φυσικοί νόμοι ισχύουν πράγματι σε όλο το Σύμπαν;

Η ομοιογένεια και η ομοιομορφία των κοσμολογικών σταθερών σε κάθε εποχή και σημείο του Σύμπαντος έχουν, κατά καιρούς, προκαλέσει σφοδρότατες διαμάχες μεταξύ των κοσμολόγων.
Οι πιο φανατικοί οπαδοί τις σταθερότητας και της καθολικότητας των βασικών φυσικών νόμων, και άρα της διαχρονικής ισχύος των ίδιων φυσικών σταθερών, έφτασαν στο σημείο να υποστηρίξουν την ύπαρξη μιας «ανθρωπικής αρχής». Ούτε λίγο-ούτε πολύ, αυτή η τελεολογική «αρχή» διατείνεται ότι όλο το Σύμπαν είναι όπως είναι για να μπορούμε να υπάρχουμε εμείς οι άνθρωποι και να το παρατηρούμε!
Αν, για παράδειγμα, ισχυρίζονται οι οπαδοί της μυστικιστικής «ανθρωπικής αρχής», η ισχυρή πυρηνική δύναμη είχε μια έστω και ελάχιστα διαφορετική τιμή, αν π.χ. ήταν λίγο πιο ασθενής, τότε οι πυρήνες των ατόμων που σχηματίζονται στα άστρα θα διαλύονταν αμέσως και κανένα χημικό στοιχείο δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει και συνεπώς καμιά αστρονομική δομή. Αν πάλι, υποστηρίζουν, η λεγόμενη «σταθερά της δομής άλφα», η οποία συσχετίζει μεταξύ τους τις διάφορες ηλεκτρομαγνητικές σταθερές, είχε έστω και ελάχιστα μεγαλύτερη ή μικρότερη τιμή, τότε τα αστέρια δεν θα μπορούσαν να παράγουν άνθρακα και οξυγόνο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δημιουργηθεί καμία μορφή ζωής, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε.
Ομως, πρόσφατα αποτελέσματα μιας έρευνας που έγινε στο Πανεπιστήμιο του New South Wales (UNSW), στο Σίδνεϊ, φαίνεται να δείχνουν ότι, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, η τιμή της «σταθεράς άλφα» ήταν ελαφρά διαφορετική, σε διαφορετικά σημεία του Σύμπαντος. Αν αυτές οι παρατηρήσεις είναι ακριβείς, τότε η σταθερά που ρυθμίζει τη λεπτή δομή του Σύμπαντος αλλάζει όχι μόνο στον χρόνο αλλά και στον χώρο!
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον φυσικό John Webb, και μια πρώτη συνοπτική παρουσίασή της βρίσκεται στον δικτυακό τόπο arXiv. Οι παρατηρήσεις αυτές προέκυψαν από την ανάλυση των δεδομένων που κατέγραψαν δύο ισχυρά τηλεσκόπια, το Keck - Mauna Kea στη Χαβάη και το VLT (Very Large Telescope) στη Χιλή. Χάρη σε αυτά τα τηλεσκόπια παρατηρήθηκαν πάνω από 100 κβάζαρ, δηλαδή τεράστιοι γαλαξίες που σχηματίστηκαν τις πρώτες «στιγμές» της εξέλιξης του Σύμπαντος.
Μετρώντας και αναλύοντας το φάσμα της ακτινοβολίας που φτάνει ώς εμάς από αυτά τα αρχαιότατα κβάζαρ, οι Αυστραλοί ερευνητές κατάφεραν να συλλέξουν πολύτιμα δεδομένα σχετικά με τη συχνότητα εκπομπής της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που εκπέμφθηκε από αυτά τα γιγάντια κβάζαρ πριν από περίπου 10 δισεκατομμύρια χρόνια. Συνδυάζοντας μεταξύ τους τις παρατηρήσεις από τα δύο τηλεσκόπια, που παρακολουθούσαν δύο εκ διαμέτρου αντίθετα σημεία του Σύμπαντος, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η τιμή της σταθεράς άλφα δεν είναι σταθερή αλλά μεταβάλλεται, έστω και ελάχιστα, στον χρόνο και τον χώρο.
Αν αυτά τα αποτελέσματα επιβεβαιωθούν και από άλλες παρατηρήσεις, τότε είναι σαφές ότι θα πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλές από τις σημερινές βεβαιότητες της Φυσικής.

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Κρατά ο ήλιος μας στον πυρήνα του ένα «σκοτεινό» μυστικό;

Ο ήλιος μας ίσως έχει ένα «σκοτεινό» μυστικό. Στην «καρδιά» του μπορεί να ελλοχεύει σκοτεινή ύλη, που διαρκώς μειώνει την θερμοκρασία του πυρήνα του, σύμφωνα με την νέα ριζοσπαστική θεωρία ενός Βρετανού φυσικού.
Οι επιστήμονες έχουν συμπεράνει ότι η λεγόμενη «σκοτεινή ύλη» αποτελεί πάνω από το 80% της συνολικής μάζας του σύμπαντος, όμως ποτέ δεν την έχει δει κανένα ανθρώπινο μάτι, αφού δεν έχει παραχθεί σε εργαστήριο, ούτε έχει άμεσα παρατηρηθεί σε κάποιο πείραμα ή στο διάστημα. Έτσι, οι φυσικοί γνωρίζουν στην πραγματικότητα ελάχιστα πράγματα γι’ αυτήν.

Ο δρ Στεφεν Γουέστ του τμήματος φυσικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου πιστεύει ότι ο ήλιος αποτελεί ένα θαυμάσιο «εργαστήριο» για να παρατηρηθούν οι μυστηριώδεις ιδιότητες της σκοτεινής ύλης, επειδή ισχυρίζεται ότι στο κέντρο του αυτή η μορφή ύλης αφθονεί.

Σύμφωνα με τις απόψεις του, η σκοτεινή ύλη σχηματίζει μια άλω γύρω από το γαλαξία μας (σε αυτό συμφωνούν πολλοί επιστήμονες) και, καθώς ο ήλιος κινείται συνεχώς στο γαλαξία μας, υφίσταται έναν «άνεμο» σκοτεινής ύλης, καθώς περνάει μέσα από αυτήν κατά την κίνησή του. Αυτό, όπως πιστεύει ο Γουέστ, αναγκάζει μερικά σωματίδια της σκοτεινής ύλης να συγκρούονται με σωματίδια στοιχείων του ήλιου και έτσι να εγκλωβίζονται από τη βαρύτητα του άστρου.
Με τον τρόπο αυτό, κατά τον βρετανό φυσικό, σταδιακά συσσωρεύονται σωματίδια σκοτεινής ύλης στο κέντρο του ήλιου μας. Οι προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικό υπολογιστή που έκανε η ερευνητική ομάδα του Γουέστ, δείχνουν ότι η συγκέντρωση της σκοτεινής ύλης στον καυτό πυρήνα του ήλιου οδηγεί στην μερική ψύξη του.

Τα σωματίδια σκοτεινής ύλης παγιδεύουν θερμότητα από την «καρδιά» του ήλιου μας και την μεταφέρουν προς την επιφάνεια, μειώνοντας έτσι συνεχώς την θερμοκρασία του ηλιακού πυρήνα.

Η μείωση της θερμοκρασίας επηρεάζει με τη σειρά της τον αριθμό των νετρίνων που παράγονται ως υποπροϊόντα κατά τις πυρηνικές αντιδράσεις μέσα στον ήλιο. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι, μελετώντας αυτά τα νετρίνα, θα μπορέσουν να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο που παίζει η σκοτεινή ύλη στην ηλιακή φυσική, καθώς και για την μάζα των ίδιων των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης και για τον τρόπο που αυτά αλληλεπιδρούν με τα άλλα στοιχεία της ύλης του άστρου του ηλιακού μας συστήματος.

Η ομάδα του Γουέστ σχεδιάζει με μελετήσει περαιτέρω το ζήτημα και με τη βοήθεια του μεγάλου επιταχυντή σωματιδίων στο CERN.
endiaferonta.com

«Οι εξωγήινοι βρίσκονται ήδη στη Γη, μπροστά στη μύτη μας;»







Είναι πολύ πιθανό ότι δεν έχουμε ακόμα δει εξωγήινους στο διάστημα ή στη Γη, επειδή απλούστατα η νοήμων εξωγήινη ζωή βρίσκεται πέρα από τις δυνάμεις κατανόησής μας και δεν μπορούμε να την αναγνωρίσουμε. Στην πραγματικότητα, δεν αποκλείεται οι εξωγήινοι να μας "κοιτούν ήδη κατά πρόσωπο".

Η σοκαριστική αυτή δήλωση δεν προέρχεται από κάποιον …τρελαμένο με τα UFO, αλλά από τον κορυφαίο βρετανό επιστήμονα, τον λόρδο Μάρτιν Ρις, επικεφαλής (βασιλικό) αστρονόμο της χώρας και πρόεδρο του πλέον αξιοσέβαστου επιστημονικού ιδρύματος στον κόσμο, της Βασιλικής Εταιρίας της Βρετανίας.

Ο Ρις έκανε τις δηλώσεις αυτές, σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ", λίγες μέρες μετά τη διοργάνωση ....
από την επιστημονική ακαδημία της χώρας της πρώτης διεθνούς συνδιάσκεψης για τη δυνατότητα εξωγήινης ζωής με τίτλο "Η ανίχνευση εξωγήινης ζωής και οι συνέπειες για την επιστήμη και την κοινωνία".

"Μπορεί να μας κοιτάζουν κατά πρόσωπο και απλώς να μην τους αναγνωρίζουμε. Το πρόβλημα είναι ότι ψάχνουμε για κάτι που μοιάζει πολύ με μας, υποθέτοντας ότι τουλάχιστον έχουν παρόμοια μαθηματικά και τεχνολογία", τόνισε ο κορυφαίος επιστήμων.

"Υποπτεύομαι ότι μπορεί να υπάρχει ζωή και νοημοσύνη εκεί έξω με μορφές που δεν μπορούμε να διανοηθούμε. Όπως ακριβώς ένας χιμπατζής δεν μπορεί να καταλάβει την κβαντική θεωρία, μπορεί κάλλιστα να υπάρχουν πτυχές της πραγματικότητας που βρίσκονται πέρα από τις δυνατότητες των εγκεφάλων μας", πρόσθεσε.

Από την άλλη, υπάρχει και η αντίθετη άποψη, που διατύπωσε στην πρόσφατη συνδιάσκεψη της Βασιλικής Εταιρίας, ο αμερικανός επιστήμων Φράνσις Ντρέικ, ο κορυφαίος "κυνηγός" εξωγήινων στον κόσμο, ο οποίος έχει ιδρύσει -μαζί με τον μακαρίτη Καρλ Σέιγκαν- το γνωστό πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινων σημάτων SETI. Όπως είπε, η δορυφορική και ψηφιακή "επανάσταση" των τελευταίων δεκαετιών ουσιαστικά κάνει σταδιακά τον πλανήτη μας αόρατο στους εξωγήινους, μειώνοντας δραματικά την εκπομπή των γήινων ραδιοσημάτων προς το διάστημα.

Σήμερα η Γη περιβάλλεται από ένα "κέλυφος" παλαιότερης ακτινοβολίας, που εκτείνεται σε απόσταση 50 ετών φωτός, το οποίο προέρχεται από τα παλαιότερα αναλογικά σήματα των τηλεοράσεων, των ραδιοφώνων, των ραντάρ κλπ. Όμως, αν και τα σήματα αυτά έχουν εξαπλωθεί αρκετά για να έχουν πια φτάσει σε πολλά γειτονικά αστρικά συστήματα, εξαφανίζονται γρήγορα, λόγω της νεότερης ψηφιακής τεχνολογίας που αφήνει σχεδόν ανεπαίσθητα γήινα "ίχνη" στο διάστημα. Σύμφωνα με τον Ντρέικ, τα ψηφιακά σήματα της σύγχρονης τηλεόρασης θα φαίνονται πιο πολύ σαν "θόρυβος" σε τυχόν παρατηρητές εξωγήινους.

Τι γίνεται όμως αν ο Ρις έχει δίκαιο και οι εξωγήινοι βρίσκονται ήδη στη Γη, μπροστά στη μύτη μας;

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Ο χρόνος πάνω στη Γη είναι σχετικός

Ο χρόνος σε ένα ρολόι που βρίσκεται στο πάτωμα κυλάει πιο αργά σε σχέση με ένα ίδιο ρολόι που βρίσκεται πάνω σε μια σκάλα. Ο λόγος είναι διότι το ρολόι που βρίσκεται χαμηλότερα επηρεάζεται οριακά περισσότερο από την βαρύτητα.
Αυτό συμβαίνει γιατί βρίσκεται πιο κοντά στην επιφάνειά της. Αντίθετα, ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα για το ρολόι που βρίσκεται πιο ψηλά.

Εξάλλου, αυτό υποστήριζε η θεωρία του Αϊνστάιν για τη σχετικότητα του χρόνου.

Χάρη στην χρήση δύο υπερσύγχρονων ατομικών οπτικών ρολογιών ύψιστης ακρίβειας, η θεωρία αποδείχθηκε στις ΗΠΑ.

Τα ρολόγια είχαν τοποθετηθεί σε υψομετρική διαφορά μόλις 33 εκατοστών. Όπως έδειξαν, εάν κάποιος ζήσει επί 79 χρόνια σε υψόμετρο 33 εκατοστών ψηλότερο από κάποιον άλλο, θα γεράσει περίπου 90 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου (νανοδευτερόλεπτα) περισσότερο.

Τα "ρολόγια κβαντικής λογικής", όπως ονομάζονται, βασίζονται σε ανεπαίσθητες δονήσεις ενός ιόντος αλουμινίου που είναι παγιδευμένο σε ένα ηλεκτρικό πεδίο.

Υπολογίζεται ότι "χάνουν" μόλις ένα δευτερόλεπτο ανά 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή όσο περίπου υπάρχει η ζωή η Γη.

Οι δονήσεις έχουν την ίδια γκάμα συχνοτήτων με το υπεριώδες φως, συνεπώς μπορούν να ανιχνευτούν από λέιζερ, για αυτό τα συγκεκριμένα ατομικά ρολόγια στην ουσία είναι οπτικά.

Είναι η πρώτη φορά στον κόσμο που οι επιστήμονες χρησιμοποιούν ρολόγια να δείξουν ότι όντως ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα στο κεφάλι του ανθρώπου σε σχέση με τα πόδια του.

Το γεγονός έχει ικανοποιήσει βαθιά όσους πάντα πίστευαν ότι ο Αϊνστάιν είχε δίκιο.

Η επιβεβαίωση έγινε από ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST) των ΗΠΑ, υπό τον Τζέιμς Τσιν - Ουέν Τσου.

Η σχετική μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science.

Ο Αϊνστάιν ήταν ο πρώτος, εδώ και περίπου 100 χρόνια, που κατέρριψε την ψευδαίσθηση ότι ο χρόνος κινείται με την ίδια ταχύτητα για όλους και παντού στο σύμπαν.

Είχε συνειδητοποιήσει - με τη θεωρία της ειδικής σχετικότητας - ότι ο χρόνος είναι κάτι σχετικό και κινείται με διαφορετική ταχύτητα, ανάλογα με τις ειδικές περιστάσεις καθενός ανθρώπου.

Έτσι, ο χρόνος επιβραδύνεται όταν κανείς βρίσκεται πιο κοντά στη Γη ή όταν κινείται με μεγαλύτερη ταχύτητα.

Για παράδειγμα, για κάποιον που στέκεται στην αποβάθρα των τρένων, ο χρόνος στο ρολόι του θα κυλάει ανεπαίσθητα πιο γρήγορα σε σχέση με τον δίδυμο αδελφό του, ο οποίος φοράει το ίδιο ακριβώς ρολόι, αλλά βρίσκεται μέσα στο τρένο που περνά μπροστά από την αποβάθρα, μόνο και μόνο επειδή αυτός κινείται ταχύτερα σε σχέση με τον αδελφό του.

Σύμφωνα με την θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, η βαρύτητα προκαλείται όταν σώματα με μεγάλη μάζα, όπως η Γη, καμπυλώνουν τον "ιστό" του χωροχρόνου, με συνέπεια ένα ρολόι που βρίσκεται πιο κοντά στη Γη, άρα και στη έλξη της βαρύτητάς της, να "τρέχει" πιο αργά σε σχέση με ένα ρολόι ψηλά σε ένα βουνό.

Η απόκλιση του χρόνου έχει υπολογιστεί μαθηματικά χονδρικά σε τρία μικροδευτερόλεπτα ανά έτος ανά χιλιόμετρο υψομετρικής διαφοράς.

Η "ψαλίδα" στην ταχύτητα του χρόνου είχε ήδη επιβεβαιωθεί εδώ και δεκαετίες από ατομικά ρολόγια μεγάλης ακρίβειας, που βρίσκονταν πάνω σε πυραύλους στο διάστημα ή σε αεριωθούμενα αεροπλάνα, ότι ίσχυε για μεγαλύτερα υψόμετρα και μεγαλύτερες ταχύτητες κίνησης.

Για πρώτη φορά όμως, η σχετικότητα του χρόνου επιβεβαιώνεται τώρα και για ασήμαντες υψομετρικές διαφορές πάνω στη Γη μικρότερες του ενός μέτρου και ταυτόχρονα για μικρές ταχύτητες κάτω των δέκα μέτρων ανά δευτερόλεπτο, πράγμα που σημαίνει ότι άλλος χρόνος ισχύει στα κεφάλι μας και άλλος στα πόδια μας!

Με άλλα λόγια, γίνεται φανερό πλέον ότι η θεωρία της σχετικότητας δεν ισχύει μόνο για ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός, ούτε μόνο για διαστημικές αποστάσεις, αλλά επίσης στην καθημερινότητά μας.

Ως εκ τούτου, όσοι ζουν σε ρετιρέ, ας το ξανασκεφτούν, γιατί γερνάνε πιο γρήγορα...

Διάβαση του Ερμή


Είναι το πέρασμα του Ερμή από τον Ήλιο. Όταν πραγματοποιείται μια μικρή μαύρη τελεία φαίνεται στο δίσκο του Ήλιου, που όμως δεν είναι ορατή με γυμνό μάτι.
Η διάβαση συμβαίνει λόγω των κινήσεων των πλανητών γύρω από τον Ήλιο. Όταν ο Ερμής βρεθεί στην ημιευθεία που ορίζεται από τον Ήλιο και τη Γη, προς τη μεριά της Γης και όχι πίσω από τον Ήλιο αλλά μπροστά του (όταν ο Ερμής ή η Αφροδίτη βρίσκονται σε τέτοια θέση λέμε ότι έχουμε κατώτερη σύνοδο).

Ο Ερμής βρίσκεται σε κατώτερη σύνοδο κάθε 116 ημέρες. Ωστόσο δεν γίνεται διάβαση ανά 116 ημέρες διότι ο Ερμής κινείται με μια κλίση περίπου 7 μοιρών από το επίπεδο των τροχιών των υπολοίπων πλανητών(αυτό το επίπεδο το ονομάζουμε εκλειπτική) . Επομένως ακόμη μια προϋπόθεση για να έχουμε διάβαση είναι: η γωνία του επιπέδου της τροχιάς του Ερμή να σχηματίζει γωνία περίπου 0 μοιρών με την εκλειπτική και να βρίσκεται σε κατώτερη σύνοδο . Αυτή η προϋπόθεση συμβαίνει, όποτε συμβαίνει, στις αρχές Μαΐου και στις αρχές Νοεμβρίου. Οι διαβάσεις του Νοεμβρίου είναι περισσότερες από του Μαΐου επειδή το Νοέμβριο ο Ερμής βρίσκεται στο περιήλιο του(το πλησιέστερο στον Ήλιο σημείο της τροχιάς του).

Κάθε αιώνα συμβαίνουν 13 διαβάσεις του Ερμή με χρονικά διαστήματα των 3,7 ,10 ή 13 ετών. Η επόμενη διάβαση του Ερμή είναι στις 9 Μαΐου του 2016.

Επίσης συμβαίνουν και διαβάσεις της Αφροδίτης οι οποίες είναι πιο σπάνιες από τις διαβάσεις του Ερμή αλλά και πιο εντυπωσιακές καθώς η Αφροδίτη είναι μεγαλύτερη και πιο κοντά στη Γη από τον Ερμή. Επομένως κατά τις διαβάσεις της η Αφροδίτη φαίνεται ως σαν μια μεγαλύτερη μαύρη τελεία απ’ ότι ο Ερμής. Μάλιστα εφόσον προστατεύουμε τα μάτια μας σωστά, χρησιμοποιώντας γυαλιά εκλείψεως ή γυαλί ηλεκτροκόλλησης νούμερου τουλάχιστον 14 ή ακόμη και δυο-τρεις σειρές στοιβαγμένες η μία πάνω στην άλλη από ασπρόμαυρο φιλμ και αν η όραση μας είναι καλή θα μπορέσουμε να δούμε αυτή τη τελεία να περνάει μπροστά από τον Ήλιο ακόμη και χωρίς κάποιο οπτικό όργανο. Θα είναι σαν να βλέπουμε μια μαύρη τελεία διαμέτρου ενός χιλιοστού σε ένα χαρτί σε απόσταση δύο μέτρων. Η επόμενη διάβαση Αφροδίτης είναι στις 6 Ιουνίου του 2012.
Δε συμβαίνουν διαβάσεις άλλων πλανητών επειδή οι υπόλοιποι πλανήτες δε βρίσκονται ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο.
Η παρατήρηση των διαβάσεων είναι σημαντικής αξίας αφού μέσω αυτών οι επιστήμονες εξάγουν συμπεράσματα για τις κινήσεις των πλανητών και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις. Μάλιστα από μια παρατήρηση διάβασης τη Αφροδίτης τον 19ο αιώνα οι επιστήμονες επαλήθευσαν την εικασία περί ύπαρξης ατμόσφαιρας στην Αφροδίτη. Οι ερασιτέχνες αστρονόμοι είναι πάντοτε έτοιμοι, όπως έχουν δείξει πάμπολλες φορές στο παρελθόν, να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της επιστήμης. Χρονομετρώντας τις διαβάσεις εφοδιάζουν τους επαγγελματίες αστρονόμους με δεδομένα τα οποία θα χρησιμοποιήσουν για τη μελέτη τους.

πηγη

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Ο πρώτος περίπατος στο διάστημα.


Η παρακάνω φωτογραφία μπορεί να σας είναι οικία, αφού πιθανό να την έχετε συναντήσει πάρα πολλές φορές, ειδικά σε θέματα που έχουν να κάνουν με το διάστημα και τους αστροναύτες. Ίσως όπως να μην γνωρίζετε ποια είναι η ιστορία της.
Αυτή η πραγματικά απίστευτη σειρά φωτογραφιών, τραβήχτηκαν στις 3 Φεβρουαρίου του 1984, όταν ο Αμερικανός αστροναύτης Bruce McCandless II έκανε την πρώτη μη προσδεδεμένα ελεύθερη πτήση στην ιστορία. Η αποστολή αυτή αποτέλεσε την πρώτη δοκιμή της επανδρωμένης μονάδας ελιγμών (MMU) και του βραχίονα συγκράτησης ποδιών (MFR). Ο McCandless βρέθηκε σε μια απόσταση 320 πόδια (98 μ.) μακριά από το διαστημικό λεωφορείο Challenger, κάνοντας την μεγαλύτερη "ελεύθερη πτήση" στην ιστορία του διαστήματος.
Λίγα χρόνια αργότερα, η NASA αποφάσισε ότι η συσκευή MMU ήταν πολύ επικίνδυνη για τους αστροναύτες και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ ξανά.

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Πως Φαίνεται η γή απο τον ... Πλανήτη Ερμή ;


Τις 6 μαϊου του 2010

η κάμερα του διαστημοπλοίου της NASA messenger (Αγγελιοφόρος) φωτογράφησε την γή ενώ βρισκόταν κοντά στον πλανήτη Ερμή.Το διαστημοπλοιο αυτό εχει σαν αποστολή να χαρτογραφήσει μικρούς βράχους ανάμεσα στον πλανήτη Ερμή και τον Ηλιο.Δειτε λοιπόν πως φαινεται η γή απο τον Ερμή.

....


Πως φαινεται η Γή και η Σελήνη απο τον Ερμή ; ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

www.troktikaras.com

Πλανητικό «μπαλάκι» του πινγκ πονγκ ήταν ο Ουρανός

Εξαιρετικά εντυπωσιακή θα πρέπει να ήταν η εικόνα του ηλιακού μας συστήματος αν ισχύουν όσα υποστηρίζει διεθνής ομάδα αστρονόμων. Η ομάδα που εργάστηκε στο Αστεροσκοπείο Cote d΄Αzur στη Γαλλία αναφέρει ότι στις απαρχές του ηλιακού μας συστήματος ο Ουρανός βρέθηκε ανάμεσα στις βαρυτικές συμπληγάδες των δύο γιγάντων του συστήματός μας, Δία και Κρόνου. Οπως υποστηρίζει η ομάδα των αστρονόμων, ο Ουρανός έγινε για μεγάλο χρονικό διάστημα το «μπαλάκι» σε ένα κοσμικό πινγκ πονγκ που έπαιξαν με τον πλανήτη ο Δίας και ο Κρόνος.

Σύμφωνα με τη θεωρία που ανέπτυξαν, αυτό το «παιχνίδι» είχε αποτέλεσμα κάποια στιγμή ο Ουρανός να «εκτοξευτεί» και να καταλήξει στη θέση που βρίσκεται σήμερα, ενώ παράλληλα όλη αυτή η βαρυτική αναμέτρηση υποχρέωσε τόσο τον Δία όσο και τον Κρόνο να μεταβάλουν τις τροχιές τους και να σταθεροποιηθούν σε αυτές που έχουν τώρα




www.i-reportergr.com

O Δίας στις εντυπωσιακότερες εμφανίσεις του έως το 2022


O Γαλιλαίος σίγουρα θα ξενυχτούσε για να θαυμάσει τον Δία τη Δευτέρα
O Γαλιλαίος σίγουρα θα ξενυχτούσε για να θαυμάσει τον Δία τη Δευτέρα (Φωτογραφία:  NASA )
Ουάσινγκτον
Αν δεν καταφέρετε να θαυμάσετε τον Δία αυτή την εβδομάδα, θα πρέπει να περιμένετε έως το 2022 για μια τόσο εντυπωσιακή εμφάνιση: Ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος πλησιάζει τη Γη σε ασυνήθιστα μικρή απόσταση και γίνεται το λαμπρότερο ουράνιο σώμα μετά τη Σελήνη.

Η Γη πλησιάζει τον Δία κάθε 13 μήνες όταν τον προσπερνά στην αιώνια κούρσα τους γύρω από τον Ήλιο. Δεδομένου όμως ότι οι τροχιές των πλανητών είναι ελλειπτικές και όχι απόλυτα κυκλικές, η ελάχιστη απόστασή τους μεταβάλλεται από ραντεβού σε ραντεβού.

Το βράδυ της Δευτέρας 21 Σεπτεμβρίου, ο Δίας θα περάσει σε απόσταση 380 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη και θα παραμείνει εξαιρετικά φωτεινός για αρκετές εβδομάδες. Είναι το κοντινότερο πέρασμα του πλανήτη από το 1963 και μέχρι το 2022, ανακοίνωσε η NASA.

Καθώς η Γη περνά αυτές τις ημέρες ανάμεσα στον Δία και τον Ήλιο, ο Δίας εμφανίζεται στον δυτικό ουρανό την ώρα της δύσης. Σταδιακά ανεβαίνει όλο και ψηλότερα και γύρω στα μεσάνυχτα εμφανίζεται στην κορυφή του ουράνιου θόλου, κατακόρυφα προς τα πάνω.

Όσοι έχουν ερασιτεχνικά τηλεσκόπια θα μπορέσουν να δουν την Κόκκινη Κηλίδα, μια καταιγίδα δύο φορές μεγαλύτερη από τη Γη που μαίνεται στον Δία εδώ και αιώνες. Θα μπορέσουν επίσης να δουν τα τέσσερα μεγάλα φεγγάρια που παρατήρησε πρώτος ο Γαλιλαίος: Ιώ, Γανυμήδης, Ευρώπη και Καλλιστώ.

Σε ασυνήθιστα μικρή απόσταση από τη Γη βρίσκεται αυτές τις ημέρες και ο Ουρανός, ο οποίος όμως θα παραμείνει δυσδιάκριτος με γυμνό μάτι, καθώς είναι τρεις φορές μικρότερος από τον Δία και απέχει πέντε φορές περισσότερο. Με ένα σχετικά μικρό τηλεσκόπιο, θα εμφανίζεται ως σμαραγδένια κουκκίδα σε απόσταση περίπου μίας μοίρας από τον Δία.

«Αυλαία» για το διαστημικό λεωφορείο Discovery

Το διαστημικό λεωφορείο Discovery ετοιμάζεται για την τελευταία του διαστημική αποστολή, μετά τις τελευταίες επισκευές από τεχνικούς της NASA την περασμένη Παρασκευή.
Το διαστημόπλοιο βρίσκεται πλέον συνδεδεμένο στην εξωτερική δεξαμενή καυσίμων και σχεδιάζεται να απογειωθεί στην τελευταία του αποστολή προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την 1η Νοεμβρίου. Ένα εσωτερικό παξιμάδι στην αριστερή πλευρά του διαστημοπλοίου γλίστρησε από τη θέση του και κατέληξε σε τμήμα του πίσω μέρους, στη διάρκεια των προετοιμασιών για την πτήση. Η τελευταία αποστολή του Discovery θα είναι και η προτελευταία του στόλου των διαστημικών λεωφορείων, πριν τον προγραμματισμένο παροπλισμό τους στις αρχές του 2011.
Το Discovery μεταφέρθηκε από το υπόστεγο στο κτίριο συναρμολόγησης του διαστημικού κέντρου Κένεντι την περασμένη Πέμπτη. Όμως, κατά τη διάρκεια προσκόλλησης του μεγάλου συστήματος αποκόλλησης στο κάτω μέρος της κοιλιάς του σκάφους, ένα παξιμάδι στο εσωτερικό γλίστρησε από τη θέση του. Τα παξιμάδια αυτά εξασφαλίζουν ότι η δεξαμενή καυσίμου θα αποχωριστεί από το σκάφος μετά την έξοδο του διαστημικού λεωφορείου από την ατμόσφαιρα.
Τελικά, το θέμα λύθηκε με επιτυχία το Σάββατο και το παξιμάδι επανατοποθετήθηκε, ήταν όμως αρκετό για να προκαλέσει ακόμη μια καθυστέρηση στην προετοιμασία του διαστημικού λεωφορείου για την αποστολή.
Εφόσον όλα πάνε καλά, το Discovery θα μεταφερθεί στην πλατφόρμα εκτόξευσης στις 21 Σεπτεμβρίου και θα είναι έτοιμοι για απογείωση την 1η Νοεμβρίου. Το πλήρωμα της αποστολής STS-133, με επικεφαλής τον κυβερνήτη Στίβ Λίντσι, θα μεταφέρει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ανταλλακτικά, προμήθειες και ένα νέο στοιχείο που θα ενσωματωθεί στον σταθμό.
Οι αστροναύτες θα μεταβούν στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στις 12 Οκτωβρίου, όπου θα συμμετέχουν σε ασκήσεις ρουτίνας και ελέγχους πτήσεις, λίγες ημέρες αργότερα. Το Discovery θα προσκολληθεί στον ISS το μεσημέρι της 3ης Νοεμβρίου, μετά από ταξίδι δύο ημερών, ενώ το ταξίδι επιστροφή θα ξεκινήσει στις 10 Νοεμβρίου, για να προσγειωθεί στον αεροδιάδρομο του διαστημικού κέντρου στις 12 Νοεμβρίου.
Το Discovery, μετά το τελευταίο του ταξίδι, θα τοποθετηθεί πιθανότατα ως έκθεμα στο Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος στην Ουάσιγκτον.
Μετά από την τελευταία αποστολή των διαστημικών λεωφορείων στις αρχές του επόμενου έτους, θα κλείσει ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία της NASA, που ξεκίνησε με την πρώτη πτήση του διαστημικού λεωφορείου Columbia, στιγματίστηκε από τις δύο τραγωδίες των Challenger και Columbia, αλλά και οδήγησε στην ολοκλήρωση και πλήρη λειτουργία του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες BBC

Διαστημικό τηλεσκόπιο 1 εκατ. μίλια από τη Γη

Φως στην «σκοτεινή εποχή» του Σύμπαντος θα επιχειρήσει να ρίξει ένα καινούργιο διαστημικό τηλεσκόπιο. Θα προσπαθήσει να δει τι συνέβη πριν από 13 δισεκατομμύρια χρόνια όταν μέσα στο απόλυτο σκοτάδι άρχισαν ξαφνικά να δημιουργούνται τα αστέρια πλημμυρίζοντας με φως τις εσχατιές του κόσμου.
Αναμένεται να εκτοξευτεί το 2014
Αυτή η σκοτεινή εποχή διήρκεσε από 250 εκατομμύρια χρόνια έως 450 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Εκρηξη που δημιούργησε το Σύμπαν. Ηταν η περίοδος κατά την οποία άρχισαν να δημιουργούνται αστέρια, όπως ο δικός μας Ηλιος, και γαλαξίες.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο που θα κοιτάξει τόσο μακριά στο χρόνο είναι το James Webb το οποίο θα «αγκυροβολήσει» περίπου ένα εκατομμύριο μίλια μακριά απο τη Γη. Εκεί, στην απόλυτη ησυχία του Διαστήματος, θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει τα αμυδρά απομεινάρια της ακτινοβολίας απο εκείνη την εποχή, που θα μεταφέρει πληροφορίες για τις διεργασίες που έγιναν στο Σύμπαν και οδήγησαν στη δημιουργία των άστρων.

«Είναι το καλύτερο όργανο διαστημικών παρατηρήσεων που έχουμε αυτή τη στιγμή», λέει προς τους «Sunday Τimes» ο δρ. Αλιστερ Γκλας απο το Αστρονομικό Κέντρο Τεχνολογίας του Ηνωμένου Βασιλείου. «Θα μπορέσουμε να δούμε τα πρώτα αστέρια και τους γαλαξίες τη στιγμή που δημιουργούνταν». Τα όργανα του τηλεσκοπίου θα αξιοποιήσουν την χαμηλής ενέργειας υπέρυθρη ακτινοβολία η οποία είναι αόρατη στο ανθρώπινο μάτι.

Η υπέρυθρη ακτινοβολία ανήκει στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα το οποίο εκτός απο το ορατό φως που μπορεί να διαπεράσει την ατμόσφαιρα της Γης περιλαμβάνει ακόμη τις ακτίνες γ, Χ, την υπεριώδη ακτινοβολία, τα μικροκύματα και τα ραδιοκύματα.

Για τους αστρονόμους και τους αστροφυσικούς, η υπέρυθρη ακτινοβολία είναι υπερπολύτιμη καθώς μπορεί να διαπερνά τα σύννεφα σκόνης στον διαστρικό χώρο που αποτελούνται κυρίως απο ήλιο και υδρογόνο αλλά και κόκκους πυριτίου και άνθρακα. Ετσι μπορεί να ταξιδεύει αέναα.

Το τηλεσκόπιο, που αναμένεται να εκτοξευτεί το 2014, θα καταφέρει να «παγιδεύσει» την ακτινοβολία που εξέπεμψαν τα άστρα πριν απο δισεκατομμύρια χρόνια και να αποκωδικοποιήσει τις πληροφορίες που μεταφέρει.

Στο σημείο όπου θα τοποθετηθεί, η βαρύτητα της Γης και του Ηλίου εξουδετερώνονται κατά κάποιο τρόπο και το τηλεσκόπιο θα μοιάζει ακίνητο. Ωστόσο το James Webb θ΄ ακολουθεί την τροχιά της Γης γύρω απο τον Ηλιο. Μάλιστα η θέση στην οποία θα βρίσκεται θα το προστατεύει απο τις ηλιακές ακτίνες και καθώς η θερμοκρασία στην περιοχή θα είναι περίπου μείον 223 βαθμούς Κελσίου, θα μπορεί να εντοπίσει την αμυδρή υπέρυθρη ακτινοβολία.

Το πλεονέκτημα του τηλεσκοπίου είναι το τεράστιο κάτοπτρο που διαθέτει και που έχει διάμετρο 6,49 μέτρα. Είναι πολύ μεγαλύτερο απο το αντίστοιχο του Ηubble που έχει διάμετρο 2,4 μέτρα. Το κάτοπτρο αυτό θα είναι διπλωμένο κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης και θα ξεδιπλωθεί στο Διάστημα.

Νέα ματιά στη δομή της ύλης

Με τη βοήθεια των λέιζερ ακτίνων Χ και ταχύτητες παρόμοιες με αυτήν του φωτός ο ευρωπαϊκός επιταχυντής ΧFΕL που κατασκευάζεται στη Γερμανία θα «φωτογραφίζει» μοριακές δομές και χημικές αντιδράσεις ανοίγοντας καινούργιους δρόμους για την επιστήμη


Η μηχανή ΤULΑ αρχίζει τη διάνοιξη της σήραγγας τον περασμένο Ιούνιο


Τρεις σήραγγες μήκους 3,4 χιλιομέτρων, ακτινοβολία λέιζερ με ένταση δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτήν των συμβατικών πηγών και ταχύτητες που ξεπερνούν ό,τι είναι γνωστό ως σήμερα στον τομέα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο ευρωπαϊκός επιταχυντής λέιζερ ακτίνων Χ ελεύθερων ηλεκτρονίων (Εuropean ΧFΕL) που κατασκευάζεται στο Αμβούργο είναι κάτι ανάλογο με τον CΕRΝ για τις ακτίνες Χ. Ακόμη και αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί υπερβολικό, το βέβαιο είναι ότι πρόκειται για ένα από τα πλέον φιλόδοξα προγράμματα που υλοποιούνται σήμερα, όχι μόνο σε ευρωπαϊκό αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Οταν ολοκληρωθεί, θα είναι ο μεγαλύτερος και καλύτερος επιταχυντής στο είδος του στον πλανήτη, ανοίγοντας νέα πεδία έρευνας που θα επιτρέψουν την ανάπτυξη αποτελεσματικότερων φαρμάκων, τον σχεδιασμό νέων υλικών και την καλύτερη κατανόηση του Σύμπαντος.

Γνώση της ατομικής δομής
«Οι ακτίνες Χ είναι το κατ΄ εξοχήν μέσο που διαθέτουμε για να μελετήσουμε την ατομική δομή.Μπορούν να μας επιτρέψουν να “δούμε” τη θέση που έχουν τα άτομα στον χώρο και αυτό είναι πολύ σημαντικό από πολλές απόψεις για την επιστήμη» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Μάσιμο Αλταρέλι , διευθυντής του Εuropean ΧFΕL. Αυτό ακριβώς φιλοδοξεί να κάνει ο νέος επιταχυντής, προσφέροντας γνώσεις που σήμερα είναι αδύνατον να αποκτήσουμε με άλλους τρόπους, όπως εξήγησε ο ιταλός καθηγητής μιλώντας στο 10ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Επιταχυντών στην Εφαρμοσμένη Ερευνα και Τεχνολογία (Εcaart-10) που διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα.

Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα διεθνώς συνέδρια σχετικά με τις ειρηνικές εφαρμογές της ατομικής και πυρηνικής φυσικής με χρήση επιταχυντών, το οποίο διοργανώθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με τη συμμετοχή όλων των κύριων ιδρυμάτων της χώρας που δραστηριοποιούνται στην πυρηνική φυσική (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ΕΚΠΑ, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος). Πρόεδρος της τοπικής οργανωτικής επιτροπής ήταν ο Παναγιώτης Μισαηλίδης, καθηγητής Ραδιοχημείας στο ΑΠΘ, και αντιπρόεδρος ο Μιχάλης Κόκκορης, επίκουρος καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ.

Μοναδικός και με διαφορά
Ο Μάσιμο Αλταρέλι, επικεφαλής του Εuropean ΧFΕL
Επιταχυντές που λειτουργούν με ανάλογο τρόπο με τον ΧFΕL υπάρχουν ήδη: ο SLΑC στο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας ή ο Diamond Light Source στη Βρετανία. Ο ευρωπαϊκός επιταχυντής θα είναι όμως πολύ πιο ισχυρός. Τι είναι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει; «Ο ΧFΕL έχει δύο κυρίως χαρακτηριστικά που τον καθιστούν μοναδικό» απαντά ο κ. Αλταρέλι. Το ένα, τονίζει, είναι η τεράστια ένταση της ακτινοβολίας του: «Αυτό που τεχνικά ονομάζουμε λαμπρότητα και δηλώνει την ένταση της φωτεινής πηγής,πόσες δηλαδή ακτίνες Χ παράγονται».

Το δεύτερο είναι η ταχύτητά του. «Η ακτινοβολία Χ» εξηγεί ο καθηγητής «θα παράγεται σε πολύ σύντομες “λάμψεις”, σαν ένα φωτογραφικό φλας,αλλά σε υπερβολικά μικρή χρονική κλίμακα». Η κλίμακα αυτή είναι της τάξεως των 10 femtosecondsδηλαδή 10 εκατομμυριοστών του ενός δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου. «Για να πάρετε μια ιδέα τού πόσο μικρά είναι αυτά τα χρονικά διαστήματα» διευκρινίζει «σκεφθείτε ότι το φως χρειάζεται περίπου ένα δευτερόλεπτο για να φθάσει από τη Σελήνη ως τη Γη και 100 ως 200 femtoseconds για να διατρέξει κατά πλάτος μια τρίχα από τα μαλλιά σας». Αυτές οι διαστημικές ταχύτητες επιτρέπουν στο «φλας» του επιταχυντή να «παγώσει» στον χρόνο στιγμιότυπα από εξαιρετικά ταχείες διεργασίες, όπως για παράδειγμα αυτές που συντελούνται κατά τη διάρκεια μιας χημικής αντίδρασης, και να δώσει, κατά κάποιον τρόπο, μια φωτογραφία τους. «Δεν εννοούμε φυσικά μια συμβατική φωτογραφία, πρόκειται για στοιχεία που επεξεργαζόμαστε στον υπολογιστή, από αυτά παίρνουμε όμως μια πιστή απεικόνιση» εξηγεί ο κ. Αλταρέλι.

Πολύτιμες εφαρμογές
Οι απεικονίσεις αυτές είναι πολύτιμες για πολλούς ερευνητικούς τομείς. Ενας από αυτούς είναι η δομική βιολογία, η επιστήμη που μελετά τη δομή των βιολογικών μορίων. «Αυτό,ξέρετε,είναι το πρώτο βήμα για να κατανοήσει κανείς τη λειτουργία των βιολογικών μηχανισμών,ώστε να είναι σε θέση να γνωρίσει καλύτερα τις ασθένειες και να αναπτύξει θεραπείες και φάρμακα για την καταπολέμησή τους» λέει ο κ. Αλταρέλι. Σήμερα η μόνη μέθοδος για αυτή τη μελέτη είναι η κρυσταλλογραφία, η οποία όμως, όπως τονίζει, έχει το μειονέκτημα ότι πρέπει κανείς να αναπτύξει από τα μόρια κρυστάλλους σχηματίζοντας περιοδικά στερεά. «Τα βιολογικά συστήματα όμως, οι ζωντανοί οργανισμοί όπως εγώ ή εσείς» εξηγεί «δεν είναι περιοδικά στερεά.Πολλά μόρια είναι πολύ δύσκολο να κρυσταλλογραφηθούν.Ελπίζουμε λοιπόν ότι αυτός ο επιταχυντής θα μας επιτρέψει να προσδιορίσουμε τη δομή τους χωρίς την ανάγκη της κρυσταλλογραφίας. Κάτι τέτοιο θα αποτελέσει ένα τεράστιο βήμα για τη βιολογία και την ιατρική». Αλλος τομέας που θα ωφεληθεί σημαντικά είναι η επιστήμη των υλικών. «Στη νανοτεχνολογία,για παράδειγμα, θα δούμε πώς σχηματίζονται τα υλικά ή,στη χημεία,θα μπορέσουμε για πρώτη φορά να παρακολουθήσουμε τις χημικές αντιδράσεις σαν να βλέπουμε ταινία και να κατανοήσουμε επιτέλους τον ακριβή ρόλο που παίζει ο κάθε “ηθοποιός” σε αυτές». Η κατανόηση αυτή, προσθέτει, θα μας επιτρέψει να σχεδιάσουμε νέα υλικά ή να βελτιώσουμε τις υπάρχουσες διαδικασίες, από την παραγωγή λιπασμάτων και τη διύλιση πετρελαίου ως την ανάπτυξη συστημάτων αποθήκευσης υδρογόνου και φωτοβολταϊκών υλικών. Τέλος, ο ΧFΕL θα δώσει νέα ώθηση στη φυσική πλάσματος και στην αστροφυσική, προσφέροντας στους ερευνητές τη δυνατότητα να δημιουργήσουν στο εργαστήριο ακραίες συνθήκες που επικρατούν στο αστροφυσικό περιβάλλον.

lalina@tovima.gr

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ
Μακέτα των εγκαταστάσεων του επιταχυντή με τα υπόγεια εργαστήρια και τις σήραγγες
Ο Εuropean ΧFΕL θα διαθέτει τρεις υπόγειες σήραγγες συνολικού μήκους 3,4 χιλιομέτρων που θα ξεκινούν από τις εγκαταστάσεις της Deutsches Εlektronen-Synchrotron (DΕSΥ) στο Αμβούργο και θα φθάνουν στο Σένεφελντ του γειτονικού κρατιδίου Σλέσβιχ-Χολστάιν, όπου θα βρίσκονται τα διοικητικά κτίρια και οι πειραμα τικοί και ερευνητικοί σταθμοί.

Τα ηλεκτρόνια θα επιταχύνονται σχεδόν ως την ταχύτητα του φωτός σε έναν γραμμικό επιταχυντή και στη συνέχεια θα περνούν μέσα από ένα σύστημα κυματογράφων,μια διάταξη μαγνητών που θα τα οδηγεί σε πορεία «σλάλομ», ενισχύοντας την ακτινοβολία Χ που εκπέμπ ουν και τακτοποιώντας τα σε σειρές λεπ τών δίσκων που θα εκπέμπουν συγχρονισμέν α πολύ σύντομα «φλας» με τις ιδιότητες της ακτινοβολίας λέιζερ.

Ο προϋπολογισμός του ανέρχεται σε 986 εκατ. ευρώ και χρηματοδοτείται από 12 χώρες,μετ αξύ των οποίων η Ελλάδα. Αναμένεται να αρχίσει να λειτουργεί το 2014.

http://www.tovima.gr/

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Νέος πληρέστερος χάρτης των κρατήρων της Σελήνης

   Ένας νέος, πιο πλήρης από ποτέ, τοπογραφικός χάρτης των μεγάλων σεληνιακών κρατήρων, που δημιούργησαν αμερικανοί επιστήμονες με βάση τα νέα στοιχεία του σκάφους Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), έρχεται να αναζωπυρώσει μια χρονίζουσα επιστημονική διαμάχη σχετικά με το κατά πόσο ο δορυφόρος της Γης επλήγη από ένα ξαφνικό "μπαράζ" ουράνιων σωμάτων στην αρχή της ζωής του, ενώ δημιουργεί νέους προβληματισμούς για το βίαιο παρελθόν και του δικού μας πλανήτη.

    Η Σελήνη πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια, από τα υπολείμματα μιας σφοδρής σύγκρουσης ανάμεσα στη Γη και σε ένα ουράνιο σώμα σαν τον Άρη. Η επιφάνειά της φέρει πολλαπλά σημάδια προσκρούσεων, τα οποία όμως -σε αυτό συμφωνούν οι γεωλόγοι- έχουν αραιώσει με το πέρασμα του χρόνου. Το κεντρικό ερώτημα είναι αν υπήρξε ένας αιφνίδιος "βομβαρδισμός" από ουράνια σώματα πριν από 3,9 δισ. χρόνια και, αν όντως υπήρξε, τι τον προκάλεσε.

    Οι νέες παρατηρήσεις του LRO επέτρεψαν την λεπτομερή τοπογραφική μελέτη του φεγγαριού μέσω της εκπομπής ακτινών λέιζερ στην επιφάνεια του δορυφόρου και του υπολογισμού του χρόνου που χρειάστηκαν οι ακτίνες για να επιστρέψουν στο διαστημικό σκάφος, που βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Το όργανο αυτό μπορεί από ψηλά να εντοπίσει οποιαδήποτε ανωμαλία του σεληνιακού εδάφους με ύψος ακόμα και δέκα εκατοστών.

    Οι ερευνητές, υπό τον πλανητικό γεωλόγο Τζέημς Χεντ του πανεπιστημίου Μπράουν, που δημοσίευσαν σχετική εργασία στο περιοδικό "Science" (μαζί με άλλες δύο παρεμφερείς μελέτες), εντόπισαν 5.185 κρατήρες με διάμετρο άνω των 20 χιλιομέτρων, περίπου διπλάσιους από όσους είχαν εντοπίσει οι επιστήμονες μέχρι τώρα. Βρήκαν επίσης ότι οι παλαιότερες περιοχές του φεγγαριού είχαν αναλογικά περισσότερους μεγάλους κρατήρες σε σχέση με τις πιο νέες γεωλογικά περιοχές, μια ένδειξη ότι υπήρξαν δύο διαφορετικά "κύματα" προσκρούσεων στη Σελήνη, η οποία απέχει από τον πλανήτη μας 384.000 χιλιόμετρα περίπου.

    Οι μεγαλύτεροι κρατήρες, που προήλθαν από μεγαλύτερους αστεροειδείς (μάλλον προερχόμενους από την κύρια ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία), προκλήθηκαν πιο παλιά (πριν από 3,8 έως 3,9 δισ. χρόνια), ενώ οι μικρότεροι κρατήρες σχηματίστηκαν πιο πρόσφατα και προέρχονται από πιο μικρούς αστεροειδείς, που βρίσκονται πιο κοντά στη Γη.

    Επίσης η μελέτη των στοιχείων του LRO σχετικά με τα κοιτάσματα ορυκτών δείχνει ότι ουσιαστικά πάνω στο φεγγάρι δεν υπάρχει πια καμία "παρθένα" επιφάνεια εξαιτίας των αλλεπάλληλων προσκρούσεων, άρα δεν φαίνεται πιθανό οι επιστήμονες να καταφέρουν να βρουν απομεινάρια πετρωμάτων που χρονολογούνται από την πιο πρώιμη εποχή γέννησης του δορυφόρου. Ακόμα ανακαλύφθηκαν αρκετές ποσότητες οξυγόνου (άγνωστης προέλευσης) δεσμευμένες μέσα στα σεληνιακά ορυκτά, κάτι που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο σε μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι, για την αναπνοή και ως συστατικό καυσίμων.

    Όμως άλλοι επιστήμονες, όπως ο Γκέρχαρντ Νέουκουμ του Ελευθέρου Πανεπιστημίου του Βερολίνου, διαφωνούν και πιστεύουν ότι, επί δισεκατομμύρια χρόνια, διάφορες γεωλογικές διαδικασίες, όπως η ροή λάβας και η εκτίναξη υλικών από τις προσκρούσεις, έχουν στο μεταξύ αλλοιώσει σημαντικά τη σεληνιακή επιφάνεια και έχουν περιπλέξει την εικόνα, με αποτέλεσμα να μην προκύπτει μια αξιόπιστη εικόνα για το αν όντως περισσότεροι μεγαλύτεροι αστεροειδείς προσέκρουσαν στη Σελήνη κατά το απώτατο παρελθόν σε σχέση με το πιο πρόσφατο.
 

    Link: Για τις πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες (με συνδρομή) στις διευθύνσεις: http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/329/5998/1504

    και http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/329/5998/1507

    και http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/329/5998/1510
nooz.gr

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Ο σπουδαίος μαθηματικός Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή

Σαν σήμερα, το 1873 γεννήθηκε στο Βερολίνο ο κορυφαίος Έλληνας μαθηματικός Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή (Constantin Carathéodory). Πολυμαθής, δραστήριος και ακάματος παρήγαγε σπουδαίο έργο σημαδεύοντας την επιστήμη των μαθηματικών αλλά και συνεισφέροντας σε άλλα πεδία με τα συγράμματά του. «Ένας από τους λαμπρότερους μαθηματικούς, έχει ουσιαστικά εμπλουτίσει και επηρεάσει αποφασιστικά την επιστήμη. Ένας άνδρας με ασυνήθιστη και πλατιά παιδεία, ως ανήκων στο Ελληνικό έθνος με το υψιπετές πνεύμα του και την ουσιαστική αναζήτηση της γνώσης, συνέχισε την παράδοση και την κληρονομιά της κλασικής Ελλάδος» είπε για τον Καραθεοδωρή ο Γερμανός μαθηματικός Oskar Perron.
Γιος διπλωμάτη μεγαλώνει σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και σπουδάζει σε Βρυξέλλες, Ριβιέρα και το Σαν Ρέμο. Στο Βέλγιο βραβεύτηκε δις σε διαγωνισμούς μαθηματικών. Με την αποφοίτησή του από τη Στρατιωτική Σχολή του Βελγίου, το 1895, την οποία του επέβαλλε ο πατέρας του, ο Καραθεοδωρή αποδέχεται πρόσκληση του θείου του ο οποίος ήταν γενικός διοικητής της Κρήτης, και επισκέπτεται τα Χανιά όπου γνωρίστηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο με τον οποίο θα διατηρήσει φιλική σχέση.
Το 1898 μεταβαίνει στην Αίγυπτο ως μηχανικός στην βρετανική εταιρεία που κατασκεύαζε το φράγμα στο Ασουάν. Εκεί συνεχίζει να μελετά μαθηματικά συγγράμματα, ενώ έκανε και μετρήσεις στην κεντρική είσοδο της πυραμίδας του Χέοπα, τις οποίες και δημοσίευσε. Στην Αίγυπτο αποφάσισε ότι τα Μαθηματικά ήταν η επιστήμη που ασκούσε τη μεγαλύτερη γοητεία και στα 27 του μεταβαίνει στη Γερμανία για να σπουδάσει για δυο χρόνια μαθηματικά.
Σπουδάζει κοντά στους κορυφαίους δασκάλους της εποχής Herman Schwarz, Georg Frobenius, Erhard Schmidt, Lazarus Fuchs και Hermann Minkowski. Το 1905 αναγορεύεται υφηγητής των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν και ακολουθεί λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα εκεί αλλά και στα πανεπιστήμια της Βόννης, του Ανοβέρου, του Μπρεσλάου, του Βερολίνου και του Μονάχου, όπου αναδεικνύεται σε μαθηματικό παγκόσμιου επιπέδου.
Το 1920, αναλαμβάνει κατ΄ εντολή του Ελευθέριου Βενιζέλου να οργανώσει το υπό ίδρυση Πανεπιστήμιο της Ιωνίας στη Σμύρνη και μάλιστα κατορθώνει να διασώσει τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Σμύρνης από την Καταστροφή, το 1922, μεταφέροντας τους τόμους της στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το διάστημα 1922-1924 είναι καθηγητής μαθηματικών και μηχανικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Το 1924, αναλαμβάνει καθηγητική θέση στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, το 1928, αποδέχεται πρόσκληση από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και την Αμερικανική Μαθηματική Εταιρεία, και επισκέπτεται τις ΗΠΑ μαζί με την γυναίκα του για έναν σχεδόν χρόνο, για να δώσει διαλέξεις σε διάφορα πανεπιστήμια.
Το 1930, πάλι μετά από πρόσκληση του Ελευθέριου Βενιζέλου, αναλαμβάνει καθήκοντα κυβερνητικού επιτρόπου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Θεσσαλονίκης για να βοηθήσει στην αναδιοργάνωση του πρώτου και στην οργάνωση του νεοσύστατου δεύτερου. Το 1932 επέστρεψε ξανά στο Μόναχο και παρέμεινε ακόμα και κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον Δεκέμβριο του 1949 έδωσε την τελευταία του διάλεξη στο Μόναχο και δυο μήνες αργότερα πέθανε.
Ο Καραθεοδωρή αρχικά ασχολήθηκε με τον Λογισμό των Μεταβολών και η διδακτορική διατριβή του (Γκέτινγκεν, 1904) φέρει τον τίτλο «Περί των ασυνεχών λύσεων στον Λογισμό των Μεταβολών». Στην συνέχεια, καταπιάστηκε με όλους σχεδόν του κλάδους των Μαθηματικών: θεωρία πραγματικών συναρτήσεων, θεωρία μιγαδικών συναρτήσεων, διαφορικές εξισώσεις, θεωρία συνόλων και διαφορική γεωμετρία, σύμμορφες απεικονίσεις κ.ά.
Εκτός από το πλήθος των πρωτότυπων επιστημονικών εργασιών που δημοσιεύει, πλουτίζει τη διεθνή μαθηματική βιβλιογραφία με σειρά συγγραμμάτων. Επιπλέον, το επιστημονικό έργο του επεκτείνεται σε πολλούς τομείς της φυσικής και της αρχαιολογίας. Η συμβολή του στην Θεωρητική Φυσική ήταν ουσιαστική στην μαθηματική θεμελίωση τομέων της Φυσικής όπως η Θερμοδυναμική, η Γεωμετρική Οπτική, η μηχανική και η Σχετικότητα.
Πρέπει να σημειωθεί η στενή επιστημονική συνεργασία και αλληλοεκτίμηση μεταξύ του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή και του Αϊνστάιν. Σε μια επιστολή μεταξύ των δυο αντρών, ο Καραθεοδωρή αναλύει στον Αϊνστάιν το μαθηματικό λογισμό των μεταβολών, με τον γερμανοεβραίο επιστήμονα να τον καλεί να σκεφτεί κάτι επιπλέον «για το πρόβλημα των κλειστών χρονοειδών καμπυλών. Εδώ βρίσκεται ο πυρήνας του άλυτου ακόμη προβλήματος του χωροχρόνου». Σε έτερη επιστολή, ο Αϊνστάιν επισημαίνει, μεταξύ άλλων: «Αν θέλετε να μπείτε στον κόπο να μου εξηγήσετε ακόμα και τους κανονικούς μετασχηματισμούς θα βρείτε έναν ευγνώμονα και ευσυνείδητο ακροατή. Αν όμως λύσετε και το πρόβλημα των κλειστών γραμμών του χρόνου, θα σταθώ μπροστά σας με σταυρωμένα χέρια. Πίσω από αυτό υπάρχει κρυμμένο κάτι που είναι αντάξιο του ιδρώτα των καλυτέρων».

Οι Νόμοι της φυσικής δεν ισχύουν σε όλο το σύμπαν;



Οι οπαδοί του “Πολυσύμπαντος” πιστεύουν ότι υπάρχουν άλλα, πιο τρελά σύμπαντα πέρα από το δικό μας, τα οποία θα μπορούσαν πιθανώς να υπερηφανεύονται για τους δικούς τους, μοναδικούς φυσικούς νόμους.
Αυτή είναι μια θεωρία.

Άλλη μια βγήκε στην επιφάνεια αυτήν την εβδομάδα, σύμφωνα με την οποία οι νόμοι της φυσικής στο δικό μας σύμπαν δεν είναι και τόσο σταθεροί.

Χρησιμοποιώντας πολύχρωμα γραφικά και Ελληνικά γράμματα, όπως το άλφα (α), ο καθηγητής John Webb από το πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας προσπαθεί να μας καταπλήξει, λέγοντας ότι στη δική μας διάσταση, οι απαράβατοι νόμοι της φυσικής φαίνονται να κάμπτονται (σημείωση: το άλφα, όπως εμφανίζεται εδώ, δηλώνει την “σταθερά της τέλειας δομής” που δένει όλους τους φυσικούς νόμους):

“Αφού μετρήσαμε το άλφα σε περίπου 300 μακρινούς γαλαξίες, προέκυψε μια ακολουθία: αυτός ο μαγικός αριθμός, που μας λέει τη δύναμη του ηλεκτρομαγνητισμού, δεν είναι ο ίδιος παντού, όπως εδώ στη Γη και φαίνεται να μεταβάλλεται συνεχώς κατά μήκος ενός προτιμώμενου άξονα μέσα στο σύμπαν”, είπε ο Webb. “Οι συνέπειες για τη σημερινή αντίληψή μας για την επιστήμη είναι βαθιές. Εάν οι βασικοί νόμοι της φυσικής αποδειχτούν να είναι απλά τοπικά ισχύοντα παρακλάδια, μπορεί να σημαίνει ότι, παρότι το μέρος του σύμπαντος που μπορούμε να παρατηρήσουμε ευνοεί την ύπαρξη ζωής και τα ανθρώπινα όντα, μπορεί να υπάρχουν άλλες απομακρυσμένες περιοχές, όπου διαφορετικοί νόμοι εμποδίζουν το σχηματισμό ζωής, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε.”.

Η εμφανής διακύμανση από γαλαξία σε γαλαξία είναι ελάχιστη - περίπου ένα μέρος στα 100.000 - αλλά προφανώς αυτό είναι αρκετό.

Ο Webb θεωρεί ότι, εάν η θεωρία του είναι σωστή, θα χρειαστούμε εντελώς νέες φυσικές θεωρίες για να αναπληρώσουν αυτές που ισχύουν σήμερα.
πηγη

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Σ.Χόκινγκ: Δεν υπάρχει ενιαία «θεωρία του παντός»


Απορρίπτει το «Άγιο Δισκοπότηρο» της Φυσικής ο διάσημος επιστήμονας.


Ο διάσημος φυσικομαθηματικός Στέφεν Χόκινγκ έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας ξανά πάνω του με την αθεϊστική άποψή του, που περιέχεται στο υπό έκδοση νέο βιβλίο του, ότι το σύμπαν δεν έχει ανάγκη από Θεό για να δημιουργηθεί και να λειτουργήσει, όμως η κεντρική επιστημονική ιδέα του νέου του έργου «Το Μεγάλο Σχέδιο», είναι άλλη: Δεν φαίνεται να υπάρχει καμία «θεωρία του παντός» που θα εξηγήσει το κάθε τι υπό ενιαία μορφή. Με άλλα λόγια, το θεωρούμενο «Άγιο Δισκοπότηρο» της Κοσμολογίας και της Φυσικής μάλλον δεν θα βρεθεί ποτέ, παρά τις συνεχείς προσπάθειες τόσων και τόσων επιστημόνων.
Πριν από τρεις δεκαετίες, ο Χόκινγκ είχε πιστέψει και ανακοινώσει δημοσίως ότι ήταν ζήτημα χρόνου να βρεθεί η «θεωρία του παντός» και είχε μάλιστα δώσει πιθανότητα 50% να βρεθεί μέχρι το 2000. Φθάσαμε, όμως, στο 2010 πια και ο Βρετανός επιστήμων, ο οποίος αν και καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι του λόγω της σπάνιας νευρολογικής πάθησής του, συνεχίζει να επιδεικνύει αξιοθαύμαστη διανοητική ενεργητικότητα, αναγκάζεται πλέον στο νέο βιβλίο του να παραδεχτεί το ανέφικτο της αναζήτησης.
Όμως, όπως λέει, σύμφωνα με το New Scientist, τελικά ακόμα κι αν δεν είναι εφικτό να βρεθεί μια ενιαία θεωρία που να ερμηνεύει τα πάντα, παρόλα αυτά η επιστήμη μπορεί να εξηγήσει τα αινίγματα της φύσης και του σύμπαντος και χωρίς αυτήν.
Το «Μεγάλο Σχέδιο» (The Grand Design, εκδόσεις Bantam), σε συνεργασία με τον αμερικανό φυσικό Λέοναρντ Μιλουντίνοφ, που θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία στις 9 Σεπτεμβρίου, είναι το πρώτο «εκλαϊκευτικό» βιβλίο του Χόκινγκ, ύστερα από μια περίπου δεκαετία. Σχετικά σύντομο σε έκταση, εμπλουτίζεται με έγχρωμα γραφικά για καλύτερη κατανόηση των διαπραγματευόμενων θεμάτων και αποτελεί μια κατατοπιστική εισαγωγή στον μάλλον δυσπρόσιτο κόσμο της θεωρητικής φυσικής. Καλύπτει όλο το φάσμα των σύγχρονων εξελίξεων στη φυσική (κβαντομηχανική, γενική σχετικότητα, κοσμολογία) και δεν διστάζει να κάνει τολμηρές υποθέσεις για την ύπαρξη πολλαπλών συμπάντων.
Ο Χόκινγκ προωθεί την -μάλλον επίμαχη και υπό αμφισβήτηση- ριζοσπαστική ιδέα ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία μοναδική και ενιαία θεωρία για την κατανόηση του σύμπαντος και ότι η επιστήμη το καλύτερο που μπορεί να προσφέρει, είναι απλώς να ανοίξει πολλά και παράλληλα «παράθυρα» σε μια άπιαστη κοινή πραγματικότητα, από τα οποία όμως δεν είναι το ένα πιο «αληθινό» από τα άλλα.
Ο Χόκινγκ φαίνεται να έχει εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να βρει μια «ρεαλιστική» πραγματικότητα, πιστεύοντας ότι η επιστήμη δεν μπορεί να παρέχει μια μοναδική και αυθεντική (πιο «αληθινή» από κάθε άλλη) περιγραφή της πραγματικότητας. Με άλλα λόγια, όπως λέει, δεν υπάρχει καμία πραγματικότητα ανεξάρτητη από τη θεωρία. Οποιαδήποτε από τις θεωρίες για το σύμπαν μπορεί να είναι σωστή, συνεπώς δεν τίθεται θέμα να βρεθεί μια ενιαία θεωρία «ομπρέλα» που να καλύπτει τα πάντα και όλες οι άλλες θεωρίες να σβήσουν για πάντα.
Η προτίμηση του Χόκινγκ είναι η λεγόμενη «Μ-θεωρία» των χορδών (που θεωρεί όλες τις επιμέρους θεωρίες των χορδών και υπερχορδών ως διαφορετικές όψεις του ίδιου πράγματος), η οποία, όπως πιστεύει ο ίδιος, αρκεί για να εξηγήσει τα κεντρικά μυστήρια της φύσης, δηλαδή γιατί υπάρχει κάτι και όχι τίποτε, γιατί υπάρχουν αυτοί οι φυσικοί νόμοι και όχι άλλοι, γιατί εμείς υπάρχουμε κ.λπ. Η «Μ-Θεωρία» προβλέπει ότι πάρα πολλά σύμπαντα δημιουργήθηκαν εκ του μηδενός και υπάρχουν παράλληλα με το δικό μας. Στο πλαίσιο αυτό, ο Χόκινγκ θεωρεί ότι δεν χρειάζεται καθόλου ο Θεός για να εξηγήσει όλα αυτά, αλλά αρκούν οι χορδές και τα πολυσύμπαντα, που εξηγούν την «αυθόρμητη δημιουργία».
Ο Χόκινγκ παραιτήθηκε πέρυσι από τη θέση του ως καθηγητής στη Λουκασιανή Έδρα Μαθηματικών του πανεπιστημίου Κέιμπριτζ, έπειτα από 30 χρόνια σε αυτό το πόστο (που κάποτε κατείχε και ο Νεύτων).
«Το Μεγάλο Σχέδιο»
Ο Στέφεν Χόκινγκ δηλώνει στο νέο υπό έκδοση βιβλίο του «Το Μεγάλο Σχέδιο» ότι δεν πιστεύει καθόλου πως το σύμπαν χρειάζεται ένα Θεό-Δημιουργό. Όμως ο πιο διάσημος διεθνώς εκλαϊκευτής της επιστήμης, ο αστροφυσικός Τζον Γκρίμπιν (πολλά βιβλία του οποίου έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά, με πιο πρόσφατη τη Βιογραφία του Σύμπαντος), πάει ένα τολμηρό βήμα παραπέρα και, σε άρθρο του σε βρετανική εφημερίδα, υποστηρίζει ότι το σύμπαν μας είναι πολύ πιθανό να αποτελεί πράγματι προϊόν «έξυπνου σχεδιασμού», όχι όμως από τον Θεό, αλλά από κάποιον πολύ προηγμένο εξωγήινο -ή μάλλον εξωσυμπαντικό- πολιτισμό.
Σε άρθρο του στη βρετανική «Τέλεγκραφ», ο John Gribbin υποστηρίζει ότι, όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, χάρη στις τελευταίες προόδους της επιστήμης και της τεχνολογίας, φαντάζει πλέον πιο εφικτή η πιθανότητα το σύμπαν μας (και μαζί με αυτό πολλά άλλα παράλληλα σύμπαντα) να έχει δημιουργηθεί από όντα πολύ όμοια με μας, χρησιμοποιώντας τεχνολογία όχι πολύ πιο προηγμένη από τη δική μας, η οποία ήδη είναι διαθέσιμη στους επιστήμονες.
Όπως γράφει, για τη δημιουργία ενός νέου σύμπαντος χρειάζεται απλώς ένα μηχάνημα επιτάχυνσης σωματιδίων λίγο μόνο ισχυρότερο από τον μεγάλο επιταχυντή του CERN, που ήδη λειτουργεί κάτω από τα γαλλοελβετικά σύνορα κοντά στη Γενεύη. Χρειάζεται, επίσης, η «χειραγώγηση» ή μάλλον η δημιουργία μιας τεχνητής μαύρης τρύπας, η οποία μπορεί να αποτελέσει την «πύλη» για άλλες περιοχές του χωροχρόνου.
«Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ότι το δικό μας σύμπαν δημιουργήθηκε με αυτό τον τρόπο», λέει ο Γκρίμπιν, καθώς πιστεύει ότι τελικά δεν είναι καθόλου δύσκολη η δημιουργία μιας μαύρης τρύπας. Όπως αναφέρει, ακόμα και οι μικροσκοπικές μαύρες τρύπες που μπορεί να δημιουργηθούν κατά τις συγκρούσεις σωματιδίων σε ένα επιταχυντή, όπως αυτός του CERN -και που μερικοί φοβούνται ότι μπορούν να «καταπιούν» τον πλανήτη μας- έχουν τη δυνατότητα να «φουσκώσουν» απότομα (με βάση την κυρίαρχη κοσμολογική θεωρία του «πληθωρισμού» ) και να επεκταθούν στις δικές του ξεχωριστές διαστάσεις, διαμορφώνοντας έτσι ένα νέο σύμπαν.
Ο Γκρίμπιν δεν αποκλείει καθόλου ότι αυτό ακριβώς μπορεί να συνέβη με την Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) που δημιούργησε το δικό μας σύμπαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Η Έκρηξη δεν έγινε μόνη της ούτε από τον Θεό, αλλά ήταν δημιούργημα ενός προηγμένου πολιτισμού κοσμικών όντων (κυριολεκτικά εξωσυμπαντικών και όχι απλώς εξωγήινων) που χρησιμοποίησαν μια μαύρη τρύπα για να φτιάξουν εκ του μηδενός ένα νέο σύμπαν!
Όπως υποστηρίζει, μετά τη δημιουργία αυτή, οι «έξυπνοι δημιουργοί» που ζούνε σε κάποια άλλη περιοχή του πολυσύμπαντος (δηλαδή σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν), πιθανότατα άφησαν το σύμπαν μας να εξελιχθεί αυτόνομα, χωρίς να παρεμβαίνουν στη λειτουργία του.
Ο Γκρίμπιν θεωρεί ότι η εξέλιξη λαμβάνει χώρα με φυσικό τρόπο σε ένα πολυσύμπαν, με συνέπεια κάποια στιγμή να αναπτύσσεται μια νοήμων φυλή ικανή να δημιουργήσει τα δικά της σύμπαντα, πιθανότατα με τη βοήθεια μαύρων τρυπών. Με άλλα λόγια, λέει, «είναι υπερβολικά πιθανό ότι οποιοδήποτε σύμπαν, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας, είναι σχεδιασμένο μάλλον παρά φυσικό» . «Αν και η νοημοσύνη που απαιτείται για κάτι τέτοιο, μπορεί να είναι (ελαφρά) ανώτερη από τη δική μας, τελικά είναι περισσότερο μιας μορφής αναγνωρίσιμης και παρόμοιας με τη δική μας, παρά ένας άπειρος και ακατανόητος Θεός» .
Και γιατί αυτός ο πανέξυπνος πολιτισμός να δημιουργήσει σύμπαντα; Απλώς, επειδή μπορεί να το κάνει, απαντά ο Γκρίμπιν, όπως ακριβώς εμείς οι άνθρωποι κάνουμε τόσα πράγματα, απλώς επειδή μπορούμε να τα κάνουμε.
«Ένας πολιτισμός που έχει την τεχνολογία να φτιάξει σύμπαντα-μωρά, ασφαλώς θα νιώσει έναν ακατανίκητο πειρασμό», εκτιμά ο Βρετανός συγγραφέας, ο οποίος θεωρεί ότι η ριζοσπαστική θεωρία του δίνει απάντηση στο κεντρικό ερώτημα του Αϊνστάιν, γιατί το σύμπαν είναι κατανοήσιμο από τον ανθρώπινο νου. «Αυτό συμβαίνει, επειδή σχεδιάστηκε, τουλάχιστον σε ένα βαθμό, από νοήμονα όντα με νου παρόμοιο με το δικό μας», απαντά ο Γκρίμπιν, ο οποίος διδάσκει αστρονομία στο πανεπιστήμιο του Σάσεξ και το τελευταίο βιβλίο του, που εκδόθηκε φέτος το καλοκαίρι, έχει τίτλο «Σε αναζήτηση του Πολυσύμπαντος» .
www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι φυσικοί νόμοι ισχύουν πράγματι σε όλο το Σύμπαν;

Η ομοιογένεια και η ομοιομορφία των κοσμολογικών σταθερών σε κάθε εποχή και σημείο του Σύμπαντος έχουν, κατά καιρούς, προκαλέσει σφοδρότατες διαμάχες μεταξύ των κοσμολόγων.
Οι πιο φανατικοί οπαδοί τις σταθερότητας και της καθολικότητας των βασικών φυσικών νόμων, και άρα της διαχρονικής ισχύος των ίδιων φυσικών σταθερών, έφτασαν στο σημείο να υποστηρίξουν την ύπαρξη μιας «ανθρωπικής αρχής». Ούτε λίγο-ούτε πολύ, αυτή η τελεολογική «αρχή» διατείνεται ότι όλο το Σύμπαν είναι όπως είναι για να μπορούμε να υπάρχουμε εμείς οι άνθρωποι και να το παρατηρούμε!
Αν, για παράδειγμα, ισχυρίζονται οι οπαδοί της μυστικιστικής «ανθρωπικής αρχής», η ισχυρή πυρηνική δύναμη είχε μια έστω και ελάχιστα διαφορετική τιμή, αν π.χ. ήταν λίγο πιο ασθενής, τότε οι πυρήνες των ατόμων που σχηματίζονται στα άστρα θα διαλύονταν αμέσως και κανένα χημικό στοιχείο δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει και συνεπώς καμιά αστρονομική δομή. Αν πάλι, υποστηρίζουν, η λεγόμενη «σταθερά της δομής άλφα», η οποία συσχετίζει μεταξύ τους τις διάφορες ηλεκτρομαγνητικές σταθερές, είχε έστω και ελάχιστα μεγαλύτερη ή μικρότερη τιμή, τότε τα αστέρια δεν θα μπορούσαν να παράγουν άνθρακα και οξυγόνο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δημιουργηθεί καμία μορφή ζωής, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε.
Ομως, πρόσφατα αποτελέσματα μιας έρευνας που έγινε στο Πανεπιστήμιο του New South Wales (UNSW), στο Σίδνεϊ, φαίνεται να δείχνουν ότι, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, η τιμή της «σταθεράς άλφα» ήταν ελαφρά διαφορετική, σε διαφορετικά σημεία του Σύμπαντος. Αν αυτές οι παρατηρήσεις είναι ακριβείς, τότε η σταθερά που ρυθμίζει τη λεπτή δομή του Σύμπαντος αλλάζει όχι μόνο στον χρόνο αλλά και στον χώρο!
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον φυσικό John Webb, και μια πρώτη συνοπτική παρουσίασή της βρίσκεται στον δικτυακό τόπο arXiv. Οι παρατηρήσεις αυτές προέκυψαν από την ανάλυση των δεδομένων που κατέγραψαν δύο ισχυρά τηλεσκόπια, το Keck - Mauna Kea στη Χαβάη και το VLT (Very Large Telescope) στη Χιλή. Χάρη σε αυτά τα τηλεσκόπια παρατηρήθηκαν πάνω από 100 κβάζαρ, δηλαδή τεράστιοι γαλαξίες που σχηματίστηκαν τις πρώτες «στιγμές» της εξέλιξης του Σύμπαντος.
Μετρώντας και αναλύοντας το φάσμα της ακτινοβολίας που φτάνει ώς εμάς από αυτά τα αρχαιότατα κβάζαρ, οι Αυστραλοί ερευνητές κατάφεραν να συλλέξουν πολύτιμα δεδομένα σχετικά με τη συχνότητα εκπομπής της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που εκπέμφθηκε από αυτά τα γιγάντια κβάζαρ πριν από περίπου 10 δισεκατομμύρια χρόνια. Συνδυάζοντας μεταξύ τους τις παρατηρήσεις από τα δύο τηλεσκόπια, που παρακολουθούσαν δύο εκ διαμέτρου αντίθετα σημεία του Σύμπαντος, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η τιμή της σταθεράς άλφα δεν είναι σταθερή αλλά μεταβάλλεται, έστω και ελάχιστα, στον χρόνο και τον χώρο.
Αν αυτά τα αποτελέσματα επιβεβαιωθούν και από άλλες παρατηρήσεις, τότε είναι σαφές ότι θα πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλές από τις σημερινές βεβαιότητες της Φυσικής.
enet.gr

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Τέλη του έτους η δεύτερη κινεζική αποστολή στη Σελήνη

Έτοιμος ο δορυφόρος Τσανγκ-ε

O δορυφόρος Τσανγκ-ε θα πλησιάσει το φεγγάρι σε απόσταση μόλις 15 χλμ (εικόνα αρχείου)
O δορυφόρος Τσανγκ-ε θα πλησιάσει το φεγγάρι σε απόσταση μόλις 15 χλμ (εικόνα αρχείου) (Φωτογραφία:  Associated Press)
Πεκίνο, Κίνα
Η δεύτερη αποστολή της Κίνας που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη αναχωρεί στα τέλη του 2010, ανακοίνωσε την Παρασκευή ο μηχανικός που επιβλέπει την προσπάθεια. Το εγχείρημα εντάσσεται στο σχέδιο της χώρας να γίνει διαστημική δύναμη συγκρίσιμη με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.

Οι προετοιμασίες του δορυφόρου Τσανκ-ε 2 «προχωρούν ομαλά» είπε στην Ημερησία της Κίνας ο Γου Γουεϊρέν, πρώτος μηχανικός της αποστολής.

Το σκάφος «υποβάλλεται σε ελέγχους πριν από την εκτόξευση -το σχέδιο είναι να πραγματοποιήσουμε μια δοκιμαστική πτήση στα τέλη του έτους» πρόσθεσε.

Ο προηγούμενος δορυφόρος Τσανγκ-ε (παίρνει το όνομα μιας κινεζικής θεότητας που πέταξε στο φεγγάρι) εκτοξεύτηκε το 2007 και μεταξύ άλλων χαρτογράφησε τη Σελήνη σε υψηλή ανάλυση.

Ο διάδοχός του θα πλησιάσει το φεγγάρι σε απόσταση μόλις 15 χιλιομέτρων και θα δοκιμάσει τεχνολογίες που θα χρησιμοποιηθούν στην επόμενη φάση: Η Κίνα σκοπεύει να εκτοξεύσει το 2017 μια αποστολή που θα φέρει πίσω στη Γη δείγματα από την επιφάνεια της Σελήνης.

Επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι προγραμματίζεται να ακολουθήσει γύρω στο 2020, ενώ σύμφωνα με τα κινεζικά μέσα το Πεκίνο ενδιαφέρεται και για την ανάπτυξη μόνιμης βάσης στη Σελήνη.

Το 2003 η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα του κόσμου, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που έστειλε άνθρωπο στο Διάστημα με σκάφος δικής της κατασκευής. Η δεύτερη πτήση με το «Σενζού» ακολούθησε το 2005, ενώ το 2008 οι Κινέζοι αστροναύτες πραγματοποίησαν τον πρώτο τους διαστημικό περίπατο.

Το Πεκίνο συμμετέχει τώρα σε μια ασιατική κούρσα από τη Γη στη Σελήνη: Το 2008, η Ινδία εκτόξευσε αποστολή που συνετρίβη ελεγχόμενα στο φεγγάρι, ενώ η Ιαπωνία εκτόξευσε τον πρώτο σεληνιακό δορυφόρο της τον Ιούνιο του 2009.
πηγη

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...