Καληνύχτα πετρέλαιο, καλημέρα πυρηνική ενέργεια
Της ΕΛΕΝΗΣ ΚΟΧΑΪΜΙΔΟΥ
Οι προβλέψεις του ΟΗΕ είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές: Σε εξήντα χρόνια η δίψα για πετρέλαιο θα αυξηθεί δραματικά, ενώ θα σημειωθεί σοβαρή μείωση των αποθεμάτων του πολύτιμου καυσίμου που αποτέλεσε τον τελευταίο ενάμιση αιώνα το οξυγόνο της δυτικής ευημερίας.
Η προσπάθεια της Ε.Ε. να αυτονομηθεί σε επίπεδο ενέργειας από τη Ρωσία την σπρώχνει προς την επικίνδυνη πυρηνική ενέργεια. |
Το τελευταίο τέταρτο του αιώνα η παγκόσμια κοινωνία με πρωτοπόρο την αμερικανική οικονομία καταναλώνει περισσότερα καύσιμα και οι ειδικοί προβλέπουν ότι σε τέσσερις δεκαετίες η εποχή του φθηνού πετρελαίου θα έχει παρέλθει.
Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του σοκ που θα αντιμετωπίσουν ο δυτικός πολιτισμός και η πολυσυζητημένη παγκοσμιοποίησή του με την εξάντληση των κοιτασμάτων όσο προστίθενται ολοένα και περισσότερες χώρες (Κίνα, Ινδία, Πακιστάν) που τώρα ανακαλύπτουν την ευεργετική επίδραση του «μαύρου χρυσού».
Πετρελαϊκό σοκ το χαρακτηρίζουν οι ειδικοί και επιμένουν ότι η απώλεια μπορεί να αντικατασταθεί με μια παγκόσμια ενεργειακή πολιτική που θα στηρίζεται στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, για καθαρό περιβάλλον, λιγότερες διενέξεις στην προσπάθεια των καταναλωτών να χειραγωγήσουν τον εφοδιασμό σε καύσιμη ύλη.
Στόχος, η μείωση της εξάρτησης από τη Ρωσία και άλλους «απρόβλεπτους παραγωγούς πετρελαίου», όπως είναι η Λιβύη, το Καζαχστάν, η Αλγερία, η Σ. Αραβία, η Συρία και η Νιγηρία, χώρες που κρατούν στα χέρια τους τη βόμβα που θα μπορούσε να καταστρέψει έναν πολιτισμό που γιγαντώνεται, καταπίνοντας τις τελευταίες σταγόνες πετρελαίου στον πλανήτη.
Σήμερα οι χώρες της Ευρώπης καλύπτουν τις ενεργειακές τους ανάγκες σε πετρέλαιο κατά 82% και σε φυσικό αέριο κατά 57% από χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε 25 χρόνια η εξάρτηση θα ανέλθει σε ποσοστό 93% από το πετρέλαιο και σε 84% από αέριο.
Σε κάθε περίπτωση, οι καταναλώτριες χώρες θα προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν τον εφοδιασμό τους, αναζητώντας νέες συμμαχίες.
**Η Ε.Ε. στρέφεται στις χώρες του Καυκάσου για να αποφύγει όσο το δυνατόν τη Ρωσία και η Κίνα στρέφεται στην Αφρική, όπου επενδύει δισεκατομμύρια δολάρια για να «εξημερώσει» τους ιδιοκτήτες των πετρελαιοπηγών.
**Οι ΗΠΑ κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν τον έλεγχο των κοιτασμάτων του Κόλπου, καθώς όπως επαναλαμβάνει από το 1992 ο τωρινός πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, πρώην μέλος της κυβέρνησης Μπους και γνωστό «γεράκι», Πολ Γούλφοβιτς, «μια πραγματική υπερδύναμη οφείλει να ελέγχει τις περιοχές που διαθέτουν ενεργειακά αποθέματα αρκετά ώστε να της επιτρέψουν την άσκηση της παγκόσμιας εξουσίας».
Αλλωστε, οι αμερικανικές απειλές εναντίον του Ιράν δεν υπαγορεύονται από το φόβο της ισλαμικής πυρηνικής βόμβας αλλά από την ανησυχία να ελεγχθεί πάση θυσία η ροή του ιρανικού πετρελαίου. Κάποιοι άλλοι, όμως, έδρασαν πιο σοφά.
Η ολλανδική εταιρεία Ρόαγιαλ Ντατς Σελ, αγνοώντας τις πιέσεις της Ουάσιγκτον, υπέγραψε την περασμένη εβδομάδα συμβόλαιο με την Τεχεράνη ύψους πολλών δισ. ευρώ, ενώ η Ρωσία, προσανατολισμένη στο όνειρο για τη δημιουργία ενός νέου ΟΠΕΚ που δεν ευωδόθηκε με τις χώρες του Καυκάσου, έκανε προ ημερών σχετική πρόταση στο Ιράν.
Ομως, το ενδεχόμενο μιας μεγάλης πετρελαϊκής κρίσης προκαλεί ευφορία στο διεθνές πυρηνικό λόμπι, καθώς η τάση που διαφαίνεται (στην Ευρώπη μέσω της προεδρεύουσας Γερμανίας) είναι, δυστυχώς, η στροφή στην πυρηνική ενέργεια, ως εναλλακτική λύση.
Πριν από 24 χρόνια, μια μικρότερης εμβέλειας κρίση είχε γίνει αφορμή να στραφεί η Γαλλία στην πυρηνική ενέργεια και να προκληθεί η πρώτη μεγάλη πληγή στις σχέσεις της Ουάσιγκτον με τον Οίκο των Σαούντ, που στην πραγματικότητα δεν επουλώθηκε ποτέ: Το 1973 στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ ο ΟΠΕΚ διπλασιάζει την τιμή του πετρελαίου, οι Σαουδάραβες σταματούν την τροφοδοσία των ΗΠΑ και στη Δύση κυριαρχεί πανικός.
Πυρηνική δίψα
Αυτή την περίοδο ακόμη και η Διεθνής Επιτροπή Ενέργειας (ΙΕΑ) προτείνει στην ετήσια έκθεσή της την ανέγερση 200 νέων πυρηνικών σταθμών τα επόμενα 25 χρόνια για να επιλυθούν τα τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη.
Ενώ το πρόσφατο ατύχημα που έγινε σε αντιδραστήρα της Σουηδίας το καλοκαίρι ξεχάστηκε. Το διεθνές πολιτικό κλίμα είναι ευνοϊκό.
Ποιος θέλει εξάρτηση από τα πετρέλαια του Κόλπου μεσούσης της αντιτρομοκρατικής υστερίας; Και πόσοι από τους πολίτες που είναι υπέρ της πυρηνικής ενέργειας στις ΗΠΑ και σε κάποιες χώρες της Ευρώπης συνειδητοποιούν ότι τα πυρηνικά απόβλητα παραμένουν ενεργά επί χιλιάδες χρόνια ή ότι οι χώρες που τα διαθέτουν βρίσκονται ένα βήμα πριν από την απόκτηση πυρηνικών όπλων;
Λίγο πριν εκπνεύσει το 2006 ο Τόνι Μπλερ ανακοίνωσε την «ανάπτυξη μιας νέας γενιάς πυρηνικών εργοστασίων», ενώ την ίδια ώρα και η Μέρκελ στρέφεται στην αμφιλεγόμενη ενεργειακή λύση, παρ' ότι η Γερμανία είχε αποφασίσει να κλείσει τους πυρηνικούς σταθμούς της μέχρι το 2020.
Το διεθνές πυρηνικό λόμπι βρίσκεται σε κατάσταση ευφορίας. Συνάπτει συμμαχίες και κλείνει συνεργασίες:
* Μόνο στις ΗΠΑ οι 19 σταθμοί που θα κατασκευαστούν συνοδεύτηκαν με επιχορηγήσεις 13 δισ. δολαρίων, φοροαπαλλαγές και άλλες ελαφρύνεις στην πυρηνική βιομηχανία που πρόσφερε ο Τζορτζ Μπους.
* Σήμερα λειτουργούν ήδη 435 αντιδραστήρες σε 31 χώρες. Αλλες 28 βρίσκονται στο στάδιο της κατασκευής και άλλες 222 στο στάδιο του σχεδιασμού (βλ. πίνακα).
* Μεταξύ αυτών υπάρχουν πολλές πυρηνικές μονάδες, κυρίως στην Ευρώπη (Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ρουμανία, Βουλγαρία) που δεν πληρούν τους βασικούς όρους ασφαλείας.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 04/02/2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου