Το πείραμα που αποδεικνύει την ύπαρξη Παράλληλων Συμπάντων;

Λουκάς Καβακόπουλος, 

Ο διάσημος φυσικός David Deutsch υποστηρίζει ότι το σύμπαν μας αποτελείται από πολλαπλούς παράλληλους κόσμους που ο ένας βρίσκεται δίπλα στον άλλον.
Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχει ένα πείραμα που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι μας αποδεικνύει με εμπειρικό τρόπο την ύπαρξη αυτών των παράλληλων «κόσμων» ή «διαστάσεων». Ένα πείραμα υπαρκτό, καταγεγραμμένο, το οποίο γίνεται σε κάθε εργαστήριο. Και το οποίο πείθει ότι «κάτι συμβαίνει» και τον πιο δύσπιστο…
Πρώτα από όλα, θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι στη θεωρία των παράλληλων συμπάντων, έχουμε σημεία που τα σύμπαντα αυτά «συναντιούνται», «τέμνονται». Αυτά είναι τα σημεία στο οποία  ένα «σύμπαν» διακλαδίζεται σε άλλα δύο. Αυτό συμβαίνει τη στιγμή που γίνεται κάποια «κβαντική επιλογή» (π.χ. αν ένα ραδιενεργό «βαρύ» σωματίδιο διασπάται ή όχι σε δύο ελαφρύτερα).

Το πείραμα λοιπόν εντοπίζει τα «σημεία συμβολής» των κβαντικών διακλαδώσεων (αν δεχτούμε την ερμηνεία των παράλληλων συμπάντων) ή την ύπαρξη «κρυμμένων μεταβλητών» (αν δεχτούμε την υπόθεση Bohm) ή μιας «άλλης διάστασης» του χώρου, αν θέλουμε να το εξηγήσουμε έτσι.

Γίνεται με ένα «ιντερφερόμετρο Mach-Zehnder», δηλ. μια διάταξη ημι-ανακλαστικών (semi-silvered) καθρεφτών που βρίσκονται στις γωνίες ενός τετραγώνου. (Ένας ημιανακλαστικός καθρέφτης, επιτρέπει μόνο το 50% των φωτονίων να περάσουν).

Σ’ αυτή τη διάταξη, τα γκρίζα σχήματα είναι οι ημιανακλαστικοί καθρέφτες και τα μαύρα κανονικοί καθρέφτες.
Αν αφήσουμε λοιπόν ένα μόνο φωτόνιο να περάσει από πάνω αριστερά, τι θα έπρεπε να συμβεί;
Αν δεν υπήρχε «κβαντική συμβολή», το φωτόνιο θα έπρεπε να ακολουθεί μια από τις τέσσερις διαδρομές:

1. Στον πρώτο καθρέφτη ανακλάται και φεύγει προς τα κάτω. Εκεί ανακλάται στον απλό καθρέφτη κάτω αριστερά και φεύγει δεξιά. Όταν φτάνει στην επιφάνεια του δεύτερου ημιανακλαστικού καθρέφτη ανακλάται ξανά προς τα κάτω (25% των περιπτώσεων).
2. Στον πρώτο καθρέφτη ανακλάται και φεύγει προς τα κάτω. Εκεί ανακλάται στον απλό καθρέφτη κάτω αριστερά και φεύγει δεξιά. Όταν φτάνει στην επιφάνεια του δεύτερου ημιανακλαστικού καθρέφτη τη διαπερνά και φεύγει δεξιά (25% των περιπτώσεων).
3. Διαπερνά τον πρώτο καθρέφτη. Ανακλάται στον απλό καθρέφτη πάνω δεξιά και φτάνει στον κάτω δεξιά από την πάνω πλευρά. Εκεί ανακλάται ξανά και φεύγει δεξιά (25% των περιπτώσεων).
4. Διαπερνά τον πρώτο καθρέφτη. Ανακλάται στον απλό καθρέφτη πάνω δεξιά και φτάνει στον κάτω δεξιά από την πάνω πλευρά. Εκεί διαπερνά τον καθρέφτη και φεύγει κάτω (25% των περιπτώσεων).

Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι στο 50% των περιπτώσεων θα βγαίνει από τον κάτω δεξιά καθρέφτη κινούμενο προς τα κάτω και στο άλλο 50% προς τα δεξιά.
Με άλλα λόγια, μια δέσμη φωτός θα πρέπει να βγαίνει από κάτω δεξιά σπασμένη σε δύο δέσμες, σε γωνία 90 μοιρών, η καθεμιά έντασης 50% της αρχικής δέσμης.
(Αν βγάλουμε τον κάτω αριστερά καθρέφτη, αυτό συμβαίνει πράγματι, αλλά χάνουμε -όπως είναι αναμενόμενο- το 50% της έντασης του φωτός, αυτό που ανακλάται προς τα κάτω στον πρώτο καθρέφτη.  Στο τέλος, κάτω δεξιά, παίρνουμε δύο δέσμες σε γωνία 90 μοιρών, η καθεμία με ένταση το 25% της αρχικής δέσμης.)
Στο συγκεκριμένο όμως πείραμα, το φωτόνιο βγαίνει πάντα από κάτω δεξιά, με κατεύθυνση πάντα προς τα δεξιά!
Το ίδιο και η δέσμη του φωτός, βγαίνει πάντα παράλληλα με την είσοδό της, κάτι που δεν είναι λογικό!
Γιατί συμβαίνει αυτό; (Πέρα από την κάθε εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε, πρέπει να παραδεχτούμε ότι το φαινόμενο είναι απολύτως παράξενο, γιατί θα περιμέναμε σε κάθε περίπτωση φως να φεύγει και προς τα κάτω).
Η εξήγηση διαφόρων φυσικών είναι γιατί «κάτι» επηρεάζει τα φωτόνια και τα κάνει να δρουν έτσι.
Τι είναι αυτό το «κάτι», ειδικά στην περίπτωση που εμείς θα στείλουμε  ένα μόνο φωτόνιο, το οποίο ξέρουμε ότι δεν γίνεται να διασπαστεί περισσότερο;
Η εξήγηση που δίνουν οι οπαδοί της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, είναι ότι πρόκειται για το ίδιο φωτόνιο, που κινείται σε παράλληλους κόσμους, το οποίο «συμβάλει» (interfere) με τον εαυτό του σε διαφορετικές παράλληλες πραγματικότητες!
Εμείς με αυτή τη διάταξη, έχουμε κάνει αυτή τη συμβολή ελεγχόμενη, έτσι ώστε όταν συμβαίνει, να παράγεται το αποτέλεσμα που βλέπουμε!
Δηλαδή, η ερμηνεία του παράξενου αυτού φαινομένου, λέει ότι το φωτόνιο ταξιδεύει ταυτόχρονα σε πολλαπλές διαδρομές, περνώντας από διαφορετικούς κόσμους!
———————————
Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι αυτό είναι μια μόνο ερμηνεία του φαινομένου, και μπορεί να συμβαίνει κάτι άλλο, πιο παράξενο. Αλλά είναι μια ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά με τη συμβατική λογική μας!
(Επίσης, οι φυσικοί που υποστηρίζουν αυτή την ερμηνεία του πειράματος, λένε ότι το παραπάνω πείραμα μας δείχνει ότι υπάρχουν σημεία που δύο παράλληλα σύμπαντα «συμβάλλουν» και ενώνονται ξανά, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, κάτι που ακούγεται ακόμη πιο παράξενο…)

Οι παραπάνω συλλογισμοί έχουν νόημα όσο δεχόμαστε ότι το φως αποτελείται από σωματίδια (τα κβάντα).
Αν δεχτούμε ότι είναι καθαρά κύμα, κάτι που ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι, υπάρχει η «κυματική» εξήγηση, που όμως δεν θα έπρεπε να ισχύει στην περίπτωση του ενός μόνο φωτονίου: Διαβάστε την εδώ)

Στο παρακάτω βίντεο ο κ. Deutsch μας εξηγεί τη θεωρία του.

•