Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Κρύβει ωκεανό και ο Πλούτωνας;

Επιστήμονες θεωρούν πολύ πιθανή την παρουσία νερού σε υγρή μορφή στο εσωτερικό του Κρύβει ωκεανό και ο Πλούτωνας;

Κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Πλούτωνα, βαθιά στο εσωτερικό του, ίσως κρύβεται ένας ωκεανός
Μετά τους παγωμένους δορυφόρους του Δία και του Κρόνου (την Ευρώπη και τον Εγκέλαδο) η επιστημονική κοινότητα υποψιάζεται ότι και στον μακρινό και παγωμένο Πλούτωνα υπάρχει νερό σε υγρή μορφή στο υπέδαφος. Αμερικανοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι είναι πολύ πιθανό ο Πλούτωνας να κρύβει ένα ωκεανό και άρα και κάποιες μορφές ζωής.
Ο πυρήνας «καταλύτης»
Η θερμοκρασία στην επιφάνεια του Πλούτωνα κινείται σε επίπεδα των -230 βαθμών Κελσίου αλλά τα τελευταία χρόνια ορισμένοι ειδικοί έχουν διατυπώσει την άποψη ενδέχεται στο εσωτερικό του να υπάρχει αρκετή θερμότητα που να διατηρεί νερό σε υγρή μορφή.
Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια υποστηρίζουν ότι πράγματι στο εσωτερικό του Πλούτωνα οι συνθήκες που επικρατούν είναι τέτοιες που αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες να υπάρχει ένας «υπόγειος» ωκεανός.
Σύμφωνα με τους ερευνητές η ύπαρξη ενός ωκεανού στον Πλούτωνα εξαρτάται από τις συγκεντρώσεις ραδιενεργού καλίου στον πυρήνα του σε συνδυασμό με την ποσότητα του πάγου που περιβάλλει τον πυρήνα.
Οι παρατηρήσεις που έχουν γίνει στον Πλούτωνα δείχνουν ότι ο πετρώδης πυρήνας του αποτελεί το 40% του συνολικού του όγκου. Αν οι συγκεντρώσεις καλίου στον πυρήνα είναι σε επίπεδα 75 μερών ανά δισεκατομμύριο η αποσύνθεσή του θα μπορούσε να παράγει θερμότητα ικανή να λιώσει τον εσωτερικό πάγο που είναι ένα μείγμα νερού και αζώτου.
«Ο πυρήνας του Πλούτωνα περιέχει αυτή την ποσότητα καλίου ίσως και μεγαλύτερη. Στον πυρήνα της Γης οι συγκεντρώσειςά καλίου είναι δέκα φορές πιο μικρές από εκείνες στον Πλούτωνα αλλά βέβαια η Γη είναι πολύ πιο κοντά στον Ήλιο γεγονός που ίσως έπαιξε ρόλο στο να μην παραχθεί τόσο κάλιο» δηλώνει ο Ουίλιαμ Μακ Κίνον του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Μιζούρι που δεν είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Οι προϋποθέσεις για τη συντήρηση ωκεανού
Η παρουσία μιας πηγής θερμότητας δεν είναι ικανή από μόνη της για να δημιουργήσει και πολύ περισσότερο να συντηρήσει σε μόνιμη βάση έναν ωκεανό. Η θερμότητα από τον πυρήνα θα μεταδοθεί στον πάγο που τον περιβάλλει. Αν όμως οι πάγοι θερμανθούν με πολύ γρήγορο ρυθμό τότε η θερμότητα θα «ξεφύγει» και θα απελευθερωθεί προς το διάστημα πριν τελικά προλάβουν να λιώσουν οι πάγοι.
Για δημιουργηθεί και κυρίως για να διατηρηθεί ένας ωκεανός θα πρέπει η θερμότητα να λειτουργεί με τρόπο ανάλογο ώστε τα κατώτερα στρώματα του εσωτερικού πάγου να λιώνουν μεν αλλά σε πολύ αργό ρυθμό ώστε τα ανώτερα στρώματά του να δημιουργούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις (ένα είδος μόνωσης) για να συντηρείται η παρουσία του νερού σε υγρή μορφή.
Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι αυτή η γεωλογική διεργασία λαμβάνει χώρα στον Πλούτωνα οι ερευνητές υπολόγισαν ότι στο υπέδαφος του Πλούτωνα υπάρχει ένα στρώμα πάγου βάθους 165 χιλιομέτρων και κάτω από αυτό ένας ωκεανός με βάθος επίσης 165 χιλιομέτρων.
Παρατηρήσεις και μετρήσεις ακρίβειας του σχήματος του Πλούτωνα θα δώσουν πιο καθαρές απαντήσεις για το αν τελικά υπάρχει «υπόγειος» ωκεανός σε αυτόν. Όμως με τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα αυτό δεν είναι δυνατόν και έτσι θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι το 2015 για να μάθουμε την αλήθεια όταν θα φτάσει εκεί το εξερευνητικό σκάφος New Horizon της NASA.

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΔΩ:

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Ταξίδια σε αστεροειδείς με νέο σκάφος της NASA

Ακόμη και στον Άρη θα μπορεί να ταξιδεύει ο άνθρωπος σε λίγες δεκαετίες, σύμφωνα με τα σχέδιά της NASA για ένα νέο, κολοσσιαίων διαστάσεων πύραυλο. Όπως ανακοίνωσε ο επικεφαλής της αμερικανικής υπηρεσίας, το Space Launch System (SLS) είναι ο ισχυρότερος πύραυλος από την εποχή του Saturn V, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε στο πρόγραμμα αποστολών Apollo, τη δεκαετία του 1960.

«Ο πρόεδρος Ομπάμα μας προκάλεσε να είμαστε τολμηροί και να κάνουμε μεγάλα όνειρα και αυτό ακριβώς κάνουμε στη NASA», δήλωσε ο Τσαρλς Μπόλντεν, μόλις δύο μήνες μετά από τον τερματισμό του τριακονταετούς προγράμματος διαστημικών λεωφορείων. «Παρότι είμαι υπερήφανος που πέταξα με το διαστημικό λεωφορείο, οι εξερευνητές του μέλλοντος θα ονειρεύονται τώρα να περπατήσουν μια μέρα στον Aρη», πρόσθεσε.

Ο πύραυλος υγρών καυσίμων, που σχεδιάστηκε για να χρησιμοποιηθεί σε επανδρωμένες αποστολές σε συνδυασμό με το διαστημικό σκάφος Orion, αναμένεται να πραγματοποιήσει την πρώτη δοκιμαστική του πτήση το 2017, ενώ εκτιμάται ότι θα στοιχίσει περί τα 35 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι πρώτες επανδρωμένες πτήσεις προγραμματίζονται για το 2021 και ο πύραυλος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για αποστολή σε αστεροειδή το 2025.

Παρότι δανείζεται πολλά στοιχεία από τα διαστημικά λεωφορεία, σύμφωνα με τη NASA, θα είναι πολύ ισχυρότερος και θα μπορεί σε πρώτη φάση να μεταφέρει στα βάθη του διαστήματος φορτία βάρους 77-100 τόνων, όταν σήμερα, ο μεγαλύτερος πύραυλος για μη επανδρωμένες αποστολές μεταφέρει έως 25 τόνους. Επιπλέον, θα διαθέτει πέντε κινητήρες, ενώ το επαναχρησιμοποιήσιμο τροχιακό όχημα του διαστημικού λεωφορείου είχε τρεις.

Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ Σκοτ Χάμπαρντ, πρώην στέλεχος της NASA, ο οποίος μετείχε στην επιτροπή που διερεύνησε τα αίτια της τραγωδίας του Columbia, το 2003, έκανε λόγο για «επιστροφή στο μέλλον χάρη σε μια αξιόπιστη τεχνολογία υγρών καυσίμων», εκτιμώντας παράλληλα πως οι τεράστιες διαστάσεις του SLS συνεπάγονται ότι η αμερικανική υπηρεσία δεν θα μπορεί να κατασκευάζει και να εκτοξεύει συχνά τέτοια σκάφη.

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Ανακαλύφθηκαν 50 εξωπλανήτες ♦ 16 με συνθήκες ζωής σαν της Γης


Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν 50 άγνωστους έως τώρα πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Ανάμεσά τους, υπάρχουν 16 εξωπλανήτες που εμπίπτουν στην κατηγορία της «σούπερ-Γης», δηλαδή έχουν μάζα μεγαλύτερη από του πλανήτη μας αλλά μικρότερη του Δία. Μία μάλιστα «σούπερ-Γη», σε απόσταση περίπου 35 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του Αστερισμού του Ιστίου, βρίσκεται στην λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» του άστρου της, δηλαδή σε μια περιοχή που πληροί τις προϋποθέσεις φιλοξενίας ζωής.
Είναι η δεύτερη φορά, μετά την πρώτη το 2007 (πλανήτης Gliese 581 d), που οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν έναν εξωπλανήτη σε μια δυνητικά κατοικήσιμη ζώνη (ούτε πολύ ζεστή, ούτε πολύ κρύα), δηλαδή στη σωστή απόσταση από το άστρο του, ώστε να καθίσταται εφικτή η ανάπτυξη ζωής σε αυτόν - τουλάχιστον όπως την ξέρουμε στη Γη.
Η ανακάλυψη των εξωπλανητών έγινε με το όργανο (φασματογράφο) Harps, που βρίσκεται στο διαμέτρου 3,6 μ. τηλεσκόπιο «Λα Σίλα» του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου στη Χιλή, από ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον δρα Μισέλ Μαγιόρ του πανεπιστημίου της Γενεύης, ο οποίος είχε ανακαλύψει τον πρώτο εξωπλανήτη το 1995.

Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε σε συνέδριο στις ΗΠΑ με θέμα «Ακραία ηλιακά συστήματα» και επίσης πρόκειται να δημοσιευτεί στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής Astronomy and Astrophysics, σύμφωνα με το BBC, τη βρετανική Guardian και το Science.
Οι 50 νέοι εξωπλανήτες κινούνται σε τροχιές γύρω από άστρα που μοιάζουν πολύ με τον Ήλιο μας. Πέντε από αυτούς έχουν μάζες το πολύ πενταπλάσιες σε σχέση με την μάζα της Γης. Οι πλανήτες αυτοί θα αποτελέσουν στόχους προτεραιότητας στο μέλλον για τα διαστημικά τηλεσκόπια, που θα αναζητήσουν ίχνη ζωής στις ατμόσφαιρές τους (π.χ. την χημική «υπογραφή» του οξυγόνου).

Η πιο όμοια στον πλανήτη μας «σούπερ-Γη», με την κωδική ονομασία HD 85512 b, εκτιμάται ότι έχει μάζα μόνο 3,6 φορές μεγαλύτερη από τη Γη και βρίσκεται στο άκρο μιας κατοικήσιμης ζώνης (τέτοια θεωρείται μια σχετικά στενή περιοχή γύρω από ένα άστρο, όπου μπορεί να υπάρξει υγρό νερό στην επιφάνεια του πλανήτη, το οποίο θεωρείται ζωτικό για την ύπαρξη ζωής).
«Σούπερ-Γη» καλείται ένας εξωπλανήτης αν έχει μάζα μέχρι δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης. Εκτιμάται ότι ο συγκεκριμένος εξωπλανήτης έχει βαρύτητα 1,4 φορές μεγαλύτερη της αντίστοιχης γήινης, θερμοκρασίες από 30 έως 50 βαθμούς Κελσίου και μεγάλη υγρασία, με συνέπεια η ατμόσφαιρά του να είναι μάλλον πνιγηρή.
«Δεν εννοούμε ότι αυτός ο πλανήτης θα είναι κατοικήσιμος για εμάς τους ανθρώπους», διευκρίνισε η αστρονόμος Λίζα Καλτενέγκερ του γερμανικού Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ, η οποία δεν απέκλεισε όμως ότι άλλες μικρότερες μορφές ζωής θα μπορούσαν να επιβιώσουν εκεί. Το έτος στον πλανήτη αυτό διαρκεί δύο γήινους μήνες και ο Ήλιος του είναι περίπου 1.000 βαθμούς Κελσίου ψυχρότερος από το δικό μας ήλιο. Οι αστρονόμοι επίσης έκαναν νέους υπολογισμούς σχετικά με την πιθανότητα ένα άστρο όπως ο Ήλιος μας να διαθέτει γύρω του στερεούς μικρομεσαίους πλανήτες όπως η Γη, σε αντίθεση με αέριους γίγαντες όπως ο Δίας. Οι επιστήμονες κατέληξαν στην εκτίμηση ότι περίπου το 40% αυτών των άστρων έχουν σε τροχιά γύρω τους τουλάχιστον ένα πλανήτη με μάζα μικρότερη από αυτή του Κρόνου. Με άλλα λόγια, πιστεύουν ότι στο γαλαξία μας αφθονούν οι μικροί βραχώδεις πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη.
Μέχρι τώρα οι αστρονόμοι είχαν ανακαλύψει 564 επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες, ενώ άλλοι 1.780 περίπου, που έχουν εντοπιστεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» (εκτοξεύτηκε τον Μάρτιο του 2009),αναμένουν την επιβεβαίωσή τους.

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Βροχή μετεωριτών έφερε στη γη τα πολύτιμα μέταλλα


Μία βροχή μετεωριτών έφερε στη γη, 200 εκατ. χρόνια μετά τη δημιουργία της, τα πολύτιμα μέταλλα, όπως το χρυσό και την πλατίνα, σύμφωνα με μία νέα μελέτη ομάδας βρετανών ερευνητών με επικεφαλής τον Ματίας Γουίλμπολντ της Σχολής Γεωεπιστημών του πανεπιστημίου του Μπρίστολ.
Οι ερευνητές, μελετώντας πετρώματα της Γροιλανδίας ηλικίας σχεδόν 3,8 δις ετών, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως τα σημερινά αποθέματα πολύτιμων μετάλλων τα οποία βρίσκονται στην επιφάνεια της γης έχουν εξωγήινη προέλευση, καθώς μεταφέρθηκαν στον πλανήτη μας με μία βροχή μετεωριτών.
Κατά τη διάρκεια της διαμόρφωσης της γης, ο λιωμένος σίδηρος, λόγω υψηλών θερμοκρασιών από τις σφοδρές συγκρούσεις του πλανήτη με άλλα ουράνια σώματα, βυθίστηκε στο κέντρο του πλανήτη παρασύροντας όλα τα μέταλλα και δημιουργώντας τον πυρήνα του. Τα περισσότερα πολύτιμα μέταλλα, που βρισκόντουσαν στην επιφάνεια και είχαν δημιουργηθεί στη πρώτη φάση του ηλιακού μας συστήματος, μεταφέρθηκαν με αυτή τη διαδικασία βαθιά στο υπέδαφος.
Ενδεικτικό των ποσοτήτων των πολύτιμων μετάλλων που θάφτηκαν για πάντα στο κέντρο της γης με αυτή τη διαδικασία είναι πως οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αν μπορούσαμε να φέρουμε στην επιφάνεια αυτά τα πολύτιμα μέταλλα του πυρήνα, τότε θα μπορούσαμε να καλύψουμε όλη την επιφάνεια της γης με ένα στρώμα πάχους τεσσάρων μέτρων.
Ωστόσο πολύτιμα μέταλλα συνεχίζουν και βρίσκονται στα ανώτερα γεωλογικά στρώματα και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από τις αναμενόμενες. Αυτό το φαινόμενο, σύμφωνα πάντα με τους ερευνητές, αποδίδεται σε μία βροχή μετεωριτών, η οποία σημειώθηκε μετά το σχηματισμό του πυρήνα της γης και ενώ είχε σταθεροποιηθεί ο φλοιός του πλανήτη.
Στη συνέχεια και σταδιακά, οι μετεωρίτες με τα πολύτιμα μέταλλα ενσωματώθηκαν στον μανδύα του πλανήτη. «Η έρευνά μας δείχνει ότι τα περισσότερα πολύτιμα μέταλλα στα οποία βασίζονται οι οικονομίες μας και πολλές ζωτικές βιομηχανικές διαδικασίες, προστέθηκαν στον πλανήτη μας από τυχερή σύμπτωση, όταν η Γη χτυπήθηκε από περίπου 20 δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων τόνους υλικού αστεροειδών», δήλωσε ο Γουίλμπορντ, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις στον επιστημονικό κόσμο με τα αμφιλεγόμενα συμπεράσματά της έρευνάς του.
Οι ερευνητές εξετάζοντας τη γεωχημική ισοτοπική ανάλυσή των πετρωμάτων της Γροιλανδίας, που αποτελούν και τα αρχαιότερα εκτεθειμένα πετρώματα στον κόσμο, ανακάλυψαν πως περιέχουν σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα από τα νεότερα πετρώματα ένα πολύ σπάνιο και πολύτιμο στοιχείο, το βολφράμιο-182. Οι ερευνητές συμπέραναν πως αυτό το φαινόμενο οφείλεται σε μία βροχή μετεωριτών με πολύτιμους λίθους, η οποία μετέβαλε και την αναλογία των ισοτόπων του συγκεκριμένου στοιχείου.
πηγη:tvxs.gr

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Σουπερνόβα στη... γειτονιά μας

Το φαντασμαγορικό κοσμικό φαινόμενο εξελίσσεται σε απόσταση μόλις 21 εκατ. ετών φωτός από τη Γη. Είναι ήδη ορατό στον αστερισμό της Μεγάλης Αρκτου και θα φτάσει στην κορύφωσή του σήμερα ή αύριο.Ραντεβού στη Μεγάλη Αρκτο με το πιο φαντασμαγορικό και βίαιο φαινόμενο του Σύμπαντος, τον θάνατο ενός αστεριού με υπερκαινοφανή έκρηξη (supernova), έχουν δώσει γι΄ αυτό το τριήμερο χιλιάδες αστρονόμοι και......
ερασιτέχνες παρατηρητές, αφού Αμερικανοί ερευνητές εντόπισαν την πρώτη τέτοια έκρηξη εδώ και 25 χρόνια, και μάλιστα σε κοντινή απόσταση από τη Γη.

Η υπερκαινοφανής αυτή έκρηξη με την ονομασία PTF 11kly έχει ήδη ξεκινήσει να εξελίσσεται στον γαλαξία του Ανεμόμυλου (Pinweel), είναι ήδη ορατή στον αστερισμό της Μεγάλης Αρκτου και θα φτάσει στην κορύφωσή της σήμερα ή αύριο. Το γεγονός ότι λαμβάνει χώρα σε μια απόσταση μόλις 21 εκατομμυρίων ετών φωτός μακριά μας την καθιστά ως την υπερκαινοφανή έκρηξη που θα παρατηρηθεί και θα εξεταστεί περισσότερο και πιο ενδελεχώς από κάθε άλλη στην ανθρώπινη ιστορία! Φυσικά εξαιτίας της λαμπρότητάς της θα είναι ορατή και με ένα απλό ζευγάρι κιάλια ή με ένα μικρό ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο και θα ξεχωρίζει αφού θα λάμπει με ένα χρώμα λευκό προς το μπλε. Υπεύθυνη για την παρατήρηση είναι μια ομάδα αστρονόμων του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Μπέρκλεϊ και του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας.

Οι άνθρωποι του ερευνητή Πίτερ Νιούτζεντ κατάφεραν να παρατηρήσουν τις πρώτες στιγμές της κοσμικής έκρηξης και να αναγνωρίσουν ότι αυτό που παρακολουθούν με το ειδικό τηλεσκόπιο του Παρατηρητηρίου Παλόμαρ κοντά στο Σαν Ντιέγκο, είναι μια υπερκαινοφανής έκρηξη σε εξέλιξη! Μετά την ανακοίνωσή τους ολοένα και περισσότερα τηλεσκόπια άρχισαν να στρέφονται προς την περιοχή της Μεγάλης Αρκτου (αριστερά και πάνω από τα τελευταία αστέρια της "λαβής").

Μεταξύ αυτών είναι και το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble, το οποίο αναμένεται να καταγράψει με τα εξαιρετικά εξελιγμένα όργανά του κάθε στιγμή της έκρηξης.

Αρχικά ο βίαιος θάνατος του λευκού αυτού νάνου εντοπίστηκε στις 24 Αυγούστου και ανακοινώθηκε μόλις πριν από δύο ημέρες, ενώ μέσα σε μια μόλις ημέρα άρχισε να λάμπει 20 φορές περισσότερο. Σύμφωνα με τον Νιούτζεντ: "Υπάρχουν δισεκατομμύρια άστρα σε έναν γαλαξία. Αυτό το supernova θα λάμπει πιο δυνατά από όλα αυτό το Σαββατοκύριακο".

Αξίζει να σημειωθεί ότι παρόμοιες εκρήξεις έχουν σημειωθεί στον γαλαξία του Ανεμόμυλου άλλες τρεις φορές (1905, 1951 και 1970) στην πρόσφατη ιστορία, όμως κάτι τέτοιο έχει να συμβεί στον γαλαξία μας από το 1572!

Το φαινόμενο
Γιγάντιες θερμοπυρηνικές βόμβες

Η υπερκαινοφανής έκρηξη που εντοπίστηκε στη Μεγάλη Αρκτο, είναι μια supernova τύπου Ia. Οι εν λόγω σουπερνόβα παρατηρούνται όταν η μάζα ενός λευκού νάνου (που είναι το υπόλειμμα του πυρήνα ενός αστέρα μετά τον θάνατό του), ο οποίος αποτελείται από άνθρακα και οξυγόνο αυξάνεται και γίνεται 1,38 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ηλιου (όριο Chan-drasekhar). Οι εκρήξεις αυτές μπορούν να θεωρηθούν ως οι μεγαλύτερες θερμοπυρηνικές βόμβες της φύσης και γι' αυτό δεν αφήνουν κάποιο άλλο κοσμικό σώμα πίσω τους, δηλαδή ούτε κάποιο αστέρι νετρονίων ούτε κάποια μαύρη τρύπα.

http://xenes-glosses.blogspot.com
http://ksipnistere.blogspot.com/2011/09/blog-post_4248.html

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Βρήκαν άστρο που δεν θα έπρεπε να υπάρχει


Αστέρι με σύσταση που θεωρητικά δεν υπάρχει στο γαλαξία ανακάλυψαν ερευνητές του Αστεροσκοπείου του Παρισιού.

Μια ομάδα ευρωπαίων αστρονόμων ανακάλυψαν για πρώτη φορά ένα άστρο στο γαλαξία που θεωρητικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει, επειδή αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από υδρογόνο και ήλιο
Η ασυνήθιστη αυτή σύστασή του το τοποθετεί στην "απαγορευμένη ζώνη", με βάση τουλάχιστον όσα είναι γνωστά για το σχηματισμό των άστρων, αλλά τα οποία ίσως θα έπρεπε να αναθεωρηθούν πλέον.
Η ανακάλυψη, με επικεφαλής την Ελιζαμπέτα Καφό του Αστεροσκοπείου του Παρισιού και του Κέντρου Αστρονομίας του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Nature", έγινε με τη
βοήθεια του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στην Χιλή.
Στον αστερισμό του Λέοντα
Το πολύ αχνό άστρο βρίσκεται στον αστερισμό του Λέοντα και, σύμφωνα με τις έως τώρα μετρήσεις, διαθέτει την μικρότερη ποσότητα χημικών στοιχείων βαρύτερων από το ήλιο (δηλαδή μετάλλων) από οποιοδήποτε άλλο άστρο έχει μελετηθεί μέχρι σήμερα.
Η αναλογία μετάλλων στο εσωτερικό του είναι τουλάχιστον 20.000 φορές μικρότερη σε σχέση με αυτήν του ήλιου μας.
Η μάζα του είναι μικρότερη από του δικού μας ήλιου και η ηλικία του υπολογίζεται να είναι πάνω από 13 δισεκατομμύρια χρόνια, είναι δηλαδή πολύ παλαιό.
Κόντρα στην κατεστημένη θεωρία
Σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία, άστρα σαν αυτό, με τόσο μικρή μάζα και τόσα λίγα μέταλλα, δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν στο σύμπαν, επειδή τα νέφη υλικών από όπου αυτά τα άστρα θα σχηματίζονταν, θεωρείται ότι εξαρχής ποτέ δεν θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν και να δημιουργήσουν ένα άστρο.
Οι αστροφυσικοί πιστεύουν ότι τα ελαφρύτερα χημικά στοιχεία, το υδρογόνο και το ήλιο, δημιουργήθηκαν λίγο μετά την αρχική "Μεγάλη Έκρηξη" (Μπιγκ Μπανγκ) της δημιουργίας, μαζί με λίγο λίθιο, ενώ όλα τα άλλα βαρύτερα στοιχεία σχηματίστηκαν αργότερα στο εσωτερικό των άστρων. Η κυρίαρχη θεωρία της κοσμολογίας προβλέπει -και οι παρατηρήσεις επιβεβαιώνουν- ότι η μάζα της πρωταρχικής ύλης αποτελείτο κατά 75% από υδρογόνο, 25% ήλιο και ελάχιστο λίθιο.
Οι περιοδικές εκρήξεις σούπερ-νόβα διασπείρουν σταδιακά αυτά τα βαρύτερα αστρικά υλικά σε όλο το σύμπαν. Τα νεότερα άστρα που συνεχώς δημιουργούνται, αξιοποιούν αυτά τα διάσπαρτα βαριά χημικά στοιχεία και έχουν έτσι μεγαλύτερη αναλογία μετάλλων στη σύστασή τους σε σχέση με τα παλαιότερα άστρα. Όσο πιο αρχαίο είναι ένα άστρο, τόσο "φτωχότερο" είναι σε μέταλλα. Έτσι, το αχνό άστρο που μόλις μελετήθηκε και είναι το πιο "λειψό" σε βαριά στοιχεία, δεν αποκλείεται να είναι ένα από τα πιο «γέρικα» άστρα στο σύμπαν.
Μυστήριο η απουσία λιθίου
Ένα άλλο περίεργο είναι όμως ότι το συγκεκριμένο ελαφρύ άστρο δεν διαθέτει σχεδόν καθόλου λίθιο, ενώ σε ένα αρχαίο άστρο, με σύνθεση παρόμοια με αυτή του σύμπαντος λίγο μετά το "Μπιγκ Μπανγκ", θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη ποσότητα.
Αποτελεί συνεπώς μυστήριο τι απέγινε το λίθιο. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν να βρουν και άλλα τέτοια παράξενα άστρα και ήδη σχεδιάζουν τις μελλοντικές έρευνές τους.
Εξάλλου, αστρονόμοι του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν στις ΗΠΑ, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου ακτίνων-Χ "Τσάντρα" της NASA, ανακάλυψαν το πρώτο ζευγάρι τεράστιων μαύρων τρυπών σε ένα σπειροειδή γαλαξία όμοιο με τον δικό μας, σε απόσταση περίπου 160 εκατ. ετών, γεγονός που καθιστά αυτό το "δίδυμο" το πιο κοντινό στη Γη που έχει ποτέ βρεθεί.
Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες βρίσκονται κοντά στο κέντρο του γαλαξία NGC 3393 και απέχουν μεταξύ τους μόνο 490 έτη φωτός.
Είναι πιθανώς τα απομεινάρια της συγχώνευσης δύο γαλαξιών με άνισες μάζες, πριν από περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια.
Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε κι αυτή στο περιοδικό "Nature", δείχνει ότι και οι δύο μαύρες τρύπες συνεχίζουν να γιγαντώνονται, παρόλο που ήδη κάθε μια από αυτές έχει μάζα τουλάχιστον ένα εκατομμύρια φορές όσο ο ήλιος μας. Οι ίδιες οι μαύρες τρύπες εκτιμάται ότι θα συγχωνευθούν μεταξύ τους σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια
news247.gr
cretalive

Λύθηκε το μυστήριο της εξαφάνισης των ηλιακών κηλίδων;

Τρεις κορυφαίοι ειδικοί στα θέματα του ήλιου πιστεύουν ότι επιτέλους έλυσαν το μυστήριο πίσω από την εξαφάνιση των ηλιακών κηλίδων, η οποία μερικές φορές μάλιστα κρατάει περισσότερο από το συνηθισμένο, ένα φαινόμενο που προβληματίζει τους αστροφυσικούς για πάνω από δύο αιώνες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ηλιακό φυσικό Πιτ Μάρτενς του πολιτειακού πανεπιστημίου της Μοντάνα, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό “Nature”, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και το “Science”, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ηλιακές κηλίδες εξαφανίζονται, όταν συνδυάζονται ασυνήθιστα ασθενή μαγνητικά πεδία στον ήλιο με μια γενικότερη μειωμένη ηλιακή δραστηριότητα.

Οι κηλίδες είχαν εξαφανιστεί από το 2008 έως το 2010, αλλά τελευταία ο ήλιος «ξύπνησε» ξανά. Αν και ο ήλιος περνάει από διαδοχικές φάσεις (κύκλους) 11ετούς εναλλασσόμενης έντονης και χαμηλής δραστηριότητας, οι κηλίδες σπάνια εξαφανίζονται για μεγάλες περιόδους, όπως συνέβη πρόσφατα. Όσο πιο έντονη φάση δραστηριότητας περνάει ο ήλιος (ηλιακό μέγιστο), τόσο αυξάνονται οι κηλίδες στην επιφάνειά του και μαζί τους οι εκρήξεις δισεκατομμυρίων τόνων καυτού πλάσματος που μπορεί να πλήξουν τον πλανήτη μας. Αντίθετα, στη φάση της μεγαλύτερης ηρεμίας (ηλιακό ελάχιστο), οι κηλίδες και οι ηλιακές καταιγίδες είναι σπάνιες.

Στον τελευταίο όμως τέτοιο ηλιακό κύκλο, παρατηρήθηκε μεγαλύτερη του συνηθισμένου διάρκεια της φάσης «νηνεμίας» (780 μέρες στη διάρκεια των ετών 2008-2010), με συνέπεια η περίοδος χωρίς κηλίδες να κρατήσει υπερδιπλάσιο χρόνο σε σχέση με τους προηγούμενους κύκλους (περίπου 300 μέρες), πράγμα που προβλημάτισε τους επιστήμονες, οι οποίοι πασχίζουν να καταλάβουν γιατί ο ήλιος έμεινε για τόσο καιρό ήσυχος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά μετά το 1913.

Οι τρεις αμερικανοί επιστήμονες χρησιμοποίησαν στοιχεία από διαστημικά τηλεσκόπια για να συλλέξουν μια πληθώρα δεδομένων σχετικά με τις κηλίδες, τις ηλιακές εκλάμψεις και καταιγίδες και τις μεταβολές των μαγνητικών πεδίων στο βόρειο και στο νότιο πόλο του ήλιου. Οι ποταμοί πλάσματος ρέουν από τον ισημερινό του ήλιου προς τους πόλους του, όπου βυθίζονται, για να επιστρέψουν και πάλι στον ισημερινό του. Αυτός ο αέναος κύκλος, με ταχύτητα περίπου 65 χιλιομέτρων την ώρα, διαρκεί γύρω στα 11 χρόνια. Όμως οι επιστήμονες ανακάλυψαν -μέσα από προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικό υπολογιστή- ότι τα ρεύματα του ηλιακού πλάσματος μπορούν να επιταχύνουν ή να επιβραδύνουν τη ροή τους, όπως μια κυλιόμενη σκάλα που δυσλειτουργεί, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένη εξαφάνιση των κηλίδων.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η δυνατότητα καλύτερης πρόβλεψης των περιόδων ακραίας «ησυχίας» στον ήλιο (το επόμενο ηλιακό ναδίρ αναμένεται το 2019), που οδηγεί σε εξαφάνιση των ηλιακών κηλίδων, θα βοηθήσει στην καλύτερη προστασία των γήινων συστημάτων επικοινωνιών, αλλάζοντας τις τροχιές των δορυφόρων ή κλείνοντας περιστασιακά ορισμένα άλλα ευαίσθητα ηλεκτρονικά συστήματα.
Πηγή: www.skai.gr
http://kosmos-theotherside.blogspot.com/


Έκρηξη σουπερνόβα ορατή από τη Γη

Το άστρο που εξερράγη στον γαλαξία «Τροχό»

Από τις 9 μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου

Οι αστρονόμοι εντόπισαν μια σπάνια σε μέγεθος έκρηξη σουπερνόβα, σε απόσταση μόλις 21 εκατ. ετών φωτός από τη Γη. Η έκρηξη, η πιο κοντινή και πιο ορατή από τον πλανήτη μας σουπερνόβα εδώ και 25 χρόνια, κάθε λεπτό γίνεται πιο φωτεινή, τόσο, που θα είναι ορατή από τον πλανήτη μας ακόμη και με κιάλια. Για πολλούς ανθρώπους θα είναι πιθανότατα η μοναδική ευκαιρία στη ζωή τους να δουν με γυμνά μάτια μια έκρηξη σουπερνόβα, καθώς η επόμενη μπορεί να συμβεί σε 100 χρόνια.
Το άστρο που εξερράγη στον γαλαξία «Τροχό» Οι ερασιτέχνες παρατηρητές του ουρανού στο βόρειο ημισφαίριο (όπου και η Ελλάδα) μπορούν να στρέψουν τα όργανά τους, αν ο νυχτερινός ουρανός είναι καθαρός, στην κατεύθυνση της Μεγάλης Άρκτου, πάνω αριστερά από τα τελευταία δύο άστρα της, από τις 9 έως τις 12 Σεπτεμβρίου, οπότε το φαινόμενο (σε μπλε-άσπρη απόχρωση) θα γίνει πιο ορατό.
Η έκρηξη, που πρωτοεντοπίστηκε στο γαλαξία του «Τροχού», στις 24 Αυγούστου, από τον αστρονόμο του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ Πίτερ Νιούτζεντ, γίνεται συνεχώς πιο λαμπερή κάθε λεπτό που περνάει.
Είναι η πιο ορατή στον ουρανό μετά το 1954, ενώ πρόκειται για μια από τις πιο κοντινές στη Γη αστρικές εκρήξεις μετά το 1987.
Το άστρο (PTF-11kly) που εξερράγη με την μορφή σουεπερνόβα, ήδη παρακολουθείται στενά από διάφορες αστρονομικές ομάδες στον πλανήτη, ενώ έχει επιστρατευτεί και το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ», σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters και τις βρετανικές Guardian, Independent και Daily Mail.
Πρόκειται για μια από τις πιο έγκαιρες ανακαλύψεις έκρηξης σουπερνόβα (του λεγόμενου "τύπου 1α") στην Ιστορία, αφού έγινε αντιληπτή σχεδόν από το ξεκίνημά της και δεν αποκλείεται έτσι να μελετηθεί επιστημονικά περισσότερο από κάθε άλλη τέτοια έκρηξη μέχρι σήμερα. «Υπάρχουν δισεκατομμύρια άστρα στο γαλαξία μας, αλλά αυτή η σουπερνόβα θα τα επισκιάσει όλα μέσα στο Σαββατοκύριακο», δήλωσε ο Νιούτζεντ.

Σε λίγες μέρες η λάμψη της θ’ αρχίσει να αργοσβήνει και το φαινόμενο θα είναι ορατό μόνο με μεγάλο τηλεσκόπιο, μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου.
Εκρήξεις αυτού του είδους συμβαίνουν όταν ένα μεγάλης πυκνότητας άστρο «λευκός νάνος», περίπου όσο η Γη σε μέγεθος, αλλά με μεγαλύτερη μάζα από τον ήλιο μας, εκρήγνυται εκτοξεύοντας μεγάλες ποσότητες ύλης σε μεγάλες αποστάσεις. Η ύλη αυτή κάποια στιγμή θα αποτελέσει τη «μαγιά» για τη δημιουργία νέων άστρων και πλανητών.
Έχουν υπάρξει ακόμα πιο φωτεινές εκρήξεις σουπερνόβα στο γαλαξία μας, με την πιο πρόσφατη το 1572, η οποία ήταν ορατή με γυμνό μάτι επί μήνες. Είχε προηγηθεί μια ακόμα πιο θεαματική έκρηξη, το 1006 μ.Χ., που έχει καταγραφεί στα κινεζικά και αραβικά αρχεία. Ήταν τόσο φωτεινή, που οι άνθρωποι μπορούσαν να διαβάζουν τις νύχτες απλώς με το φως της.
ΕΝΕΤ.gr

Το Project Icarus φιλοδοξεί να φτάσει στο Άλφα του Κενταύρου



Για την κατασκευή ενός διαστημόπλοιου που θα ταξιδέψει εκτός του δικού μας αστερισμού εργάζονται τρεις Έλληνες επιστήμονες. Το Project Icarus όπως ονομάζεται το πρόγραμμα της NASA φιλοδοξεί να φτάσει στο κοντινότερο στην Γη αστερισμό και να εντοπίσει άλλους πλανήτες παρόμοιους με την Γη.
Η προσπάθεια για ταξίδια σε άλλα άστρα είχε γίνει ήδη από το 1973 όπου με το ιστορικό πρόγραμμα Project Daedalus είχε αποδειχθεί ότι είναι δυνατό να πραγματοποιηθούν ταξίδια από το ένα άστρο του γαλαξία μας στο άλλο. Συγκεκριμένα, αποδείχτηκε ότι αντίθετα με ένα διαστημικό σκάφος που θα χρειαζόταν 75.000 χρόνια για να φτάσει στο Άλφα του Κενταύρου, το κοντινότερο άστρο στην Γη, το Project Daedalus χρειαζόταν μόνο 50 χρόνια καλύπτοντας 1,5 εκατμ.χιλιόμετρα την ώρα.
Το Project Icarus που είναι τώρα στα σκαριά ξεκίνησε το 2009 και όπως ανέφερε στον "Ελεύθερο Τύπο" ο επικεφαλής του προγράμματος σχεδιασμού του διαστημόπλοιου, Ανδρεάς Τζιόλας δεν ασχολείται πλέον με το να αποδείξει ότι τα ταξίδια αυτά είναι εφικτά. «Αυτό έχει αποδειχθεί ήδη. Εμείς προσπαθούμε να σχεδιάσουμε το ίδιο το διαστημόπλοιο που θα ταξιδέψει σε ένα άλλο άστρο. Σχεδιάζουμε κομμάτι κομμάτι το διαστημόπλοιο που θα μπορεί να καλύπτει τις τεράστιες αυτές αποστάσεις σε λίγο χρόνο, βασιζόμενοι αφενός μεν στην σημερινή τεχνολογία και αφετέρου στην εθελοντική συμμετοχή των επιστημόνων από ολόκληρο τον κόσμο».
Στο πρόγραμμα συμμετέχουν και άλλοι δύο Έλληνες, ο Δήμος Χωματάς που ασχολείται με τον σχεδιασμό των τηλεπικοινωνιών του σκάφους και ο Κώστας Κωνσταντινίδης που εργάζεται πάνω στο διδακτορικό του στο τομέα της Φυσικής για τις επιστήμες του Διαστήματος. Επιπλέον, εργάζονται 36 επιστήμονες διαφόρων ειδικότήτων από την Αμερική, την Ινδία, την Αυστραλία, την Γερμανία και την Σερβία.
Το διαστημόπλοιο το οποίο θα χρησιμοποιεί ενέργεια μέσω πυρηνικής σύντηξης, αν υπολογιστεί ότι θα κάνει την απόσταση Γης Άλφα Κένταυρου μέσα σε 50 χρόνια, τότε θα ταξιδεύει στην Σελήνη σε 3 μολις ώρες, στον Άρη σε 2 βδομάδες και στον Δία μόλις σε 3 μήνες!
Ο αστερισμός του Άλφα Κενταύρου παραμένει ο επικρατέστερος προορισμός του Project Icarus καθώς όχι μόνο παρουσιάζει αστρονομικό ενδιαφέρον επειδή διαθέτει 3 άστρα διαφορετικού τύπου αλλά επειδή επίσης στο ταξίδι αυτό ίσως εντοπιστούν και πλανήτες παρόμοιοι με την Γη που εν τέλη είναι και ο απώτερος στόχος όλων τα διαστρικών ταξιδιών.

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Ανακαλύφθηκε το κοντινότερο στη Γη άστρο – βρέφος



Οι αστρονόμοι του πανεπιστημίου της Τζόρτζια στην Ατλάντα, παρουσίασαν την ανακάλυψή τους στο αστρονομικό περιοδικό «The Astronomical Journal».
Το άστρο είναι τόσο «βρέφος» που δεν έχει ανάψει ακόμα η βασική φλόγα των πυρηνικών καύσεων στο εσωτερικό του, ενώ οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να διακρίνουν τη λάμψη των πλανητών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω του, αν υπάρχουν, οι οποίοι ακόμα θα ψύχονται μετά τη δημιουργία τους.
Ένα άστρο, όπως ο ήλιος μας, δημιουργείται όταν ένα ψυχρό νέφος αερίων και σκόνης καταρρέει υπό το δικό του βάρος. Καθώς η βαρύτητα συμπιέζει το νέφος, αυξάνεται η θερμοκρασία του τελευταίου και γίνεται τόσο καυτό που αρχίζει να λάμπει. Γεννιέται έτσι ένα νέο άστρο, το οποίο σε πρώτη φάση τροφοδοτείται ενεργειακά όχι από πυρηνικές αντιδράσεις αλλά από τη βαρύτητά του.
Ο ήλιος μας εκτιμάται ότι επί 50 εκατ. χρόνια βρισκόταν σε αυτή την αρχική κατάσταση υπό την πίεση της δικής του βαρύτητας, πριν ο πυρήνας του γίνει τόσο καυτός που τα πρωτόνια άρχισαν να συγκρούονται μεταξύ τους και να σχηματίζουν ήλιο, οπότε πήρε δηλαδή μπρος ο πυρηνικός «κινητήρας», που μέχρι σήμερα τροφοδοτεί με ενέργεια όλο το ηλιακό μας σύστημα.
Το νεογέννητο κοντινό άστρο βρίσκεται στο νότιο αστερισμό της Περιστεράς (Columba), στα νότια του λαμπρού αστερισμού του Ωρίωνα. Παρόλο που το άστρο είναι αχνά ερυθρό, είναι αφύσικα φωτεινό για τα δεδομένα του, καθώς έχει τετραπλάσια λαμπρότητα από αυτή που θα έπρεπε να έχει.
Οι αστρονόμοι σκοπεύουν να ερευνήσουν αν το άστρο συνοδεύεται από πλανήτες, οι οποίοι αναμένεται να είναι ακόμα θερμοί, καθώς ο σχηματισμός τους θα είναι πρόσφατος, με συνέπεια να εκπέμπουν υπέρυθρη ακτινοβολία και να είναι ανιχνεύσιμοι

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Η υπόθεση Ρόσγουελ


Επειτα να έχουν περάσει 64 χρόνια από το συμβάν με τον ιπτάμενο δίσκο στο Ρόσγουελ του Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, όμως οι συζητήσεις και οι διαμάχες συνεχίζονται.
Μετά από 64 χρόνια, η υπόθεση Ρόσγουελ επανέρχεται συχνά στην επικαιρότητα. Μετά από 64 χρόνια, η υπόθεση Ρόσγουελ επανέρχεται συχνά στην επικαιρότητα. Πρόσφατα η δημοφιλής ενημερωτική ιστοσελίδα «Huffington Post» ασχολήθηκε ξανά με την υπόθεση, δημοσιεύοντας ένα εκτενές άρθρο με βίντεο και μαρτυρίες στρατιωτικών και επιστημόνων, που εμπλέκονταν άμεσα ή έμμεσα με τα αμφιλεγόμενα γεγονότα του Ιουλίου του 1947.
Εκείνη τη μέρα το πρωτοσέλιδο της τοπικής εφημερίδας «Roswell Daily Record» είχε τίτλο: «Η αεροπορία έπιασε ιπτάμενο δίσκο σε ράντσο στο Ρόσγουελ», μαζί με φωτογραφίες στρατιωτών να εξετάζουν μεταλλικά αντικείμενα. Ο τότε εκπρόσωπος της τοπικής αεροπορίας, Ρότζερ Ράμεϊ, αργότερα, διέψευσε το δημοσίευμα λέγοντας πως τα αντικείμενα στις φωτογραφίες ήταν απλά τα συντρίμμια από ένα μετεωρολογικό μπαλόνι.
Οι εικασίες για το τι ακριβώς συνέβη εκείνη τη μέρα δεν σταμάτησαν ποτέ. Σε πρόσφατο άρθρο της «Huffington Post» δημοσιεύονται δηλώσεις ενός αποστρατευμένου αξιωματικού της αεροπορίας που υπηρετούσε τότε στο Ρόσγουελ και ισχυρίζεται πως ο Ράμεϊ αναγκάστηκε να πει ψέματα.
Δημοσιεύονται, επίσης, δηλώσεις του πρώην πυρηνικού φυσικού Στάντον Φρίντμαν, που ήταν ο πρώτος ανεξάρτητος ερευνητής του συμβάντος στο Ρόσγουελ. Πιστεύει πως τα στοιχεία είναι αδιάψευστα. «Μας επισκέπτονται τακτικά, ίσως εδώ και χιλιάδες χρόνια, με σκοπό όχι να επικοινωνήσουν μαζί μας, αλλά να μας μελετήσουν, όπως κάνουμε εμείς με λιγότερο ευφυή ζώα στον πλανήτη μας», λέει ο Φρίντμαν.

Τελικά, μάλλον δεν υπάρχουν εξωγήινοι

ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
Απο :ENET.gr
Είμαστε μόνοι μας στο γαλαξία; Και αν όχι, ποιες είναι οι πιθανότητες ύπαρξης εξωγήινης ευφυούς ζωής σε άλλους πλανήτες; Θα μπορούσαμε ποτέ να εντοπίσουμε τυχόν εξωγήινες μορφές ζωής και να επικοινωνήσουμε μαζί τους; Πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε επιστημονικά τα ερωτήματα αυτά;
Ο αμερικανός αστρονόμος Φρανκ Ντρέικ, ιδρυτής του προγράμματος SETI (Ινστιτούτο Ερευνας Εξωγήινης Νοημοσύνης) και νυν καθηγητής Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, ήταν ο πρώτος που το επιχείρησε, με την περίφημη πλέον «Εξίσωση Ντρέικ».
Το αποτέλεσμα που πήρε ο Ντρέικ ήταν τέσσερις έως δέκα πιθανότητες στις 100. Από τότε οι αριθμοί αυτοί έχουν αναθεωρηθεί λόγω των νέων επιστημονικών δεδομένων, με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις να δίνουν έναν μικρό αριθμό πλανητών που δεν επικαλύπτονται μάλιστα χρονικά, κάνοντας τις πιθανότητες εντοπισμού ελάχιστες έως μηδαμινές. Από την άλλη, όμως, υπάρχουν και πιο αισιόδοξοι ερευνητές όπως ο αστρονόμος Σεθ Σόστακ, επικεφαλής του Ινστιτούτου SETI.
Ο Σόστακ, με βάση την εξίσωση Ντρέικ, έχει υπολογίσει πως στο γαλαξίας μας, που έχει διάμετρο 100.000 έτη φωτός και φιλοξενεί 100 δισ. άστρα, πρέπει να υπάρχουν περισσότεροι από 10.000 εξωγήινοι πολιτισμοί που χρησιμοποιούν ραδιοεπικοινωνίες και άρα είναι ανιχνεύσιμοι.
Οι πλανήτες αυτοί, σύμφωνα με τον Σόστακ, απέχουν από 200 έως 1.000 έτη φωτός και άρα για να μεταδοθεί ένα μήνυμα από τη Γη προς τον πλησιέστερο γείτονά μας στο γαλαξία θα χρειαστούν αιώνες. Ο ίδιος όμως πιστεύει πως με τους ρυθμούς που βελτιώνονται τα ραδιοτηλεσκόπια και οι επεξεργαστές τους θα μπορέσουμε έως το 2025 να εντοπίσουμε τυχόν εξωγήινα ραδιοσήματα.
Ωστόσο, πολλοί από τους αριθμούς πάνω στους οποίους βασίζονται όσοι χρησιμοποιούν την εξίσωση Ντρέικ είναι κατά βάση τυχαίες εκτιμήσεις και πολλές παράμετροι που έπρεπε να έχουν συμπεριληφθεί απουσιάζουν εντελώς. Από τη στιγμή που η εξίσωση βασίζεται σε εικασίες, το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι από μηδέν έως δισεκατομμύρια, και επομένως να μη σημαίνει απολύτως τίποτα.
Οι παράμετροι στην εξίσωση Ντρέικ δεν λαμβάνουν υπόψη για παράδειγμα πως, για να υπάρξει ζωή, το νερό πρέπει να είναι σε υγρή μορφή, κάτι που απαιτεί συγκεκριμένη απόσταση του πλανήτη από το αστέρι του. Σχεδόν όλοι οι πλανήτες που έχουμε ανακαλύψει έκτοτε βρίσκονται πολύ κοντά σε αυτό, με αποτέλεσμα το νερό που τυχόν να υπάρχει να είναι σε μορφή υδρατμών. Επιπλέον, στην εξίσωση δεν λαμβάνεται υπόψη η προϋπόθεση ύπαρξης ενός σταθερού άξονα περιστροφής, όπως αυτού της Γης, που είναι απαραίτητη για τη διατήρηση σταθερού κλίματος. Στη Γη η παρουσία της Σελήνης εξασφαλίζει αυτή τη σταθερότητα, στους άλλους πλανήτες όμως οι άξονες κινούνται χαοτικά διαταράσσοντας τις συνθήκες ανάπτυξης και εξέλιξης της ζωής.
Τέλος, η ανάπτυξη ευφυούς ζωής στον πλανήτη Γη ήταν κάτι που χρειάστηκε 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια για να συμβεί. Μάλιστα σε αυτό συνέβαλε ένα εντελώς τυχαίο γεγονός -η πρόσκρουση ενός μετεωρίτη πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, που αφάνισε τους δεινοσαύρους και προετοίμασε το έδαφος για την εμφάνιση του ανθρώπου.
Η πληθώρα επιπλέον παραμέτρων αλλά και το γεγονός ότι οι περισσότερες από αυτές είναι αδύνατο να υπολογιστούν, οδηγούν στο συμπέρασμα πως οι εκτιμήσεις που βασίζονται στην εξίσωση Ντρέικ είναι καθαρά υποθετικές και πιθανότατα να μην συναντήσουμε ποτέ άλλη ζωή στο γαλαξία μας.

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Ανακάλυψαν άστρο που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει


Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν άστρο που θεωρητικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει καθώς αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από υδρογόνο και ήλιο και σε ασήμαντες μόνο ποσότητες άλλα βαρύτερα χημικά στοιχεία και μέταλλα. Το πολύ αχνό άστρο ανακαλύφθηκε στον αστερισμό του Λέοντα και η ύπαρξη του ανακοινώθηκε στο περιοδικό Nature, από την Ελιζαμπέτα Καφό του Αστεροσκοπείου του Παρισιού και του Κέντρου αστρονομίας του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης.  Το επίτευγμα της επιστημονικής ομάδας που έγινε με τη χρήση του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου (Very Large Telescope) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στην Χιλή, αποκάλυψε ότι σύμφωνα με τις έως τώρα μετρήσεις, διαθέτει την μικρότερη ποσότητα χημικών στοιχείων βαρύτερων από το ήλιο (δηλαδή μετάλλων) από οποιοδήποτε άλλο άστρο έχει μελετηθεί μέχρι σήμερα. Η αναλογία μετάλλων στο εσωτερικό του είναι τουλάχιστον 20.000 φορές μικρότερη σε σχέση με αυτήν του ήλιου μας.

H έκπληξη των επιστημόνων ήταν μεγάλη αφού σύμφωνα με την ισχύουσα θεωρία, άστρα με τόσο μικρή μάζα και τόσα λίγα μέταλλα, δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν αφού τα νέφη υλικών από όπου θα σχηματίζονταν, θεωρείται ότι εξαρχής ποτέ δεν θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν και να δημιουργήσουν ένα άστρο.

Επιπλέον το συγκεκριμένο άστρο μοιάζει να κρύβει κι άλλα μυστήρια στη σύσταση του. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η μάζα της πρωταρχικής ύλης αποτελείτο κατά 75% από υδρογόνο, 25% ήλιο και ελάχιστο λίθιο. Λόγο της επίδρασης των περιοδικών εκρήξεων των σούπερ νόβα όσο παλιότερο είναι ένα άστρο τόσο φτωχότερο σε μέταλλα είναι, αλλά είναι σχετικά πλούσιο σε λίθιο.  Το συγκεκριμένο υπολογίζεται να έχει ηλικία μεγαλύτερη από 13 δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά για κάποιο άγνωστο ακόμα λόγο δεν έχει σχεδόν καθόλου λίθιο.      

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...