Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

ΥΠΕΡΦΩΤΕΙΝΕΣ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ, Ο ΑΪΝΣΤΑΪΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ


Τα μέτρησαν, τα ξαναμέτρησαν, τίποτα. Τα νετρίνα, σε πείσμα του Αϊνστάιν, εξακολουθούν να αγνοούν τον περίφημο κανόνα ότι τίποτα δεν τρέχει γρηγορότερα από το φως. Τώρα πώς γίνεται και οι επιστήμονες είναι τόσο σίγουροι για τα παντα, ενώ είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε μόνο το 5% του Σύμπαντος κι αυτό με το ζόρι, είναι για ν' αναρωτιέται κανείς. Είναι φυσικό, ως ένα βαθμό, να είναι η επιστήμη συντηρητική και....
δύσκολα μετακινούμενη από τις θέσεις της. Τι γίνεται όμως όταν το Σύμπαν έχει διαφορετική άποψη από εμάς;

Η ύπαρξη υπερφωτεινών ταχυτήτων ήταν κάτι γνωστό εδώ και δεκαετίες, από την στιγμή που το πείραμα Αλεξ.Ομπολένσκυ-Παν.Παππά το 1988 επαλήθευσε παλαιότερα πειράματα των ίδιων ερευνητών και απέδειξε ότι το όριο του Αϊνστάϊν για την ταχύτητα του φωτός δεν ισχύει. Το συγκεκριμένο πείραμα μάλιστα είναι σε θέση να επαναληφθεί ανά πάσα στιγμή στο εργαστήριο, ο δε εξοπλισμός που χρησιμοποιείται δεν ξεπερνάει τα 5.000 ευρώ.

Ολες οι λεπτομέρειες και οι επίσημες δημοσιεύσεις του πειράματος είναι εδώ http://www.papimi.gr/SIGNALS.HTM. Εντυπωσιακές λεπτομέρειες σχετικά με αυτό το θέμα δημοσιεύονται επίσης στο περιοδικό Τρίτο Μάτι που κυκλοφορεί (τεύχος 194).

Ο εβραϊκής καταγωγής Αϊνστάιν επιβλήθηκε ως ιερή αγελάδα. Κανένας δεν μπορούσε να τον αμφισβητήσει για 100 τουλάχιστον χρόνια. Αν το έκανε θα είχε ως συνέπεια την γελοιοποίηση, τον εξοβελισμό, ακόμα και την δολοφονία. Και όμως. Σύμφωνα με τις σωστές επισημάνσεις του καθηγητή Παν.Παππά, ο Αϊνστάϊν, το ιερό θέσφατο της επιστήμης, δεν μπόρεσε να μπει στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης, έγινε μαθηματικός με ιδιαίτερα μαθήματα, πήρε Νόμπελ για το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο το οποίο διδασκόταν στα σχολεία (καλά, θα μου πεις, εδώ πήρε Νόμπελ ειρήνης ο Κίσιγκερ) και χρησιμοποίησε τη θεωρία Λόρεντζ και τις προηγούμενες δημοσιευμένες εργασίες των Μάϊκελσον Μόρλευ καθώς και γνώσεις από τη θέση του ως Διευθυντή του Γραφείου Ευρεσιτεχνιών της Ζυρίχης για να θεμελιώσει τις δικές του θεωρίες ως πρωτότυπες. Η θεωρία της γενικής σχετικότητας δεν έχει καμμιά πρακτική εφαρμογή, πέρα από το να ασχολούνται οι καθηγητές των Πανεπιστημίων και να μην βλέπουν αυτά που πρέπει να δουν... Σύμφωνα με τις θεωρίες του Αϊνστάιν, ο χρόνος και ο χώρος είναι ισοδύναμοι παρά το γεγονός ότι ο χώρος είναι τρισδιάστατος και στατικός ενώ ο χρόνος είναι μη στατικός και μονοδιάστατος (θέμα Διδακτορικής διατριβής Παν Παππά). Η επιβεβαίωση των θεωριών της σχετικότητας προϋποθέτει παρατηρητές που να κινούνται σε σχέση ο ένας με τον άλλον με κλάσμα της ταχύτητος του φωτός, πράγμα που είναι μη επαληθεύσιμο στην πράξη διότι ακόμα και οι αστροναύτες κινούνται με ταχύτητες της τάξεως των 40χμ ανά ώρα. Τέλος, είναι σχεδόν αυτονόητο ότι δεν υπάρχει ενιαία ταχύτητα φωτός αλλά εξαρτάται από την συχνότητα (το χρώμα δηλ.) και την ισχύ του σήματος. Σ 'αυτήν την περίπτωση, λοιπόν, το c της περίφημης εξίσωσης Ε=m.c2 δεν είναι σταθερό. Να το πούμε απλά, άλλη η ταχύτητα του νερού που ρέει από ένα πεσμένο ποτήρι και άλλη από ένα κουβά με νερό που πετάμε για να καθαρίσουμε το πεζοδρόμιο.

Ο Πωλ Λαβιολέτ έχει επίσης προτείνει στα βιβλία του, την θεωρία του "εξασθενημένου" ή κουρασμένου φωτός σύμφωνα με την οποία όταν το φως ταξιδεύει σε μεγάλες αποστάσεις είναι δυνατόν να χάνει μέρος της ενέργειάς του και να εμφανίζονται οι μετατοπίσεις στο φάσμα του που έχουν οδηγήσει την επιστήμη σε τρελά συμπεράσματα, όπως ότι υπάρχουν γαλαξίες κβάζαρ με ιλιγγιώδεις ταχύτητες απομάκρυνσης, ηλικίας μεγαλύτερης από αυτήν του ίδιου του Σύμπαντος. Ο ίδιος έχει αναφέρει σε συνέντευξή του στο Project Camelot, ότι το γνωστό σύστημα GPS πλοήγησης μέσω δορυφόρου, δεν εφαρμόζει τις αρχές της θεωρίας της σχετικότητας διότι αλλιώς θα ξεκινάγαμε για Λαμία και θα βρισκόμασταν στην Τρίπολη.

Το ζήτημα, ωστόσο, παραμένει. 'Εχουμε μια θεωρία που μπορεί να είναι από εν μέρει σωστή, έστω κι ανεπιβεβαίωτη, έως τελείως λάθος. Γιατί πρέπει να επιβληθεί σε βαθμό θρησκείας και να καταδιώκονται αυτοί που έχουν βάσιμες αντιρρήσεις, αντίθετα δε, αυτοί που την ασπάζονται στα τυφλά και την προωθουν να γεμίζουν με πτυχία, διακρίσεις και θέσεις;

Υπάρχουν τουλάχιστον δύο καλοί λόγοι γι'αυτό.

Οι θεωρίες του Αϊνστάϊν εξοβέλισαν τον αιθέρα. Αιθέρας σημαίνει ελεύθερη ενέργεια. Ελεύθερη ενέργεια σημαίνει τέλος στα πετρέλαια και στις εξαρτήσεις από πολυεθνικές, πολέμους και άλλα ζωτικά σπορ επιβίωσης των επικυρίαρχων. Γνωστή από τις εφευρέσεις του Τέσλα, εφευρέτη, εκτός των άλλων, και του εναλλασόμενου ρεύματος. Οι μεγάλοι χρηματοδότες της εποχής (ίδιοι με τους σημερινούς) αρνήθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εφεύρεση όταν ανακάλυψαν ότι δεν υπήρχε "μετρητής ", ούτε "χρέωση". Εκτοτε, ο Τέσλα, αν και υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους εφευρέτες όλων των εποχών, "θάφτηκε" και πέθανε άγνωστος και φτωχός, ο δε Αϊνστάιν θεοποιήθηκε.
Οι θεωρίες του Αϊνστάιν έβαλαν φρένο στην ανθρώπινη σκέψη την οποία και κράτησαν 100 χρόνια πίσω, με την ιδέα ότι τίποτα δεν μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν του φωτός, το υποτιθέμενο όριο 300.000 περίπου χμ το λεπτό, άρα δεν είναι δυνατά τα διαστημικά ταξίδια σε μακρινούς πλανήτες, ούτε κανείς εξωγήϊνος πολιτισμός μπορεί να έρθει ή να έχει έρθει ποτέ εδώ.

Εννοείται ότι στο διάστημα αυτό οι λίγοι γνώστες συνέχισαν και τελειοποίησαν τις γνώσεις τους προς την σωστή κατεύθυνση. Στους πολλούς δίνεται κατά περίπτωση, το πολύ, η μισή αλήθεια και αυτή κατά τρόπο που να εξασφαλίζει ότι δεν θα βρει κανείς την άλλη μισή.

Στα πλαίσια της δυτικής συμμαχίας στην οποία ανήκουμε, οταν ανακαλυφθεί οποιαδήποτε ευρεσιτεχνία πρέπει πρώτα να υποβληθεί στο ΝΑΤΟ και αφού δηλώσει αυτό ότι δεν ενδιαφέρεται, τότε και μόνο τότε θα πάρει άδεια να κυκλοφορήσει. Αν η πατέντα περιλαμβάνεται στον τομέα των "ενδιαφερόντων" του, την έφαγε το μαύρο σκοτάδι. Μπορεί κάποιος να υποθέσει βάσιμα ότι ανάλογα συμβαίνουν και στα υπόλοιπα πολιτικοστρατιωτικά μπλοκ. Από αυτό το ενδεικτικό παράδειγμα μπορεί κανείς να βγάλει το συμπέρασμα ότι όποια εφεύρεση, θεωρία ή πατέντα κυκλοφορεί δεν βλάπτει τα υφιστάμενα στρατιωτικά, βιομηχανικά, οικονομοπολιτικά και θρησκευτικά συμφέροντα. Πολύ δε περισσότερο, όποια θεωρία επιβάλλεται ως μοναδική αλήθεια προφανώς προωθεί και εξυπηρετεί τα συμφέροντα αυτά.

Ο βασιλιάς είναι γυμνός. Ποιός όμως θα τολμούσε να το πει; Διότι δεν πρόκειται για παραμύθι, αλλά για εφιάλτη. Εφιάλτη που βρήκαν μπροστά τους όσοι τόλμησαν να αγνοήσουν τις "ανωθεν" θεωρίες, να ερευνήσουν, να πλησιάσουν την αλήθεια και ακόμα χειρότερα, να την διαδώσουν.

O κατάλογος είναι μεγάλος. Ενδεικτικά μπορεί να αναφέρει κανείς τον Στέφαν Μαρίνοφ και τον Eugene Mallove, δύο φίλους του Δρ.Παναγιώτη Παππά. O Dr.Eugene Mallove είχε εργαστεί στο MIT όπου αποκάλυψε σοβαρές παραποιήσεις των στοιχείων σχετικά με πειράματα ψυχρής σύντηξης που έγιναν εκεί το 1989. Αυτό τον οδήγησε να παραιτηθεί από τη θέση του στο MIT και να αρχίσει την έρευνα για την αλήθεια σχετικά με την ψυχρή σύντηξη και άλλες νέες ανακαλύψεις της ελεύθερης ενέργειας, που οδήγησαν τελικά στην έκδοση του πρώτου τεύχους του περιοδικού του, "Άπειρη Ενέργεια" το 1995. Σε σχέση με αυτό, ήταν ένας από τους μάρτυρες για το Project Αποκάλυψη. Το περιοδικό προσφέρει ένα εξαιρετικό πλούτο επιστημονικών συζητήσεων των νέων θεωριών της ελεύθερης ενέργειας και τις σχετικές συσκευές. Ο Δρ.Mallove ήταν πολύ σεβαστός για τις γνώσεις του για την ψυχρή σύντηξη. Είχε μόλις δημοσίευσει μια «ανοιχτή επιστολή» που περιέγραφε τα αποτελέσματα της 15 ετούς ερευνάς του στο χώρο της "νέας έρευνας για την ενέργεια." Ηταν πεπεισμένος ότι ήταν μόνο θέμα μηνών πριν ο κόσμος δει μια πραγματική συσκευή ελεύθερης ενέργειας. Βρέθηκε νεκρός τον Μάϊο του 2004, χτυπημένος μέχρι θανάτου, στην άκρη του δρόμου όπου ήταν το σπίτι του. Η Αστυνομία υπέθεσε ότι ήταν ληστεία, το έγκλημα όμως δεν εξιχνιάστηκε ποτέ.(http://stevequayle.com/dead_scientists/UpdatedDeadScientists.html, http://gizadeathstar.com/tag/dr-eugene-mallove/ )

Ο Στέφαν Μαρινοφ, ένας από τους καλύτερους φίλους του Παναγιώτη Παππά, φυσικός, ερευνητής και συγγραφέας, προώθησε αντι-σχετικιστικές θεωρίες και αργότερα υπερασπίστηκε την θεωρία και την έρευνα για την αέναη κίνηση και την ελεύθερη ενέργεια. Είχε διαμαρτυρηθεί πολλές φορές για την καταπίεση της αλήθειας στην επιστήμη.Τον Ιούλιο του 1997 είχαν συνεννοηθεί με τον Παναγιώτη Παππά να πανε μαζί σε ένα συνέδριο στην Κολωνία.Φθάνοντας στην Αγκώνα ο Παν.Παππάς πληροφορήθηκε ότι ο Στεφαν Μαρίνοφ βρέθηκε νεκρός.Κατά την επίσημη εκδοχή είχε αυτοκτονήσει πέφτοντας από τον πέμπτο όροφο της Βιβλιοθήκης του Γκράτς της Αυστρίας.Στην έρευνα που έκανε ο Παν.Παππάς πηγαίνοντας στην πόλη διαπίστωσε ότι στο σημείο που έπεσε ο Μαρίνοφ υπήρχε πράσινο φωσφορίζον υγρό, ενδεικτικό, όπως αποκάλυψε στις διαλέξεις του, της δηλητηρίασης με φώσφορο. ( http://cassiopaea.org/2010/09/16/albert-einstein-free-energy-and-the-strange-deaths-of-morris-k-jessup-and-stefan-marinov/ )

Θύμα δολοφονίας έπεσε και άλλος επιστήμονας, ερευνητής και υποστηρικτής της ελεύθερης ενέργειας, ο Leon Dragone, ο οποίος πέθανε στις ΗΠΑ, λίγες ώρες πριν έρθει στην Ελλάδα (http://www.papimi.gr/appendix1.htm) Ουσιαστικά ο κατάλογος περιλαμβάνει εκατοντάδες επιστήμονες και διευρύνεται συνεχώς. Κάποιοι βρέθηκαν νεκροί στο αεροδρόμιο όπου πήγαιναν για να συναντήσουν χρηματοδότες και να οργανώσουν την παραγωγή εφευρέσεων σχετικών με χρήση ελεύθερης ενέργειας, άλλοι έπαθαν μοιραίες καρδιακές προσβολές, υπήρξαν θύματα τροχαίων ή "αυτοκτόνησαν" (http://www.rense.com/general62/list.htm).

Επικίνδυνη ιστορία η αμφισβήτηση σε κρίσιμα επιστημονικά θέματα. Παρ' όλα τα θύματα και τις κτηνώδεις δολοφονίες είναι βέβαιο ότι η αλήθεια δεν θα παραμείνει για πολύ ακόμα στο μισοσκόταδο.Η κυριαρχία κάποιων βασίζεται στην βία, την εξαπάτηση και την δημιουργία ειδώλων από το τίποτα προς κατανάλωση του κάθε λογής προκατασκευασμένου ποιμνίου. Παρά την τερατώδη επιμονή των επικυρίαρχων δυνάμεων να τα διαλύσουν όλα παρά να χάσουν τα προνόμιά τους, είναι βέβαιο ότι αυτή η κατάσταση δεν θα διαρκέσει για πολύ. Γιατί αν διαρκέσει για πάνω από ορισμένα όρια, θα σημάνει το τέλος της ανθρωπότητας και του πολιτισμού, όπως τον ξέρουμε. Και σ'αυτό υπάρχουν σοβαρές αντιρρήσεις..

Είπαμε, συχνά, το Σύμπαν έχει διαφορετική άποψη.

http://www.schizas.com/
ΠΗΓΗ

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ Ξενάγηση στο CERN μέσα από μια έκθεση


ΦΥΣΙΚΗ-ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Η γνωστή ρήση λέει πως «άμα δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ»...
Με τίτλο «Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας» η πρώτη περιοδεύουσα έκθεση του CERN στην Ελλάδα γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό, αναβαθμίζοντας τη σχέση μικρών και μεγάλων με την επιστήμη. Με τίτλο «Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας» η πρώτη περιοδεύουσα έκθεση του CERN στην Ελλάδα γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό, αναβαθμίζοντας τη σχέση μικρών και μεγάλων με την επιστήμη. Αυτό συμβαίνει και στις μέρες μας: σε περιπτώσεις που το ευρύ κοινό δεν μπορεί να δει και να γνωρίσει από κοντά μια σημαντική εγκατάσταση με υπερεθνικό χαρακτήρα, είτε γιατί βρίσκεται μακριά είτε γιατί η ίδια μπορεί να δεχτεί μονάχα περιορισμένο αριθμό επισκεπτών, η καλύτερη λύση είναι να «πάει» η εγκατάσταση στον κόσμο, μέσω αντιπροσώπου.
Αυτή τη λύση έχει προκρίνει, για την προβολή του έργου του και την επικοινωνία της επιστήμης γενικότερα το CERN, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών: δημιούργησε κάμποσες μικρές και μεγαλύτερες εκθέσεις, οι οποίες περιοδεύουν ανά τη γηραιά ήπειρο παρουσιάζοντας στις ενδιαφερόμενες πόλεις για 2-4 εβδομάδες με ειδικά προγράμματα και ξεναγήσεις (κυρίως σχολείων, αλλά και απλών πολιτών) τις δραστηριότητες και τα πεπραγμένα του.
Μια απ' αυτές -η πιο βασική, αλλά και η πιο αντιπροσωπευτική, καθώς ενημερώνει τον επισκέπτη για το «αστέρι» του CERN, τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), και τα τέσσερα σπουδαία πειράματα που γίνονται σ' αυτόν, τα τελευταία χρόνια- φιλοξενήθηκε από τις 10 Νοεμβρίου έως σήμερα, 27 Νοεμβρίου στην Αθήνα, στα Εκπαιδευτήρια «Ελληνογερμανική Αγωγή», στην Παλλήνη Αττικής, κάτω από τον εξαιρετικά διαλεγμένο στίχο-τίτλο του Ελύτη «Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας». Είναι η πρώτη φορά που έκθεση αυτού του πανευρωπαϊκού επιστημονικού οργανισμού παρουσιάζεται στην Ελλάδα και μάλιστα, όχι μονάχα σε μια πόλη, αλλά σε πολλές: ξεκίνησε από τη Χίο το Σεπτέμβρη, πέρασε από το Κέντρο Noesis στη Θεσσαλονίκη, κατέβηκε στην Αθήνα και σειρά έχουν πια η Αλεξανδρούπολη, η Πάτρα και ίσως το Ηράκλειο.
Οπως είναι γνωστό, ο LHC αναπαράγει τις συνθήκες που επικράτησαν μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Εκρηξη που «γέννησε» το Σύμπαν. Χρησιμοποιώντας αυτόν τον τεράστιο και πολυδάπανο επιταχυντή, τον ισχυρότερο που δημιουργήθηκε ποτέ, οι ερευνητές ελπίζουν να βρουν κάποιες απαντήσεις σε μια σειρά από θεμελιώδη, αλλά ακόμα αναπάντητα ερωτήματα της Φυσικής.
Τα αποτελέσματα της επίσκεψης; «Φανταστική εμπειρία», χαρακτήρισε το μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του CERN δρ Μανώλης Τσεσμελής, τα ως τώρα αποτελέσματα του γύρου της Ελλάδας... «Πολύς ο κόσμος, μόνο θετικά τα συμπεράσματα... Ακόμα και τραγούδι έγραψε η χορωδία της Ελληνογερμανικής για τα εγκαίνια της έκθεσης! Θα τους φέρω στο CERN, να το πουν...» μας δήλωσε ενθουσιασμένος από το αδιαχώρητο που είχε δημιουργηθεί εκείνη τη βραδιά. Για να προσθέσει ότι «τώρα που βρήκαμε τον τρόπο, θα συνεχίσουμε και με άλλες εκθέσεις, θα φέρουμε και δεύτερη, μεγαλύτερη έκθεση και περισσότερο διαδραστική, με στόχο να βοηθήσουμε τα παιδιά με ταλέντο, τα οποία υπάρχουν παντού!»
Τον ενθουσιασμό του συμμερίζεται και η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χριστίνα Κουρκουμέλη, από χρόνια συνεργάτις του CERN, στην οποία ανήκε η πρωτοβουλία γι' αυτή την επίσκεψη. «Εχουμε κλείσει 80 οργανωμένες επισκέψεις σχολείων, στην Αθήνα - εκατοντάδες παιδιά, αλλά και το ευρύ κοινό θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουν τον Οργανισμό και τις δραστηριότητές του, μέσα από τις ξεναγήσεις, τα φυλλάδια που τους μοιράζουμε και την ιστοσελίδα της έκθεσης (http://cern.ea.gr). Είμαι σίγουρη πως αρκετά παιδιά θα ψάξουν παραπέρα, σε όλους κάτι θα μείνει!»
Δικαιωμένος από αυτή την επιτυχία αισθάνεται και ο δρ Σοφοκλής Σωτηρίου, υπεύθυνος Ερευνας και Ανάπτυξης της Ελληνογερμανικής: «Είναι το αποτέλεσμα προσπάθειας πολλών χρόνων και μια αναγνώριση των όσων κάνουμε για την επικοινωνία της επιστήμης», τονίζει. Επεξηγώντας τον εκπαιδευτικό (άλλωστε, σε εκπαιδευτήρια βρισκόμαστε) ρόλο της έκθεσης, δηλώνει πως έχει ληφθεί μέριμνα ώστε κάθε σχολείο να προετοιμάζει την ξενάγησή του, η οποία γίνεται από εκπροσώπους της Ελληνογερμανικής και του Πανεπιστημίου Αθηνών και διαρκεί μια ώρα, για να ακολουθήσει άλλη μια ώρα συζήτησης και διαδραστικών παιχνιδιών. Μάλιστα, προβλέπεται και συζήτηση, μετά την επιστροφή των παιδιών στο σχολείο τους, ώστε να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη από την επίσκεψη. Αξίζει να σημειωθεί πως, δίπλα στα εκθέματα του CERN, υπάρχει και μια αναφορά στα πολύ σημαντικά πειράματα για την ανίχνευση νετρίνων που γίνονται στα ανοικτά της Πύλου, σε βάθος πολλών χιλιομέτρων, μέσα στη θάλασσα.
Ξαφνιασμένος από τον πολύ κόσμο, αλλά και ικανοποιημένος από το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων δήλωσε κι ο εθνικός μας εκπρόσωπος στο CERN, ερευνητής στο ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», δρ Πέτρος Ραπίδης. «Καλά κάνουν και μας στέλνουν αυτή την έκθεση! Πολλοί θα ήθελαν να δουν από κοντά το CERN, αλλά γεωγραφικά είμαστε στο περιθώριο», δήλωσε. Μοιραία η ερώτηση, λόγω της ιδιότητάς του, για την ελληνική παρουσία σήμερα σ' αυτόν τον Οργανισμό, του οποίου η χώρα μας ήταν ιδρυτικό μέλος. «Εχουμε αρκετούς έλληνες επιστήμονες στην έδρα του, όμως χρειάζεται να αναβαθμίσουμε ακόμα περισσότερο την παρουσία μας, περνώντας και σε τεχνολογικούς χώρους όπου υπάρχουν μεγάλες ευκαιρίες, εκτός από τη θεωρία» τόνισε, προσθέτοντας ότι «αν δώσουμε έστω και 10% μεγαλύτερη συνεισφορά από τη σημερινή (όσο κι αν αυτό είναι σήμερα δύσκολο, λόγω της κρίσης), τα οφέλη θα είναι πολλαπλάσια, καθώς τα χρήματα αυτά θα επιστρέψουν σε αναθέσεις, τεχνογνωσία, δουλειές».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Κέπλερ 22-Β, ο μεγάλος αδελφός της Γης


Εκείνο που μέχρι πρόσφατα ανήκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας αποτελεί πλέον επιστημονική πραγματικότητα. Η NASA επιβεβαίωσε ότι ο Κέπλερ 22-Β, ένας εξωπλανήτης που βρίσκεται σε απόσταση 600 ετών φωτός από εμάς, ενδέχεται να φιλοξενεί ζωή.
Κάπως έτσι φαντάστηκε τον Κέπλερ 22-Β ο καλλιτέχνης της NASA. Στην πραγματικότητα κανείς δεν γνωρίζει αν έχει σύννεφα ή θάλασσες, αν είναι βραχώδης ή αποτελείται από αέρια Κάπως έτσι φαντάστηκε τον Κέπλερ 22-Β ο καλλιτέχνης της NASA. Στην πραγματικότητα κανείς δεν γνωρίζει αν έχει σύννεφα ή θάλασσες, αν είναι βραχώδης ή αποτελείται από αέρια Εναι δυόμισι φορές μεγαλύτερος από τη Γη βρίσκεται στην "εύκρατη ζώνη" του ηλιακού του συστήματος, σε σημείο, δηλαδή, που επιτρέπει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνειά του. Περιστρέφεται γύρω από το άστρο του σε απόσταση 15% μικρότερη από εκείνη που χωρίζει τη Γη από τον Ήλιο. Επειδή, όμως, ο δικός του ήλιος εκπέμπει 25% λιγότερο φως από τον δικό μας, οι συνθήκες μοιάζουν πολύ με εκείνες που επικρατούν στη Γη.  Η μέση θερμοκρασία στον Κέπλερ 22-Β υπολογίζεται σε 22 βαθμούς Κελσίου.
Ο Κέπλερ 22-Β είναι πρώτος πλανήτης για τον οποίο υπάρχει επιβεβαίωση ότι θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή. Δεν είναι όμως και ο μοναδικός. Η NASA εξετάζει τα δεδομένα για ακόμη 47 εν δυνάμει κατοικήσιμους πλανήτες.
 
Ο Κέπλερ και το δικό μας ηλιακό σύστημα Ο Κέπλερ και το δικό μας ηλιακό σύστημα

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Βροχή των Λεοντιδών: Πέμπτη 17 και Παρασκευή 18 Νοεμβρίου


http://spaceweather.com/swpod2009/16nov09/visibility.jpg?PHPSESSID=t5nolp8fcnsf94ibrg9m85v3o3

Το φαινόμενο παρατηρείται κάθε χρόνο και διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες, από τις 7 έως τις 28 Νοεμβρίου

Μία από τις πιο θεαματικές "βροχές" διάττοντων αστέρων, των Λεοντιδών, θα συμβεί την Πέμπτη 17 και την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου.

Το φαινόμενο παρατηρείται κάθε χρόνο και διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες, από τις 7 έως τις 28 Νοεμβρίου, το αποκορύφωμα του όμως αναμένεται τις νύχτες της 17ης και 18ης Νοεμβρίου και η καλύτερη στιγμή παρατήρησης είναι λίγο πριν το ξημέρωμα.
Ο ρυθμός πτώσης των φωτεινών μετεώρων -που γίνεται με ταχύτητα περίπου 71 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο- υπολογίζεται σε 15 ανά ώρα κατά μέσο όρο.
Γιατί ονομάζονται Λεοντίδες
Οι βροχές των μετεώρων παίρνουν το όνομα του αστερισμού που βρίσκεται στην περιοχή του ουρανού όπου εκδηλώνονται (π.χ. Ωριωνίδες, Αιγοκερίδες, Yδροχοΐδες, Περσείδες κ.α.).
Οι Λεοντιδες, αν και έρχονται από τον κομήτη 55Ρ/Τέμπελ-Τατλ, οφείλουν το όνομά τους στον αστερισμό του Λέοντα, αφού οπτικά δίνουν την εντύπωση πως προέρχονται από εκεί.

Εξαιτίας της τροχιάς του κομήτη Τέμπελ-Τατλ, που έχει αντίθετη φορά από αυτήν της Γης, με συνέπεια τα θραύσματά του να συγκρούονται με τον πλανήτη μας μετωπικά, με ταχύτητα σχεδόν διπλάσια από αυτή άλλων διαττόντων. Αναπτύσσεται, έτσι, μια μεγαλύτερη θερμοκρασία λόγω της τριβής κατά τη διέλευση των μετεώρων μέσω της γήινης ατμόσφαιρας, με αποτέλεσμα τα «πεφταστέρια» να καίγονται πιο έντονα και να εκπέμπουν περισσότερη λάμψη κατά την πτώση τους, κάνοντας τους Λεοντίδες να ξεχωρίζουν από τα άλλα πεφταστέρια.
Θύελλα πεφταστεριών!

Από ιστορική άποψη, οι Λεοντίδες έχουν δημιουργήσει μερικά από τα πιο θεαματικά φαινόμενα στους ουρανούς του πλανήτη μας και μάλιστα υπήρξαν φορές, ιδίως μεταξύ των ετών 1998 - 2002, που εξελίχτηκαν σε πραγματική "θύελλα" μετεώρων, στη διάρκεια της οποίας πολλές χιλιάδες "αστεριών" φαίνονταν να πέφτουν κάθε ώρα στη Γη.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτές οι "θύελλες" λαμβάνουν χώρα περιοδικά, ανά 33 χρόνια περίπου, για άγνωστους λόγους. Η τελευταία τέτοια θεαματική «θύελλα» συνέβη το 2002, συνεπώς η επόμενη θα υπάρξει κάπου κοντά στο 2035. Φέτος θα πρέπει να αναμένεται μια ήπια δραστηριότητα.

Ετσι κι αλλιώς, αυτή η αβεβαιότητα ισχύει γενικότερα στην παρατήρηση διαττόντων αστέρων, καθώς κανείς ποτέ δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το τι θα συμβεί και, φυσικά, κατά πόσο οι καιρικές συνθήκες θα επιτρέψουν την παρακολούθηση του φαινομένου.

Με πληροφορίες από το ΑΠΕ

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Το Ηλιακό Σύστημα «περιείχε κάποτε έναν ακόμα γιγάντιο πλανήτη»


Χαμένος στο Διάστημα: ένας παλιός μας γείτονας δεν αποκλείεται να κυκλοφορεί κάπου εκεί έξω (Καλλιτεχνική απεικόνιση, Southwest Research Institute)
Χαμένος στο Διάστημα: ένας παλιός μας γείτονας δεν αποκλείεται να κυκλοφορεί κάπου εκεί έξω (Καλλιτεχνική απεικόνιση, Southwest Research Institute) 
Ένας γιγάντιος πλανήτης στο μέγεθος του Ποσειδώνα δεν αποκλείεται να εξοστρακίστηκε από το Ηλιακό Σύστημα στα αρχικά στάδια της εξέλιξής του, υπολογίζουν Αμερικανοί ερευνητές.

Η υπόθεση του επιπλέον πλανήτη προτείνεται ως εξήγηση σε ένα μυστήριο που απασχολεί τους πλανητολόγους εδώ και καιρό: γιατί οι (υπόλοιποι) πλανήτες βρίσκονται στις θέσεις όπου τους βλέπουμε σήμερα;

Η μελέτη της κίνησης των πλανητών και των σωμάτων της Ζώνης του Κούιπερ -ενός βασιλείου παγωμένων αστεροειδών πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα- υποδεικνύει ότι το Ηλιακό Σύστημα πρέπει να πέρασε μια μεγάλη αναστάτωση 600 εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό του.

Λόγω αυτής της «δυναμικής αστάθειας», πολλά μικρά σώματα πρέπει να εκτινάχθηκαν προς τα έξω, μέχρι τη Ζώνη του Κούιπερ, ενώ ο Δίας πρέπει να μετακινήθηκε πιο κοντά στον Ήλιο.

Το σενάριο αυτό παρουσιάζει όμως ένα πρόβλημα: οι προσομοιώσεις που τρέχουν οι επιστήμονες εδώ και χρόνια δείχνουν ότι η μεταπήδηση του Δία σε νέα τροχιά θα είχε διαταράξει σε υπερβολικό βαθμό τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών. Σε πολλές προσομοιώσεις, για παράδειγμα, η Γη συγκρούεται με τον Άρη ή την Αφροδίτη.

Μια πιθανή λύση προτείνεται τώρα από τον Ντέιβιντ Νεσβόρνι του Ερευνητικού Ινστιτούτου Southwest στο Τέξας. Ο αστρονόμος εκτιμά ότι το πρόβλημα θα λυνόταν αν το νεαρό Ηλιακό Σύστημα περιείχε έναν ακόμα γιγάντιο πλανήτη, στο μέγεθος του Ουρανού ή του Ποσειδώνα, ο οποίος εκτινάχθηκε στο διαστρικό διάστημα λόγω της δυναμικής αστάθειας.

Ο «εξοστρακισμός» αυτού του πλανήτη θα επέτρεπε στον Δία να μετακινηθεί προς τα μέσα χωρίς να διαταράξει τόσο πολύ τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών. Στις προσομοιώσεις του Νεσβόρνι, η προσθήκη του επιπλέον πλανήτη πράγματι οδηγεί στην κατάσταση που παρατηρούμε σήμερα στο Ηλιακό Σύστημα.

Εξάλλου, επισημαίνει ο ερευνητής στο Astrophysical Research Letters, η υπόθεση του εξοστρακισμένου πλανήτη ενισχύεται από την ανακάλυψη πολλών «αδέσποτων» πλανητών που κινούνται χαμένοι στο διαστρικό κενό.
Newsroom ΔΟΛ

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Γιγαντιαίος αστεροειδής θα περάσει ξυστά από τη Γη


Αστεροειδής με διάμετρο 400μ (1.300 πόδια) θα περάσει δίπλα από τη Γη την Τρίτη, πιο κοντά ακόμη και από τη Σελήνη. Δεν παρουσιάζει κανένα κίνδυνο για τη Γη και θα είναι αόρατος με γυμνό μάτι.
Ο αστεροειδής 2005 YU55 θα έχει την πλησιέστερη προσέγγιση, σε απόσταση 325.000 χιλιομέτρων (202.000 μίλια), στις 23.28 ώρα Γκρήνουιτς (GMT). Είναι ο πλησιέστερος αστεροειδής που έχει περάσει από τη Γη τα τελευταία 200 χρόνια. Είναι επίσης ο μεγαλύτερος διαστημικός βράχος που έχει προσπεράσει τόσο κοντά τη Γη από το 1976.
Η επόμενη επίσκεψη από ένα τέτοιο μεγάλο αστεροειδή θα είναι το 2028.
Ο σε μέγεθος αεροσκάφους αστεροειδής είναι απίστευτα σκουρόχρωμος σε ορατά μήκη κύματος και σχεδόν σφαιρικός, ενώ περιστρέφεται τεμπέλικα περίπου μία φορά κάθε 20 ώρες.
"Αυτή είναι η πιο κοντινή προσέγγιση από έναν αστεροειδή τόσο μεγάλο που έχουμε ζήσει ποτέ και γνωρίζαμε εκ των προτέρων», είπε ο Lance Benner του Jet Propulsion Laboratory της NASA. «Ο 2005 YU55 δεν μπορεί να χτυπήσει τη Γη, τουλάχιστον κατά το διάστημα που μπορούμε να υπολογίσουμε την κίνηση αξιόπιστα - η οποία εκτείνεται για αρκετές εκατοντάδες χρόνια», είπε.
Το πέρασμα του δίνει στους αστρονόμους μια σπάνια ευκαιρία να μελετήσουν τον αστεροειδή με λεπτομέρεια. Οι ακριβείς λεπτομέρειες της διαδρομής του αστεροειδούς θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να προβλέψουν πού θα πάει πολύ πιο μακριά στο μέλλον. Οι ερασιτέχνες αστρονόμοι μπορούν να πάρουν μια γεύση από αυτόν με τα τηλεσκόπια των 15cm ή μεγαλύτερα, σύμφωνα με τη NASA.
Η Γη έχει αρκετούς τακτικούς επισκέπτες, όπως o YU55 2005 - με πιο γνωστό τον αστεροειδή Apophis o οποίος έχει και στο παρελθόν θεωρηθεί ως πιθανή μελλοντική πρόσκρουση στη Γη όταν θα επιστρέφει στην γειτονιά μας, το 2029 και ξανά το 2036. Όμως, σύμφωνα με τις τελευταίες υπολογισμούς, δεν υπάρχει κίνδυνος ούτε από τον Apophis, μολονότι θα περάσει πολύ κοντά στην Γη στις 13 Απριλίου 2029 - σε απόσταση μόλις 29.500 χιλιόμετρα (18.300 μίλια).
enet.gr

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Λύθηκε το μυστήριο του πρώτου σουπερνόβα


Χρησιμοποιώντας δεδομένα από τέσσερα διαστημικά τηλεσκόπια, ομάδα επιστημόνων έλυσε έναν από τους παλαιότερους αστρονομικούς γρίφους. Διαπίστωσε γιατί ο πρώτος σουπερνόβα που παρατήρησε ο άνθρωπος είχε μοναδικά χαρακτηριστικά. Ο σουπερνόβα RCW 86 είχε γίνει ορατός το 185 μ.Χ και έλαμπε στον ουρανό για οκτώ μήνες.

Σουπερνόβα «πανσέληνος»

Ο RCW 86 είναι η πρώτη έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα που καταγράφηκε επίσημα από τον άνθρωπο. Η παρατήρησή του έγινε το 185 μ.Χ από Κινέζους αστρονόμους. Ο σουπερνόβα έλαμπε στον ουρανό για οκτώ μήνες, με αποτέλεσμα οι αστρονόμοι να πιστέψουν ότι επρόκειτο για ένα νέο άστρο που έκανε ξαφνικά την εμφάνιση του.

Η έκρηξη έγινε σε πολύ κοντινή απόσταση από εμάς, περίπου 8 χιλιάδες έτη φωτός, και σύμφωνα με τους ειδικούς ήταν μια από τις μεγαλύτερες του είδους. Αν μπορούσαμε να δούμε στο υπέρυθρο φάσμα του φωτός, ο σουπερνόβα θα φαινόταν στα μάτια μας παρόμοιος με την πανσέληνο.

Το διαστημικό τούνελ

Το πρόβλημα ήταν, όπως γνώριζαν οι επιστήμονες, ότι ακόμη και η πιο ισχυρή έκρηξη δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει το εκπληκτικό μέγεθος που ανέπτυξε ο συγκεκριμένος σουπερνόβα, ούτε την απίστευτη ταχύτητα με την οποία επεκτάθηκε στο διάστημα. Αν και πολλοί ειδικοί προσπάθησαν, κανένας ως τώρα δεν είχε καταφέρει να ανακαλύψει στοιχεία ή να βρει μια εξήγηση που να φωτίζει τις διεργασίες που έλαβαν χώρα μετά την έκρηξη του άστρου.

Όπως περιγράφουν στη μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal», ερευνητές συνδύασαν τα δεδομένα των διαστημικών τηλεσκοπίων Chandra, XMM-Newton, Spitzer και WISE. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μετά την έκρηξη δημιουργήθηκε γύρω από το κατεστραμμένο άστρο μια κοσμική κοιλότητα, ένα διαστημικό τούνελ μέσα από το οποίο ο σουπερνόβα ταξίδεψε χωρίς κανένα εμπόδιο στο διαστημικό κενό. Έτσι κατάφερε να επεκταθεί πολύ γρήγορα και πολύ μακριά.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Η μακρινή και παγωμένη Έρις είναι σχεδόν τέλεια δίδυμη του Πλούτωνα

Η Έρις και ο Πλούτων βρίσκονται στη λεγόμενη ''Ζώνη Κούιπερ'', ένα δακτύλιο παγωμένων ουρανίων σωμάτων πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα

Η μακρινή και παγωμένη Έρις είναι σχεδόν τέλεια δίδυμη του Πλούτωνα
Αν και η αινιγματική Έρις στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος είναι πολύ πιο πυκνή και ακόμα πιο παγωμένη από τον Πλούτωνα, οι δύο μακρινοί νάνοι πλανήτες αποτελούν σχεδόν τέλειους διδύμους, καθώς έχουν σχεδόν το ίδιο μέγεθος, όπως δείχνουν για πρώτη φορά νέες ακριβέστερες αστρονομικές μετρήσεις.

Οι ευρωπαίοι αστρονόμοι, με επικεφαλής τον Μπρούνο Σικαρντί του πανεπιστημίου Μαρί Κιουρί και του Αστεροσκοπείου του Παρισιού, κατάφεραν να μετρήσουν τη διάμετρο της Έριδος, χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου στη Χιλή, καθώς ο μικρός πλανήτης περνούσε μπροστά από ένα αχνό άστρο.

Επρόκειτο για τεχνικό άθλο, καθώς η Έρις βρισκόταν σε απόσταση από τη Γη 100 φορές μεγαλύτερη από ό,τι η Γη από τον Ήλιο. Πρόκειται για το πιο μακρινό ουράνιο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα, που έχει ποτέ παρατηρηθεί με αυτή την μέθοδο. Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ανατρέπει τις αρχικές εκτιμήσεις των επιστημόνων.

Όταν η Έρις (η οποία πήρε το όνομα της θεάς της φιλονικίας στην ελληνική μυθολογία) ανακαλύφθηκε το 2005, θεωρήθηκε πολύ μεγαλύτερη από τον Πλούτωνα, τον θεωρούμενο για πολλά χρόνια εξώτατο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος είχε ανακαλυφθεί το 1930.

Μάλιστα, η ανακάλυψή της -και η λανθασμένη εκτίμηση για το μέγεθός της- έπαιξε μεγάλο ρόλο που το 2006 η Διεθνής Αστρονομική Ένωση ''υποβάθμισε'' τον Πλούτωνα στην ''μικρή'' κατηγορία των νάνων-πλανητών (μαζί με τον μεγάλο αστεροειδή Δήμητρα και τα ουράνια σώματα Μακεμάκε και Χαουμέα), μία απόφαση που μέχρι σήμερα συναντά αντιδράσεις από αρκετούς αστρονόμους, αλλά και τον πολύ κόσμο.

Η νέα ακριβέστερη μέτρηση θα βοηθήσει τους επιστήμονες να καταλάβουν καλύτερα τη σύνθεση και την εξελικτική ιστορία της Έριδος, η οποία διαθέτει μια λευκή πολύ αντανακλαστική επιφάνεια, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα είναι καλυμμένη με ένα λεπτό στρώμα παγωμένου αζώτου. Η Έρις αντανακλά περίπου το 96% του προσπίπτοντος φωτός του Ήλιου (έναντι 60% που αντανακλά ο Πλούτων), γεγονός που την καθιστά, μαζί με τον παγωμένο δορυφόρο Εγκέλαδο του Κρόνου, ένα από τα πιο αντανακλαστικά σώματα στο ηλιακό μας σύστημα.

Η Έρις και ο Πλούτων βρίσκονται στη λεγόμενη ''Ζώνη Κούιπερ'', ένα δακτύλιο παγωμένων ουρανίων σωμάτων πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Η Έριδα είναι ακόμα πιο μακριά από τον Ήλιο σε σχέση με τον ''δίδυμό'' της, με συνέπεια να χρειάζεται 556 γήινα χρόνια για να κάνει μια πλήρη ελλειπτική περιφορά γύρω από τον Ήλιο, έναντι 248 ετών που χρειάζεται ο Πλούτων.

Η Έρις, που έχει σφαιρικό σχήμα, υπολογίστηκε ότι έχει διάμετρο 2.326 χιλιόμετρα (συν/πλην 12 χλμ), ενώ ο Πλούτων, για τον οποίο οι μέχρι τώρα υπολογισμοί είναι λιγότερο ακριβείς, εκτιμάται ότι έχει διάμετρο της τάξης των 2.300 έως 2.400 χιλιομέτρων. Η θερμοκρασία στην Έριδα δεν ξεπερνά τους μείον 238 βαθμούς Κελσίου, ενώ πιστεύεται ότι διαθέτει μια αραιή και περιστασιακή ατμόσφαιρά πλούσια σε μεθάνιο, αν και οι τελευταίες παρατηρήσεις δεν επιβεβαίωσαν την ύπαρξη τέτοιας ατμόσφαιρας.

Η Έρις, πέριξ της οποίας υπάρχει ένας μικρός δορυφόρος, η Δυσνομία, υπολογίστηκε ότι είναι κατά 27% βαρύτερη από τον Πλούτωνα, πράγμα που σημαίνει ότι, αφού και οι δύο έχουν ίδιο μέγεθος, είναι πολύ πυκνότερη από αυτόν (περίπου 2,5 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό έναντι 2 του Πλούτωνα και 5,5 της Γης). Η αυξημένη πυκνότητα σημαίνει ότι κατά πάσα πιθανότητα η Έρις είναι περισσότερο βραχώδης από τον Πλούτωνα, ο οποίος διαθέτει περισσότερο πάγο, όπως δήλωσε ένας από τους ερευνητές, ο Εμανουέλ Ζεάν του Ινστιτούτου Αστροφυσικής του πανεπιστημίου της Λιέγης στο Βέλγιο.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

H πρώτη φωτογραφία της αθέατης πλευράς τη Σελήνης

H πρώτη φωτογραφία της αθέατης πλευράς τη Σελήνης (7-10-1959)


Το διαστημικό σκάφος Luna 3 φωτογράφησε για πρώτη φορά την αθέατη πλευρά της Σελήνης, στις 7 Οκτωβρίου (σαν σήμερα) του 1959  από απόσταση 63.500 χιλιομέτρων. Το Luna 3 πήρε συνολικά 29 φωτογραφίες στις οποίες – παρότι ήταν χαμηλής ανάλυσης – διακρίνονταν τα περισσότερα βασικά χαρακτηριστικά.


Η παραπάνω εικόνα, είναι η πρώτη φωτογραφία που έστειλε το Luna 3, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά το γεγονός ότι η αθέατη πλευρά της Σελήνης, ήταν πολύ διαφορετική από την ορατή πλευρά της. Τα τρία τέταρτα προς τα δεξιά του δίσκου είναι η αθέατη πλευρά. Το σκοτεινό σημείο στο πάνω δεξιά μέρος είναι η Mare Moscoviense, η σκοτεινή περιοχή κάτω αριστερά είναι η Mare Smythii. Ο μικρός σκοτεινός κύκλος στο κάτω δεξιά μέρος με τη λευκή κουκίδα στο κέντρο είναι ο κρατήρας Tsiolkovskiy και κεντρική κορυφή του.


Το διαστημικό σκάφος Luna 3


http://www.apocalypsejohn.com/

ΠΗΓΗ

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Πανίσχυρη εκπομπή ακτίνων – γ στο Νεφέλωμα του Καρκίνου

Εκπομπή ακτινών-γ, τρομερής ενεργειακής ισχύος, εντόπισαν αστροφυσικοί στο Νεφέλωμα του Καρκίνου. Η εκπομπή προέρχεται από ένα άστρο τύπου «πάλσαρ» και ξεπερνά οτιδήποτε έχει παρατηρηθεί έως τώρα, καταρρίπτωντας τις έως τώρα θεωρείες σχετικά με τις ενέργειες που είναι δυνατό να παράγουν τα πάλσαρ.
Οι απρόσμενοι παλμοί ακτίνων-γ, που είχαν ενέργεια πάνω από 100 δισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ (100 GeV), δηλαδή 100 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη ενέργεια από το ορατό φως και 100 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τις ιατρικές ακτίνες Χ, ανιχνεύθηκαν από τη διάταξη τηλεσκοπίων Veritas στην Αριζόνα των ΗΠΑ. Υπάρχουν δε, ενδείξεις ότι η εκπεμπόμενη ενέργεια μπορεί να φτάνει έως και το επίπεδο τρισεκατομμυρίων ηλεκτρονιοβόλτ (TeV), δηλαδή στο ενεργειακό επίπεδο των συγκρούσεων σωματιδίων στο μεγάλο επιταχυντή του CERN.
Η σχετική ανακάλυψη παρουσιάστηκε από διεθνή ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον Νεπόμουκ Ότε του Ινστιτούτου Σωματιδιακής Φυσικής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.
Το πάλσαρ στο φωτογενές Νεφέλωμα του Καρκίνου είναι ένα ταχέως περιστρεφόμενο γύρω από τον άξονά του, πολύ πυκνό και μικρό άστρο νετρονίων. Αποτελεί το απομεινάρι της κατάρρευσης ενός υπερμεγέθους άστρου, σε απόσταση 6.500 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Ταύρου, το οποίο εξερράγη ως σούπερ-νόβα με θεαματική έκρηξη το 1054 μ.Χ., δημιουργώντας έτσι το νεφέλωμα με το πάλσαρ-άστρο νετρονίων στο κέντρο του. Περιστρεφόμενο περίπου 30 φορές ανά δευτερόλεπτο, το πάλσαρ διαθέτει ένα ισχυρό, επίσης περιστρεφόμενο, μαγνητικό πεδίο, από όπου εκπέμπεται ακτινοβολία.
Μετά από πολυετείς μελέτες ειδικά στο πάλσαρ του Νεφελώματος του Καρκίνου, οι αστροφυσικοί είχαν καταλήξει ότι αυτό παράγει ενέργεια μέχρι 10 GeVπερίπου. Έτσι τώρα ξαφνιάστηκαν που οι νέοι υπολογισμοί δείχνουν πώς η παραγόμενη ενέργεια των ακτίνων-γ είναι τουλάχιστον δεκαπλάσια και φθάνει τα 100 GeV.

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Σπούτνικ-1: Ο "πατέρας" όλων των διαστημικών προγραμμάτων



Στις 4 Οκτωβρίου 1957 η Σοβιετική Ένωση εκτόξευσε τον Σπούτνικ – 1, τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη, κερδίζοντας τον αγώνα δρόμου με τους Αμερικανούς, οι οποίοι είχαν ανακοινώσει την εκτόξευση ενός τεχνητού δορυφόρου το ίδιο έτος, διά στόματος μάλιστα του Προέδρου Ντουάιτ Αϊζενχάουερ.
Η εκτόξευση του Σπούτνικ-1 από το Τιουρατάμ του Καζακστάν, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και αποτέλεσε το έναυσμα για τον σχεδιασμό διαστημικών προγραμμάτων άλλων χωρών.
Η ιστορία του Σπούτνικ έχει τις ρίζες της στις 27 Μαΐου 1954, όταν ο σχεδιαστής και μηχανικός πυραύλων Σεργκέι Καραλιόφ πρότεινε στον τότε Υπουργό Αμυντικών Βιομηχανιών της ΕΣΣΔ Ντμίτρι Ουστίνοφ, το σχεδιασμό ενός διαστημικού προγράμματος, έχοντας κατά νου ότι οι σοβιετικοί επιστήμονες διέθεταν τη σχετική τεχνογνωσία την οποία είχαν κληρονομήσει από συναδέλφους τους που εγάζονταν για λογαριασμό της Ναζιστικής Γερμανίας. Ο Σπούτνικ - 1 είχε διάμετρο 1,17 μ. και ζύγιζε 84 κιλά. Η ταχύτητα με την οποία ταξίδευε στο διάστημα του έδινε τη δυνατότητα να εκτελεί μία πλήρη περιστροφή γύρω από τη Γη κάθε 96 λεπτά. Σκοπός του ρωσικού δορυφόρου ήταν η μελέτη του περιβάλλοντος έξω από την ατμόσφαιρα.
Για την επίτευξη αυτού του σκοπού, ο δορυφόρος ήταν εξοπλισμένος με τα απαραίτητα αισθητήρια όργανα και εργαλεία για την καταγραφή των θερμοκρασιών στο εσωτερικό και στην επιφάνεια της σφαίρας. Παράλληλα, ήταν σε θέση να αποθηκεύει δεδομένα για την πυκνότητα της ανώτερης ατμόσφαιρας και της διάδοσης των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στην ιονόσφαιρα. Η μελέτη των μετρήσεων γινόταν με την αποκωδικοποίηση των «μπιπ» που εξέπεμπε ο δορυφόρος κάθε 0,3 δευτερόλεπτα.
Οι πομποί του Σπούτνικ-1 λειτούργησαν για τρεις βδομάδες, οπότε και άρχισαν να εξαντλούνται οι μπαταρίες του. Συνέχισε την τροχιά του γύρω από τη Γη για ακόμη 92 ημέρες και στις 3 Ιανουαρίου 1958 καθώς εισερχόταν στα ανώτερα στρώματα της  ατμόσφαιρας του πλανήτη μας, κάηκε.
Έως το «θάνατό» του, ο Σπούτνικ είχε πραγματοποιήσει 1.400 τροχιές γύρω από τη Γη, καλύπτοντας μια απόσταση  70 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Χτίζει «Ουράνιο Παλάτι»

Η ΚΙΝΑ ΕΚΤΟΞΕΥΣΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ
Της ΟΛΓΑΣ ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ - enet.gr
Το κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα σημείωσε την περασμένη εβδομάδα κι άλλη επιτυχία, εκτοξεύοντας σε τροχιά το πρώτο τμήμα μελλοντικού διαστημικού σταθμού. Πέραν της τεχνολογίας, η κίνηση αποσκοπούσε στην επίδειξη των κινεζικών ικανοτήτων και σε στρατιωτικές εφαρμογές.
Η εκτόξευση μεταδόθηκε απ' ευθείας από το κινεζικό διαστημικό κοσμοδρόμιο και μάλιστα παρόντων του προέδρου Χ. Τζιντάο και αρκετών μελών του πολιτικού γραφείου. Αυτά υπογράμμισαν τη σημασία της επιτυχούς εκτόξευσης, με τη βοήθεια προωθητικού πυραύλου τύπου «Μακρά Πορεία 2F», του «Tiangong-1» («Ουράνιο Παλάτι»), πρώτου τμήματος διαστημικού σταθμού, που υπολογίζεται να λειτουργήσει μεταξύ 2020 και 2022. Το συγκεκριμένο τμήμα προορίζεται κυρίως για ελιγμούς προσέγγισης και για τον ερχόμενο Νοέμβριο έχει προγραμματιστεί η προσάρτηση του μη επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Shenzou 8» στο «Ουράνιο Παλάτι».
Η εκτόξευση σηματοδοτεί την είσοδο του κινεζικού διαστημικού προγράμματος σε νέα φάση, που κρατά κάποια μυστικά, αλλά οπωσδήποτε θα περιλαμβάνει και επανδρωμένες αποστολές. Η χώρα έχει στείλει ήδη στο Διάστημα έξι «ταϊκο-ναύτες», όπως αποκαλούνται στα κινεζικά οι κοσμοναύτες, και όλοι επέστρεψαν σώοι. Επιπλέον, η κίνηση είχε σκοπό αφ' ενός να ενισχύσει την πίστη στις ικανότητες του έθνους, αφ' ετέρου να στείλει μήνυμα ισχύος στις γείτονες χώρες.
Στρατιωτικό πρόγραμμα
Οι διαστημικές δραστηριότητες της χώρας έχουν διττό χαρακτήρα, καθώς η συγκεκριμένη τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ειρηνικούς αλλά και για στρατιωτικούς σκοπούς. Εξάλλου, το κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα υπάγεται στο «γενικό τομέα οπλισμού» του Απελευθερωτικού Στρατού.
Τα τελευταία χρόνια η Κίνα έχει εκτοξεύσει δορυφόρους για διάφορους σκοπούς. Ειδικοί προειδοποιούν πως σύντομα η χώρα θα είναι σε θέση να κατευθύνει μέσω δορυφόρων βαλλιστικούς πυραύλους. Αυτό θ' αποτελούσε σοβαρή απειλή για αμερικανικά αεροπλανοφόρα, καθώς η Κίνα θα μπορούσε κατ' αυτόν τον τρόπο να δυσκολέψει την πρόσβασή τους σε περιοχές στρατηγικής σημασίας, όπως τα Στενά της Ταϊβάν.
Ειδικοί διαστημικών θεμάτων προλέγουν μεγάλη επιτυχία στην εξέλιξη της Κίνας στο Διάστημα. Κατά τον Τσ. Βικ από το ινστιτούτο ερευνών Globalsecurity, «πρόκειται για έθνος που χαράσσει τη δική του πορεία και, μάλιστα, θέτοντας και δικούς του όρους».

Δομικοί λίθοι του DNA βρέθηκαν σε μετεωρίτες

Επί 50 χρόνια τώρα οι επιστήμονες συζητούν το κατά πόσον τα συστατικά του DNA – το μόριο στο επίκεντρο όλης της ζωής πάνω στη Γη – μπορεί αυθόρμητα να σχηματιστεί στο διάστημα. Πάντα όμως οι απόψεις ότι ήρθαν τα συστατικά αυτά από ψηλά, γίνονταν δεκτές με σκεπτικισμό, καθώς πάντα υπήρχε πιθανότητα να είχαν μολυνθεί τα δείγματα από το DNA γήινων οργανισμών.

small-piece-meteorite Μια νέα ανάλυση μιας δωδεκάδας μετεωριτών, που βρέθηκαν στην Ανταρκτική και αλλού, παρουσιάζει τις ισχυρότερες αποδείξεις μέχρι τώρα ότι η απάντηση στο ζήτημα αυτό είναι ναι.
Οι μετεωρίτες είναι διαστημικοί βράχοι που έχουν πέσει στο...
γήινο έδαφος, και η νέα έκθεση ενισχύει την αντίληψη ότι ο βαρύς βομβαρδισμός της πρώιμης Γης από μετεωρίτες μπορεί να έχει σπείρει τον πλανήτη μας με την βασική ουσία της ζωής.
Η νέα λοιπόν χημική ανάλυση σε 12 μετεωρίτες δείχνει να ενισχύει τη θεωρία ότι οι δομικοί λίθοι της ζωής έπεσαν στη Γη από τον ουρανό: οι ερευνητές ανίχνευσαν νουκλεοτίδια, τα μόρια από τα οποία συναρμολογείται η διπλή έλικα του DNA.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στo Proceedings of the National Academy of Sciences, μοιάζει τώρα να αποκλείει το ενδεχόμενο μόλυνσης: εκτός από τα νουκλεοτίδια που υπάρχουν και στη Γη, η έρευνα ανίχνευσε και άλλα μόρια, τα οποία έχουν παρόμοια με παρόμοια δομή, τα οποία όμως ουδέποτε έχουν ανακαλυφθεί στο έδαφος του πλανήτη.
«Αυτό είναι ένα επιχείρημα κατά της ιδέας ότι κάποιος φτερνίστηκε πάνω στους μετεωρίτες» σχολίασε o Michael Callahan, αστροβιολόγος της NASA και επικεφαλής της μελέτης.
Επιπλέον, οι ερευνητές έδειξαν με εργαστηριακά πειράματα ότι τα νουκλεοτίδια των μετεωριτών είναι δυνατό να προκύψουν αυθόρμητα από χημικές αντιδράσεις της αμμωνίας με το νερό και το υδροκυάνιο.
Με άλλα λόγια, τα νουκλεοτίδια που περιείχαν οι μετεωρίτες πρέπει να σχηματίστηκαν στο Διάστημα.
«Θα ήταν τρομερή σύμπτωση να παράγουν τα εργαστηριακά πειράματα τα ίδια πράγματα που βρήκαμε στους μετεωρίτες» σχολίασε o Michael Callahan.
Νουκλεοτίδια και άλλα βιομόρια ανιχνεύτηκαν στους 11 από τους 12 μετεωρίτες που εξετάστηκαν -οι περισσότεροι προέρχονταν από έρημες τοποθεσίες της Ανταρκτικής. Δείγματα χώματος και πάγου από τις περιοχές αυτές δεν βρέθηκαν να περιέχουν τα «εξωτικά» νουκλεοτίδια που περιείχαν οι διαστημικοί βράχοι.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν δύο από τους μετεωρίτες, με τις ονομασίες Murchison και Lonewolf Nunataks 94102, οι οποίοι περιείχαν νουκλεοτίδια που δεν είχαν ξαναδεί οι ερευνητές. Περιείχαν επίσης αδενίνη και γουανίνη, δύο από τα τέσσερα χημικά «γράμματα» στον κώδικα του DNA (τα δύο άλλα είναι η θυμίνη και η κυτοσίνη).
Η έρευνα δεν εξετάζει καθόλου τη θεωρία της πανσπερμίας, μια (όχι και τόσο τρελή) θεωρία, σύμφωνα με την οποία οι πρώτοι οργανισμοί στη Γη προήλθαν από κομήτες και μετεωρίτες.
Δείχνει όμως να ενισχύει τη θεωρία ότι η πρώτη ζωή στη Γη σχηματίστηκε με εξωγήινους δομικούς λίθους.
Όπως γράφουν οι ερευνητές, «οι μετεωρίτες ενδέχεται να χρησίμευσαν ως το μοριακό κιτ που προσέφερε τα απαραίτητα συστατικά για την προέλευση της ζωής στη Γη, πιθανώς και αλλού».



Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Κρύβει ωκεανό και ο Πλούτωνας;

Επιστήμονες θεωρούν πολύ πιθανή την παρουσία νερού σε υγρή μορφή στο εσωτερικό του Κρύβει ωκεανό και ο Πλούτωνας;

Κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Πλούτωνα, βαθιά στο εσωτερικό του, ίσως κρύβεται ένας ωκεανός
Μετά τους παγωμένους δορυφόρους του Δία και του Κρόνου (την Ευρώπη και τον Εγκέλαδο) η επιστημονική κοινότητα υποψιάζεται ότι και στον μακρινό και παγωμένο Πλούτωνα υπάρχει νερό σε υγρή μορφή στο υπέδαφος. Αμερικανοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι είναι πολύ πιθανό ο Πλούτωνας να κρύβει ένα ωκεανό και άρα και κάποιες μορφές ζωής.
Ο πυρήνας «καταλύτης»
Η θερμοκρασία στην επιφάνεια του Πλούτωνα κινείται σε επίπεδα των -230 βαθμών Κελσίου αλλά τα τελευταία χρόνια ορισμένοι ειδικοί έχουν διατυπώσει την άποψη ενδέχεται στο εσωτερικό του να υπάρχει αρκετή θερμότητα που να διατηρεί νερό σε υγρή μορφή.
Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια υποστηρίζουν ότι πράγματι στο εσωτερικό του Πλούτωνα οι συνθήκες που επικρατούν είναι τέτοιες που αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες να υπάρχει ένας «υπόγειος» ωκεανός.
Σύμφωνα με τους ερευνητές η ύπαρξη ενός ωκεανού στον Πλούτωνα εξαρτάται από τις συγκεντρώσεις ραδιενεργού καλίου στον πυρήνα του σε συνδυασμό με την ποσότητα του πάγου που περιβάλλει τον πυρήνα.
Οι παρατηρήσεις που έχουν γίνει στον Πλούτωνα δείχνουν ότι ο πετρώδης πυρήνας του αποτελεί το 40% του συνολικού του όγκου. Αν οι συγκεντρώσεις καλίου στον πυρήνα είναι σε επίπεδα 75 μερών ανά δισεκατομμύριο η αποσύνθεσή του θα μπορούσε να παράγει θερμότητα ικανή να λιώσει τον εσωτερικό πάγο που είναι ένα μείγμα νερού και αζώτου.
«Ο πυρήνας του Πλούτωνα περιέχει αυτή την ποσότητα καλίου ίσως και μεγαλύτερη. Στον πυρήνα της Γης οι συγκεντρώσειςά καλίου είναι δέκα φορές πιο μικρές από εκείνες στον Πλούτωνα αλλά βέβαια η Γη είναι πολύ πιο κοντά στον Ήλιο γεγονός που ίσως έπαιξε ρόλο στο να μην παραχθεί τόσο κάλιο» δηλώνει ο Ουίλιαμ Μακ Κίνον του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Μιζούρι που δεν είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Οι προϋποθέσεις για τη συντήρηση ωκεανού
Η παρουσία μιας πηγής θερμότητας δεν είναι ικανή από μόνη της για να δημιουργήσει και πολύ περισσότερο να συντηρήσει σε μόνιμη βάση έναν ωκεανό. Η θερμότητα από τον πυρήνα θα μεταδοθεί στον πάγο που τον περιβάλλει. Αν όμως οι πάγοι θερμανθούν με πολύ γρήγορο ρυθμό τότε η θερμότητα θα «ξεφύγει» και θα απελευθερωθεί προς το διάστημα πριν τελικά προλάβουν να λιώσουν οι πάγοι.
Για δημιουργηθεί και κυρίως για να διατηρηθεί ένας ωκεανός θα πρέπει η θερμότητα να λειτουργεί με τρόπο ανάλογο ώστε τα κατώτερα στρώματα του εσωτερικού πάγου να λιώνουν μεν αλλά σε πολύ αργό ρυθμό ώστε τα ανώτερα στρώματά του να δημιουργούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις (ένα είδος μόνωσης) για να συντηρείται η παρουσία του νερού σε υγρή μορφή.
Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι αυτή η γεωλογική διεργασία λαμβάνει χώρα στον Πλούτωνα οι ερευνητές υπολόγισαν ότι στο υπέδαφος του Πλούτωνα υπάρχει ένα στρώμα πάγου βάθους 165 χιλιομέτρων και κάτω από αυτό ένας ωκεανός με βάθος επίσης 165 χιλιομέτρων.
Παρατηρήσεις και μετρήσεις ακρίβειας του σχήματος του Πλούτωνα θα δώσουν πιο καθαρές απαντήσεις για το αν τελικά υπάρχει «υπόγειος» ωκεανός σε αυτόν. Όμως με τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα αυτό δεν είναι δυνατόν και έτσι θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι το 2015 για να μάθουμε την αλήθεια όταν θα φτάσει εκεί το εξερευνητικό σκάφος New Horizon της NASA.

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΔΩ:

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Ταξίδια σε αστεροειδείς με νέο σκάφος της NASA

Ακόμη και στον Άρη θα μπορεί να ταξιδεύει ο άνθρωπος σε λίγες δεκαετίες, σύμφωνα με τα σχέδιά της NASA για ένα νέο, κολοσσιαίων διαστάσεων πύραυλο. Όπως ανακοίνωσε ο επικεφαλής της αμερικανικής υπηρεσίας, το Space Launch System (SLS) είναι ο ισχυρότερος πύραυλος από την εποχή του Saturn V, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε στο πρόγραμμα αποστολών Apollo, τη δεκαετία του 1960.

«Ο πρόεδρος Ομπάμα μας προκάλεσε να είμαστε τολμηροί και να κάνουμε μεγάλα όνειρα και αυτό ακριβώς κάνουμε στη NASA», δήλωσε ο Τσαρλς Μπόλντεν, μόλις δύο μήνες μετά από τον τερματισμό του τριακονταετούς προγράμματος διαστημικών λεωφορείων. «Παρότι είμαι υπερήφανος που πέταξα με το διαστημικό λεωφορείο, οι εξερευνητές του μέλλοντος θα ονειρεύονται τώρα να περπατήσουν μια μέρα στον Aρη», πρόσθεσε.

Ο πύραυλος υγρών καυσίμων, που σχεδιάστηκε για να χρησιμοποιηθεί σε επανδρωμένες αποστολές σε συνδυασμό με το διαστημικό σκάφος Orion, αναμένεται να πραγματοποιήσει την πρώτη δοκιμαστική του πτήση το 2017, ενώ εκτιμάται ότι θα στοιχίσει περί τα 35 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι πρώτες επανδρωμένες πτήσεις προγραμματίζονται για το 2021 και ο πύραυλος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για αποστολή σε αστεροειδή το 2025.

Παρότι δανείζεται πολλά στοιχεία από τα διαστημικά λεωφορεία, σύμφωνα με τη NASA, θα είναι πολύ ισχυρότερος και θα μπορεί σε πρώτη φάση να μεταφέρει στα βάθη του διαστήματος φορτία βάρους 77-100 τόνων, όταν σήμερα, ο μεγαλύτερος πύραυλος για μη επανδρωμένες αποστολές μεταφέρει έως 25 τόνους. Επιπλέον, θα διαθέτει πέντε κινητήρες, ενώ το επαναχρησιμοποιήσιμο τροχιακό όχημα του διαστημικού λεωφορείου είχε τρεις.

Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ Σκοτ Χάμπαρντ, πρώην στέλεχος της NASA, ο οποίος μετείχε στην επιτροπή που διερεύνησε τα αίτια της τραγωδίας του Columbia, το 2003, έκανε λόγο για «επιστροφή στο μέλλον χάρη σε μια αξιόπιστη τεχνολογία υγρών καυσίμων», εκτιμώντας παράλληλα πως οι τεράστιες διαστάσεις του SLS συνεπάγονται ότι η αμερικανική υπηρεσία δεν θα μπορεί να κατασκευάζει και να εκτοξεύει συχνά τέτοια σκάφη.

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Ανακαλύφθηκαν 50 εξωπλανήτες ♦ 16 με συνθήκες ζωής σαν της Γης


Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν 50 άγνωστους έως τώρα πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Ανάμεσά τους, υπάρχουν 16 εξωπλανήτες που εμπίπτουν στην κατηγορία της «σούπερ-Γης», δηλαδή έχουν μάζα μεγαλύτερη από του πλανήτη μας αλλά μικρότερη του Δία. Μία μάλιστα «σούπερ-Γη», σε απόσταση περίπου 35 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του Αστερισμού του Ιστίου, βρίσκεται στην λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» του άστρου της, δηλαδή σε μια περιοχή που πληροί τις προϋποθέσεις φιλοξενίας ζωής.
Είναι η δεύτερη φορά, μετά την πρώτη το 2007 (πλανήτης Gliese 581 d), που οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν έναν εξωπλανήτη σε μια δυνητικά κατοικήσιμη ζώνη (ούτε πολύ ζεστή, ούτε πολύ κρύα), δηλαδή στη σωστή απόσταση από το άστρο του, ώστε να καθίσταται εφικτή η ανάπτυξη ζωής σε αυτόν - τουλάχιστον όπως την ξέρουμε στη Γη.
Η ανακάλυψη των εξωπλανητών έγινε με το όργανο (φασματογράφο) Harps, που βρίσκεται στο διαμέτρου 3,6 μ. τηλεσκόπιο «Λα Σίλα» του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου στη Χιλή, από ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον δρα Μισέλ Μαγιόρ του πανεπιστημίου της Γενεύης, ο οποίος είχε ανακαλύψει τον πρώτο εξωπλανήτη το 1995.

Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε σε συνέδριο στις ΗΠΑ με θέμα «Ακραία ηλιακά συστήματα» και επίσης πρόκειται να δημοσιευτεί στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής Astronomy and Astrophysics, σύμφωνα με το BBC, τη βρετανική Guardian και το Science.
Οι 50 νέοι εξωπλανήτες κινούνται σε τροχιές γύρω από άστρα που μοιάζουν πολύ με τον Ήλιο μας. Πέντε από αυτούς έχουν μάζες το πολύ πενταπλάσιες σε σχέση με την μάζα της Γης. Οι πλανήτες αυτοί θα αποτελέσουν στόχους προτεραιότητας στο μέλλον για τα διαστημικά τηλεσκόπια, που θα αναζητήσουν ίχνη ζωής στις ατμόσφαιρές τους (π.χ. την χημική «υπογραφή» του οξυγόνου).

Η πιο όμοια στον πλανήτη μας «σούπερ-Γη», με την κωδική ονομασία HD 85512 b, εκτιμάται ότι έχει μάζα μόνο 3,6 φορές μεγαλύτερη από τη Γη και βρίσκεται στο άκρο μιας κατοικήσιμης ζώνης (τέτοια θεωρείται μια σχετικά στενή περιοχή γύρω από ένα άστρο, όπου μπορεί να υπάρξει υγρό νερό στην επιφάνεια του πλανήτη, το οποίο θεωρείται ζωτικό για την ύπαρξη ζωής).
«Σούπερ-Γη» καλείται ένας εξωπλανήτης αν έχει μάζα μέχρι δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης. Εκτιμάται ότι ο συγκεκριμένος εξωπλανήτης έχει βαρύτητα 1,4 φορές μεγαλύτερη της αντίστοιχης γήινης, θερμοκρασίες από 30 έως 50 βαθμούς Κελσίου και μεγάλη υγρασία, με συνέπεια η ατμόσφαιρά του να είναι μάλλον πνιγηρή.
«Δεν εννοούμε ότι αυτός ο πλανήτης θα είναι κατοικήσιμος για εμάς τους ανθρώπους», διευκρίνισε η αστρονόμος Λίζα Καλτενέγκερ του γερμανικού Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ, η οποία δεν απέκλεισε όμως ότι άλλες μικρότερες μορφές ζωής θα μπορούσαν να επιβιώσουν εκεί. Το έτος στον πλανήτη αυτό διαρκεί δύο γήινους μήνες και ο Ήλιος του είναι περίπου 1.000 βαθμούς Κελσίου ψυχρότερος από το δικό μας ήλιο. Οι αστρονόμοι επίσης έκαναν νέους υπολογισμούς σχετικά με την πιθανότητα ένα άστρο όπως ο Ήλιος μας να διαθέτει γύρω του στερεούς μικρομεσαίους πλανήτες όπως η Γη, σε αντίθεση με αέριους γίγαντες όπως ο Δίας. Οι επιστήμονες κατέληξαν στην εκτίμηση ότι περίπου το 40% αυτών των άστρων έχουν σε τροχιά γύρω τους τουλάχιστον ένα πλανήτη με μάζα μικρότερη από αυτή του Κρόνου. Με άλλα λόγια, πιστεύουν ότι στο γαλαξία μας αφθονούν οι μικροί βραχώδεις πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη.
Μέχρι τώρα οι αστρονόμοι είχαν ανακαλύψει 564 επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες, ενώ άλλοι 1.780 περίπου, που έχουν εντοπιστεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» (εκτοξεύτηκε τον Μάρτιο του 2009),αναμένουν την επιβεβαίωσή τους.

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Βροχή μετεωριτών έφερε στη γη τα πολύτιμα μέταλλα


Μία βροχή μετεωριτών έφερε στη γη, 200 εκατ. χρόνια μετά τη δημιουργία της, τα πολύτιμα μέταλλα, όπως το χρυσό και την πλατίνα, σύμφωνα με μία νέα μελέτη ομάδας βρετανών ερευνητών με επικεφαλής τον Ματίας Γουίλμπολντ της Σχολής Γεωεπιστημών του πανεπιστημίου του Μπρίστολ.
Οι ερευνητές, μελετώντας πετρώματα της Γροιλανδίας ηλικίας σχεδόν 3,8 δις ετών, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως τα σημερινά αποθέματα πολύτιμων μετάλλων τα οποία βρίσκονται στην επιφάνεια της γης έχουν εξωγήινη προέλευση, καθώς μεταφέρθηκαν στον πλανήτη μας με μία βροχή μετεωριτών.
Κατά τη διάρκεια της διαμόρφωσης της γης, ο λιωμένος σίδηρος, λόγω υψηλών θερμοκρασιών από τις σφοδρές συγκρούσεις του πλανήτη με άλλα ουράνια σώματα, βυθίστηκε στο κέντρο του πλανήτη παρασύροντας όλα τα μέταλλα και δημιουργώντας τον πυρήνα του. Τα περισσότερα πολύτιμα μέταλλα, που βρισκόντουσαν στην επιφάνεια και είχαν δημιουργηθεί στη πρώτη φάση του ηλιακού μας συστήματος, μεταφέρθηκαν με αυτή τη διαδικασία βαθιά στο υπέδαφος.
Ενδεικτικό των ποσοτήτων των πολύτιμων μετάλλων που θάφτηκαν για πάντα στο κέντρο της γης με αυτή τη διαδικασία είναι πως οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αν μπορούσαμε να φέρουμε στην επιφάνεια αυτά τα πολύτιμα μέταλλα του πυρήνα, τότε θα μπορούσαμε να καλύψουμε όλη την επιφάνεια της γης με ένα στρώμα πάχους τεσσάρων μέτρων.
Ωστόσο πολύτιμα μέταλλα συνεχίζουν και βρίσκονται στα ανώτερα γεωλογικά στρώματα και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από τις αναμενόμενες. Αυτό το φαινόμενο, σύμφωνα πάντα με τους ερευνητές, αποδίδεται σε μία βροχή μετεωριτών, η οποία σημειώθηκε μετά το σχηματισμό του πυρήνα της γης και ενώ είχε σταθεροποιηθεί ο φλοιός του πλανήτη.
Στη συνέχεια και σταδιακά, οι μετεωρίτες με τα πολύτιμα μέταλλα ενσωματώθηκαν στον μανδύα του πλανήτη. «Η έρευνά μας δείχνει ότι τα περισσότερα πολύτιμα μέταλλα στα οποία βασίζονται οι οικονομίες μας και πολλές ζωτικές βιομηχανικές διαδικασίες, προστέθηκαν στον πλανήτη μας από τυχερή σύμπτωση, όταν η Γη χτυπήθηκε από περίπου 20 δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων τόνους υλικού αστεροειδών», δήλωσε ο Γουίλμπορντ, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις στον επιστημονικό κόσμο με τα αμφιλεγόμενα συμπεράσματά της έρευνάς του.
Οι ερευνητές εξετάζοντας τη γεωχημική ισοτοπική ανάλυσή των πετρωμάτων της Γροιλανδίας, που αποτελούν και τα αρχαιότερα εκτεθειμένα πετρώματα στον κόσμο, ανακάλυψαν πως περιέχουν σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα από τα νεότερα πετρώματα ένα πολύ σπάνιο και πολύτιμο στοιχείο, το βολφράμιο-182. Οι ερευνητές συμπέραναν πως αυτό το φαινόμενο οφείλεται σε μία βροχή μετεωριτών με πολύτιμους λίθους, η οποία μετέβαλε και την αναλογία των ισοτόπων του συγκεκριμένου στοιχείου.
πηγη:tvxs.gr

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Σουπερνόβα στη... γειτονιά μας

Το φαντασμαγορικό κοσμικό φαινόμενο εξελίσσεται σε απόσταση μόλις 21 εκατ. ετών φωτός από τη Γη. Είναι ήδη ορατό στον αστερισμό της Μεγάλης Αρκτου και θα φτάσει στην κορύφωσή του σήμερα ή αύριο.Ραντεβού στη Μεγάλη Αρκτο με το πιο φαντασμαγορικό και βίαιο φαινόμενο του Σύμπαντος, τον θάνατο ενός αστεριού με υπερκαινοφανή έκρηξη (supernova), έχουν δώσει γι΄ αυτό το τριήμερο χιλιάδες αστρονόμοι και......
ερασιτέχνες παρατηρητές, αφού Αμερικανοί ερευνητές εντόπισαν την πρώτη τέτοια έκρηξη εδώ και 25 χρόνια, και μάλιστα σε κοντινή απόσταση από τη Γη.

Η υπερκαινοφανής αυτή έκρηξη με την ονομασία PTF 11kly έχει ήδη ξεκινήσει να εξελίσσεται στον γαλαξία του Ανεμόμυλου (Pinweel), είναι ήδη ορατή στον αστερισμό της Μεγάλης Αρκτου και θα φτάσει στην κορύφωσή της σήμερα ή αύριο. Το γεγονός ότι λαμβάνει χώρα σε μια απόσταση μόλις 21 εκατομμυρίων ετών φωτός μακριά μας την καθιστά ως την υπερκαινοφανή έκρηξη που θα παρατηρηθεί και θα εξεταστεί περισσότερο και πιο ενδελεχώς από κάθε άλλη στην ανθρώπινη ιστορία! Φυσικά εξαιτίας της λαμπρότητάς της θα είναι ορατή και με ένα απλό ζευγάρι κιάλια ή με ένα μικρό ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο και θα ξεχωρίζει αφού θα λάμπει με ένα χρώμα λευκό προς το μπλε. Υπεύθυνη για την παρατήρηση είναι μια ομάδα αστρονόμων του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Μπέρκλεϊ και του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας.

Οι άνθρωποι του ερευνητή Πίτερ Νιούτζεντ κατάφεραν να παρατηρήσουν τις πρώτες στιγμές της κοσμικής έκρηξης και να αναγνωρίσουν ότι αυτό που παρακολουθούν με το ειδικό τηλεσκόπιο του Παρατηρητηρίου Παλόμαρ κοντά στο Σαν Ντιέγκο, είναι μια υπερκαινοφανής έκρηξη σε εξέλιξη! Μετά την ανακοίνωσή τους ολοένα και περισσότερα τηλεσκόπια άρχισαν να στρέφονται προς την περιοχή της Μεγάλης Αρκτου (αριστερά και πάνω από τα τελευταία αστέρια της "λαβής").

Μεταξύ αυτών είναι και το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble, το οποίο αναμένεται να καταγράψει με τα εξαιρετικά εξελιγμένα όργανά του κάθε στιγμή της έκρηξης.

Αρχικά ο βίαιος θάνατος του λευκού αυτού νάνου εντοπίστηκε στις 24 Αυγούστου και ανακοινώθηκε μόλις πριν από δύο ημέρες, ενώ μέσα σε μια μόλις ημέρα άρχισε να λάμπει 20 φορές περισσότερο. Σύμφωνα με τον Νιούτζεντ: "Υπάρχουν δισεκατομμύρια άστρα σε έναν γαλαξία. Αυτό το supernova θα λάμπει πιο δυνατά από όλα αυτό το Σαββατοκύριακο".

Αξίζει να σημειωθεί ότι παρόμοιες εκρήξεις έχουν σημειωθεί στον γαλαξία του Ανεμόμυλου άλλες τρεις φορές (1905, 1951 και 1970) στην πρόσφατη ιστορία, όμως κάτι τέτοιο έχει να συμβεί στον γαλαξία μας από το 1572!

Το φαινόμενο
Γιγάντιες θερμοπυρηνικές βόμβες

Η υπερκαινοφανής έκρηξη που εντοπίστηκε στη Μεγάλη Αρκτο, είναι μια supernova τύπου Ia. Οι εν λόγω σουπερνόβα παρατηρούνται όταν η μάζα ενός λευκού νάνου (που είναι το υπόλειμμα του πυρήνα ενός αστέρα μετά τον θάνατό του), ο οποίος αποτελείται από άνθρακα και οξυγόνο αυξάνεται και γίνεται 1,38 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ηλιου (όριο Chan-drasekhar). Οι εκρήξεις αυτές μπορούν να θεωρηθούν ως οι μεγαλύτερες θερμοπυρηνικές βόμβες της φύσης και γι' αυτό δεν αφήνουν κάποιο άλλο κοσμικό σώμα πίσω τους, δηλαδή ούτε κάποιο αστέρι νετρονίων ούτε κάποια μαύρη τρύπα.

http://xenes-glosses.blogspot.com
http://ksipnistere.blogspot.com/2011/09/blog-post_4248.html

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Βρήκαν άστρο που δεν θα έπρεπε να υπάρχει


Αστέρι με σύσταση που θεωρητικά δεν υπάρχει στο γαλαξία ανακάλυψαν ερευνητές του Αστεροσκοπείου του Παρισιού.

Μια ομάδα ευρωπαίων αστρονόμων ανακάλυψαν για πρώτη φορά ένα άστρο στο γαλαξία που θεωρητικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει, επειδή αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από υδρογόνο και ήλιο
Η ασυνήθιστη αυτή σύστασή του το τοποθετεί στην "απαγορευμένη ζώνη", με βάση τουλάχιστον όσα είναι γνωστά για το σχηματισμό των άστρων, αλλά τα οποία ίσως θα έπρεπε να αναθεωρηθούν πλέον.
Η ανακάλυψη, με επικεφαλής την Ελιζαμπέτα Καφό του Αστεροσκοπείου του Παρισιού και του Κέντρου Αστρονομίας του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Nature", έγινε με τη
βοήθεια του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στην Χιλή.
Στον αστερισμό του Λέοντα
Το πολύ αχνό άστρο βρίσκεται στον αστερισμό του Λέοντα και, σύμφωνα με τις έως τώρα μετρήσεις, διαθέτει την μικρότερη ποσότητα χημικών στοιχείων βαρύτερων από το ήλιο (δηλαδή μετάλλων) από οποιοδήποτε άλλο άστρο έχει μελετηθεί μέχρι σήμερα.
Η αναλογία μετάλλων στο εσωτερικό του είναι τουλάχιστον 20.000 φορές μικρότερη σε σχέση με αυτήν του ήλιου μας.
Η μάζα του είναι μικρότερη από του δικού μας ήλιου και η ηλικία του υπολογίζεται να είναι πάνω από 13 δισεκατομμύρια χρόνια, είναι δηλαδή πολύ παλαιό.
Κόντρα στην κατεστημένη θεωρία
Σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία, άστρα σαν αυτό, με τόσο μικρή μάζα και τόσα λίγα μέταλλα, δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν στο σύμπαν, επειδή τα νέφη υλικών από όπου αυτά τα άστρα θα σχηματίζονταν, θεωρείται ότι εξαρχής ποτέ δεν θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν και να δημιουργήσουν ένα άστρο.
Οι αστροφυσικοί πιστεύουν ότι τα ελαφρύτερα χημικά στοιχεία, το υδρογόνο και το ήλιο, δημιουργήθηκαν λίγο μετά την αρχική "Μεγάλη Έκρηξη" (Μπιγκ Μπανγκ) της δημιουργίας, μαζί με λίγο λίθιο, ενώ όλα τα άλλα βαρύτερα στοιχεία σχηματίστηκαν αργότερα στο εσωτερικό των άστρων. Η κυρίαρχη θεωρία της κοσμολογίας προβλέπει -και οι παρατηρήσεις επιβεβαιώνουν- ότι η μάζα της πρωταρχικής ύλης αποτελείτο κατά 75% από υδρογόνο, 25% ήλιο και ελάχιστο λίθιο.
Οι περιοδικές εκρήξεις σούπερ-νόβα διασπείρουν σταδιακά αυτά τα βαρύτερα αστρικά υλικά σε όλο το σύμπαν. Τα νεότερα άστρα που συνεχώς δημιουργούνται, αξιοποιούν αυτά τα διάσπαρτα βαριά χημικά στοιχεία και έχουν έτσι μεγαλύτερη αναλογία μετάλλων στη σύστασή τους σε σχέση με τα παλαιότερα άστρα. Όσο πιο αρχαίο είναι ένα άστρο, τόσο "φτωχότερο" είναι σε μέταλλα. Έτσι, το αχνό άστρο που μόλις μελετήθηκε και είναι το πιο "λειψό" σε βαριά στοιχεία, δεν αποκλείεται να είναι ένα από τα πιο «γέρικα» άστρα στο σύμπαν.
Μυστήριο η απουσία λιθίου
Ένα άλλο περίεργο είναι όμως ότι το συγκεκριμένο ελαφρύ άστρο δεν διαθέτει σχεδόν καθόλου λίθιο, ενώ σε ένα αρχαίο άστρο, με σύνθεση παρόμοια με αυτή του σύμπαντος λίγο μετά το "Μπιγκ Μπανγκ", θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη ποσότητα.
Αποτελεί συνεπώς μυστήριο τι απέγινε το λίθιο. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν να βρουν και άλλα τέτοια παράξενα άστρα και ήδη σχεδιάζουν τις μελλοντικές έρευνές τους.
Εξάλλου, αστρονόμοι του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν στις ΗΠΑ, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου ακτίνων-Χ "Τσάντρα" της NASA, ανακάλυψαν το πρώτο ζευγάρι τεράστιων μαύρων τρυπών σε ένα σπειροειδή γαλαξία όμοιο με τον δικό μας, σε απόσταση περίπου 160 εκατ. ετών, γεγονός που καθιστά αυτό το "δίδυμο" το πιο κοντινό στη Γη που έχει ποτέ βρεθεί.
Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες βρίσκονται κοντά στο κέντρο του γαλαξία NGC 3393 και απέχουν μεταξύ τους μόνο 490 έτη φωτός.
Είναι πιθανώς τα απομεινάρια της συγχώνευσης δύο γαλαξιών με άνισες μάζες, πριν από περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια.
Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε κι αυτή στο περιοδικό "Nature", δείχνει ότι και οι δύο μαύρες τρύπες συνεχίζουν να γιγαντώνονται, παρόλο που ήδη κάθε μια από αυτές έχει μάζα τουλάχιστον ένα εκατομμύρια φορές όσο ο ήλιος μας. Οι ίδιες οι μαύρες τρύπες εκτιμάται ότι θα συγχωνευθούν μεταξύ τους σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια
news247.gr
cretalive

Λύθηκε το μυστήριο της εξαφάνισης των ηλιακών κηλίδων;

Τρεις κορυφαίοι ειδικοί στα θέματα του ήλιου πιστεύουν ότι επιτέλους έλυσαν το μυστήριο πίσω από την εξαφάνιση των ηλιακών κηλίδων, η οποία μερικές φορές μάλιστα κρατάει περισσότερο από το συνηθισμένο, ένα φαινόμενο που προβληματίζει τους αστροφυσικούς για πάνω από δύο αιώνες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ηλιακό φυσικό Πιτ Μάρτενς του πολιτειακού πανεπιστημίου της Μοντάνα, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό “Nature”, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και το “Science”, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ηλιακές κηλίδες εξαφανίζονται, όταν συνδυάζονται ασυνήθιστα ασθενή μαγνητικά πεδία στον ήλιο με μια γενικότερη μειωμένη ηλιακή δραστηριότητα.

Οι κηλίδες είχαν εξαφανιστεί από το 2008 έως το 2010, αλλά τελευταία ο ήλιος «ξύπνησε» ξανά. Αν και ο ήλιος περνάει από διαδοχικές φάσεις (κύκλους) 11ετούς εναλλασσόμενης έντονης και χαμηλής δραστηριότητας, οι κηλίδες σπάνια εξαφανίζονται για μεγάλες περιόδους, όπως συνέβη πρόσφατα. Όσο πιο έντονη φάση δραστηριότητας περνάει ο ήλιος (ηλιακό μέγιστο), τόσο αυξάνονται οι κηλίδες στην επιφάνειά του και μαζί τους οι εκρήξεις δισεκατομμυρίων τόνων καυτού πλάσματος που μπορεί να πλήξουν τον πλανήτη μας. Αντίθετα, στη φάση της μεγαλύτερης ηρεμίας (ηλιακό ελάχιστο), οι κηλίδες και οι ηλιακές καταιγίδες είναι σπάνιες.

Στον τελευταίο όμως τέτοιο ηλιακό κύκλο, παρατηρήθηκε μεγαλύτερη του συνηθισμένου διάρκεια της φάσης «νηνεμίας» (780 μέρες στη διάρκεια των ετών 2008-2010), με συνέπεια η περίοδος χωρίς κηλίδες να κρατήσει υπερδιπλάσιο χρόνο σε σχέση με τους προηγούμενους κύκλους (περίπου 300 μέρες), πράγμα που προβλημάτισε τους επιστήμονες, οι οποίοι πασχίζουν να καταλάβουν γιατί ο ήλιος έμεινε για τόσο καιρό ήσυχος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά μετά το 1913.

Οι τρεις αμερικανοί επιστήμονες χρησιμοποίησαν στοιχεία από διαστημικά τηλεσκόπια για να συλλέξουν μια πληθώρα δεδομένων σχετικά με τις κηλίδες, τις ηλιακές εκλάμψεις και καταιγίδες και τις μεταβολές των μαγνητικών πεδίων στο βόρειο και στο νότιο πόλο του ήλιου. Οι ποταμοί πλάσματος ρέουν από τον ισημερινό του ήλιου προς τους πόλους του, όπου βυθίζονται, για να επιστρέψουν και πάλι στον ισημερινό του. Αυτός ο αέναος κύκλος, με ταχύτητα περίπου 65 χιλιομέτρων την ώρα, διαρκεί γύρω στα 11 χρόνια. Όμως οι επιστήμονες ανακάλυψαν -μέσα από προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικό υπολογιστή- ότι τα ρεύματα του ηλιακού πλάσματος μπορούν να επιταχύνουν ή να επιβραδύνουν τη ροή τους, όπως μια κυλιόμενη σκάλα που δυσλειτουργεί, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένη εξαφάνιση των κηλίδων.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η δυνατότητα καλύτερης πρόβλεψης των περιόδων ακραίας «ησυχίας» στον ήλιο (το επόμενο ηλιακό ναδίρ αναμένεται το 2019), που οδηγεί σε εξαφάνιση των ηλιακών κηλίδων, θα βοηθήσει στην καλύτερη προστασία των γήινων συστημάτων επικοινωνιών, αλλάζοντας τις τροχιές των δορυφόρων ή κλείνοντας περιστασιακά ορισμένα άλλα ευαίσθητα ηλεκτρονικά συστήματα.
Πηγή: www.skai.gr
http://kosmos-theotherside.blogspot.com/


Έκρηξη σουπερνόβα ορατή από τη Γη

Το άστρο που εξερράγη στον γαλαξία «Τροχό»

Από τις 9 μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου

Οι αστρονόμοι εντόπισαν μια σπάνια σε μέγεθος έκρηξη σουπερνόβα, σε απόσταση μόλις 21 εκατ. ετών φωτός από τη Γη. Η έκρηξη, η πιο κοντινή και πιο ορατή από τον πλανήτη μας σουπερνόβα εδώ και 25 χρόνια, κάθε λεπτό γίνεται πιο φωτεινή, τόσο, που θα είναι ορατή από τον πλανήτη μας ακόμη και με κιάλια. Για πολλούς ανθρώπους θα είναι πιθανότατα η μοναδική ευκαιρία στη ζωή τους να δουν με γυμνά μάτια μια έκρηξη σουπερνόβα, καθώς η επόμενη μπορεί να συμβεί σε 100 χρόνια.
Το άστρο που εξερράγη στον γαλαξία «Τροχό» Οι ερασιτέχνες παρατηρητές του ουρανού στο βόρειο ημισφαίριο (όπου και η Ελλάδα) μπορούν να στρέψουν τα όργανά τους, αν ο νυχτερινός ουρανός είναι καθαρός, στην κατεύθυνση της Μεγάλης Άρκτου, πάνω αριστερά από τα τελευταία δύο άστρα της, από τις 9 έως τις 12 Σεπτεμβρίου, οπότε το φαινόμενο (σε μπλε-άσπρη απόχρωση) θα γίνει πιο ορατό.
Η έκρηξη, που πρωτοεντοπίστηκε στο γαλαξία του «Τροχού», στις 24 Αυγούστου, από τον αστρονόμο του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ Πίτερ Νιούτζεντ, γίνεται συνεχώς πιο λαμπερή κάθε λεπτό που περνάει.
Είναι η πιο ορατή στον ουρανό μετά το 1954, ενώ πρόκειται για μια από τις πιο κοντινές στη Γη αστρικές εκρήξεις μετά το 1987.
Το άστρο (PTF-11kly) που εξερράγη με την μορφή σουεπερνόβα, ήδη παρακολουθείται στενά από διάφορες αστρονομικές ομάδες στον πλανήτη, ενώ έχει επιστρατευτεί και το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ», σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters και τις βρετανικές Guardian, Independent και Daily Mail.
Πρόκειται για μια από τις πιο έγκαιρες ανακαλύψεις έκρηξης σουπερνόβα (του λεγόμενου "τύπου 1α") στην Ιστορία, αφού έγινε αντιληπτή σχεδόν από το ξεκίνημά της και δεν αποκλείεται έτσι να μελετηθεί επιστημονικά περισσότερο από κάθε άλλη τέτοια έκρηξη μέχρι σήμερα. «Υπάρχουν δισεκατομμύρια άστρα στο γαλαξία μας, αλλά αυτή η σουπερνόβα θα τα επισκιάσει όλα μέσα στο Σαββατοκύριακο», δήλωσε ο Νιούτζεντ.

Σε λίγες μέρες η λάμψη της θ’ αρχίσει να αργοσβήνει και το φαινόμενο θα είναι ορατό μόνο με μεγάλο τηλεσκόπιο, μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου.
Εκρήξεις αυτού του είδους συμβαίνουν όταν ένα μεγάλης πυκνότητας άστρο «λευκός νάνος», περίπου όσο η Γη σε μέγεθος, αλλά με μεγαλύτερη μάζα από τον ήλιο μας, εκρήγνυται εκτοξεύοντας μεγάλες ποσότητες ύλης σε μεγάλες αποστάσεις. Η ύλη αυτή κάποια στιγμή θα αποτελέσει τη «μαγιά» για τη δημιουργία νέων άστρων και πλανητών.
Έχουν υπάρξει ακόμα πιο φωτεινές εκρήξεις σουπερνόβα στο γαλαξία μας, με την πιο πρόσφατη το 1572, η οποία ήταν ορατή με γυμνό μάτι επί μήνες. Είχε προηγηθεί μια ακόμα πιο θεαματική έκρηξη, το 1006 μ.Χ., που έχει καταγραφεί στα κινεζικά και αραβικά αρχεία. Ήταν τόσο φωτεινή, που οι άνθρωποι μπορούσαν να διαβάζουν τις νύχτες απλώς με το φως της.
ΕΝΕΤ.gr

Το Project Icarus φιλοδοξεί να φτάσει στο Άλφα του Κενταύρου



Για την κατασκευή ενός διαστημόπλοιου που θα ταξιδέψει εκτός του δικού μας αστερισμού εργάζονται τρεις Έλληνες επιστήμονες. Το Project Icarus όπως ονομάζεται το πρόγραμμα της NASA φιλοδοξεί να φτάσει στο κοντινότερο στην Γη αστερισμό και να εντοπίσει άλλους πλανήτες παρόμοιους με την Γη.
Η προσπάθεια για ταξίδια σε άλλα άστρα είχε γίνει ήδη από το 1973 όπου με το ιστορικό πρόγραμμα Project Daedalus είχε αποδειχθεί ότι είναι δυνατό να πραγματοποιηθούν ταξίδια από το ένα άστρο του γαλαξία μας στο άλλο. Συγκεκριμένα, αποδείχτηκε ότι αντίθετα με ένα διαστημικό σκάφος που θα χρειαζόταν 75.000 χρόνια για να φτάσει στο Άλφα του Κενταύρου, το κοντινότερο άστρο στην Γη, το Project Daedalus χρειαζόταν μόνο 50 χρόνια καλύπτοντας 1,5 εκατμ.χιλιόμετρα την ώρα.
Το Project Icarus που είναι τώρα στα σκαριά ξεκίνησε το 2009 και όπως ανέφερε στον "Ελεύθερο Τύπο" ο επικεφαλής του προγράμματος σχεδιασμού του διαστημόπλοιου, Ανδρεάς Τζιόλας δεν ασχολείται πλέον με το να αποδείξει ότι τα ταξίδια αυτά είναι εφικτά. «Αυτό έχει αποδειχθεί ήδη. Εμείς προσπαθούμε να σχεδιάσουμε το ίδιο το διαστημόπλοιο που θα ταξιδέψει σε ένα άλλο άστρο. Σχεδιάζουμε κομμάτι κομμάτι το διαστημόπλοιο που θα μπορεί να καλύπτει τις τεράστιες αυτές αποστάσεις σε λίγο χρόνο, βασιζόμενοι αφενός μεν στην σημερινή τεχνολογία και αφετέρου στην εθελοντική συμμετοχή των επιστημόνων από ολόκληρο τον κόσμο».
Στο πρόγραμμα συμμετέχουν και άλλοι δύο Έλληνες, ο Δήμος Χωματάς που ασχολείται με τον σχεδιασμό των τηλεπικοινωνιών του σκάφους και ο Κώστας Κωνσταντινίδης που εργάζεται πάνω στο διδακτορικό του στο τομέα της Φυσικής για τις επιστήμες του Διαστήματος. Επιπλέον, εργάζονται 36 επιστήμονες διαφόρων ειδικότήτων από την Αμερική, την Ινδία, την Αυστραλία, την Γερμανία και την Σερβία.
Το διαστημόπλοιο το οποίο θα χρησιμοποιεί ενέργεια μέσω πυρηνικής σύντηξης, αν υπολογιστεί ότι θα κάνει την απόσταση Γης Άλφα Κένταυρου μέσα σε 50 χρόνια, τότε θα ταξιδεύει στην Σελήνη σε 3 μολις ώρες, στον Άρη σε 2 βδομάδες και στον Δία μόλις σε 3 μήνες!
Ο αστερισμός του Άλφα Κενταύρου παραμένει ο επικρατέστερος προορισμός του Project Icarus καθώς όχι μόνο παρουσιάζει αστρονομικό ενδιαφέρον επειδή διαθέτει 3 άστρα διαφορετικού τύπου αλλά επειδή επίσης στο ταξίδι αυτό ίσως εντοπιστούν και πλανήτες παρόμοιοι με την Γη που εν τέλη είναι και ο απώτερος στόχος όλων τα διαστρικών ταξιδιών.

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Ανακαλύφθηκε το κοντινότερο στη Γη άστρο – βρέφος



Οι αστρονόμοι του πανεπιστημίου της Τζόρτζια στην Ατλάντα, παρουσίασαν την ανακάλυψή τους στο αστρονομικό περιοδικό «The Astronomical Journal».
Το άστρο είναι τόσο «βρέφος» που δεν έχει ανάψει ακόμα η βασική φλόγα των πυρηνικών καύσεων στο εσωτερικό του, ενώ οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να διακρίνουν τη λάμψη των πλανητών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω του, αν υπάρχουν, οι οποίοι ακόμα θα ψύχονται μετά τη δημιουργία τους.
Ένα άστρο, όπως ο ήλιος μας, δημιουργείται όταν ένα ψυχρό νέφος αερίων και σκόνης καταρρέει υπό το δικό του βάρος. Καθώς η βαρύτητα συμπιέζει το νέφος, αυξάνεται η θερμοκρασία του τελευταίου και γίνεται τόσο καυτό που αρχίζει να λάμπει. Γεννιέται έτσι ένα νέο άστρο, το οποίο σε πρώτη φάση τροφοδοτείται ενεργειακά όχι από πυρηνικές αντιδράσεις αλλά από τη βαρύτητά του.
Ο ήλιος μας εκτιμάται ότι επί 50 εκατ. χρόνια βρισκόταν σε αυτή την αρχική κατάσταση υπό την πίεση της δικής του βαρύτητας, πριν ο πυρήνας του γίνει τόσο καυτός που τα πρωτόνια άρχισαν να συγκρούονται μεταξύ τους και να σχηματίζουν ήλιο, οπότε πήρε δηλαδή μπρος ο πυρηνικός «κινητήρας», που μέχρι σήμερα τροφοδοτεί με ενέργεια όλο το ηλιακό μας σύστημα.
Το νεογέννητο κοντινό άστρο βρίσκεται στο νότιο αστερισμό της Περιστεράς (Columba), στα νότια του λαμπρού αστερισμού του Ωρίωνα. Παρόλο που το άστρο είναι αχνά ερυθρό, είναι αφύσικα φωτεινό για τα δεδομένα του, καθώς έχει τετραπλάσια λαμπρότητα από αυτή που θα έπρεπε να έχει.
Οι αστρονόμοι σκοπεύουν να ερευνήσουν αν το άστρο συνοδεύεται από πλανήτες, οι οποίοι αναμένεται να είναι ακόμα θερμοί, καθώς ο σχηματισμός τους θα είναι πρόσφατος, με συνέπεια να εκπέμπουν υπέρυθρη ακτινοβολία και να είναι ανιχνεύσιμοι

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Η υπόθεση Ρόσγουελ


Επειτα να έχουν περάσει 64 χρόνια από το συμβάν με τον ιπτάμενο δίσκο στο Ρόσγουελ του Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, όμως οι συζητήσεις και οι διαμάχες συνεχίζονται.
Μετά από 64 χρόνια, η υπόθεση Ρόσγουελ επανέρχεται συχνά στην επικαιρότητα. Μετά από 64 χρόνια, η υπόθεση Ρόσγουελ επανέρχεται συχνά στην επικαιρότητα. Πρόσφατα η δημοφιλής ενημερωτική ιστοσελίδα «Huffington Post» ασχολήθηκε ξανά με την υπόθεση, δημοσιεύοντας ένα εκτενές άρθρο με βίντεο και μαρτυρίες στρατιωτικών και επιστημόνων, που εμπλέκονταν άμεσα ή έμμεσα με τα αμφιλεγόμενα γεγονότα του Ιουλίου του 1947.
Εκείνη τη μέρα το πρωτοσέλιδο της τοπικής εφημερίδας «Roswell Daily Record» είχε τίτλο: «Η αεροπορία έπιασε ιπτάμενο δίσκο σε ράντσο στο Ρόσγουελ», μαζί με φωτογραφίες στρατιωτών να εξετάζουν μεταλλικά αντικείμενα. Ο τότε εκπρόσωπος της τοπικής αεροπορίας, Ρότζερ Ράμεϊ, αργότερα, διέψευσε το δημοσίευμα λέγοντας πως τα αντικείμενα στις φωτογραφίες ήταν απλά τα συντρίμμια από ένα μετεωρολογικό μπαλόνι.
Οι εικασίες για το τι ακριβώς συνέβη εκείνη τη μέρα δεν σταμάτησαν ποτέ. Σε πρόσφατο άρθρο της «Huffington Post» δημοσιεύονται δηλώσεις ενός αποστρατευμένου αξιωματικού της αεροπορίας που υπηρετούσε τότε στο Ρόσγουελ και ισχυρίζεται πως ο Ράμεϊ αναγκάστηκε να πει ψέματα.
Δημοσιεύονται, επίσης, δηλώσεις του πρώην πυρηνικού φυσικού Στάντον Φρίντμαν, που ήταν ο πρώτος ανεξάρτητος ερευνητής του συμβάντος στο Ρόσγουελ. Πιστεύει πως τα στοιχεία είναι αδιάψευστα. «Μας επισκέπτονται τακτικά, ίσως εδώ και χιλιάδες χρόνια, με σκοπό όχι να επικοινωνήσουν μαζί μας, αλλά να μας μελετήσουν, όπως κάνουμε εμείς με λιγότερο ευφυή ζώα στον πλανήτη μας», λέει ο Φρίντμαν.

Τελικά, μάλλον δεν υπάρχουν εξωγήινοι

ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
Απο :ENET.gr
Είμαστε μόνοι μας στο γαλαξία; Και αν όχι, ποιες είναι οι πιθανότητες ύπαρξης εξωγήινης ευφυούς ζωής σε άλλους πλανήτες; Θα μπορούσαμε ποτέ να εντοπίσουμε τυχόν εξωγήινες μορφές ζωής και να επικοινωνήσουμε μαζί τους; Πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε επιστημονικά τα ερωτήματα αυτά;
Ο αμερικανός αστρονόμος Φρανκ Ντρέικ, ιδρυτής του προγράμματος SETI (Ινστιτούτο Ερευνας Εξωγήινης Νοημοσύνης) και νυν καθηγητής Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, ήταν ο πρώτος που το επιχείρησε, με την περίφημη πλέον «Εξίσωση Ντρέικ».
Το αποτέλεσμα που πήρε ο Ντρέικ ήταν τέσσερις έως δέκα πιθανότητες στις 100. Από τότε οι αριθμοί αυτοί έχουν αναθεωρηθεί λόγω των νέων επιστημονικών δεδομένων, με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις να δίνουν έναν μικρό αριθμό πλανητών που δεν επικαλύπτονται μάλιστα χρονικά, κάνοντας τις πιθανότητες εντοπισμού ελάχιστες έως μηδαμινές. Από την άλλη, όμως, υπάρχουν και πιο αισιόδοξοι ερευνητές όπως ο αστρονόμος Σεθ Σόστακ, επικεφαλής του Ινστιτούτου SETI.
Ο Σόστακ, με βάση την εξίσωση Ντρέικ, έχει υπολογίσει πως στο γαλαξίας μας, που έχει διάμετρο 100.000 έτη φωτός και φιλοξενεί 100 δισ. άστρα, πρέπει να υπάρχουν περισσότεροι από 10.000 εξωγήινοι πολιτισμοί που χρησιμοποιούν ραδιοεπικοινωνίες και άρα είναι ανιχνεύσιμοι.
Οι πλανήτες αυτοί, σύμφωνα με τον Σόστακ, απέχουν από 200 έως 1.000 έτη φωτός και άρα για να μεταδοθεί ένα μήνυμα από τη Γη προς τον πλησιέστερο γείτονά μας στο γαλαξία θα χρειαστούν αιώνες. Ο ίδιος όμως πιστεύει πως με τους ρυθμούς που βελτιώνονται τα ραδιοτηλεσκόπια και οι επεξεργαστές τους θα μπορέσουμε έως το 2025 να εντοπίσουμε τυχόν εξωγήινα ραδιοσήματα.
Ωστόσο, πολλοί από τους αριθμούς πάνω στους οποίους βασίζονται όσοι χρησιμοποιούν την εξίσωση Ντρέικ είναι κατά βάση τυχαίες εκτιμήσεις και πολλές παράμετροι που έπρεπε να έχουν συμπεριληφθεί απουσιάζουν εντελώς. Από τη στιγμή που η εξίσωση βασίζεται σε εικασίες, το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι από μηδέν έως δισεκατομμύρια, και επομένως να μη σημαίνει απολύτως τίποτα.
Οι παράμετροι στην εξίσωση Ντρέικ δεν λαμβάνουν υπόψη για παράδειγμα πως, για να υπάρξει ζωή, το νερό πρέπει να είναι σε υγρή μορφή, κάτι που απαιτεί συγκεκριμένη απόσταση του πλανήτη από το αστέρι του. Σχεδόν όλοι οι πλανήτες που έχουμε ανακαλύψει έκτοτε βρίσκονται πολύ κοντά σε αυτό, με αποτέλεσμα το νερό που τυχόν να υπάρχει να είναι σε μορφή υδρατμών. Επιπλέον, στην εξίσωση δεν λαμβάνεται υπόψη η προϋπόθεση ύπαρξης ενός σταθερού άξονα περιστροφής, όπως αυτού της Γης, που είναι απαραίτητη για τη διατήρηση σταθερού κλίματος. Στη Γη η παρουσία της Σελήνης εξασφαλίζει αυτή τη σταθερότητα, στους άλλους πλανήτες όμως οι άξονες κινούνται χαοτικά διαταράσσοντας τις συνθήκες ανάπτυξης και εξέλιξης της ζωής.
Τέλος, η ανάπτυξη ευφυούς ζωής στον πλανήτη Γη ήταν κάτι που χρειάστηκε 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια για να συμβεί. Μάλιστα σε αυτό συνέβαλε ένα εντελώς τυχαίο γεγονός -η πρόσκρουση ενός μετεωρίτη πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, που αφάνισε τους δεινοσαύρους και προετοίμασε το έδαφος για την εμφάνιση του ανθρώπου.
Η πληθώρα επιπλέον παραμέτρων αλλά και το γεγονός ότι οι περισσότερες από αυτές είναι αδύνατο να υπολογιστούν, οδηγούν στο συμπέρασμα πως οι εκτιμήσεις που βασίζονται στην εξίσωση Ντρέικ είναι καθαρά υποθετικές και πιθανότατα να μην συναντήσουμε ποτέ άλλη ζωή στο γαλαξία μας.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...