Μια Καραϊβική στο φεγγάρι

Εκατό φορές περισσότερο νερό από ό,τι πίστευαν εντοπίζουν οι επιστήμονες στη Σελήνη

Τεράστια αποθέματα νερού κρύβονται κάτω από την άνυδρη επιφάνεια της Σελήνης σύμφωνα με νέα μελέτη

Τα καλά νέα σε ό,τι αφορά τις μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη είναι ότι, όπως δείχνει μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science», ο δορυφόρος μας έχει περί τις 100 φορές περισσότερο νερό από ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα. Τα κακά νέα όμως είναι ότι το νερό αυτό είναι «εγκλωβισμένο» μέσα σε μικροσκοπικούς ηφαιστειακούς κρυστάλλους. Ετσι οι αστροναύτες που θα επισκεφθούν στο μέλλον τη Σελήνη είναι απαραίτητο να έχουν μαζί τους …μπουκάλια νερού εάν θέλουν να ξεδιψάσουν.
Επιστήμονες οι οποίοι ανέλυσαν δείγματα σεληνιακών βράχων που είχε φέρει πίσω στη Γη η αποστολή  «Απόλλων 17» το 1972,  ανακάλυψαν ότι υπάρχει πολύ μεγάλη ομοιότητα σε ό,τι αφορά την περιεκτικότητα σε νερό του ανώτερου μανδύα της Γης με αυτή του υπεδάφους της Σελήνης. Και μπορεί στην όψη το φεγγάρι να φαίνεται άγονο, ωστόσο η άνυδρη επιφάνειά του κρύβει μέσα της πολύ νερό, σημειώνουν οι ερευνητές». Τόσο ώστε, όπως εκτιμούν, πιθανότατα κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης βρισκόταν κάποτε μια ολόκληρη Καραϊβική.
Οι θεωρίες της «γέννησης»
Η νέα ανακάλυψη περιπλέκει τα πράγματα σχετικά με τη θεωρία που αναφέρει ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε όταν ένα μεγάλο τμήμα της πρώιμης Γης αποχωρίστηκε από αυτήν πριν από περίπου 4,5 δις χρόνια κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης με έναν άλλον πλανήτη που είχε μέγεθος περίπου όσο εκείνο του Άρη. Και αυτό διότι εάν η Σελήνη είχε «γεννηθεί» από ένα τόσο βίαιο γεγονός όλο το νερό που περιείχε θα έπρεπε να έχει εξατμιστεί κατά τη σύγκρουση εξαιτίας των πολύ υψηλών θερμοκρασιών που θα αναπτύσσονταν.
Ωστόσο η θεωρία της μεγάλης σύγκρουσης ενισχύεται από πολλά άλλα στοιχεία. Για παράδειγμα το σχετικά μεγάλο μέγεθος του φυσικού δορυφόρου μας σε σύγκριση με τη Γη αποτελεί παράγοντα που μαρτυρεί ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μετά από σύγκρουση με κάποιον …διερχόμενο πλανήτη. Επίσης άλλη μια ένδειξη που συνάδει με αυτή τη είναι ότι στη Σελήνη εμφανίζεται έλλειψη σιδήρου, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον μανδύα της Γης από την οποία υποτίθεται ότι «γεννήθηκε».
Ένα άλλο ενισχυτικό στοιχείο της κρατούσας θεωρίας σχετικά με τη σύγκρουση αφορά τα ισότοπα οξυγόνου που εντοπίζονται τόσο στη Γη όσο και στη Σελήνη και τα οποία είναι παρόμοια σε αναλογία στον πλανήτη μας και τον δορυφόρο του – δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τα ισότοπα του Άρη και των μετεωριτών.
«Θεωρώ ότι στη βασική μορφή της η θεωρία της σύγκρουσης πιθανότατα είναι σωστή, ωστόσο υπάρχει κάτι θεμελιώδες στη διαδικασία που ακόμη δεν έχουμε κατανοήσει» ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης Ερικ Χάουρι, γεωχημικός από το Ιδρυμα Carnegie.
«Παράθυρο» στη γνώση
Παρότι τα καινούργια στοιχεία δεν δίνουν μια οριστική απάντηση σχετικά με τον σχηματισμό του δορυφόρου μας, θεωρούνται άκρως σημαντικά από τους επιστήμονες σε ό,τι αφορά την καλύτερη μελέτη της Σελήνης.

«Τα δείγματα αυτά μας προσφέρουν το καλύτερο ‘παράθυρο’ μέχρι σήμερα προκειμένου να δούμε πόσες είναι οι ποσότητες νερού στο εσωτερικό της Σελήνης» ανέφερε ο καθηγητής Τζέιμς Βαν Ορμαν από το Πανεπιστήμιο Case Western Reserve στο Κλίβελαντ του Οχάιο που συμμετείχε στη μελέτη. «Το εσωτερικό της Σελήνης προσομοιάζει σε μεγάλο βαθμό με εκείνο της Γης σε ό,τι αφορά την αφθονία σε νερό» κατέληξε ο καθηγητής.
Όπως και να έχει, το πώς ήλθε στον …κόσμο η Σελήνη θα συνεχίσει (προς το παρόν τουλάχιστον) να αποτελεί μυστήριο.
ΠΗΓΗ:ΤΟ ΒΗΜΑ