Τα δέκα πιο παράξενα πράγματα που η Φυσική γνωρίζει αλλά οι περισσότεροι αγνοούν

Για να υποστηρίξει αυτήν την άποψη, το βρετανικό πρακτορείο Telegraph, παρουσιάζει τα δέκα πιο παράξενα πράγματα που η Φυσική γνωρίζει αλλά οι περισσότεροι αγνοούν.

Τη σχετική ανάλυση έκανε ο φυσικός - κοσμολόγος και συγγραφέας εκπαιδευτικών επιστημονικών βιβλίων, Μάρκους Τσόουν. Τα δέκα πιο παράξενα...

πράγματα στη Φυσική:

1. Αν ο ήλιος αποτελείτο από μπανάνες θα ήταν εξίσου καυτός.

Ο ήλιος μας είναι καυτός, επειδή το τεράστιο βάρος του δημιουργεί μια πανίσχυρη βαρύτητα που ασκεί τεράστια πίεση στον πυρήνα του, που με τη σειρά της αυξάνει τη θερμοκρασία του. Αν αντί για υδρογόνο ο ήλιος αποτελείτο ακόμα και από… μπανάνες ίδιου βάρους, πάλι θα υπήρχε η ίδια πίεση, άρα η ίδια τεράστια θερμοκρασία.

2. Όλη η ύλη από την οποία αποτελείται η ανθρώπινη φυλή, δεν είναι μεγαλύτερη από ένα κύβο ζάχαρης.

Τα άτομα της ύλης είναι κατά 99,999999999% κενός χώρος. Αν κανείς μπορούσε να συμπιέσει όλα τα άτομα, αφαιρώντας τον κενό χώρο στο εσωτερικό τους, θα προέκυπτε ένας κύβος ύλης (με μέγεθος όσο ένας κύβος ζάχαρης), που θα ζύγιζε πέντε δισεκατομμύρια τόνους και θα ήταν δέκα φορές βαρύτερος από όλους μαζί τους ανθρώπους που σήμερα ζουν στη Γη. Η εν λόγω συμπίεση της ύλης συμβαίνει σε ένα υπέρ-πυκνό άστρο νετρονίων, που έχει απομείνει μετά από μια έκρηξη σουπερ-νόβα.

3. Τα γεγονότα στο μέλλον μπορούν να επηρεάσουν αυτό που συνέβη στο παρελθόν.

Καλωσορίσατε στον κόσμο της "Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων", δηλαδή στην κβαντομηχανική. Πειράματα (που προτάθηκαν από τον διάσημο φυσικό Τζον Γουίλερ το 1978 και τελικά πραγματοποιήθηκαν το 2007) έδειξαν ότι η παρατήρηση ενός σωματιδίου τώρα μπορεί να αλλάξει τι συνέβη σε ένα άλλο σωματίδιο στο παρελθόν. Με άλλα λόγια, η αιτιότητα μπορεί να "δουλέψει" και ανάστροφα και άρα το παρόν να επηρεάσει το παρελθόν. Προς το παρόν αυτό έχει καταστεί εφικτό να παρατηρηθεί μόνο στο εργαστήριο και η επίδραση προς τα πίσω στον χρόνο δεν έχει ξεπεράσει κάποιο ασύλληπτα μικρό κλάσμα του δευτερολέπτου.

4. Σχεδόν ολόκληρο το σύμπαν λείπει.

Υπάρχουν πιθανότατα πάνω από 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες στο σύμπαν. Κάθε ένας από αυτούς έχει από δέκα εκατομμύρια έως ένα τρισεκατομμύριο άστρα (χώρια τους πλανήτες). Αν και υπάρχουν τόσα πράγματα να δούμε "εκεί έξω", υπάρχουν πολύ περισσότερα, αλλά δεν μπορούμε να τα δούμε. Ξέρουμε όμως ότι υπάρχουν, επειδή έχουν βαρύτητα και επιδρούν στην ορατή ύλη γύρω τους. Αυτά τα "άλλα" μυστηριώδη αόρατα πράγματα έχουν ονομαστεί "σκοτεινή ύλη" και "σκοτεινή ενέργεια" (μέχρι να ρίξουμε φως στο τι ακριβώς είναι) αποτελώντας το 98% του σύμπαντος. Η ορατή ύλη δεν είναι παρά το 2% περίπου (άντε 4%).

5. Κάποια πράγματα μπορούν να ταξιδέψουν πιο γρήγορα απ' το φως. Το φως δεν ταξιδεύει πάντα πολύ γρήγορα.

Η ταχύτητα του φωτός στο κενό είναι σταθερή στα 300.000 χλμ το δευτερόλεπτο. Όμως το φως δεν ταξιδεύει πάντα στο κενό. Έτσι, στο νερό, για παράδειγμα, τα φωτόνια ταξιδεύουν με περίπου τα τρία τέταρτα της παραπάνω ταχύτητας, ενώ στους πυρηνικούς αντιδραστήρες μερικά σωματίδια (όταν διέρχονται μέσα από κάποιο μονωτικό υλικό που επιβραδύνει το φως) μπορεί να εξαναγκαστούν να κινηθούν σε ταχύτητες υψηλότερες και από αυτή του φωτός γύρω τους. Όταν αυτό συμβαίνει, τότε δημιουργείται η γαλάζια "ακτινοβολία Τσερένκοφ", κάτι αντίστοιχο με την υπερηχητική έκρηξη, αλλά στο πεδίο του φωτός, και γι' αυτό, άλλωστε, οι πυρηνικοί αντιδραστήρες λάμπουν μέσα στο σκοτάδι. Παρεμπιπτόντως, η πιο αργή ταχύτητα φωτός που έχει ποτέ μετρηθεί, είναι μόλις 17 μέτρα το δευτερόλεπτο ή περίπου 61 χλμ. την ώρα (σαν… σακαράκα στη λεωφόρο!), κάτι που συμβαίνει όταν το φως διέρχεται μέσα από ρουβίδιο που έχει θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν.

6. Υπάρχουν άπειρα "εγώ" και "εσύ" που διαβάζουν τώρα αυτό το άρθρο.

Σύμφωνα με το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας, το σύμπαν που μπορούμε να παρατηρήσουμε (με όλα τα άστρα και τους γαλαξίες του) δεν είναι παρά ένα ανάμεσα σε άπειρα άλλα σύμπαντα που συνυπάρχουν δίπλα-δίπλα, όπως οι φυσαλίδες σε ένα αφρό. Επειδή είναι άπειρα, οτιδήποτε δεν είστε σε αυτό το σύμπαν, μπορεί να είστε σε ένα άλλο (αφήστε ελεύθερη τη φαντασία σας…). Αν και τα πιθανά "σενάρια" που εκτυλίσσονται στα διάφορα σύμπαντα είναι πάρα πολλά, ο αριθμός τους τελικά είναι πεπερασμένος και όχι άπειρος. Συνεπώς, ένα γεγονός (π.χ. το γράψιμο ή η ανάγνωση αυτού του άρθρου) πρέπει να έχει συμβεί άπειρες φορές στο παρελθόν (κάτι παρόμοιο είχε πει και ο Νίτσε, αλλά κατέληξε στο ψυχιατρείο).

7. Οι μαύρες τρύπες δεν είναι μαύρες. Πολύ σκούρες μπορεί να είναι, αλλά όχι μαύρες.

Στην πραγματικότητα, λάμπουν ελαφρά εκπέμποντας σε όλο το φάσμα της ακτινοβολίας -και στο μήκος κύματος του ορατού φωτός. Η εκπεμπόμενη ακτινοβολία αποκαλείται "ακτινοβολία Χόκινγκ", προς τιμήν του διάσημου φυσικού Στέφεν Χόκινγκ που πρώτος πρότεινε την ύπαρξή της. Επειδή συνεχώς εκπέμπουν ακτινοβολία, οι μαύρες τρύπες σταδιακά χάνουν μάζα και τελικά θα εξαφανιστούν, αν δεν αναπληρώνουν με κάποιο τρόπο (π.χ. από διαστρικά αέρια) την μάζα που συνεχώς χάνουν.

8. Δεν έχει νόημα η αναφορά σε παρελθόν, παρόν και μέλλον στο σύμπαν.

Σύμφωνα με την ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, δεν υπάρχουν στο σύμπαν πράγματα όπως το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ο χρόνος είναι σχετικός. Ο δικός μας χρόνος μοιάζει με του διπλανού μας, επειδή βρισκόμαστε στον ίδιο πλανήτη και κινούμαστε με την ίδια ταχύτητα. Αν βρισκόμασταν ο ένας στη Γη και ο άλλος σε ένα άλλο πλανήτη και κινούμασταν με πολύ διαφορετική ταχύτητα, θα γερνούσαμε με διαφορετικό ρυθμό.

9. Ένα σωματίδιο εδώ μπορεί να επηρεάσει αυτομάτως ένα άλλο σωματίδιο στην άλλη πλευρά της Γης

Και πάλι η κβαντομηχανική με τα θαύματά της (το συγκεκριμένο αποκαλείται "κβαντική εμπλοκή"). Πειράματα έχουν δείξει ότι η παρατήρηση ενός σωματιδίου στο εργαστήριο μπορεί να επηρεάσει μυστηριωδώς ένα άλλο σωματίδιο σε μεγάλη απόσταση.

10. Όσο πιο γρήγορα κινείστε, τόσο πιο βαρύς γίνεστε.

Αν τρέχετε πραγματικά γρήγορα, κερδίζετε βάρος, ευτυχώς όχι μόνιμα, αλλά στιγμιαία. Αν κάτι κινείται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, αποκτά μεγάλη ενέργεια που γίνεται μάζα (ενέργεια και μάζα είναι ισοδύναμες, σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας). Το φαινόμενο αυτό όμως είναι αμελητέο στις χαμηλές ανθρώπινες ταχύτητες πάνω στον πλανήτη μας, έτσι οι σπρίντερ δεν έχουν ανιχνεύσιμο μεγαλύτερο βάρος όταν τρέχουν από ό,τι όταν μένουν ακίνητοι. Μετά από όλα αυτά, μπορείτε να συνεχίσετε να ζείτε την καθημερινή σας ζωή, σαν να μην τρέχει τίποτε. Αφήστε τον εαυτό σας να προβληματίζεται σε ένα άλλο σύμπαν!

http://www.mediasoup.gr/

Διαβάστε περισσότερα: http://www.enimerwsi.com/2010/02/blog-post_8493.html#ixzz0grbexSWA

1609, Γαλιλαίος, Κέπλερ: Από τον κλειστό κόσμο στο άπειρο σύμπαν

400 ΧΡΟΝΙΑ από τότε που άνοιξε ο δρόμος για τη σύγχρονη αστρονομία
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΩΚΟΣ | Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008-ΤΟ ΒΗΜΑ


Οι ιστορικοί συμφωνούν: ο 16ος και ο 17ος αιώνας αποτελούν περίοδο πολλαπλής κρίσης η οποία δεν αφήνει ανέπαφο κανέναν από τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Οικονομία, κοινωνία, κράτος, θρησκεία, φιλοσοφία, επιστήμη βρίσκονται σε ένα είδος περιδίνησης που γίνεται αισθητή από τους σύγχρονους και η οποία έχει αποτυπωθεί στην εποχή τη δική μας με το κλασικό πια έργο του Ρaul Ηazard υπό τον τίτλο Η κρίση της ευρωπαϊκής συνείδησης. Παράγωγο αυτής της κρίσης ήταν μια αλλαγή που έγινε στα ίδια τα θεμέλια, στο έδαφος που ως τότε φαινόταν η σίγουρη βάση πάνω στην οποία μπορούσαμε να οικοδομήσουμε. Γιατί αυτό που άλλαξε είναι ο τρόπος της σκέψης, σε βαθμό που η χρήση του όρου επανάσταση όχι μόνο δεν είναι υπερβολική, αλλά μόλις καταφέρνει να επισημάνει το μέγεθος της μεταβολής που συντελέστηκε. Η καταστροφή του κόσμου
Είναι προφανές ότι ένα τόσο σημαντικό φαινόμενο προκάλεσε και εξακολουθεί να προκαλεί την ερμηνευτική όρεξη των ειδικών. Ενώ κανείς δεν αμφισβητεί ότι πρωταρχικό ρόλο στην αλλαγή έπαιξε η δυναμική εμφάνιση της νέας αστρονομίας, η οποία τοποθέτησε στη θέση του γεωκεντρικού κόσμου των αρχαίων ένα σύμπαν αποκεντρωμένο, δεν άργησαν να προταθούν ερμηνείες που σκόπευαν σε μια πολύ γενικότερη εξήγηση της μεγάλης αλλαγής. Αρκετοί ήταν οι ιστορικοί των ιδεών που υποστήριξαν ότι κυρίαρχη αιτία της ήταν η μεταστροφή της νοοτροπίας από τη θεωρητική στην πρακτική αντίληψη της ζωής ή, αλλιώς, από τη Vita contemplativa στη Vita activa, η οποία μετασχημάτισε τον άνθρωπο από θεατή σε κυρίαρχο της φύσης- σύμφωνα με την ενεργητική έκφραση του Καρτέσιου. Για άλλους, η εξήγηση βρίσκεται στην εκκοσμίκευση της συνείδησης και στη μεταστροφή της από την ανησυχία που προκαλεί το επέκεινα στη μέριμνα για τη ζωή μας εδώ κάτω στη γη. Η νέα φυσική, έτσι όπως ορίζεται τόσο στον Γαλιλαίο όσο και στον Καρτέσιο, αδιαφορεί επιδεικτικά για την αναζήτηση των σκοπών και στη θέση της τοποθετεί την αναζήτηση των αιτίων. Με άλλα λόγια, το τελολογικό πρότυπο της αντίληψης του κόσμου φαίνεται να εκτοπίζεται οριστικά από το μηχανιστικό πρότυπο. Τέλος, για πολλούς ιστορικούς της φιλοσοφίας, η εμφάνιση και η επικράτηση του υποκειμένου ως κεντρικού, αλλά προβληματικού, προσώπου στη φιλοσοφική σκηνή ήρθε να επιβεβαιώσει τα μεγάλα πλήγματα της νέας επιστήμης εναντίον της παραδοσιακής αντίληψης του ανθρώπου και της φύσης.

Τα πλήγματα αυτά δεν άφησαν ανέπα φη τη λογοτεχνική παραγωγή, όπως το επισημαίνουν οι ιστορικοί της, οι οποίοι μιλούν συχνά για λογοτεχνία της απόγνωσης και της απελπισίας, μέσα σε έναν κόσμο χωρίς συνοχή και χωρίς νόημα. Για τους σύγχρονους δεν χρειάζεται καμία επιπλέον απόδειξη: το ισχυρό ρεύμα του σκεπτικισμού και της ελευθεριάζουσας σκέψης- η οποία αμφισβητεί προκλητικά, στις ακραίες εκδοχές της, τόσο την ύπαρξη του θεού όσο και την αθανασία της ψυχής- αρκούν ώστε να φανεί η επικίνδυνη ασυναρτησία των καιρών. Ο τόνος που επικρατεί είναι μάλλον πικρός, μια και για τους περισσότερους από τους ανθρώπους που ζουν στους επίμαχους αιώνες όχι μόνο ο άνθρωπος έχει χάσει τη θέση του στον κόσμο, αλλά έχει καταστραφεί και ο κόσμος στον οποίο οι άνθρωποι είχαν τη θέση τους, κατά κάποιον τρόπο, εξασφαλισμένη.

Ο χώρος του Σύμπαντος
[GΕΤΤΥ ΙΜΑGΕS/ΙDΕΑL ΙΜΑGΕ Ο Γιοχάνες Κέπλερ σε προσωπογραφία του 1620 ]
GΕΤΤΥ ΙΜΑGΕS/ΙDΕΑL ΙΜΑGΕ Ο Γιοχάνες Κέπλερ σε προσωπογραφία του 1620
Οι ιστορικοί των επιστημών σήμερα είναι περισσότερο ψύχραιμοι στις εκτιμήσεις τους. Σε μια σειρά σημαντικών έργων στα οποία εξετάζει την επιστημονική επανάσταση του 16ου και του 17ου αιώνα, ο Αlexandre Κoyr έχει επιχειρήσει να καταγράψει τη φυσιογνωμία αυτής της επανάστασης, όχι μόνο στη συγκεκριμένη ιστορική της πορεία αλλά και στη φρόνιμη αποτίμηση της γενικότερης σημασίας της, η οποία αναλύεται στο βιβλίο του με τίτλο Από τον κλειστό κόσμο στο άπειρο σύμπαν. Εκεί, ο μεγάλος ιστορικός υποστηρίζει ότι η επιστημονική επανάσταση χαρακτηρίζεται από δύο θεμελιώδη γνωρίσματα. Το πρώτο έχει να κάνει με την καταστροφή του Κόσμου, ενώ το δεύτερο έχει να κάνει με τη γεωμετρική ομοιογένεια του χώρου. Θα ήταν χρήσιμο να δούμε τα πράγματα από πιο κοντά. Σύμφωνα με την παραδοσιακή αντίληψη, ο κόσμος αποτελούσε ένα πεπερασμένο όλο με άρτια εσωτερική διάταξη, στην οποία μπορούσε κανείς να διακρίνει μια σοφή και αμετάβλητη αξιολογική ιεραρχία. «Πάνω» από τη γη, βαρύ και πυκνό κέντρο της υποσελήνιας περιοχής, όπου βασιλεύουν η μεταβολή και η φθορά, «υψώνονται» οι ουράνιες σφαίρες των άφθαρτων και φωτεινών άστρων. Εναντίον ακριβώς αυτού του Κόσμουτώρα πια και με την ετυμολογική σημασία της λέξης- στρέφεται η νέα αστρονομία και τον αντικαθιστά από το Σύμπαν, το οποίο είναι άπειρο, δεν σφραγίζεται από καμία φυσική ιεραρχία, ενώ η ενότητά του είναι αποτέλεσμα των νόμων που το διέπουν και οι οποίοι ισχύουν για όλα τα μέρη που το απαρτίζουν. Στο σημείο αυτό παίζει τον ρόλο του το δεύτερο γνώρισμα, δηλαδή η γεωμετρική ομοιογένεια του χώρου, η οποία έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με την αριστοτελική αντίληψη του χώρου ως διαφοροποιημένων τόπων. Ο χώρος του σύμπαντος ταυτίζεται με τον χώρο έτσι όπως αυτός ορίζεται από την ευκλείδεια γεωμετρία, χώρος ομοιογενής, ουδέτερος, αντικείμενο μετρήσεων και υπολογισμών ακριβείας που μπορούν να εκφραστούν σε εξισώσεις και να σχηματοποιηθούν σε ευθείες και καμπύλες. Μια πέτρα που πέφτει δεν είναι, στην προοπτική της νέας φυσικής, το γνωστό στις αισθήσεις μας αντικείμενο, κάθε φορά διαφορετικό, σύμφωνα με τα ιδιαίτερα γνωρίσματά του· η πέτρα είναι απλώς ένα σώμα ή ένα σημείο που θα διατρέξει μια πορεία, η οποία υπακούει, με τρόπο αναγκαίο, στους προκαθορισμένους νόμους της πτώσης των σωμάτων. Με τον ίδιο τρόπο, ένα ουράνιο σώμα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σημείο που κινείται στο άπειρο σύμπαν ακολουθώντας τους νόμους που διετύπωσε ο Κέπλερ. Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι η Σελήνη θα πάψει να γοητεύει, να συγκινεί ή να τρομάζει τους ανθρώπους, ακόμη κι όταν αυτοί είναι φυσικοί ή αστρονόμοι. Σημαίνει όμως ότι η Σελήνη του ερωτευμένου είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό από τη Σελήνη που βλέπει ο αστρονόμος από το τηλεσκόπιο.

Ενας από τους πρωτεργάτες της νέας επιστήμης, ο Πασκάλ, διετύπωσε με το δικό του έντονο ύφος τη μεγάλη απορία που συνοδεύει τη σύγχρονη επιστήμη στο ξεκίνημά της: Η αιώνια σιωπή αυτών των άπειρων χώρων με τρομάζει. *

Ο κ.Γεράσιμος Βώκος είναι καθηγητής Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης.

Watch To Sympan Pou Agaphsa - S1E08 - H Alhtheia Gia Thn Astrologia in Entertainment  |  View More Free Videos Online at Veoh.com

Γέννηση του ηλιακού συστήματος από έκρηξη αστέρων

 

του Αντώνη Ροσσολάτου

πηγή: greekastronomy.gr

1/3/2005

 

Νέα ανακάλυψη οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ένας ή περισσότεροι υπερκαινοφανείς αστέρες είναι υπεύθυνοι για τη γέννηση ή ανάπτυξη του ηλιακού μας συστήματος.

Στα μέσα του 2004, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν την ύπαρξη ενός ισοτόπου του σιδήρου με την ονομασία σίδηρος-60 που ανακαλύφθηκε σε μετεωρίτη εδώ στη Γη. Το υλικό αυτό πρέπει να προϋπήρχε στο νεαρό ηλιακό σύστημα αλλά μπορεί να σχηματιστεί μόνο στο εσωτερικό αστέρων πολύ μεγαλύτερων από τον Ήλιο. Το παραπάνω συμπέρασμα οδηγεί στη θεωρία ότι ο σίδηρος-60 εισήλθε στο ηλιακό σύστημα εξαιτίας της κοντινής απόστασης του Ήλιου μας από ένα άλλο άστρο τεραστίων διαστάσεων, το οποίο έζησε λίγο και διαλύθηκε με τη μορφή ενός σουπερνόβα.  

Μόλις πρόσφατα μια νέα μελέτη ήρθε να επιβεβαιώσει τα παραπάνω. Άλλος ένας μετεωρίτης που βρέθηκε στην επιφάνεια της Γης εμπεριείχε χλωρίνη-36 ένα αρκετά ταχύ διασπόμενο ισότοπο. «Δεν υπάρχουν πια τέτοιες ποσότητες χλωρίνης-36 στο ηλιακό σύστημα,» δήλωσε χαρακτηριστικά η Laurie Leshin του Πανεπιστημίου της Αριζόνας. «Αυτή η άμεση ανακάλυψη αποδεικνύει την ύπαρξη του συστατικού αυτού στο αρχέγονο ηλιακό σύστημα.»

Η συνδυασμένη ανακάλυψη υποδεικνύει την βιαία γέννηση του ηλιακού μας συστήματος. Παρόλο που τώρα ο Ήλιος φαίνεται να είναι απομονωμένος, ένας μεγάλος αριθμός αστρονόμων υποστηρίζει ότι σχηματίστηκε μέσα σε ένα πυκνό νέφος αερίων μαζί με άλλα άστρα και αργότερα αποσπάστηκε από αυτό.

 

Διάστημα Το Herschel ξανά σε πλήρη λειτουργία

Σε πλήρη λειτουργία είναι πλέον το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel μετά την επιδιόρθωσή του.
  Ο φασματογράφος HiFi σταμάτησε μόλις τρεις μήνες μετά την έναρξη της αποστολής εξαιτίας κάποιας βλάβης που προκάλεσε η διαστημική ακτινοβολία.

Η υπεύθυνη επιστημονική ομάδα επανενεργοποίησε το όργανο και δήλωσε ότι η βλάβη δεν πρόκειται να επαναληφθεί. «Είχαμε 30 άτομα που εργάζονταν σ’ αυτό», δήλωσε στο BBC ο Dr Frank Helmich, επικεφαλής του τμήματος για το HiFi από το Ολλανδικό Ινστιτούτο Διαστημικής Έρευνας SRON. «Δεν βλέπω πολλή τηλεόραση αλλά γνωρίζω το CSI και αυτό ήταν μια τέτοια έρευνα – αλλά στο διάστημα! Βρήκαμε τι συνέβη και μετά σχεδιάσαμε όλα τα επιδιορθωτικά μέτρα».

To τηλεσκόπιο της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας τέθηκε σε τροχιά τον περασμένο Μάιο, προκειμένου να διερευνήσει τον σχηματισμό άστρων και γαλαξιών και την εξέλιξή τους στον κοσμικό χρόνο. Το HiFi είναι ένα από τα τρία επιστημονικά προγράμματα της αποστολής.

Ο υψηλής ανάλυσης φασματογράφος συλλαμβάνει και διαχωρίζει το φως σε διαφορετικά μήκη κύματος, δημιουργώντας ένα είδος «αποτυπώματος» που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη χημική σύνθεση της πηγής φωτός. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα ανακαλύψουν νέα στοιχεία για τη σύσταση και τη συμπεριφορά των νεφών αερίων και σκόνης, της συστατικής ύλης για τον σχηματισμό των άστρων.

Το όργανο έπαυσε να λειτουργεί τον Αύγουστο. Παρόλο που τους ερευνητές και τη «σκηνή του εγκλήματος» χώριζαν περίπου 1,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα, η ομάδα του SRON κατόρθωσε να εντοπίσει ως πιθανή αιτία της ανωμαλίας τη βλάβη ενός μικροεπεξεργαστή εξαιτίας της κοσμικής ακτινοβολίας, η οποία πυροδότησε σειρά δυσλειτουργιών στο λογισμικό και στο ηλεκτρομηχανολογικό τμήμα και εντέλει την καταστροφή ενός ημιαγωγού στο LCU, τμήμα του συστήματος που συμμετέχει στην επεξεργασία των σημάτων.

Ο επικεφαλής του προγράμματος HiFi, Peter Roelfsema, εξήγησε: «Αποδείχθηκε ένα πολύ σύνθετο τεχνολογικό παζλ που έπρεπε να λύσουμε βασιζόμενοι σε περιορισμένες πληροφορίες και κάτω από πολλή πίεση. Αλλά για όλους τους εμπλεκόμενους ερευνητές, η γρήγορη εύρεση της απάντησης ήταν ζήτημα επαγγελματικής υπηρηφάνειας. Έπρεπε να λύσουμε το πρόβλημα με το HiFi το συντομότερο δυνατόν, αλλά ταυτόχρονα έπρεπε να έχουμε τον χρόνο να είμαστε σχολαστικοί». Εκτός από τη επιδιόρθωση, οι επιστήμονες πήραν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να αποτρέψουν πιθανό μελλοντικό πρόβλημα.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι οποίοι θα προσπαθήσουν τώρα να καλύψουν τον χαμένο χρόνο, «ένας από τους πρώτους στόχους θα είναι ο Ωρίων. Περιμένουμε δεκάδες χιλιάδες [φασματικών] γραμμών από το HiFi οι οποίες θα απαιτήσουν ερμηνεία».

Η αποστολή του Herschel αναμένεται να διαρκέσει περίπου τρία χρόνια προτού εξαντληθεί το απόθεμά του σε υγροποιημένο ήλιο το οποίο είναι απαραίτητο για το σύστημα ψύξης.

Παράλληλα σύμπαντα, Πραγματικότητα ή επιστημονική φαντασία;

Όπως το έθεσε κάποτε ο Woody Allen, "χωρίς αμφιβολία υπάρχει ένας αθέατος κόσμος. Το πρόβλημα είναι πόσο μακριά είναι από το κέντρο της πόλης και μέχρι ποια ώρα είναι ανοιχτός".
Μετά από τις ανακαλύψεις της νέας φυσικής, το ερώτημα αν υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα (κόσμοι που υπάρχουν δίπλα-δίπλα με το δικό μας) εξετάζεται με ανανεωμένο ενδιαφέρον πολύ πιο πέρα από τις απλές εικασίες.
Σήμερα ίσως περισσότερο από ποτέ, βρισκόμαστε μπροστά σε μια επανάσταση στον τρόπο σκέψης μας σχετικά με το σύμπαν και τους νόμους που το διέπουν, (την ύλη από την οποία είμαστε φτιαγμένοι). Αυτή η επανάσταση η οποία ήρθε στο προσκήνιο εξαιτίας των ανακαλύψεων της νέας φυσικής συμπεριλαμβανομένης και της κβαντικής μηχανικής, φαίνεται να φτάνει πολύ πιο πέρα από τη δική μας προκατασκευασμένη εικόνα, που βασίζεται στην ιδέα μιας χειροπιαστής, συμπαγούς πραγματικότητας.
Η νέα φυσική στοχεύει σε μια νέα και πιο θεωρητική κατεύθυνση, μια κατεύθυνση που υποδεικνύει την ανάγκη να ενοποιήσουμε την εικόνα μας για τον κόσμο.
Το μέγιστο πρόβλημα στην επιστήμη σήμερα είναι η ενοποίηση, το να σμίξουν δηλαδή μια πληθώρα ανομοιογενών ιδεών και αντιλήψεων, που κυμαίνονται από την ελάχιστη υποατομική ύλη μέχρι το μεγαλύτερο Γαλαξία. Σήμερα οι γνώσεις μας καλύπτουν ένα τεράστιο φάσμα ιδεών. Στην προσπάθειά μας να ενοποιήσουμε τις ιδέες αυτές έχουμε ανακαλύψει μεγάλα κενά. Η σαν επιστημονικής φαντασίας ιδέα ότι το σύμπαν μας δεν είναι το μοναδικό που υπάρχει (ότι κατά μυστηριώδη τρόπο, συνυπάρχει μαζί με άλλα, τα οποία πάλλονται και λειτουργούν παράλληλα με το δικό μας) είναι η τελευταία σε σύλληψη ιδέα που παρουσιάστηκε από τη νέα φυσική στην προσπάθειά της να ενοποιήσει τις γνώσεις μας. Χωρίς την ύπαρξη αυτών των άλλων κόσμων, τα χάσματα γνώσης που έρχονται στο φως από τις ανακαλύψεις στη νέα φυσική, θα παρέμεναν αγεφύρωτα, αφού θα ήταν αδύνατον να απαντηθούν από τον προγενέστερο τρόπο σκέψης.



Όταν η προ-μοντέρνα επιστημονική σκέψη για το σύμπαν, πρωτοξεκίνησε με τους συλλογισμούς των “γιγάντων“ στο χώρο, όπως ο Κέπλερ, ο Γαλιλαίος, ο Κοπέρνικος και ο Νεύτων, υπήρχε η αντίληψη ενός σύμπαντος σαν ένα γιγαντιαίο μηχανισμό ρολογιού, με τον κάθε δείκτη του εφοδιασμένο με ένα σημάδι που μάρκαρε τον κάθε πλανήτη να περιστρέφεται στα ουράνια γύρω από τον ήλιο.
Το φως ταξίδευε στο άπειρο ή κοντά στην ταχύτητα του απείρου, μεταβάλλοντας κάθε συνειδητό συμβάν εδώ στο στερεό έδαφος, διαρκώς και για πάντα, αιώνια, απ’ άκρο σ’ άκρο του άπειρου σύμπαντος. Όταν η ώρα ήταν 5 στο Μανχάταν ήταν επίσης 5 στον Κρόνο καθώς και στο κοντινότερο άστρο. Ενώ η διάρκεια μετρούνταν με ρολόγια, ο χρόνος ο ίδιος ήταν αιώνιος και ανυπολόγιστος. Ήταν άπειρος και πέρα από τη φαντασία. Σ’ αυτό το σημείο κανένας δε μπορούσε να φανταστεί ότι ο “εδώ“ χρόνος θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε άλλη σχέση με τον “εκεί” χρόνο, εκτός από ένα μοναχικό λεπτό στο παρόν.
Το σύμπαν εικάζονταν ότι ήταν άπειρο προς όλες τις κατευθύνσεις, Απλά δεν υπήρχε τρόπος να το μετρήσει κανείς. Το διάστημα δεν είχε τέλος και οποιαδήποτε προσπάθεια να συλλάβει κανείς τη χαοτική απεραντοσύνη του, ήταν μάταιη, ένα παιχνίδι για ανόητους και ποιητές.
Η ύλη έπαιζε κι αυτή το παιχνίδι της, ακολουθώντας πιστά τους νόμους της αδράνειας και της κίνησης, τις λεγόμενες εξισώσεις κίνησης, και τίποτα κατά κανόνα δεν ήταν ακαθόριστο ή αφημένο στη φαντασία. Το σύμπαν ολόκληρο ήταν ένα γιγάντιο καλοκουρδισμένο ρολόι, που οι χτύποι του ηχούσαν από τη μια άκρη του απέραντου σύμπαντος μέχρι την άλλη. Αυτός ήταν ο τρόπος σκέψης μας γύρω από αυτό το θέμα πριν το 1900.



Με την ανατολή του 20ου αιώνα, οι ιδέες του Αϊνστάιν και η επανάσταση στην επιστημονική σκέψη, που ήρθε στο προσκήνιο από τις θεωρίες της σχετικότητας, άλλαξαν πολλούς από τους προ-μοντέρνους συλλογισμούς. Κάποια κενά συμπληρώθηκαν. Το διάστημα δεν ήταν πια τόσο άπειρο όσο νομίζαμε παλαιότερα. Δεν εκτείνονταν απαραίτητα για πάντα άπειρο προς όλες τις κατευθύνσεις. Και η έννοια του χρόνου έπαψε να είναι τόσο ανεξιχνίαστη όσο πιστευόταν νωρίτερα. Αντί γι’ αυτό, ο χώρος και ο χρόνος ενώθηκαν σε μία έννοια που τώρα πια ονομαζόταν χωροχρόνος. Τα γεγονότα δεν ήταν πια παντοτινά. Δύο ξεχωριστά στο χώρο αλλά ταυτόχρονα στο χρόνο γεγονότα για κάποιον παρατηρητή, αποτελούν παρελθοντικά και μελλοντικά γεγονότα για έναν άλλο παρατηρητή που κάνει απλά ένα πέρασμα μέσα στο χώρο και το χρόνο, σε σχέση με τον πρώτο.
Η ύλη εμφανίζεται ιδωμένη υπό άλλο πρίσμα. Παράγεται από το ίδιο το σύμπαν σαν ένας κόμπος στη δομή του χωροχρόνου. Λυγίζει το χώρο και κυρτώνει το χρόνο. Όπως είναι φυσικό το γεγονός αυτό άλλαξε τον τρόπο που οραματιζόμασταν την αιωνιότητα του σύμπαντος, και μας επέτρεψε να αναρωτηθούμε πώς αυτό μπορεί να ξεκίνησε. Η πεπερασμένη ταχύτητα του φωτός και η ιδέα του χωροχρόνου μας έδωσαν τη δυνατότητα να οραματιστούμε τι θα μπορούσε να συμβεί εάν ο χρόνος ξεκινούσε τώρα από το μηδέν και όλος ο χώρος στο σύμπαν εικαζόταν να είναι μικρότερος από την τελεία στο τέλος αυτής της πρότασης.
Ακόμα όμως και με τη θεωρία της σχετικότητας, εξακολουθούν να υπάρχουν κενά γνώσης που αφορούν την ύλη και το χωροχρόνο. Τα τωρινά μας πρότυπα για τις απαρχές του σύμπαντος, οι λεγόμενες κοσμολογικές θεωρίες, αποπνέουν ακόμη μια αύρα “Νευτώνιας” μηχανικής. Εξακολουθούν να κουδουνίζουν ερωτήματα στο μυαλό μας σχετικά με το τι συνέβη πριν το big-bang, (ή με άλλα λόγια πριν την αρχή των πάντων). Τα πρότυπα του παρόντος αγωνίζονται να βρουν τρόπο να προσαρμόσουν την κβαντική φυσική στις αρχές του χώρου του χρόνου και της ύλης.
Με την ανακάλυψη της κβαντικής φυσικής, (της φυσικής που καθορίζει τη συμπεριφορά της ατομικής και της υποατομικής ύλης) συμπληρώθηκαν ακόμη περισσότερα κενά στις γνώσεις μας. Βλέπουμε την ύλη από μια νέα οπτική γωνία. Οι ιδιότητές της διαφοροποιούνται ανάλογα με τον τρόπο παρατήρησης. Κατά συνέπεια οι ενέργειες παρατήρησης παίζουν ένα ρόλο στον κόσμο των ατόμων, που κανείς από τους προ-μοντέρνους επιστήμονες δεν υποψιαζόταν. Υπάρχουν υποψίες ότι ο ρόλος αυτός της παρατήρησης μπορεί να επηρεάζει ακόμη και τη μακροσκοπική ύλη, με ανεπαίσθητους τρόπους, που μπορούν να μεταβάλλουν τις αρχές της Κοσμολογίας, καθώς και την αντίληψή μας σχετικά με το τι ακριβώς είναι ένα σύμπαν.



Το μεγάλο πρόβλημα της συνένωσης της κβαντικής φυσικής με τη θεωρία της σχετικότητας εξακολουθεί να υφίσταται σήμερα. Δεν ξέρουμε τον τρόπο να το κάνουμε. Αυτό που γνωρίζουμε με σιγουριά είναι ότι η θεωρία που θα καταφέρει να γίνει ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις δύο, θα ηχεί αρκετά παράδοξη στα αυτιά όσων εξακολουθούν να επιθυμούν ένα σύμπαν “ρολόι“!
Μια από τις παραδοξότερες και πολλά υποσχόμενες θεωρίες, που προέρχεται από το μυαλό και τη φαντασία των σημερινών φυσικών, είναι αυτή που υποστηρίζει ότι πρέπει να υπάρχουν και άλλα σύμπαντα εκτός από το δικό μας.
Η θεωρία για τα παράλληλα σύμπαντα επινοήθηκε από τους φυσικούς κατά την ταραχώδη περίοδο 1950 -1960 .Έκανε την εμφάνισή της σαν ένας νέος τρόπος να μετατρέψει κανείς σε χειροπιαστές και λογικές, μερικές από τις πιο παράξενες ανακαλύψεις της κβαντικής φυσικής και της γενικής σχετικότητας. Αυτές οι ανακαλύψεις δε γίνονται κατανοητές χωρίς μια νέα εκδοχή της πραγματικότητας. Αντίθετα εμφανίζονται σαν προβλήματα. Δεν υπάρχει τίποτα στον προγενέστερο τρόπο σκέψης μας σχετικά με τον φυσικό κόσμο που να μπορεί να εξαλείψει αυτά τα προβλήματα.
Με άλλα λόγια, η ύπαρξη παράλληλων συμπάντων ξεκαθαρίζει μερικά πολύ παλιά και δυσεπίλυτα παράδοξα στον κόσμο της φυσικής. Παρόλα αυτά εισηγείται ένα νέο και εμφανώς παράδοξο τρόπο σκέψης. Στην ουσία η θεωρία για τα παράλληλα σύμπαντα προϋποθέτει την ύπαρξη κόσμων μέσα στα δικά μας πλαίσια τεχνολογικής ανάπτυξης, που θα πρέπει να συνδέονται ή να συγγενεύουν με τον δικό μας. Τι είναι ένα παράλληλο σύμπαν; Όπως οποιοδήποτε άλλο σύμπαν, είναι μια περιοχή χώρου και χρόνου που περιέχει ύλη, γαλαξίες, άστρα, πλανήτες, και ζωντανά όντα. Με άλλα λόγια ένα παράλληλο σύμπαν είναι παρόμοιο ή ακόμα και πιστό αντίγραφο του δικού μας σύμπαντος. Όχι απλά πρέπει να υπάρχουν ανθρώπινα όντα, σε ένα παράλληλο σύμπαν, αλλά θα πρέπει αυτά να είναι ακριβή αντίγραφα των εαυτών μας, τα οποία θα συνδέονται με μας μέσα από μηχανισμούς οι οποίοι εξηγούνται μόνο με τη χρήση των συλλογισμών της κβαντικής φυσικής.



Για να κατανοήσουμε το λόγο για τον οποίο οι επιστήμονες εξετάζουν τη θεωρία για τα παράλληλα σύμπαντα πολύ σοβαρά, σαν μία λύση σε προβλήματα στο ευρύ φάσμα της σκέψης συμπεριλαμβανομένης της μοντέρνας φυσικής και της κοσμολογίας, θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν κάποιες νέες και συναρπαστικές ιδέες. Η ελπίδα να συμφιλιώσουμε τις ιδέες που περιέχονται μέσα στο ευρύτερο φάσμα της ανθρώπινης γνώσης, εδρεύει στην ύπαρξη αυτών των άλλων συμπάντων, σύμπαντα τα οποία συνυπάρχουν πλάι - πλάι με το δικό μας, και ίσως με κάποιο φασματικό τρόπο, και να καταλαμβάνουν τον ίδιο χώρο με το δικό μας.
Το γεγονός ότι το μέλλον μπορεί να παίζει κάποιο ρόλο στην εξέλιξη του παρόντος, είναι μια νέα πρόβλεψη που αποτελεί απόρροια των μαθηματικών νόμων της κβαντικής φυσικής. Κατά λέξη οι μαθηματικοί τύποι όχι μόνο υποδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο το μέλλον εισβάλλει στο παρόν μας, αλλά και με ποιο τρόπο ο εγκέφαλός μας μπορεί να διαισθανθεί την ύπαρξη παράλληλων συμπάντων.
Αν τα παράλληλα σύμπαντα της σχετικότητας είναι τα ίδια με αυτά της κβαντικής θεωρίας, υπάρχει η πιθανότητα αυτά αν είναι εξαιρετικά κοντά σε μας, ίσως μόνο μερικές ατομικές διαστάσεις μακριά μας, πιθανόν όμως σε μία διάσταση χώρου υψηλότερη από τη δική μας, μια επέκταση αυτού που οι φυσικοί ονομάζουν υπερδιάστημα. Η μοντέρνα επιστήμη της νευρολογίας, μέσα από τη μελέτη εναλλακτικών καταστάσεων συνείδησης, όπως είναι η σχιζοφρένεια, και τα “φωτεινά όνειρα“ (στη διάρκεια των οποίων συνειδητοποιούμε ότι ονειρευόμαστε), εικάζει ότι τέτοια παραδείγματα αποτελούν ενδείξεις του πόσο κοντά στον δικό μας βρίσκονται οι παράλληλοι κόσμοι.

Rc-Cafe

Διαβάστε περισσότερα: http://rc-cafe.blogspot.com/#ixzz0gYUB3m0y

Εντείνονται οι συζητήσεις για το μέλλον του διαστημικού προγράμματος

Όσο πλησιάζει η ημερομηνία απόσυρσης των διαστημικών λεωφορείων, τόσο εντείνονται οι συζητήσεις για το μέλλον του διαστημικού προγράμματος και τους νέους προσανατολισμούς της NASA.


Το διαστημικό λεωφορείο Εντέβορ και το εξαμελές του πλήρωμα ολοκλήρωσαν τη διάρκειας δύο εβδομάδων αποστολή τους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Κυριακή, με μια προσγείωση ακριβείας στο διαστημικό κέντρο στη Φλόριντα των ΗΠΑ.

Μετά από 217 περιστροφές γύρω από τη Γη και έχοντας διανύσει 9,17 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ο κυβερνήτης Τζορτζ Ζάμκα ολοκλήρωσε τους ελιγμούς μείωσης ταχύτητας πάνω από το διαστημικό κέντρο Κένεντι και στη συνέχεια προσγείωσε το βάρους 100 τόνων διαστημικό λεωφορείο το βράδυ της Κυριακής.

Ολοκληρώνοντας την 130η αποστολή του στόλου των διαστημικών λεωφορείων, το Εντέβορ προσγειώθηκε πέντε χιλιόμετρα από το σημείο που απογειώθηκε πριν από 14 ημέρες. «Καλωσήρθατε σπίτι», είπε ο αστροναύτης Ρικ Στέρκοφ από το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον. «Συγχαρητήρια για την πραγματοποίηση μιας τέλειας αποστολής».

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, ένα πρόγραμμα κόστους 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τη συμμετοχή 16 κρατών, βρίσκεται σε τροχιά 354 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της Γης από το 1998. Σε αυτή την αποστολή, το Εντέβορ μετέφερε το τελευταίο κομμάτι του σταθμού, με την ονομασία «Ηρεμία», που θα λειτουργήσει ως δεύτερος χώρος διαβίωσης του πληρώματος. Το κομμάτι αυτό διαθέτει τουαλέτα, σύστημα ανακύκλωσης του νερού, γεννήτρια οξυγόνου αλλά και εξοπλισμό σωματικής άσκησης.

Επιπλέον, το Εντέβορ παρέδωσε ένα παρατηρητήριο με επτά παράθυρα, από όπου οι αστροναυτές μπορούν να βλέπουν με βελτιωμένη ορατότητα το Διάστημα και τη Γη. Τα νέα δωμάτια, που συνδέθηκαν στη διάρκεια τριών διαστημικών περιπάτων, είναι τα τελευταία κύρια κομμάτια του σταθμού, που σημαίνει ότι μετά από 12 χρόνια ο ISS είναι πλέον ένα ολοκληρωμένος σταθμός σε τροχιά.

Η NASA έχει προγραμματίσει τέσσερις ακόμη πτήσεις διαστημικών λεωφορείων που θα μεταφέρουν επιπλέον εξαρτήματα και ανταλλακτικά, αλλά και κάποια επιστημονικά πειράματα. Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ σκοπεύουν να αποσύρουν το στόλο των τριών διαστημικών λεωφορείων, πριν το τέλος του χρόνου.

Η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα αποφάσισε να ακυρώσει ένα σχεδιασμένο πρόγραμμα επιπλέον αποστολών με βάση το οποίο οι ΗΠΑ θα έστελναν αστροναύτες στη Σελήνη, εξαιτίας του χρηματικού ποσού που απαιτεί ένα τέτοιο εγχείρημα. Η NASA προσανατολίζεται πλέον στην ανάπτυξη τεχνολογιών για τη μελλοντική επανδρωμένη αποστολή στον πλανήτη Άρη, που θα πραγματοποιηθεί με τη συνεργασία άλλων χωρών, στα πρότυπα του προγράμματος του Διαστημικού Σταθμού.

Παράλληλα, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία εστιάζεται στην αναζήτηση συνεργασιών με εταιρείες που θα παρέχουν εμπορικές διαστημικές πτήσεις, ώστε να μην εξαρτάται αποκλειστικά από τους ρωσικούς Σογιούζ για την αποστολή πληρωμάτων και προμηθειών στον διαστημικό σταθμό, αφού με την απόσυρση του στόλου των διαστημικών λεωφορείων, Ρώσοι και Κινέζοι θα είναι οι μόνοι με τη δυνατότητα αποστολής ανθρώπων σε τροχιά.

Η ακύρωση του σεληνιακού προγράμματος αλλά και η χρηματοδότηση ιδιωτικών διαστημικών εταιρειών έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις στο Κογκρέσο, στα ανώτατα κλιμάκια της NASA αλλά και στις εταιρείες που ενδιαφέρονται να δραστηριοποιηθούν στον τομέα των διαστημικών μεταφορών. Μετά από την οικονομική κρίση, που ακόμη δεν έχει ξεπεραστεί για τις ΗΠΑ, η διάθεση κρατικών κονδυλίων σε ένα τομέα όπως το Διάστημα δεν αντιμετωπίζεται θετικά από πολλά μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου, που θα ήθελαν αυτά τα χρήματα να επενδυθούν στην αποκατάσταση και αναδιάρθρωση της οικονομίας.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες Reuters

ΑΠΟΙΚΙΕΣ

Watch To Sympan Pou Agaphsa - S1E15 - Apoikies Sto Diastima in Entertainment  |  View More Free Videos Online at Veoh.com

Το μέλλον του διαστημικού προγράμματος

Όσο πλησιάζει η ημερομηνία απόσυρσης των διαστημικών λεωφορείων, τόσο εντείνονται οι συζητήσεις για το μέλλον του διαστημικού προγράμματος και τους νέους προσανατολισμούς της NASA.

Το διαστημικό λεωφορείο Εντέβορ και το εξαμελές του πλήρωμα ολοκλήρωσαν τη διάρκειας δύο εβδομάδων αποστολή τους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Κυριακή, με μια προσγείωση ακριβείας στο διαστημικό κέντρο στη Φλόριντα των ΗΠΑ.
Μετά από 217 περιστροφές γύρω από τη Γη και έχοντας διανύσει 9,17 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ο κυβερνήτης Τζορτζ Ζάμκα ολοκλήρωσε τους ελιγμούς μείωσης ταχύτητας πάνω από το διαστημικό κέντρο Κένεντι και στη συνέχεια προσγείωσε το βάρους 100 τόνων διαστημικό λεωφορείο το βράδυ της Κυριακής.
Ολοκληρώνοντας την 130η αποστολή του στόλου των διαστημικών λεωφορείων, το Εντέβορ προσγειώθηκε πέντε χιλιόμετρα από το σημείο που απογειώθηκε πριν από 14 ημέρες. «Καλωσήρθατε σπίτι», είπε ο αστροναύτης Ρικ Στέρκοφ από το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον. «Συγχαρητήρια για την πραγματοποίηση μιας τέλειας αποστολής».
Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, ένα πρόγραμμα κόστους 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τη συμμετοχή 16 κρατών, βρίσκεται σε τροχιά 354 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της Γης από το 1998. Σε αυτή την αποστολή, το Εντέβορ μετέφερε το τελευταίο κομμάτι του σταθμού, με την ονομασία «Ηρεμία», που θα λειτουργήσει ως δεύτερος χώρος διαβίωσης του πληρώματος. Το κομμάτι αυτό διαθέτει τουαλέτα, σύστημα ανακύκλωσης του νερού, γεννήτρια οξυγόνου αλλά και εξοπλισμό σωματικής άσκησης.
Επιπλέον, το Εντέβορ παρέδωσε ένα παρατηρητήριο με επτά παράθυρα, από όπου οι αστροναυτές μπορούν να βλέπουν με βελτιωμένη ορατότητα το Διάστημα και τη Γη. Τα νέα δωμάτια, που συνδέθηκαν στη διάρκεια τριών διαστημικών περιπάτων, είναι τα τελευταία κύρια κομμάτια του σταθμού, που σημαίνει ότι μετά από 12 χρόνια ο ISS είναι πλέον ένα ολοκληρωμένος σταθμός σε τροχιά.
Η NASA έχει προγραμματίσει τέσσερις ακόμη πτήσεις διαστημικών λεωφορείων που θα μεταφέρουν επιπλέον εξαρτήματα και ανταλλακτικά, αλλά και κάποια επιστημονικά πειράματα. Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ σκοπεύουν να αποσύρουν το στόλο των τριών διαστημικών λεωφορείων, πριν το τέλος του χρόνου.
Η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα αποφάσισε να ακυρώσει ένα σχεδιασμένο πρόγραμμα επιπλέον αποστολών με βάση το οποίο οι ΗΠΑ θα έστελναν αστροναύτες στη Σελήνη, εξαιτίας του χρηματικού ποσού που απαιτεί ένα τέτοιο εγχείρημα. Η NASA προσανατολίζεται πλέον στην ανάπτυξη τεχνολογιών για τη μελλοντική επανδρωμένη αποστολή στον πλανήτη Άρη, που θα πραγματοποιηθεί με τη συνεργασία άλλων χωρών, στα πρότυπα του προγράμματος του Διαστημικού Σταθμού.
Παράλληλα, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία εστιάζεται στην αναζήτηση συνεργασιών με εταιρείες που θα παρέχουν εμπορικές διαστημικές πτήσεις, ώστε να μην εξαρτάται αποκλειστικά από τους ρωσικούς Σογιούζ για την αποστολή πληρωμάτων και προμηθειών στον διαστημικό σταθμό, αφού με την απόσυρση του στόλου των διαστημικών λεωφορείων, Ρώσοι και Κινέζοι θα είναι οι μόνοι με τη δυνατότητα αποστολής ανθρώπων σε τροχιά.
Η ακύρωση του σεληνιακού προγράμματος αλλά και η χρηματοδότηση ιδιωτικών διαστημικών εταιρειών έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις στο Κογκρέσο, στα ανώτατα κλιμάκια της NASA αλλά και στις εταιρείες που ενδιαφέρονται να δραστηριοποιηθούν στον τομέα των διαστημικών μεταφορών. Μετά από την οικονομική κρίση, που ακόμη δεν έχει ξεπεραστεί για τις ΗΠΑ, η διάθεση κρατικών κονδυλίων σε ένα τομέα όπως το Διάστημα δεν αντιμετωπίζεται θετικά από πολλά μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου, που θα ήθελαν αυτά τα χρήματα να επενδυθούν στην αποκατάσταση και αναδιάρθρωση της οικονομίας.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες Reuters

Προσοχή, μας βλέπουν οι εξωγήινοι

Είναι πολύ πιθανό ότι δεν έχουμε ακόμα δει εξωγήινους στο διάστημα ή στη Γη, επειδή απλούστατα η νοήμων εξωγήινη ζωή βρίσκεται πέρα από τις δυνάμεις κατανόησής μας και δεν μπορούμε να την αναγνωρίσουμε. Στην πραγματικότητα, δεν αποκλείεται οι εξωγήινοι να μην "κοιτούν ήδη κατά πρόσωπο".

Η σοκαριστική αυτή δήλωση δεν προέρχεται από κάποιον …τρελαμένο με τα UFO, αλλά από τον κορυφαίο βρετανό επιστήμονα, τον λόρδο Μάρτιν Ρις, επικεφαλής (βασιλικό) αστρονόμο της χώρας και πρόεδρο του πλέον αξιοσέβαστου επιστημονικού ιδρύματος στον κόσμο, της Βασιλικής Εταιρίας της Βρετανίας.

Ο Ρις έκανε τις δηλώσεις αυτές, σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ", λίγες μέρες μετά τη διοργάνωση από την επιστημονική ακαδημία της χώρας της πρώτης διεθνούς συνδιάσκεψης για τη δυνατότητα εξωγήινης ζωής με τίτλο "Η ανίχνευση εξωγήινης ζωής και οι συνέπειες για την επιστήμη και την κοινωνία".

"Μπορεί να μας κοιτάζουν κατά πρόσωπο και απλώς να μην τους αναγνωρίζουμε. Το πρόβλημα είναι ότι ψάχνουμε για κάτι που μοιάζει πολύ με μας, υποθέτοντας ότι τουλάχιστον έχουν παρόμοια μαθηματικά και τεχνολογία", τόνισε ο κορυφαίος επιστήμων.

"Υποπτεύομαι ότι μπορεί να υπάρχει ζωή και νοημοσύνη εκεί έξω με μορφές που δεν μπορούμε να διανοηθούμε. Όπως ακριβώς ένας χιμπατζής δεν μπορεί να καταλάβει την κβαντική θεωρία, μπορεί κάλλιστα να υπάρχουν πτυχές της πραγματικότητας που βρίσκονται πέρα από τις δυνατότητες των εγκεφάλων μας", πρόσθεσε.

Από την άλλη, υπάρχει και η αντίθετη άποψη, που διατύπωσε στην πρόσφατη συνδιάσκεψη της Βασιλικής Εταιρίας, ο αμερικανός επιστήμων Φράνσις Ντρέικ, ο κορυφαίος "κυνηγός" εξωγήινων στον κόσμο, ο οποίος έχει ιδρύσει -μαζί με τον μακαρίτη Καρλ Σέιγκαν- το γνωστό πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινων σημάτων SETI. Όπως είπε, η δορυφορική και ψηφιακή "επανάσταση" των τελευταίων δεκαετιών ουσιαστικά κάνει σταδιακά τον πλανήτη μας αόρατο στους εξωγήινους, μειώνοντας δραματικά την εκπομπή των γήινων ραδιοσημάτων προς το διάστημα.

Σήμερα η Γη περιβάλλεται από ένα "κέλυφος" παλαιότερης ακτινοβολίας, που εκτείνεται σε απόσταση 50 ετών φωτός, το οποίο προέρχεται από τα παλαιότερα αναλογικά σήματα των τηλεοράσεων, των ραδιοφώνων, των ραντάρ κλπ. Όμως, αν και τα σήματα αυτά έχουν εξαπλωθεί αρκετά για να έχουν πια φτάσει σε πολλά γειτονικά αστρικά συστήματα, εξαφανίζονται γρήγορα, λόγω της νεότερης ψηφιακής τεχνολογίας που αφήνει σχεδόν ανεπαίσθητα γήινα "ίχνη" στο διάστημα. Σύμφωνα με τον Ντρέικ, τα ψηφιακά σήματα της σύγχρονης τηλεόρασης θα φαίνονται πιο πολύ σαν "θόρυβος" σε τυχόν παρατηρητές εξωγήινους.

Τι γίνεται όμως αν ο Ρις έχει δίκαιο και οι εξωγήινοι βρίσκονται ήδη στη Γη, μπροστά στη μύτη μας;

Διαβάστε περισσότερα: http://www.i-reportergr.com/2010/02/blog-post_5689.html#ixzz0gONpEtyz

Εφικτή η κβαντική τηλεμεταφορά ενέργειας

 Ακόμη και σε έτη φωτός από τη Γη

Ο Ιάπωνας φυσικός Μασαχίρο Χότα του πανεπιστημίου Τοχόκου θεωρεί εφικτή την αξιοποίηση της κβαντομηχανικής για την τηλεμεταφορά ενέργειας σε τεράστιες αποστάσεις, ακόμα και ετών φωτός από τη Γη!

Χρησιμοποιώντας τις ίδιες κβαντικές αρχές που επιτρέπουν την τηλεμεταφορά πληροφοριών (μέσω του μυστηριώδους φαινομένου του «κβαντικού εναγκαλισμού» στο οποίο «εμπλέκονται» τα σωματίδια της ύλης), ο Χότα πιστεύει ότι είναι δυνατό να εισαχθεί ενέργεια σε ένα σωματίδιο και αυτή, σχεδόν αυτόματα, να εξαχθεί από ένα άλλο σωματίδιο, το οποίο μπορεί να βρίσκεται σε απόσταση ακόμα και ετών φωτός μακριά από το πρώτο.
  
Η τολμηρή πρόταση, αν ποτέ καταστεί υλοποιήσιμη, θα φέρει πραγματική επανάσταση στην παραγωγή και διανομή της ενέργειας. Μέχρι στιγμής, οι φυσικοί έχουν δείξει ότι είναι δυνατή η τηλεμεταφορά των κβαντικών καταστάσεων φωτονίων, ατόμων και ιόντων. Αρκετοί ερευνητές εκτιμούν ότι ανάλογες αρχές τηλεμεταφοράς μπορούν να εφαρμοστούν σε μόρια, ιούς και άλλα πιο πολύπλοκα αντικείμενα.
Τον τελευταίο χρόνο, έχει αρχίσει πια να συζητείται στη διεθνή επιστημονική κοινότητα και η τηλεμεταφορά ενέργειας, με τον Ιάπωνα επιστήμονα να βρίσκεται στην πρωτοπορία του σχετικού προβληματισμού.
  
Όπως συμβαίνει γενικότερα με το φαινόμενο του «κβαντικού εναγκαλισμού», ουσιαστικά δεν τηλεμεταφέρονται τα ίδια τα σωματίδια, αφού αυτά κατά βάση είναι ταυτόσημα στο κβαντικό επίπεδο, όσο μακριά κι αν βρίσκονται μεταξύ τους. Μάλλον, η πληροφορία (άρα ίσως και η ενέργεια στο μέλλον) μπορεί να μεταφέρεται (μυστηριωδώς) από το ένα στο άλλο.
Με άλλα λόγια, οι φυσικοί μπορούν ήδη να στείλουν την πληροφορία αυτομάτως από το ένα σωματίδιο στο άλλο, αλλά όχι να τηλεμεταφέρουν το ίδιο το σωματίδιο. Κατά κάποιο τρόπο, το σωματίδιο-δέκτης δέχεται την πληροφορία που στέλνει το απομακρυσμένο σωματίδιο-πομπός και έτσι παίρνει την «ταυτότητα» του τελευταίου.
  
Η εργασία του Χότα εξερευνά τα θεμέλια της φυσικής και, ειδικότερα, τη σχέση ανάμεσα στην κβαντική πληροφορία και την κβαντική ενέργεια, στο πλαίσιο του «εναγκαλισμού» των σωματιδίων.
Όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμα η επιθεώρηση «MIT Technology Review» του ομώνυμου αμερικανικού πανεπιστημίου, αυτές οι νέες ιδέες πάνω στη σχέση πληροφορίας και ενέργειας σε κβαντικό επίπεδο, μπορούν να έχουν καταλυτικές επιπτώσεις για το μέλλον της ανθρωπότητας.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Επέστρεψε στη Γη το διαστημικό λεωφορείο Endeavour

Ολοκληρώθηκε η αποστολή

Reuters

Αποστολή του Endeavour ήταν η παράδοση στον ISS της υπομονάδας Tranquility και του θόλου παρατήρησης Cupola

Χιούστον

Με επιτυχία προσγειώθηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας, στη Φλόριντα, το διαστημικό λεωφορείο Endeavour, αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του, διάρκειας δύο εβδομάδων, στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το Endeavour προσέγγισε τον διάδρομο προσγείωσης στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι, κοντά στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ, στις 22.20, τοπική ώρα, την Κυριακή ( 05.20, ώρα Ελλάδος, σήμερα), επωφελούμενο της βελτίωσης των καιρικών συνθηκών στην περιοχή. Κυριότερη αποστολή του εξαμελούς πληρώματος του Endeavour ήταν η παράδοση στον ISS της υπομονάδας Tranquility, συνδετικού κόμβου, και του θόλου παρατήρησης Cupola, μαζί με την παράδοση μικρότερων εξαρτημάτων και τη διεξαγωγή πειραμάτων. Με την εγκατάσταση Cupola και Tranquility, η κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ολοκληρώθηκε κατά 90%. Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικό

Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Από τις πιό ενδιαφέρουσες διηγήσεις που διεγείρουν την ανθρώπινη φαντασία είναι η εξιστόρηση της εξέλιξης του σύμπαντος από τη στιγμή της δημιουργίας του μέχρι σήμερα.Όπως είναι φανερό μιλώντας για την ιστορία του σύμπαντος θεωρούμε δεδομένο ότι το σύμπαν είχε μια συγκεκριμένη αρχή γέννησης ,όπως ακριβώς ένα παιδί.Ως εκ τούτου μια συγκεκριμένη και πρακτικά μετρήσιμη ηλικία,δηλαδή μια χρονική περίοδο ύπαρξης.
Η έννοια της ηλικίας του σύμπαντος είναι ένα πλαστό κατασκεύασμα της ανθρώπινης επιστήμης και δεν ανταποκρίνεται στην ουσία της πραγματικότητας.
Η απόδειξη της αλήθειας είναι πολύ εύκολη.
Σύμφωνα με τη θεωρία της μεγάλης έκρηξης ,το σύμπαν από τη στιγμή της έκρηξης άρχισε να διαστέλλεται ,που σημαίνει όταν αυξάνεται η ακτίνα του σύμπαντος ταυτόχρονα μεταβάλλεται η καμπυλότητα του χώρου και η πυκνότητα της ύλης.Αυτό σημαίνει σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας μεταβολή εκείνης της ποσότητας που σήμερα την ονομάζουμε  δευτερόλεπτο χρόνου,δηλαδή η διάρκεια του δευτερολέπτου κατά της διάφορες περιόδους της ζωής του σύμπαντος διαρκούσε περισσότερο ή λιγότερο ανάλογα με τη πυκνότητα της ύλης και τη καμπυλότητα του χώρου.
Δεχόμαστε ότι κατα τις πρώτες στιγμές η πυκνότητα και η καμπυλότητα του χώρου ήταν άπειρη, επομένως η διάρκεια του δευτερολέπτου ήταν άπειρη.
Τι εννοούμε λοιπόν όταν αναφερόμαστε στη ηλικία του σύμπαντος σχεδόν τίποτα.
Αφού η ηλικία αυτή είναι ένα άθροισμα δευτερολέπτων διαφορετικής διάρκειας,όπου η αρχική διάρκεια είναι άπειρη.
Η συζήτηση λοιπόν της ηλικίας του σύμπαντος μόνο φιλοσοφική αξία μπορεί να έχει.
Αυτό γίνεται για να επιβεβαιωθεί πλαστά ,η κοινή ανθρώπινη αντίληψη ότι η Νευτώνια Φυσική και η Ευκλείδια Γεωμετρία συνεχίζουν να κυριαρχούν στην ερμηνεία των μεγάλων κοσμικών δομών της ύλης που είναι το σύμπαν.
Γνωρίζουμε όμως ότι από το 1905 που ο Αϊνστάιν δημιούργησε τη Γενική Θεωρία τηςΣχετικότητας δεν ισχύει η αντίληψη αυτή.
Οταν λοιπόν σήμερα λέμε ηλικία του σύμπαντος ,δεν είναι η ηλικία του σύμπαντος από την υποτιθέμενη έναρξη του σύμπαντος που μπορεί να μην υπάρχει ,αλλά την ηλικία των αρχαιοτέρων αστέρων που αρχίζει από τη στιγμή της δημιουργίας τους και δεν ταυτίζεται με την στιγμή της μεγάλης έκρηξης.
Αυτή η ηλικία βρέθηκε να είναι περίπου 13,5 δισεκατομύρια χρόνια.
Το 1920 ο Εdwin Hubble ανακάλυψε τη διαστολή του σύμπαντος, βρήκε ότι οι γαλαξίες απομακρύνονται με ταχύτητα , που είναι ανάλογη της απόστασης τους από τη Γη.
Η απόσταση των γαλαξιών βρίσκεται μέσω των κηφείδων αστέρων .Οι κηφείδες αστέρες έχουν μεταβλητή λαμπρότητα ,από τη περίοδο της μεταβολής υπολογίζουμε την απόσταση τους και επομένως και την απόσταση του γαλαξία .Έτσι βρέθηκε η ηλικία του σύμπαντος μεταξύ 7 και 20 δισ. χρόνια.Τα επίγεια τηλεσκόπια αδυνατούσαν να παρατηρήσουν λόγω της ατμόσφαιρας απομακρυσμένους κηφείδες γαλαξιών.Όταν τοποθετήθηκε στο διάστημα το τηλεσκόπιο Ηubble βρέθηκαν γαλαξίες σε μεγαλύτερες αποστάσεις ,οπότε υπολογίστηκε η ηλικία του σύμπαντος με μεγαλύτερη ακρίβεια.                                Γαλαξίας ΝGC 4603
Το 1996-1997 οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν 50 κηφείδες στο γαλαξία NGC4603 προσδιορίζοντας την  απόσταση του 108 εκατομμύρια έτη φωτός.Αυξάνοντας και την ακρίβεια υπολογισμού της ηλικίας του σύμπαντος.
Η ηλικία αυτή επιβεβαιώθηκε και με άλλη μέθοδο.
Το 2003 χαρτογραφήθηκε η ακτινοβολία που εκπέμπεται από όλα τα σημεία του ουρανού και δημιουργήθηκε πριν δημιουργηθούν τα αστέρια.
Αυτή η ακτινοβολία που λέγεται κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων υποβάθρου(CMB),είναι απομεινάρι της θερμότητας από τη μεγάλη έκρηξη.
Η ανίχνευση αυτής της ακτινοβολίας είναι από τα μεγαλύτερa επιτεύγματα της Ραδιοαστρονομίας .
Σύμφωνα λοιπόν με τις εκτιμήσεις που έγιναν από αυτή  την ακτινοβολία η ηλικία του σύμπαντος είναι 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια με αβεβαιότητα 200 εκατομμύρια χρόνια.

Εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble: Διπλός γαλαξίας NGC5194 σπειροειδής με διάμετρο 60000 έτη φωτός  και ο σφαιρικός NGC5195.Απόσταση ζεύγους 31 εκατομμύρια έτη φωτός.
Πηγές:1)Στράτος Θεοδοσίου Καθηγητής Πανεπιστημίου-Αστροφυσικός,Σειρά διαλέξεων
           2)Ιστοσελίδα της NASA
           3)wikipedia

Αναρτήθηκε από α Κενταύρου

Μετεωρίτης φορέας ζωής

 Γερμανοί επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι ένας διαστημικός βράχος, ο οποίος έπεσε στον πλανήτη μας πριν περίπου 40 χρόνια και ο οποίος είναι πιθανότατα παλαιότερος ακόμα και από τον ήλιο μας, περιέχει εκατομμύρια οργανικές ουσίες.
    Ο λεγόμενος μετεωρίτης του «Μέρτσισον», που βρέθηκε το 1969 σε μια πόλη της Αυστραλίας με αυτό το όνομα, θα επιτρέψει στους επιστήμονες να ρίξουν φως στις συνθήκες που επικρατούσαν κατά την εποχή που γεννήθηκε το ηλιακό μας σύστημα.

    Η ενδελεχής μελέτη του εξωγήινου βράχου έγινε από ερευνητές με επικεφαλής τον δρα Φίλιπ Σμιτ-Κόπλιν του γερμανικού Ινστιτούτου Οικολογικής Χημείας και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το BBC.

    Οι μετεωρίτες μοιάζουν με τα γήινα απολιθώματα, επειδή επιτρέπουν στους επιστήμονες να «ταξιδέψουν» πίσω στο χρόνο. Η νέα ανακάλυψη, που φανέρωσε μια αφθονία ουσιών στον αρχαίο μετεωρίτη, δείχνει ότι πιθανότατα το αρχέγονο ηλιακό μας σύστημα είχε μεγαλύτερη μοριακή ποικιλία από τη σημερινή Γη.

    Ο συγκεκριμένος μετεωρίτης έχει εξεταστεί ξανά στο παρελθόν, αλλά για την εύρεση συγκεκριμένων ουσιών. Είναι η πρώτη μελέτη που ανέλυσε το σύνολο των ουσιών του βράχου και επιβεβαίωσε την ύπαρξη μιας τεράστιας ποικιλίας χημικών ουσιών που βασίζονται στον άνθρακα, δηλαδή οργανικών. Μεταξύ άλλων, με τη βοήθεια νέων εργαλείων υψηλής ανάλυσης και φασματοσκοπίων, εντοπίστηκαν 70 αμινοξέα, τα οποία θεωρούνται ο θεμέλιος λίθος της ζωής, καθώς από αυτά δημιουργήθηκε το DNA.

    ΟΙ επιστήμονες δεν αποκλείουν καθόλου ότι, με ακόμα πιο βελτιωμένες τεχνικές ανάλυσης, θα μπορέσουν να ανιχνεύσουν ακόμα περισσότερες ουσίες στο βράχο, ο οποίος πιθανότατα έχει ηλικία μεγαλύτερη των 4,65 δισ. ετών του ήλιου μας.

    Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο μετεωρίτης διέσχισε τα αρχέγονα νέφη του πρώιμου ηλιακού μας συστήματος, απορροφώντας με τον τρόπο αυτό διάφορες οργανικές ουσίες. Τα ευρήματα αυτά ασφαλώς θα δώσουν νέα τροφή στη συνεχιζόμενη διαμάχη για το πώς ξεπήδησε η ζωή στον πλανήτη μας.
athina 9,84

ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ

Κατασκευή χρονομηχανής

Ο Ronald Mallett, φυσικός στο πανεπιστήμιο του Κοννέκτικατ, πιστεύει ότι γνωρίζει τον τρόπο να κατασκευάσει μία χρονομηχανή, μια πραγματική συσκευή που θα μπορέσει να μεταφέρει κάποιον ή κάτι από το μέλλον στο παρελθόν, ή κι αντίστροφα. Σε αντίθεση με παλαιότερους επιστήμονες που προσέγγιζαν την ιδέα της χρονομηχανής, ο 57 ετών καθηγητής, έχει επινοήσει μια μηχανή που θεωρεί ότι θα μπορούσε να μεταφέρει οτιδήποτε, από ένα άτομο εώς έναν άνθρωπο σε διαφορετικές χρονικές περιόδους."Δεν αστειεύομαι. Ελπίζω να λειτουργήσει ένα πρότυπο και να αρχίσω τα πειράματα άμεσα", λέει ο Mallett, ο οποίος θα αναλύσει τις ιδέες τους για τα χρονοταξίδια σε μία συνάντηση στο μουσείο επιστημών της Βοστώνης." Θα ήμουν λίγο αφελής εάν δεν παραδεχόμουν ότι υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι που έχουν εργαστεί με αυτό το θέμα. Δεν πρόκειται για τη θεωρία του Ron Mallett σχετικά με την ύλη ούτε εκτρέπομαι από τους ήδη γνωστούς και αποδεκτούς φυσικούς νόμους. Είναι η θεωρία της σχετικότητας του Einstein".

Όμως ο Alan Guth, καθηγητής φυσικής στο MIT που έχει μελετήσει τη θεωρία των χρονομηχανών, λέει ότι δεν είναι βέβαιος εάν ακόμα και θεωρητικά είναι δυνατόν να ταξιδέψει κάποιος μέσα στο χρόνο. Πολύ περισσότερο, τα χρονοταξίδια να γίνουν και πραγματικότητα: "Σίγουρα όμως όχι κατά τη διάρκεια των επόμενων χρόνων". Ένας άλλος φυσικός, ο Stanley Deser, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Brandeis, που πρόσφατα εξέδωσε μία εργασία με τίτλο "Time travel?" λέει ότι το πρόβλημα δεν είναι η φυσική αλλά η δυνατότητα να γίνει το χρονοταξίδι. "Είναι σαν να προσπαθούμε να συσσωρεύσουμε όλη την ύλη του σύμπαντος σε μία πολύ μικρή περιοχή" κι εύχεται στον Mallett, "Καλή τύχη".

Μετά από 27 έτη στο πανεπιστήμιο του Κοννέκτικατ, ο Mallett έχει την εμπιστοσύνη του προϊσταμένου του, William Stwalley, προέδρου του τμήματος φυσικής του πανεπιστημίου. "Οι ιδέες του βεβαίως έχουν αξία. Σκέφτομαι ότι μερικές από τις ιδέες του είναι αρκετά ενδιαφέρουσες και αποτελούν εφαρμογές της γενικής σχετικότητας". Το σχέδιο του Mallett δεν απαιτεί κάποιο είδος ελκήθρου, το μέσο μεταφοράς στο βιβλίο του H.G. Wells ''The Time Machine" ή να αγγίζει τα 88 μίλια ανά ώρα σε ένα ιπτάμενο DeLorean όπως στην ταινία ''Back to the Future". Η χρονομηχανή του χρησιμοποιεί μονάχα ένα φωτεινό δακτύλιο.

Σύμφωνα με τη θεωρία της βαρύτητας του Einstein, κάθετι που έχει μάζα ή ενέργεια παραμορφώνει το διάστημα και τον χρόνο γύρω από αυτό, όπως μια μπάλλα μπόουλινγκ που πέφει πάνω σε ένα τραμπολίνο. Ακτίνες λέιζερ που κινούνται με τον κατάλληλο τρόπο, επιβραδυνόμενες και μετέπειτα επιταχυνόμενες, μπορούν να χτυπήσουν στόχους και να προκαλέσουν ανάλογη παραμόρφωση δίνοντας θεωρητικά τη δυνατότητα μεταφοράς κάποιου διαμέσου του χρόνου, υποστηρίζει ο Mallett. Ο τελευταίος και οι συνεργάτες από το Κοννέκτικατ σχεδιάζουν να κατασκευάσουν μία συσκευή για να διαπιστώσουν εάν είναι δυνατόν να μεταφέρουν ένα υποατομικό σωματίδιο, πιθανώς ένα νετρόνιο, μέσα στο χρόνο. Η ενέργεια από μια περιστρεφόμενη ακτίνα λέιζερ, θα παραμορφώσει το χώρο στο εσωτερικό ενός φωτεινού δακτυλίου, έτσι ώστε η βαρύτητα αναγκάζει το νετρόνιο να περιστραφεί πλαγίως. Με ακόμη περισσότερη ενέργεια, ο Mallett θεωρεί ότι είναι δυνατόν να εμφανιστεί ένα δεύτερο νετρόνιο. Το δεύτερο μόριο θα είναι το πρώτο που έρχεται από το μέλλον.

Ο Mallett αντιλαμβάνεται ότι η μεταφορά ενός ανθρώπου μέσα στο χρόνο ίσως απαιτεί περισσότερη ενέργεια αλλά ονομάζει αυτή τη δυσκολία ως "πρόβλημα εφαρμοσμένης μηχανικής". Εάν είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί το φως για να σταλεί ένα νετρόνιο πίσω ή εμπρός στο χρόνο, μία διαδικασία που δεν απαιτεί τόσο πολύ ενέργεια όσο η μεταφορά ανθρώπου, ο Mallett θεωρεί ότι δεν θα είναι αδύνατον να κατορθώσουν οι μηχανικοί να στείλουν έναν άνθρωπο.

Για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της καριέρας του, ο Mallett κρατούσε μυστικό ότι η επιθυμία του για την πραγματοποίηση χρονοταξιδίων, ήταν η αιτία που τον ώθησε να γίνει φυσικός. Και μόνο πριν από λίγα χρόνια άρχισε να δημιουργεί την ιδέα κατασκευής κάποιας χρονομηχανής. Και τι θα συμβεί εάν προκύψουν κάποια παράδοξα; όπως κάποιοι χρονοταξιδιώτες που θα επιλέξουν να σκοτώσουν τους γονείς τους ώστε ποτέ να μην γεννηθούν; Ο Mallett εξηγεί ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν γιατί οι ταξιδιώτες θα ζουν σε ένα "παράλληλο σύμπαν". Και τι θα γίνει με την ηθική της ιστορίας που θα μεταβάλλεται; "Θα υπάρχουν νόμοι που θα ελέγχουν τα χρονοταξίδια", σημειώνει. " Οποιαδήποτε τεχνολογία έχει και την κακή της πλευρά. Αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει τρόπος να την σταματήσουμε. Σαν είδη έχουμε αγγίξει και μελετήσει πολλά πράγματα. Από τότε που ζούσαμε σε σπηλιές. Πιστεύω ότι πρέπει να συνεχίσουμε για να επιτύχουμε μία καλύτερη πραγματικότητα. Σκέφτομαι πως μόνο θαρραλέα μπορούμε να πορευτούμε"Rc-Cafe

Διαβάστε περισσότερα: http://rc-cafe.blogspot.com/#ixzz0g1mKAlyC

ΣΕΛΗΝΗ

Φυσική πυρηνική έκρηξη δημιούργησε τη Σελήνη, σύμφωνα με νέα θεωρία

Νέα επίμαχη θεωρία ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε από μια φυσική πυρηνική έκρηξη στη Γη. Μια νέα ολλανδική επιστημονική θεωρία, που θυμίζει λιγάκι ταινία επιστημονικής φαντασίας, υποστηρίζει ότι η Σελήνη δεν δημιουργήθηκε, όταν ένα μεγάλο ουράνιο σώμα προσέκρουσε στον πλανήτη μας, σύμφωνα με την κυρίαρχη σήμερα αντίληψη, αλλά από μια φυσική πυρηνική έκρηξη στον μανδύα, δηλαδή στο εσωτερικό της Γης, η οποία εκτόξευσε στο διάστημα έναν τεράστιο πίδακα υλικών από το υπέδαφος του πλανήτη μας.
Το πρόβλημα με την κυρίαρχη θεωρία της πρόσκρουσης είναι ότι, όπως δείχνουν οι προσομοιώσεις σε υπολογιστές, το φεγγάρι θα έπρεπε να αποτελείται κατά 80% από τα υλικά του άγνωστου σώματος που έπεσε στη Γη και μόνο κατά 20% από τα υλικά του πλανήτη μας. Όμως η Σελήνη, σύμφωνα τις αναλογίες ισοτόπων τόσο των ελαφρών (οξυγόνου, πυρίτιου, ποτάσσιου), όσο και των βαρύτερων στοιχείων (χρωμίου, νεοδύμιου κ.α.) που έχουν βρεθεί στους σεληνιακούς βράχους, έχει σχεδόν ταυτόσημη γεωλογική σύνθεση με τη γήινη.
Μια εναλλακτική υπόθεση για το σχηματισμό της Σελήνης, σύμφωνα με την οποία δικαιολογείται η Γη και το φεγγάρι να έχουν παρόμοια γεωλογική σύσταση, προτάθηκε από τον Γεώργιο Δαρβίνο (γιό του διάσημου Καρόλου), το 1879. Με βάση αυτή την θεωρία, η Γη και ο μετέπειτα δορυφόρος της αρχικά αποτελούσαν μια ενιαία μάζα λιωμένου βράχου, η ταχύτητα περιστροφής του οποίου ήταν τέτοια, ώστε η βαρύτητα ήταν μόλις οριακά μεγαλύτερη από τις κεντρόφυγες δυνάμεις. Έτσι, θα αρκούσε ένα ελαφρό «χτύπημα» για να ξεκολλήσει ένα κομμάτι του λιωμένου βράχου, να εκτιναχθεί στο διάστημα, να μπει σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας και να αποτελέσει τη Σελήνη. Όμως η θεωρία αυτή απορρίφθηκε τελικά, επειδή κανείς επιστήμων δεν μπορούσε να φανταστεί κάποια ενδογενή γήινη πηγή ενέργειας που χρειαζόταν για να «σπρώξει» το φεγγάρι μακριά από τη Γη.
Τώρα, η θεωρία αυτή αποκτά καινούρια ορμή, χάρη σε δύο Ολλανδούς επιστήμονες, τον Ρομπ ντε Μέιτζερ του νοτιοαφρικανικού πανεπιστημίου του Δυτικού Ακρωτηρίου και τον Βιμ βαν Βέστρενεν του πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, οι οποίοι πιστεύουν ότι βρήκαν ακριβώς αυτή την απαιτούμενη πηγή ενέργειας. Όπως υποστηρίζουν, επρόκειτο για μια φυσική πυρηνική έκρηξη, η οποία προκλήθηκε όταν συγκεντρώθηκαν μεγάλες ποσότητες βαρέων ραδιενεργών στοιχείων, όπως το θόριο και το ουράνιο, στο σύνορο ανάμεσα στο μανδύα και τον πυρήνα του πλανήτη μας. Τελικά, όπως πιστεύουν, προκλήθηκε μια αλυσιδωτή πυρηνική αντίδραση και μια τεράστια πυρηνική έκρηξη, η οποία «έσπρωξε» ένα κομμάτι της Γης στο διάστημα με την μορφή δορυφόρου.
Η άποψη ότι η Γη έγινε ένας φυσικός πυρηνικός γεωαντιδραστήρας, σύμφωνα με τους Ολλανδούς επιστήμονες, δεν είναι τόσο απίθανη, καθώς όπως αναφέρουν, τέτοιοι γεωαντιδραστήρες έχουν εντοπιστεί στο παρελθόν στον πλανήτη μας, όπως π.χ. στην περιοχή Όκλο στη Δημοκρατία της Γκαμπόν στη Δυτική Αφρική, όπου εκτιμάται ότι βρισκόταν σε λειτουργία πριν από 1,5 έως 2 δισ. χρόνια.
Την υπόθεση ύπαρξης φυσικών γεω-αντιδραστήρων πρώτος προέβαλε ο Αμερικανός γεωφυσικός Μάρβιν Χέρντον, ο οποίος υποστήριξε ότι το βαρύτερο στοιχείο της φύσης, το ουράνιο, βούλιαξε σταδιακά στον πυρήνα της Γης και σχημάτισε ένα φυσικό αντιδραστήρα διαστάσεων πολλών χιλιομέτρων. Όμως ακόμα κι αυτός, αντίθετα με τους Ολλανδούς ερευνητές, δεν πιστεύει, όπως δήλωσε, ότι ο γεωαντιδραστήρας μπορούσε ποτέ να δημιουργηθεί στο όριο μεταξύ μανδύα και πυρήνα, γιατί το ουράνιο τελικά θα κατέληγε λόγω βάρους μέσα στον πυρήνα της Γης.
Όμως η καινοφανής θεωρία έχει ήδη προκαλέσει γενικότερο σκεπτικισμό και αντιδράσεις στους επιστημονικούς κύκλους, σύμφωνα με το New Scientist. «Πώς ξέρουν ότι πράγματι η θερμότητα από το γεωαντιδραστήρα (σ.σ. αν υπήρξε) θα εκτίναξε την ύλη από τη Γη στο διάστημα, όπως υποθέτουν;», αναρωτήθηκε ο αστροφυσικός του πανεπιστημίου Πρίνστον των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Γκοτ. «Η όλη ιδέα δεν είναι λογική από φυσική άποψη», δήλωσε ο πλανητικός φυσικός Ντέηβιντ Στίβενσον του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech).
Ο Γκοτ έθεσε το ερώτημα γιατί κάτι ανάλογο δεν συνέβη στην Αφροδίτη, η οποία έχει παρόμοια μάζα και γεωλογική σύνθεση με τη Γη, αλλά δεν διαθέτει δορυφόρο σαν τη Σελήνη. Επίσης, όπως δήλωσε, υπάρχει μια απλή απάντηση στο γιατί η Σελήνη έχει ίδια γεωλογική σύνθεση με τη Γη: επειδή το ουράνιο σώμα σαν τον Άρη (το οποίο μερικοί ονομάζουν «Θεία"), που κάποτε προσέκρουσε στον πλανήτη μας, είχε δημιουργηθεί από υλικά, τα οποία είχαν συντεθεί σε ίδια απόσταση από τον ήλιο με τα υλικά της αρχέγονης Γης. Έτσι, όταν αυτό προσέκρουσε στον πλανήτη μας και σχημάτισε τη Σελήνη, μαζί με γήινα υλικά που εκτοξεύτηκαν από κοινού στο διάστημα, η γεωλογική σύνθεση του δορυφόρου δεν διέφερε από της Γης. Συνεπώς το σενάριο πρόσκρουσης -με βάση αυτή τη θεωρία- δεν χρειάζεται να ανατραπεί. Τουλάχιστον προς το παρόν.
www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΤΗΛΕΣΚΟΠΕΙΟ WISE

Υπέρυθρο πανόραμα Οι πρώτες εικόνες από το διαστημικό τηλεσκόπιο WISΕ της NASA

NASA/JPL-Caltech

Ο κομήτης Siding Spring απαθανατίστηκε με φόντο ένα μακρινό, γαλάζιο άστρο

Πασαντίνα, Καλιφόρνια

Προηγούμενο άρθρο: Σε τροχιά το νέο υπέρυθρο τηλεσκόπιο της NASΑ (15/12/2009) Ένας λαμπερός κομήτης· ένα μαιευτήριο άστρων· και ένα νέο πορτρέτο του γαλαξία της Ανδρομέδας. Η NASA δημοσιοποίησε τις πρώτες εικόνες από το WISE, ένα ευρυγώνιο διαστημικό τηλεσκόπιο που βλέπει το Σύμπαν στο υπέρυθρο φως. To WISE (Ευρυγώνιος Εξερευνητής Υπέρυθρης Χαρτογράφησης) εκτοξεύτηκε το Δεκέμβριο και έχει ήδη μεταδώσει πάνω από 250.000 μη επεξεργασμένες εικόνες. Ορισμένες από αυτές δημοσιεύτηκαν την Πέμπτη στο δικτυακό τόπο της NASA ως επίδειξη των δυνατοτήτων του νέου οργάνου. Το τροχιακό τηλεσκόπιο καταγράφει την υπέρυθρη ακτινοβολία, η οποία γενικά αντιστοιχεί στην εκπομπή θερμότητας.  Μπορεί έτσι να ανιχνεύσει σώματα που είναι πολύ ψυχρά, πολύ μακρινά, ή καλυμμένα από σύννεφα σκόνης, και δεν διακρίνονται στα μήκη κύματος του ορατού φωτός. Τέτοια αντικείμενα είναι για παράδειγμα οι αστεροειδείς και κομήτες που πλησιάζουν τη Γη. Μια από τις νέες φωτογραφίες απεικονίζει τον κομήτη Siding Spring, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 2007 και προέρχεται από το Νέφος του Όορτ, ένα σφαιρικό σύννεφο κομητών που περιβάλλει ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα. Η ουρά, ή κόμη του, μήκους 16 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, σχηματίζεται καθώς ο ηλιακός άνεμος παρασύρει σκόνη και πάγους από την επιφάνεια του κομήτη. Μια δεύτερη εικόνα (ένθετη αριστερά) δείχνει το γαλαξία της Ανδρομέδας, τον πλησιέστερο γείτονα του δικού μας Γαλαξία, σε ένα πανοραμικό πορτρέτο που καλύπτει ένα τμήμα του ουρανού με φαινόμενη έκταση 100 φορές μεγαλύτερη της πανσελήνου. Το WISE είδε επίσης μια περιοχή έντονης αστρογένεσης μέσα στον Γαλαξία μας, καθώς και ένα πυκνό γαλαξιακό σμήνος στον αστερισμό της Καμίνου, σε απόσταση 60 εκατ. ετών φωτός. Η αποστολή θα χαρτογραφήσει ολόκληρο τον ουρανό μιάμιση φορά μέχρι τον Οκτώβριο, οπότε αναμένεται να εξαντληθεί το ψυκτικό υγρό που απαιτείται για τη λειτουργία του οργάνου. Newsroom ΔΟΛ

Ενδείξεις για Νερό σε Υγρή Μορφή στον Εγκέλαδο

energia.gr

Ο Εγκέλαδος, ένα από τα 62 φεγγάρια του Κρόνου, είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σώματα του ηλιακού μας συστήματος και ταυτόχρονα ένα από τα πιο πιθανά μέρη για την ανακάλυψη ζωής, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Ο δορυφόρος συνεχώς εκτοξεύει υλικά από το νότιο πόλο του, τα οποία σχηματίζουν μέρος των μαγευτικών δακτυλίων του πλανήτη, ο οποίος συναρπάζει τους ανθρώπους εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Τα νεότερα δεδομένα από το διαστημόπλοιο Κασίνι της NASA υποδεικνύουν ότι υπάρχει ένας υγρός ωκεανός στο υπέδαφος του παγωμένου πλανήτη.
Το Κασίνι πέρασε μέσα από τον πίδακα αυτόν το 2008 και κατέγραψε στα όργανά του την παρουσία αρνητικά φορτισμένων ιόντων, τα οποία κανονικά συναντώνται μόνο στη Γη, στον Τιτάνα και στους κομήτες. Στη Γη, τα ιόντα αυτά εντοπίζονται όπου υπάρχει κινούμενο νερό, όπως για παράδειγμα σε έναν καταρράκτη ή σε ένα κύμα. Η ανακάλυψή τους στον Εγκέλαδο είναι η καλύτερη απόδειξη μέχρι στιγμής για την παρουσία νερού σε υγρή μορφή στον αφιλόξενο αυτό κόσμο.
Αν και μόλις 500 χιλιόμετρα σε διάμετρο, ο Εγκέλαδος προσελκύει το ενδιαφέρον, ειδικά από τη στιγμή που το Κασίνι θα συνεχίσει την αποστολή του μέχρι το 2017 και θα εκτελέσει άλλα 11 περάσματα στον δορυφόρο.

Πυρηνική Φυσική

Ευρωπαίοι ερευνητές έκαναν μια πολύ σημαντική πρόοδο στο πεδίο της πυρηνικής φυσικής. Πέτυχαν, χάρη σε μια νέα τεχνική, την πρώτη άμεση μέτρηση της μάζας ενός στοιχείου βαρύτερου από το ουράνιο. Το επίτευγμα βοηθά σημαντικά στην κατανόηση των υπερ-βαρέων στοιχείων. Και τούτο διότι για να μελετηθούν οι ιδιότητες των εν λόγω στοιχείων, που στο μέλλον μπορεί να αποδειχτούν πολύτιμα πυρηνικά καύσιμα, πρέπει να είναι γνωστή η μάζα τους.

Η ανακάλυψη φέρνει πιο κοντά τη λεγόμενη "νήσο σταθερότητας", μια - θεωρητική μέχρι σήμερα - ομάδα υπερ-βαρέων στοιχείων που έχουν πολύ μεγαλύτερη ημι-ζωή από το ουράνιο και βρίσκονται πέρα από το σημερινό γνωστό Περιοδικό Πίνακα των στοιχείων.

Το ουράνιο, με 92 πρωτόνια, είναι το βαρύτερο στοιχείο που είναι γνωστό ότι υπάρχει στη φύση. Οι επιστήμονες όμως έχουν μόνοι τους συνθέσει διάφορα άλλα στοιχεία πολύ πιο βαριά, που περιέχουν μέχρι 118 πρωτόνια, αλλά συνήθως αυτά "ζουν" μόλις ελάχιστα χιλιοστά του δευτερολέπτου από τη στιγμή που δημιουργούνται σε κάποιο ερευνητικό εργαστήριο.

Το στοιχείο που μετρήθηκε άμεσα για πρώτη φορά, είναι το τεχνητό ραδιενεργό μέταλλο νομπέλιο (Νο), το οποίο πήρε το όνομά του προς τιμήν του Άλφρεντ Νόμπελ και διαθέτει 102 πρωτόνια (δέκα περισσότερα από το ουράνιο). Το νομπέλιο παρήχθη με "βομβαρδισμό" ενός στόχου μολύβδου από ισότοπα ασβεστίου. Αυτή η διαδικασία παράγει κάθε δευτερόλεπτο ένα ισότοπο είτε Νο252, είτε Νο253, είτε Νο254.

Οι ερευνητές, υπό τον γερμανό Μίκαελ Μπλοκ του ερευνητικού εργαστηρίου Κέντρου Βαρέων Ιόντων GSI Χέλμχολτς στο Ντάρμστατ, μπόρεσαν να βρουν ένα τρόπο, για πρώτη φορά, να επιβραδύνουν τα άκρως ενεργητικά νεαρά ιόντα νομπελίου, ώστε να τα θέσουν υπό τον έλεγχό τους, προκειμένου να μετρήσουν το βάρος τους. Το πέτυχαν καθοδηγώντας τα ιόντα να διέλθουν από ένα νέφος ατόμων αερίου ηλίου, πράγμα που ανάγκασε τα ιόντα νομπελίου να χάσουν ένα σημαντικό μέρος της ενέργειάς τους μέσα από διαδοχικές συγκρούσεις.

Η ίδια η μέτρηση της μάζας των ισοτόπων του νομπελίου επιτεύχθηκε, όταν αυτά οδηγήθηκαν σε ένα θάλαμο κενού περιβεβλημένο με ισχυρά ηλεκτρο-μαγνητικά πεδία, ονομαζόμενο "παγίδα Πένιγνκ". Αφού βρέθηκαν μέσα στην "παγίδα", τα φορτισμένα ισότοπα νομπελίου "συνελήφθησαν" από το μαγνητικό πεδίο και οι μάζες τους καθορίστηκαν από τη συχνότητα κυκλοφορίας τους μέσα στο θάλαμο.

Οι πρώτες αυτές άμεσες μετρήσεις επιβεβαίωσαν προηγούμενες έμμεσες μετρήσεις. Μέχρι τώρα, ο μόνος (έμμεσος) τρόπος να μετρηθεί η μάζα ενός στοιχείου βαρύτερου από το ουράνιο, ήταν να μελετηθούν τα προϊόντα αποσύνθεσής του και να γίνουν "ανάστροφοι" υπολογισμοί μέχρι το μητρικό ισότοπο.

Η μελέτη και η μέτρηση στοιχείων βαρύτερων από το ουράνιο αποτελεί μείζονα πρόκληση για τους φυσικούς, επειδή τα ισότοπα αυτά παράγονται πολύ δύσκολα και έχουν πολύ σύντομες ημι-ζωές. Αυτό συμβαίνει επειδή ο μεγάλος αριθμός πρωτονίων και νετρονίων που συμπιέζονται στον πυρήνα τους, τα καθιστά άκρως ασταθή και επιρρεπή για σχάση.

Οι επιστήμονες όμως προσδοκούν ότι κάποια μέρα θα φτάσουν τελικά σε μια ομάδα υπερ-βαρέων στοιχείων, με τον "κατάλληλο" αριθμό πρωτονίων και νετρονίων στον πυρήνα τους, τα οποία θα είναι πολύ πιο σταθερά και θα "ζουν" για δεκαετίες ή και περισσότερο. Τέτοια στοιχεία, αν και όταν βρεθούν, θα είναι πολύτιμα ως πυρηνικά καύσιμα, π.χ. για μελλοντικές μακρινές διαστημικές αποστολές.

Οι φυσικοί προβλέπουν ότι καθώς βαρύτερα στοιχεία ανακαλύπτονται, θα φτάσουν τελικά στην αποκαλούμενη "νήσο σταθερότητας". Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά που θα βρίσκεται αυτή - αν όντως υπάρχει. Μερικοί επιστήμονες λένε ότι θα αφορά στοιχεία με αριθμό περίπου 120 (ή 126) πρωτονίων και 184 νετρονίων, ενώ άλλοι την τοποθετούν σε άτομα με 114 πρωτόνια. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με την θεωρία αυτή, υπάρχουν μερικοί "μαγικοί αριθμοί" που οδηγούν σε ισχυρότερους πυρηνικούς δεσμούς ανάμεσα στα πρωτόνια και τα νετρόνια, καθιστώντας αυτά τα στοιχεία σταθερά.

"Απέχουμε ακόμα πολύ από τη νήσο της σταθερότητας, αλλά είναι σημαντικό να έχουμε μια λεπτομερή εικόνα για τα ραδιενεργά στοιχεία μέχρι να φτάσουμε εκεί", δήλωσε ο Μπλοκ, σύμφωνα με το Physics World και το New Scientist.

  ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΣΥΜΠΑΝ

Ενας νέος χάρτης για το Σύμπαν

Ένα νέο μυστήριο έρχεται να προστεθεί στα πολλά που ήδη απασχολούν τους αστροφυσικούς. Απρόσμενα πελώρια κοσμικά κενά, ανάμεσα σε γιγάντιες συγκεντρώσεις ύλης, παρατηρήθηκαν στο πλαίσιο δημιουργίας ενός νέου χάρτη των γαλαξιών, ενός από τους μεγαλύτερους τους είδους του μέχρι σήμερα.



Ένα από τα κενά είναι τόσο μεγάλο που είναι δύσκολο για τους επιστήμονες να κατανοήσουν από πού προήλθε.

Η νέα χαρτογράφηση (Six Degree Field Galaxy Survey – 6dFGS) κάλυψε το 41% του ουρανού καταγράφοντας θέσεις και αποστάσεις για 110.000 γαλαξίες σε απόσταση μέχρι 2 δισ. ετών φωτός από τη Γη. Καμία προηγούμενη έρευνα δεν είχε καλύψει τέτοιες αποστάσεις.

Η Sloan Digital Sky Survey, που εστιάστηκε μόνο στον ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου, έχει καλύψει περίπου διπλάσια απόσταση, αλλά μόνο για το 23% του ουρανού, σύμφωνα με το New Scientist. Η ερευνητική ομάδα, υπό τον Χιθ Τζόουνς του Αγγλο-Αυστραλιανού Αστεροσκοπείου στην Αυστραλία, ανακοίνωσε την ολοκλήρωση του νέου «χάρτη», που εστιάστηκε στο νότιο ημισφαίριο.

Αν και οι επιστήμονες ακόμα μελετούν τα στοιχεία που προέκυψαν, ήδη ξεχωρίζουν ορισμένα νέα δεδομένα. Κατ’ αρχήν η μεγαλύτερη συγκέντρωση ύλης που παρατηρήθηκε, είναι μια –ήδη γνωστή- υπερ-ομάδα γαλαξιών (με την ονομασία «Σάπλεϊ), σε απόσταση περίπου 600 εκατ. ετών φωτός από τον πλανήτη μας.

Το πιο σημαντικό εύρημα όμως –και άγνωστο μέχρι τώρα- ήταν η ανακάλυψη μερικών πραγματικά τεράστιων κενών, περιοχών του διαστήματος που είναι απολύτως άδεια.

Ένα από αυτά τα κενά έχει το απίστευτο μήκος των 3,5 δισ. ετών φωτός. Το νέο κενό είναι τόσο μεγάλο, που είναι δύσκολο να «ταιριάξει» με τις παρούσες θεωρίες για το σύμπαν.

Οι προσομοιώσεις σε κομπιούτερ έχουν δείξει ότι η βαρύτητα ωθεί τους γαλαξίες και τις ομάδες γαλαξιών να πλησιάσουν περισσότερο μεταξύ τους, σχηματίζοντας ολοένα μεγαλύτερες δομές και συγκεντρώσεις ύλης, με αποτέλεσμα τα κενά να μεγαλώνουν ανάμεσα τους.

Όμως ο χρόνος που εκτιμάται ότι έχει μεσολαβήσει από την γέννηση του σύμπαντος με τη «Μεγάλη Έκρηξη», δεν θεωρείται αρκετός για να έχει στο μεταξύ δημιουργηθεί ένα τόσο μεγάλο κενό. Οι επιστήμονες επιθυμούν τώρα μια ανάλογη λεπτομερειακή έρευνα και στον ουρανό του βορείου ημισφαιρίου, κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει.

Πηγή: Ελευθεροτυπία

ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Καληνύχτα πετρέλαιο, καλημέρα πυρηνική ενέργεια

Της ΕΛΕΝΗΣ ΚΟΧΑΪΜΙΔΟΥ

Οι προβλέψεις του ΟΗΕ είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές: Σε εξήντα χρόνια η δίψα για πετρέλαιο θα αυξηθεί δραματικά, ενώ θα σημειωθεί σοβαρή μείωση των αποθεμάτων του πολύτιμου καυσίμου που αποτέλεσε τον τελευταίο ενάμιση αιώνα το οξυγόνο της δυτικής ευημερίας.

Η προσπάθεια της Ε.Ε. να αυτονομηθεί σε επίπεδο ενέργειας από τη Ρωσία την σπρώχνει προς την επικίνδυνη πυρηνική ενέργεια.

Ο πληθυσμός της γης -δέκα δισ. άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους κάτοικοι αστικών περιοχών, σε χώρες που αναπτύσσονται ραγδαία- δεν θα μπορούν να καλύψουν τις αυξημένες ενεργειακές τους ανάγκες. Νέα κοιτάσματα δεν προβλέπεται να προστεθούν σ' αυτά που υπάρχουν, τα οποία από τις απαρχές της βιομηχανικής άντλησης του πετρελαίου πυροδοτούν πολέμους και διενέξεις με στόχο την άλωσή τους.

Το τελευταίο τέταρτο του αιώνα η παγκόσμια κοινωνία με πρωτοπόρο την αμερικανική οικονομία καταναλώνει περισσότερα καύσιμα και οι ειδικοί προβλέπουν ότι σε τέσσερις δεκαετίες η εποχή του φθηνού πετρελαίου θα έχει παρέλθει.

Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του σοκ που θα αντιμετωπίσουν ο δυτικός πολιτισμός και η πολυσυζητημένη παγκοσμιοποίησή του με την εξάντληση των κοιτασμάτων όσο προστίθενται ολοένα και περισσότερες χώρες (Κίνα, Ινδία, Πακιστάν) που τώρα ανακαλύπτουν την ευεργετική επίδραση του «μαύρου χρυσού».

Πετρελαϊκό σοκ το χαρακτηρίζουν οι ειδικοί και επιμένουν ότι η απώλεια μπορεί να αντικατασταθεί με μια παγκόσμια ενεργειακή πολιτική που θα στηρίζεται στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, για καθαρό περιβάλλον, λιγότερες διενέξεις στην προσπάθεια των καταναλωτών να χειραγωγήσουν τον εφοδιασμό σε καύσιμη ύλη.

Αλλωστε, η πρόσφατη ενεργειακή κρίση μεταξύ Ρωσίας και Ε.Ε. επιβάλλει άμεσα τη λήψη μέτρων για την ενεργειακή ασφάλεια και τις κλιματικές αλλαγές στην εποχή της μεταβιομηχανικής επανάστασης, όπως τη χαρακτηρίζουν οι Βρυξέλλες.

Στόχος, η μείωση της εξάρτησης από τη Ρωσία και άλλους «απρόβλεπτους παραγωγούς πετρελαίου», όπως είναι η Λιβύη, το Καζαχστάν, η Αλγερία, η Σ. Αραβία, η Συρία και η Νιγηρία, χώρες που κρατούν στα χέρια τους τη βόμβα που θα μπορούσε να καταστρέψει έναν πολιτισμό που γιγαντώνεται, καταπίνοντας τις τελευταίες σταγόνες πετρελαίου στον πλανήτη.

Σήμερα οι χώρες της Ευρώπης καλύπτουν τις ενεργειακές τους ανάγκες σε πετρέλαιο κατά 82% και σε φυσικό αέριο κατά 57% από χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε 25 χρόνια η εξάρτηση θα ανέλθει σε ποσοστό 93% από το πετρέλαιο και σε 84% από αέριο.

Σε κάθε περίπτωση, οι καταναλώτριες χώρες θα προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν τον εφοδιασμό τους, αναζητώντας νέες συμμαχίες.

**Η Ε.Ε. στρέφεται στις χώρες του Καυκάσου για να αποφύγει όσο το δυνατόν τη Ρωσία και η Κίνα στρέφεται στην Αφρική, όπου επενδύει δισεκατομμύρια δολάρια για να «εξημερώσει» τους ιδιοκτήτες των πετρελαιοπηγών.

**Οι ΗΠΑ κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν τον έλεγχο των κοιτασμάτων του Κόλπου, καθώς όπως επαναλαμβάνει από το 1992 ο τωρινός πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, πρώην μέλος της κυβέρνησης Μπους και γνωστό «γεράκι», Πολ Γούλφοβιτς, «μια πραγματική υπερδύναμη οφείλει να ελέγχει τις περιοχές που διαθέτουν ενεργειακά αποθέματα αρκετά ώστε να της επιτρέψουν την άσκηση της παγκόσμιας εξουσίας».

Αλλωστε, οι αμερικανικές απειλές εναντίον του Ιράν δεν υπαγορεύονται από το φόβο της ισλαμικής πυρηνικής βόμβας αλλά από την ανησυχία να ελεγχθεί πάση θυσία η ροή του ιρανικού πετρελαίου. Κάποιοι άλλοι, όμως, έδρασαν πιο σοφά.

Η ολλανδική εταιρεία Ρόαγιαλ Ντατς Σελ, αγνοώντας τις πιέσεις της Ουάσιγκτον, υπέγραψε την περασμένη εβδομάδα συμβόλαιο με την Τεχεράνη ύψους πολλών δισ. ευρώ, ενώ η Ρωσία, προσανατολισμένη στο όνειρο για τη δημιουργία ενός νέου ΟΠΕΚ που δεν ευωδόθηκε με τις χώρες του Καυκάσου, έκανε προ ημερών σχετική πρόταση στο Ιράν.

Ομως, το ενδεχόμενο μιας μεγάλης πετρελαϊκής κρίσης προκαλεί ευφορία στο διεθνές πυρηνικό λόμπι, καθώς η τάση που διαφαίνεται (στην Ευρώπη μέσω της προεδρεύουσας Γερμανίας) είναι, δυστυχώς, η στροφή στην πυρηνική ενέργεια, ως εναλλακτική λύση.

Πριν από 24 χρόνια, μια μικρότερης εμβέλειας κρίση είχε γίνει αφορμή να στραφεί η Γαλλία στην πυρηνική ενέργεια και να προκληθεί η πρώτη μεγάλη πληγή στις σχέσεις της Ουάσιγκτον με τον Οίκο των Σαούντ, που στην πραγματικότητα δεν επουλώθηκε ποτέ: Το 1973 στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ ο ΟΠΕΚ διπλασιάζει την τιμή του πετρελαίου, οι Σαουδάραβες σταματούν την τροφοδοσία των ΗΠΑ και στη Δύση κυριαρχεί πανικός.

Πυρηνική δίψα

Αυτή την περίοδο ακόμη και η Διεθνής Επιτροπή Ενέργειας (ΙΕΑ) προτείνει στην ετήσια έκθεσή της την ανέγερση 200 νέων πυρηνικών σταθμών τα επόμενα 25 χρόνια για να επιλυθούν τα τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη.

Ενώ το πρόσφατο ατύχημα που έγινε σε αντιδραστήρα της Σουηδίας το καλοκαίρι ξεχάστηκε. Το διεθνές πολιτικό κλίμα είναι ευνοϊκό.

Ποιος θέλει εξάρτηση από τα πετρέλαια του Κόλπου μεσούσης της αντιτρομοκρατικής υστερίας; Και πόσοι από τους πολίτες που είναι υπέρ της πυρηνικής ενέργειας στις ΗΠΑ και σε κάποιες χώρες της Ευρώπης συνειδητοποιούν ότι τα πυρηνικά απόβλητα παραμένουν ενεργά επί χιλιάδες χρόνια ή ότι οι χώρες που τα διαθέτουν βρίσκονται ένα βήμα πριν από την απόκτηση πυρηνικών όπλων;

Λίγο πριν εκπνεύσει το 2006 ο Τόνι Μπλερ ανακοίνωσε την «ανάπτυξη μιας νέας γενιάς πυρηνικών εργοστασίων», ενώ την ίδια ώρα και η Μέρκελ στρέφεται στην αμφιλεγόμενη ενεργειακή λύση, παρ' ότι η Γερμανία είχε αποφασίσει να κλείσει τους πυρηνικούς σταθμούς της μέχρι το 2020.

Το διεθνές πυρηνικό λόμπι βρίσκεται σε κατάσταση ευφορίας. Συνάπτει συμμαχίες και κλείνει συνεργασίες:

* Μόνο στις ΗΠΑ οι 19 σταθμοί που θα κατασκευαστούν συνοδεύτηκαν με επιχορηγήσεις 13 δισ. δολαρίων, φοροαπαλλαγές και άλλες ελαφρύνεις στην πυρηνική βιομηχανία που πρόσφερε ο Τζορτζ Μπους.

* Σήμερα λειτουργούν ήδη 435 αντιδραστήρες σε 31 χώρες. Αλλες 28 βρίσκονται στο στάδιο της κατασκευής και άλλες 222 στο στάδιο του σχεδιασμού (βλ. πίνακα).

* Μεταξύ αυτών υπάρχουν πολλές πυρηνικές μονάδες, κυρίως στην Ευρώπη (Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ρουμανία, Βουλγαρία) που δεν πληρούν τους βασικούς όρους ασφαλείας.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 04/02/2007

ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Το ξέρετε ότι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες λειτουργούν χιλιάδες χρόνια στην γή; Αυτή την εκπληκτική ανακάλυψη έκαναν Γάλλοι επιστήμονες αναλύοντας το ουράνιο σε ένα ορυχείο της Αφρικής. Η γεωλογική εξέλιξη και η εμφάνιση του οξυγόνο συνέβαλλαν στη δημιουργία φυσικών αντιδραστήρων που βρίσκονται βαθιά μέσα στο φλοιό της γής. Πολύ αργότερα ο άνθρωπος τους επαναδημιούργησε. Στη δεκαετία του ’40, το πετρέλαιο, το κάρβουνο και το νερό παρήγαγαν το μεγαλύτερο μέρος του ηλεκτρισμού στον κόσμο. Όμως, μια νέα πηγή αναδύθηκε από τα εργαστήρια της φυσικής και είναι η σημαντικότερη όλων. Η πυρηνική ενέργεια. Οι πρώτοι πυρηνικοί αντιδραστήρες, οι ατομικές στήλες δεν παρήγαγαν ηλεκτρική ενέργεια. Μας βοήθησαν όμως να ανακαλύψουμε τα μυστικά των πυρηνικών φαινομένων και να τα ελέγξουμε.

Πριν πολλά χρόνια χτίστηκαν τσιμεντένια κτίρια που στέγαζαν τους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Υπάρχουν πολλά είδη πυρηνικών αντιδραστήρων. Ο πιο κοινός είναι ο αντιδραστήρας πεπιεσμένου ύδατος τον οποίο και θα περιγράψουμε. Αυτό το είδος αντιδραστήρα βασίζεται στην ίδια αρχή που βασίζονται και τα άλλα είδη αντιδραστήρων, δηλαδή την πυρηνική σχάση. Πυρηνική σχάση είναι η ιδιότητα κάποιων ατόμων να διασπόνται παράγοντας μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Όλα τα άτομα αποτελούνται από έναν πυρήνα που περιβάλλεται από ένα σύννεφο ηλεκτρονίων. Αυτός ο πυρήνας περιέχει και άλλα δύο είδη σωματιδίων σε διάφορους αριθμούς. Τα νετρόνια και τα πρωτόνια. Αυτά τα σωματίδια αλληλοσυγκρατούνται με μια ισχυρή δύναμη που οι φυσικοί ονομάζουν ‘ενέργεια σύνδεσης’. Στη φύση, οι περισσότεροι ατομικοί πυρήνες είναι σταθεροί. Ο μόλυβδος θα είναι πάντα μόλυβδος. Όμως υπάρχει μόνο ένας πυρήνας που μπορεί να διασπασθεί συγκρουόμενος με ένα νετρόνιο και απελευθερώνοντας ένα μέρος της συνδετικής τους ενέργειας. Πρόκειται για τον πυρήνα του ουρανίου 235. Ο αριθμός 235 αντιστοιχεί στην ποσότητα των πρωτονίων και νετρονίων μέσα στον πυρήνα. Και άλλα στοιχεία κατασκευασμένα από τον άνθρωπο, όπως το πλουτώνιο μπορεί επίσης να διασπασθεί. Η σχάση του ουρανίου 235 δεν είναι αυθόρμητη. Για να διασπασθεί ένα νετρόνιο πρέπει να συγκρουσθεί με τον πυρήνα του ουρανίου.

Τότε ο πυρήνας διασπάται, απελευθερώνει ενέργεια μαζί με δύο ή τρία άλλα νετρόνια. Καθώς διαφεύγουν, αυτά τα νετρόνια μπορούν να συγκρουστούν με άλλους πυρήνες ουρανίου 235 προκαλώντας πάλι σχάση, απελευθερώνοντας και άλλα νετρόνια και ενέργεια κ. ο. κ. Αυτή είναι η φημισμένη αλυσίδα των αντιδράσεων που αποτελεί πηγή ενέργειας στους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Για να διευκολυνθεί αυτή η αλυσίδα αντιδράσεων, οι αντιδραστήρες πεπιεσμένου ύδατος χρησιμοποιούν ένα καύσιμο μέσω μιας σύνθετης διαδικασίας, αυξάνεται η ποσότητα του ουρανίου 235. Πρόκειται για ένα εμπλουτισμένο ουράνιο. Το ουράνιο 235 αποτελείται κυρίως από το ουράνιο 238, ένα άτομο που δεν έχει τη δυνατότητα διάσπασης. Αν χρησιμοποιείται το φυσικό ουράνιο θα γινόταν μόνο μια σύγκρουση των νετρονίων με τον πυρήνα του ουρανίου 235, και έτσι η αλυσίδα αντιδράσεων θα εξελίσσονταν πιο δύσκολα. Επίσης τα απελευθερωμένα νετρόνια ταξιδεύουν με τόσο μεγάλη ταχύτητα που θα υπήρχε μικρή πιθανότητα με τον πυρήνα ενός ουρανίου. Για να αυξηθούν οι πιθανότητες σύγκρουσης, πρέπει να μειωθεί η ταχύτητα των νετρονίων. Αυτό γίνεται με έναν μετατροπέα. Μια ουσία, που επιβραδύνει τα νετρόνια χωρίς να τα απορροφά. Στον αντιδραστήρα πεπιεσμένου ύδατος, το νερό είναι αυτός ο μετατροπέας. Η αλυσίδα των αντιδράσεων γίνεται στην καρδιά του αντιδραστήρα, μια ατσάλινη δεξαμενή με πεπιεσμένο νερό γεμάτη. Το καύσιμο που είναι σε μορφή σβώλων, είναι μέσα σε μεταλλικές θήκες που ονομάζονται μολυβδίδες. Το νερό κυκλοφορεί ανάμεσα στις μολυβδίδες, επιβραδύνει τα νετρόνια που βγαίνουν από τη μια μολυβδίδα στην άλλη και έτσι ξεκινά μια αυτοσυντήρητη αλυσίδα αντιδράσεων. Το νερό όμως, που κυκλοφορεί στην καρδιά του αντιδραστήρα δεν ενεργεί μόνο ως μετατροπέας. Χρησιμοποιείται και ως μέσο ελέγχου της θερμοκρασίας και αποτρέπει την υπερθέρμανση της καρδιάς του αντιδραστήρα. Αυτό το νερό που ονομάζεται και πρωτεύων νερό, έχει μια ακόμα σημαντική λειτουργία: Θερμόμενο από το καύσιμο, εισχωρεί σε μυριάδες σωλήνες στη γεννήτρια ατμού γύρω από την οποία επίσης κυκλοφορεί νερό. Το νερό που κυκλοφορεί γύρω από αυτές τις σωλήνες, το δευτερεύων νερό, εξατμίζεται. Ο ατμός μεταβιβάζεται σε μια τεράστια τουρμπίνα που ενεργοποιεί έναν μεταλλάκτη ο οποίος παράγει ηλεκτρισμό. Ο ατμός δεν αποβάλλεται στο περιβάλλον. Υγροποιείται σε επαφή με ένα τρίτο κύκλωμα, το κύκλωμα ψύξης. Ένας σταθμός με αντλίες τροφοδοτεί το τρίτο κύκλωμα με κρύο νερό από τη θάλασσα ή από κάποιο ποτάμι. Το νερό από κάθε κύκλωμα επιστρέφει στο αρχικό του σημείο. Το τριτεύον νερό επιστρέφει στη θάλασσα ή στο ποτάμι, το δευτερεύον νερό επιστρέφει στη γεννήτρια ατμού και το πρωτεύον στη δεξαμενή του αντιδραστήρα. Αυτά τα τρία κυκλώματα ανταλλάσσουν θερμότητα, αλλά ποτέ υπό φυσιολογικές συνθήκες, νερό. Έτσι μειώνονται οι πιθανότητες μόλυνσης του περιβάλλοντος αφού μόνο το πρωτεύον νερό είναι ραδιενεργό που έρχεται σε επαφή με τα στοιχεία του καυσίμου. Αν δεν δημιουργηθεί διαρροή η ραδιενέργεια αυτή δεν μεταβιβάζεται στο δευτερεύον νερό.

Η πυρηνική ενέργεια έχει και τα μειονεκτήματά της, αλλά από άποψη αποτελεσματικότητας είναι αξεπέραστη. Η σχάση ενός ουρανίου 235 παράγει τόση ενέργεια, όση δύο τόνοι κάρβουνο σε ένα κλασσικό σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας. Η ασφαλής λειτουργία ενός σταθμού πυρηνικής ενέργειας, αποτελεί μια τεράστια πρόκληση. Μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την αύξηση των φραγμάτων, ανάμεσα στον πυρηνικό αντιδραστήρα και το περιβάλλον.

Χιροσίμα, 6 Αυγούστου 1945. Εκείνη τη μέρα η ανθρωπότητα ανακάλυψε με τρόμο τη φοβερή δύναμη του ατόμου. Ευτυχώς οι φυσικοί έμαθαν πώς να δαμάζουν αυτήν την ενέργεια για ειρηνικούς σκοπούς.

Μεγάλα βήματα έχουν γίνει σήμερα αν αναλογιστούμε ότι η πυρηνική ενέργεια παράγει το 20% του ηλεκτρισμού σε όλο τον κόσμο, και γενικά οι επιδράσεις της στην υγεία και το περιβάλλον έχουν ελαχιστοποιηθεί. Εκτός βέβαια από κάποιες εξαιρέσεις, όπως το τρομερό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ. Είναι γεγονός, πως η ασφάλεια ενός πυρηνικού αντιδραστήρα απαιτεί πολλά σύνθετα και δαπανηρά μέτρα και τεχνικές. Η ασφάλεια ενός πυρηνικού αντιδραστήρα, βασίζεται, σε μια αρχή που λέγεται ‘άμυνα σε βάθος’. Αντικειμενικός στόχος της ‘άμυνας σε βάθος’, είναι η μείωση των πιθανών ατυχημάτων τα οποία θα μολύνουν το εργατικό δυναμικό, το περιβάλλον, ακόμα και τον πληθυσμό. Μια από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται είναι η δημιουργία ασπίδων όσο πιο αξεπέραστων γίνεται ανάμεσα στην καρδία του πυρηνικού αντιδραστήρα και τον εξωτερικό κόσμο. Οι πυρηνικοί αντιδραστήρες πεπιεσμένου ύδατος, έχουν τρεις τέτοιες ασπίδες. Είναι διατεταγμένες όπως περίπου οι ‘ρώσικές κούκλες’. Η πρώτη ασπίδα αποτελείται από αεροστεγές μέταλλο, μέσα στην οποία είναι σφραγισμένοι οι σβώλοι του καυσίμου. Η δεύτερη ασπίδα είναι μια δεξαμενή πάχους 20 εκατοστών. Μέσα σ’ αυτή τη δεξαμενή που είναι γεμάτη με νερό και κλείνεται με ένα βαρύ μολύβι, βρίσκονται οι μολυβδίδες του καυσίμου. Η Τρίτη ασπίδα είναι ένας τσιμεντένιος τοίχος, που ονομάζεται κτίριο του αντιδραστήρα. Το κτίριο του αντιδραστήρα έχει σχεδιασθεί έτσι ώστε να αντέχει σε μεγάλα εξωτερικά χτυπήματα όπως η πτώση ενός αεροπλάνου ή ένας πολύ μεγάλος σεισμός. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτή η τριπλή ασπίδα, εξουδετερώνει κάθε κίνδυνο μόλυνσης τους περιβάλλοντος. Για να περάσουν τα ραδιενεργά στοιχεία προς τα έξω, πρέπει να υπάρχει ταυτόχρονη διαρροή και στις τρεις ασπίδες και είναι ελάχιστη η πιθανότητα για να συμβεί κάτι τέτοιο. Ένας σταθμός πυρηνικής ενέργειας παράγει συνεχώς και ελαφρός ραδιενεργά απόβλητα, αλλά αυτά τα υγρά και τα αέρια απολυμαίνονται και ελέγχονται αυστηρά πριν απελευθερωθούν στο περιβάλλον. Μέσα στο εργοστάσιο λαμβάνονται πολλά μέτρα ασφαλείας που διασφαλίζουν την προστασία του προσωπικού.

Οι υπάλληλοι υποβάλλονται σε συστηματικούς ελέγχους για μόλυνση και το επίπεδο έκθεσης σε ραδιενέργεια. Η ασφάλεια των πυρηνικών αντιδραστήρων όμως, δεν περιλαμβάνει μόνο τον έλεγχο του πεδίου έκθεσης σε ραδιενέργεια των ανθρώπων, αλλά αποσκοπεί και στη μείωση των πιθανοτήτων σοβαρών ατυχημάτων. Γι’ αυτό οι αντιδραστήρες εξοπλίζονται με συστήματα που επιβραδύνουν ή σταματούν την αλυσίδα των αντιδράσεων. Ειδικοί ράβδοι, βυθίζονται στην καρδιά του αντιδραστήρα σε διάφορα βάθη. Οι ράβδοι απορροφούν τα νετρόνια που συμβάλουν στην συνέχιση της αλυσίδας των αντιδράσεων. Αυτό ή επιβραδύνει τις αντιδράσεις ή τις σταματά εντελώς. Ο αντιδραστήρας μπορεί να σταματήσει είτε αυτόματα είτε με το χέρι από την αίθουσα ελέγχου. Αν οι ράβδοι δεν λειτουργήσουν όπως πρέπει, μπορεί να προκληθεί μια αλυσίδα ανεξέλεγκτων αντιδράσεων και συνεπώς κάποιο ατύχημα. Σ’ αυτό το είδος πυρηνικού αντιδραστήρα μπορεί να συμβεί ατύχημα αν το νερό που ψύχει τον αντιδραστήρα σταματήσει να κυκλοφορεί. Στην χειρότερη περίπτωση η θερμοκρασία αυξάνεται στο κρίσιμο σημείο τήξης της καρδιάς του αντιδραστήρα. Αυτή είναι η χειρότερη καταστροφή που μπορεί να συμβεί σ’ αυτό το είδος αντιδραστήρα. Το μολυσμένο νερό που βρίσκεται στη δεξαμενή του αντιδραστήρα θα αρχίσει να βράζει και στη συνέχεια η δεξαμενή θα εκραγεί. Τήξη της καρδιάς του αντιδραστήρα συνέβη μια φορά στις ΗΠΑ, αλλά ευτυχώς δεν απελευθερώθηκε ενέργεια στο περιβάλλον.

Μια πολλά υποσχόμενη τεχνική αποτελεί χρήση ενός ισχυρού Computer που αναπαριστά και μελετάει πώς συμπεριφέρεται ένας πυρηνικός αντιδραστήρας σε επικίνδυνες περιστάσεις. Αυτό το σύστημα αναπαράγει σε πραγματικό χρόνο τη συμπεριφορά ενός αντιδραστήρα σε κάθε περίσταση. Από την αίθουσα ελέγχου αναπαριστώνται διάφορα ατυχήματα, όπως η διαρροή ή η αποτυχία μιας ασπίδωσης. Μια άλλη οθόνη που ονομάζεται σταθμός εκπαίδευσης, οπτικοποιεί ένα μέρος ή όλο τον αντιδραστήρα για να παρατηρούνται τα φυσικά φαινόμενα που γίνονται μέσα. Από την αίθουσα ελέγχου γίνονται προσπάθειες να διατηρηθεί η κατάσταση υπό έλεγχο. Π. χ. Για να διατηρηθεί η θερμοκρασία ή η πίεση του αντιδραστήρα μέσα σε ασφαλή πλαίσια. Αυτό το εργαλείο επιτρέπει στους επιστήμονες να βρίσκουν τρόπους αντιμετώπισης κάθε πιθανής καταστροφής.

Σήμερα κάθε χώρα που έχει αναπτύξει πυρηνική βιομηχανία, αντιμετωπίζει ένα πολύ λεπτό πρόβλημα. Πώς να διαθέσει τους τόνους ραδιενεργών αποβλήτων που συνεχίζουν να συσσωρεύονται. Η πυρηνική ενέργεια ανακαλύφθηκε πριν λίγες δεκαετίες μόνο και ήδη οι χρήσεις της είναι αμέτρητες. Σήμερα είναι από τις καλύτερες πηγές ελεγχόμενης ενέργειας. Η εικόνα όμως δεν είναι τελείως ρόδινη. Όπως όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες, η πυρηνική ενέργεια παράγει απόβλητα, και ως σήμερα το πρόβλημα των πυρηνικών αποβλήτων είναι άλυτο.

Αυτό που κάνει τα πυρηνικά απόβλητα τόσο επικίνδυνα είναι η ραδιενέργειά τους. Ένα σώμα είναι ραδιενεργό όταν τα άτομά του είναι ασταθή. Προσπαθώντας να επανέλθουν στη σταθερή τους κατάσταση τα άτομα απελευθερώνουν ραδιενέργεια σε μορφή σωματιδίων ή ενέργειας. Αυτή η ραδιενέργεια είναι πολύ τοξική για όλα τα έμβια όντα. Πέρα από κάποια συγκεκριμένα επίπεδα προκαλεί καρκίνο και μεταλλάξεις για παράδειγμα. Ευτυχώς τα ραδιενεργά στοιχεία δεν είναι αθάνατα. Εκπέμποντας ραδιενέργεια γίνονται νέα στοιχεία που τελικά η ενέργειά τους εξαντλείται. Ο χρόνος που απαιτείται για τη δραστηριότητα ενός συγκεκριμένου ραδιενεργού στοιχείου να μειώσει κατά το ήμισυ την αρχική του τιμή ραδιενέργειας, ονομάζεται ‘ημιπερίοδος ζωής’. Οι ημοπερίοδοι της ζωής, ποικίλουν σημαντικά. Κυμαίνονται από μερικά δέκατα του δευτερολέπτου μέχρι πολλά δισεκατομμύρια χρόνια. Τα πιο επικίνδυνα στοιχεία έχουν μια μέση ημιπερίοδο ζωής. Π. χ. το ιώδιο 131 έχει διάρκεια ζωής 8 ημέρες, το πλουτώνιο 239, 24.000 (είκοσι τέσσερις χιλιάδες χρόνια). Κατά κανόνα η ραδιενέργεια ενός στοιχείου μειώνεται πολύ σταδιακά. Υπολογίζεται ότι χρειάζεται δέκα (10) ημιπεριόδους ζωής, για να σταματήσει ένα στοιχείο να απειλεί σοβαρά.

Υπάρχουν διάφορα είδη πυρηνικών αποβλήτων. Ανάλογα με την προέλευσή τους και τη δραστηριότητά τους. Ως επί το πλείστον έχουν ελάχιστη ή μέτρια δραστηριότητα και σύντομο διάστημα ζωής. Μεταξύ αυτών είναι τα ρούχα ή τα γάντια, οι λαμπτήρες και οι βελόνες των νοσοκομείων. Ενώ αποτελούν το 95% του συνόλου των πυρηνικών αποβλήτων εκπέμπουν λιγότερο από το 1% της συνολικής ραδιενέργειας και γι’ αυτό δεν αποτελούν σοβαρό πρόβλημα. Μπορούν να αποθηκευτούν σε τσιμεντένιες χωματερές, ανάλογες με τους αρχαίους τύμβους. Τα πυρηνικά απόβλητα που προκαλούν τη μεγαλύτερη ανησυχία είναι αυτά με υψηλή περιεκτικότητα σε ραδιενέργεια. Αυτά αποτελούν το 1% των συνολικών πυρηνικών αποβλήτων αλλά εκπέμπουν το 99% της συνολικής ραδιενέργειας και κυρίως η διάρκεια ζωής τους είναι δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Αυτά τα απόβλητα προέρχονται κυρίως από τα σβησμένα καύσιμα των σταθμών πυρηνικής ενέργειας. Σε ένα σταθμό ενέργεια ένα καύσιμο σπάνια διαρκεί πάνω από 3-4 χρόνια και μετά παύει να είναι αποτελεσματικό. Το πρόβλημα είναι πώς θα διατεθούν αυτά τα σβησμένα καύσιμα. Ορισμένες τα χώρες ανακυκλώνουν. Τα σβησμένα καύσιμα δεν περιέχουν μόνο άχρηστες ουσίες αλλά και υλικά που μπορούν να ανακυκλωθούν για να παράγουν νέο πυρηνικό καύσιμο.