Στα ίχνη του «πατέρα» του Σύμπαντος

Διακεκριμένος βρετανός κοσμολόγος υποστηρίζει ότι εντόπισε στοιχεία που στηρίζουν την εναλλακτική θεωρία που έχει αναπτύξει για την ύπαρξη του Σύμπαντος. Ο Ρότζερ Πενρόουζ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, έχει διατυπώσει τη θεωρία του «κυκλικού Σύμπαντος» η οποία αναφέρει ότι το Σύμπαν στο οποίο εμείς ζούμε δεν είναι το πρώτο και μοναδικό Σύμπαν στην κοσμική ιστορία αλλά ο διάδοχος ενός προηγούμενου σε έναν αέναο κύκλο συμπαντικής γέννησης και θανάτου. Μελετώντας αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν «απόηχο» της Μεγάλης Εκρηξης (η λεγόμενη «κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων») ο Πενρόουζ αναφέρει ότι εντόπισε δεδομένα που δείχνουν κοσμική δραστηριότητα πριν από τη Μεγάλη Εκρηξη.


Σύμφωνα με τη θεωρία του Πενρόουζ, όταν γίνεται ένα κοσμικό γεγονός όπως η Μεγάλη Εκρηξη δημιουργείται ένα Σύμπαν που αρχίζει να μεγαλώνει και να επεκτείνεται συνεχώς αλλά κάποια στιγμή ξεκινά η αντίστροφη διαδικασία, όπου αυτό το Σύμπαν συρρικνώνεται σε άπειρο βαθμό προκαλώντας τις συνθήκες μιας νέας έκρηξης που γεννάει ένα καινούργιο Σύμπαν. Ο Πενρόουζ σε συνεργασία με τον Βάχε Γκουρζατνιάν του Πανεπιστημίου του Ερεβάν υποστηρίζουν ότι εντόπισαν στη μικροκυματική ακτινοβολία στοιχεία που προέρχονται από το Σύμπαν που το δικό μας διαδέχθηκε.[via]
αναδημοσίευση από εδώ

Αποστολή-καμικάζι της NASA θα πέσει στον Ήλιο

Η NASA ξεκίνησε το σχεδιασμό ενός διαστημικού σκάφους σε μέγεθος αυτοκινήτου που θα καταστραφεί πέφτοντας στην υπέρθερμη ατμόσφαιρα του Ήλιου -η αυτοκτονία του ίσως προσφέρει απαντήσεις σε δύο ερωτήματα που βασανίζουν τους αστροφυσικούς εδώ και δεκαετίες. Η αποστολή Solar Probe Plus θα .... αναχωρήσει το αργότερο το 2018, ανακοίνωσε η υπηρεσία την Πέμπτη. «Αυτό το πρόγραμμα θα επιτρέψει στην εφευρετικότητα της ανθρωπότητας να φτάσει εκεί που κανένα διαστημικό σκάφος δεν έχει πάει μέχρι σήμερα. Για πρώτη φορά, θα μπορέσουμε να αγγίξουμε, να γευτούμε και να μυρίσουμε τον Ήλιο» σχολιάζει η Λίκα Γκουχατακούρτα, επιστήμονας στο πρόγραμμα του Solar Probe Plus. Η NASA εξέτασε τις 13 προτάσεις που κατέθεσαν οι επιστήμονες για τα όργανα του σκάφους και επέλεξε τις πέντε, τις οποίες θα χρηματοδοτήσει με 180 εκατομμύρια δολάρια. «Τα πειράματα που επιλέχθηκαν για το Solar Probe Plus σχεδιάστηκαν ειδικά για να απαντήσουν σε δύο βασικά ερωτήματα για τη φυσική του Ήλιου: Γιατί η εξώτερη ατμόσφαιρα του Ήλιου είναι θερμότερη από την ορατή επιφάνειά του; Τι προωθεί τον ηλιακό άνεμο που επηρεάζει τη Γη και το Ηλιακό Σύστημα;» εξηγεί ο Ντικ Φίσερ, διευθυντής του Τμήματος Ηλιοδυναμικής της NASA στην Ουάσινγκτον. «Αυτά τα ερωτήματα μας βασανίζουν εδώ και δεκαετίες, και αυτή η αποστολή θα προσφέρει επιτέλους τις απαντήσεις». Καθώς το σκάφος πλησιάζει την ταραχώδη κορόνα, δηλαδή την ατμόσφαιρα του Ήλιου, η θερμική ασπίδα του από σύνθετα υλικά άνθρακα θα πρέπει να αντέξει ριπές ακτινοβολίας και θερμοκρασίες άνω των 1.400 βαθμών Κελσίου. Μεταξύ άλλων, το Solar Probe Plus θα συλλέξει στερεοσκοπικές εικόνες του μητρικού μας άστρου, θα μελετήσει το μαγνητικό του πεδίου και θα μετρήσει τον ηλιακό άνεμο, μια αδιάκοπη ροή φορτισμένων σωματιδίων που λούζει ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα. Newsroom ΔΟΛ activistis.gr

Πανίσχυρες ακτίνες-γ στο κέντρο του γαλαξία μας

Στην ανακάλυψη δύο τεράστιων άγνωστης προέλευσης, δομών που μοιάζουν με "ενεργειακές φυσαλίδες" και οι οποίες εκπέμπουν πανίσχυρες ακτίνες-γ στο κέντρο του γαλαξία μας, προχώρησαν Αμερικανοί αστρονόμοι.

Οι "φυσαλίδες" αυτές που περιέχουν ασύλληπτη ενέργεια ισοδύναμη με 100.000 εκρήξεις σούπερ-νόβα, φαίνεται να...
διαθέτουν καλά προσδιορισμένα εξωτερικά περιγράμματα και καλύπτονται πίσω από μια "ομίχλη" ακτίνων γάμα, καταλαμβάνουν μια πελώρια έκταση 50.000 ετών φωτός, 25.000 έτη βόρεια του κέντρου του γαλαξία και άλλα 25.000 έτη νότια από αυτό.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να εκπέμφθηκαν από μια έκρηξη σωματιδίων από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που εκτιμάται ότι βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας ή να δημιουργούνται από ένα κύμα γεννήσεων και θανάτων άστρων στο γαλαξιακό κέντρο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το φαινόμενο είναι τόσο εκτεταμένο, που καλύπτει περισσότερο από το μισό ουρανό της Γης και έχει ηλικία εκατομμυρίων ετών.
"Δεν καταλαβαίνουμε πλήρως τη φύση ή την προέλευση τους (σ.σ. των φυσαλίδων)", δήλωσε ο Φινκμπάινερ, ο οποίος έκανε την ανακάλυψη με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου "Φέρμι" της NASA, που αποτελεί το πιο ευαίσθητο όργανο που έχει ποτέ εκτοξευθεί στο διάστημα για την ανίχνευση ακτίνων-γ, οι οποίες αποτελούν την υψηλότερης ενέργειας μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στο σύμπαν.
Το τηλεσκόπιο (στο οποίο έχουν συμβάλει επιστήμονες από πολλές ευρωπαϊκές χώρες) από το 2008 "χτενίζει" ολόκληρο τον ουρανό κάθε τρεις ώρες και αναμένεται να κάνει κι άλλες σημαντικές ανακαλύψεις στο μέλλον.
"Νομίζαμε ότι ξέραμε πολλά για το δικό μας γαλαξία…", σχολίασε ο αστροφυσικός Ντέηβιντ Σπέργκελ του πανεπιστημίου Πρίνστον, ο οποίος επεσήμανε ότι οι "φυσαλίδες" φαίνεται να είναι μεγάλες όσο ολόκληρος ο γαλαξίας μας και, παρόλα αυτά, δεν είχαν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. "Είναι άλλη μια απόδειξη ότι το σύμπαν είναι γεμάτο εκπλήξεις", πρόσθεσε ο επικεφαλής αστροφυσικός της NASA, Γιον Μόρσε.
Μέχρι τώρα τις μυστηριώδεις "φυσαλίδες" έκρυβε η "ομίχλη", που δημιουργείται όταν σωματίδια που κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός αλληλεπιδρούν με το φως και τα διαστρικά αέρια του γαλαξία μας.

Αβόλευτος

Πηγή : TNSite: Επιστήμη

ΟΜΟΡΦΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ: Ο Νεύτων και η φύση του φωτός. Σε ηλικία μόλις 23 ετών ο Νεύτων απέδειξε με μια σειρά ιστορικά πειράματα ότι το λευκό φως είναι μείγμα των επτά βασικών χρωμάτων της ίριδας

Ιδιόγραφο σκίτσο του Νεύτωνα με την πειραματική διάταξη, με την οποία διαπίστωσε ότι τα χρώματα της ίριδας δεν αναλύονται περαιτέρω 

Το φως σίγουρα είναι ένα από τα πρώτα φυσικά φαινόμενα που απασχόλησαν τον άνθρωπο, από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια. Δεν ήταν όμως καθόλου εύκολο για τους προγόνους μας εκείνης της εποχής να κατανοήσουν τη λειτουργία της όρασης και, κυρίως, να κατανοήσουν τι είναι τα χρώματα και πώς συνδέονται με το λευκό φως. Στις αρχές της Αναγέννησης η επικρατούσα θεωρία των χρωμάτων ήταν αυτή του Αριστοτέλη. Ο μεγάλος έλληνας φυσικός φιλόσοφος δίδασκε ότι δύο είναι τα βασικά χρώματα, το λευκό και το μαύρο, και ότι το πρώτο μετατρέπεται βαθμιαία στο δεύτερο περνώντας, κατά σειρά, από τα «ατελή» χρώματα κίτρινο, κόκκινο, ιώδες, πράσινο και κυανό.

Σε αυτό ακριβώς το κλίμα αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ το 1665 ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός μαθηματικός, ο ΙσαάκΝιούτον, γνωστότερος στους Ελληνες ως Νεύτων. Τη χρονιά που πήρε το πτυχίο του είχε ξεσπάσει στην Αγγλία μια επιδημίας πανώλης και ο νεαρός Νεύτων αποφάσισε να μετακομίσει προσωρινά από το Κέμπριτζ στο σπίτι της μητέρας του, στο μικρό χωριό Γούλσθροπ. Η προσωρινή αυτή διαμονή κράτησε τελικά δύο χρόνια, όσο και η διάρκεια της επιδημίας. Κατά την παραμονή του στο Γούλσθροπ ο Νεύτων παρήγαγε πολύ σημαντικό ερευνητικό έργο, τόσο στα μαθηματικά όσο και στο πρόβλημα της κίνησης των πλανητών. Παρ΄ όλο που, λόγω των σπουδών του, θα περίμενε κανείς ότι ο Νεύτων θα εργαζόταν σε προβλήματα με μαθηματικό υπόβαθρο, στο Γούλσθροπ είχε αφιερώσει αρκετό χρόνο σε πειράματα που σχετίζονται με την Οπτική. Με το πιο σημαντικό από αυτά τα πειράματα απέδειξε ότι το λευκό φως δεν είναι βασικό χρώμα αλλά είναι μείγμα των επτά χρωμάτων της ίριδας, καταρρίπτοντας έτσι τη σχετική θεωρία του Αριστοτέλη. Το πείραμα του

Ο τροχός του Νεύτωνα

Νεύτωνα βασίστηκε στην ιδιότητα ενός πρίσματος να διαθλά κατά διαφορετική γωνία τα διάφορα χρώματα. Από τις δημοσιεύσεις του, και κυρίως από όσα αναφέρει στο βιβλίο του Οπτική, γνωρίζουμε επακριβώς την πειραματική διάταξη που χρησιμοποίησε καθώς και τα αποτελέσματα που κατέγραψε. Ο Νεύτων άνοιξε μια τρύπα διαμέτρου 6 περίπου εκατοστών στο παντζούρι ενός παραθύρου έτσι ώστε να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο το φως του Ηλιου υπό μορφή λεπτής δέσμης. Η δέσμη έπεφτε στον απέναντι από το παράθυρο τοίχο, σχηματίζοντας μια κυκλική λευκή κηλίδα διαμέτρου ίσης με την τρύπα. Στη συνέχεια έβαλε στη διαδρομή της δέσμης ένα γυάλινο πρίσμα και παρατήρησε ότι η λευκή κηλίδα έδωσε τη θέση της σε μια χρωματιστή ταινία, πάχους όσο η διάμετρος της τρύπας και μήκους πέντε φορές μεγαλύτερου από το πάχος. Η ταινία ξεκινούσε στη μία άκρη με το κόκκινο χρώμα και κατέληγε στην άλλη με το ιώδες (βιολετί), περνώντας

Πορτρέτο του Νεύτωνα σε ώριμη ηλικία

ενδιάμεσα από το πορτοκαλί, το κίτρινο, το πράσινο, το γαλάζιο και το κυανό.

Αυτή η ακολουθία των χρωμάτων δεν ήταν κάτι καινούργιο, απαντάται με αυτήν ακριβώς τη σειρά στο ουράνιο τόξο. Σίγουρα την είχαν παρατηρήσει πάρα πολλοί επιστήμονες πριν από αυτόν. Ομως ο Νεύτων ήταν ένα συστηματικό πνεύμα και προσπάθησε με μια σειρά από λεπτομερέστερα πειράματα να μελετήσει τις ιδιότητες των χρωμάτων αυτής της ταινίας. Στην αρχή λοιπόν θέλησε να διαπιστώσει αν το φαινόμενο εξαρτάται από το είδος του πρίσματος ή τη θέση του στη διαδρομή της δέσμης και διαπίστωσε ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Στη συνέχεια δοκίμασε να δει αν το καθένα από τα επτά αυτά χρώματα μπορούσε να αναλυθεί περαιτέρω με ένα δεύτερο πρίσμα. Διαπίστωσε ότι όχι μόνο αυτό δεν συμβαίνει, αλλά κατάλαβε ότι η ανάλυση του φωτός οφείλεται στο ότι το πρίσμα «κάμπτει» κατά διαφορετική γωνία τα διάφορα χρώματα, το ιώδες περισσότερο από όλα και το κόκκινο λιγότερο. Είναι όμως το φαινόμενο αναστρέψιμο; Για να το ελέγξει έβαλε ένα δεύτερο πρίσμα στην πολύχρωμη δέσμη που προέκυπτε από το πρώτο, με την ακμή του αντίθετα προσανατολισμένη. Διαπίστωσε ότι η πολύχρωμη δέσμη συγκεντρώνεται πάλι σε μια λευκή κηλίδα! Ετσι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χρώματα της ίριδας είναι βασικά ενώ το λευκό φως δεν είναι βασικό, αλλά αποτελείται από μείγμα χρωμάτων.

Το συμπέρασμα αυτό το επιβεβαίωσε με τον γνωστό τροχό του Νεύτωνα, δηλαδή έναν δίσκο ο οποίος έχει στην επιφάνειά του κυκλικούς τομείς βαμμένους με τα επτά χρώματα της ίριδας. Αν ο δίσκος αυτός περιστραφεί με μεγάλη ταχύτητα φαίνεται λευκός, επειδή το ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να διακρίνει αλλαγές σε χρονικό διάστημα μικρότερο από το 1/16 του δευτερολέπτου. Σημειώνεται ότι στο ίδιο «ελάττωμα» του ματιού, που ονομάζεται μεταίσθημα ή μετείκασμα, οφείλεται και η αντίληψη της κίνησης που μας δίνει η προβολή μιας κινηματογραφικής ταινίας.

H ΔΙΑΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ «ΚΑΜΠΟΥΡΗ»
Μετά την επιστροφή του στο Κέμπριτζ ο Νεύτων συνέχισε τα πειράματα και σύντομα αποφάσισε να δημοσιεύσει τα αποτελέσματά του.Ετσι το 1672 υπέβαλε στηΒασιλική Εταιρείατην πρώτη εργασία του,η οποία είχε για θέμα τις ανακαλύψεις του στην Οπτική.Η κίνησή του αυτή είχε σοβαρές συνέπειες για όλη την υπόλοιπη ζωή του,επειδή τον έφερε σε αντιπαράθεση με τονΡόμπερτ Χουκ, επιμελητή πειραμάτων της Βασιλικής Εταιρείας και γνωστό στους μαθητές των σχολείων μας από τον νόμο του Χουκ,σύμφωνα με τον οποίο η επιμήκυνση ενός ελατηρίου είναι ανάλογη της δύναμης που το διατείνει.Ο Χουκ είχε και αυτός μια θεωρία για το φως και τα χρώματα,η οποία δεν συμφωνούσε με εκείνη του Νεύτωνα.Ετσι άσκησε αυστηρή κριτική τόσο στην πρώτη όσο και στις επόμενες δύο εργασίες με θέματα Οπτικής που υπέβαλε στη Βασιλική Εταιρεία ο Νεύτων.Οι δύο επιστήμονες οδηγήθηκαν σε μια έντονη διαμάχη που κράτησε αρκετό καιρό.Επειτα από αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση ο Νεύτων απέφυγε να δημοσιεύσει οτιδήποτε σχετικό με την Οπτική ως τον θάνατο του Χουκ,το 1703.

Η συμπεριφορά αυτή του Νεύτωνα είναι χαρακτηριστική του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του.Ο Γουίλιαμ Γουίστον, διάδοχος του Νεύτωνα στην πανεπιστημιακή έδρα του στο Κέμπριτζ, έγραψε ότι ο προκάτοχός του ήταν «ένας από τους πιο φοβισμένους, επιφυλακτικούς και καχύποπτους χαρακτήρες που γνώρισα ποτέ». Ο βοηθός του ΝεύτωναΧάμφρεϊ Νιούτον(απλή συνωνυμία) είπε ότι είχε δει τον δάσκαλό του να γελάει μόνο μια φορά. Και έχει μείνει στην ιστορία η πρόταση που περιέχεται σε ένα γράμμα του Νεύτωνα προς τον Χουκ:

«Αν είδα μακριά είναι γιατί στάθηκα σε ώμους γιγάντων». Μια επιπόλαιη ανάγνωση αυτής της πρότασης μπορεί να θεωρηθεί δείγμα σεμνότητας, η αλήθεια είναι όμως ότι αποτελούσε αιχμή του Νεύτωνα ότι δεν είχε χρησιμοποιήσει καθόλου τις θεωρίες του Χουκ, ο οποίος ήταν κοντός και καμπούρης.

Ο κ. Χάρης Βάρβογλης είναι καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 

ΠΗΓΗ

Βορειο Σελας.

Aurora Borealis timelapse HD - Tromsø 2010 from Tor Even Mathisen on Vimeo.

Ειναι το φωτεινό ουράνιο φαινόμενο που συμβαίνει στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και που παρατηρείται ιδίως στις πολικές περιοχές (εξ ου και Πολικό Σέλας), τόσο στον Βόρειο ημισφαίριο όσο και στο Νότιο αποκαλούμενο ανάλογα "Βόρειο Σέλας" και "Νότιο Σέλας".
Το φαινόμενο αυτό είναι από τα ωραιότερα που προσφέρει η Φύση σε ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων σε αιφνίδιες εμφανίσεις και με γρήγορες σχετικά μεταμορφώσεις.
http://paratolmo.blogspot.com/

Η NASA αποκαλύπτει πως θα φαινόταν το ηλιακό μας σύστημα σε εξωγήινους αστρονόμους

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν έναν υπερ-υπολογιστή της NASA για να καταλάβουν πώς θα φαινόταν το ηλιακό μας σύστημα σε εξωγήινους αστρονόμους που θα έψαχναν για άλλους πλανήτες.
Νέες προσομοιώσεις εντόπισαν την επίδραση χιλιάδων κόκκων σκόνης στο πώς η εικόνα του πλανητικού μας συστήματος μπορεί να άλλαξε και να διαμορφώθηκε καθώς αυτό ωρίμασε.
Και οι αστρονόμοι ελπίζουν πως αυτή η νέα εικόνα μπορεί να τους βοηθήσει να εντοπίζουν πλανήτες που βρίσκονται σε.τροχιά γύρω από μακρινά αστέρια.

Η σκόνη προέρχεται από τη Ζώνη Kuiper, μια ζώνη αποθήκευσης ψύχους πίσω από τον Ποσειδώνα, όπου εκατομμύρια παγωμένα σώματα - συμπεριλαμβανομένου του Πλούτωνα- περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο.


Τα σώματα στην Ζώνη Kuiper συγκρούονται περιστασιακά μεταξύ τους και αυτό το… αδυσώπητο χτύπημα παράγει μια καταιγίδα παγωμένων κόκκων.
Αλλά ο εντοπισμός του πώς αυτή η σκόνη ταξιδεύει στο ηλιακό σύστημα δεν είναι εύκολος καθώς τα μικρά σωματίδια υπόκεινται σε μια ποικιλία δυνάμεων μαζί με την βαρυτική έλξη από τον ήλιο και τους πλανήτες. Οι κόκκοι επηρεάζονται από τον ηλιακό άνεμο, ο οποίος προσπαθεί να φέρει πλησιέστερα στον ήλιο τη σκόνη, και το ηλιακό φως, το οποίο είτε έλκει την σκόνη είτε την απωθεί. Το τι ακριβώς συμβαίνει εξαρτάται από το μέγεθος του κάθε κόκκου.

«Οι καινούριες μας προσομοιώσεις μας επιτρέπουν επίσης να δούμε πώς φαινόταν η σκόνη από την Ζώνη Kuiper όταν το ηλιακό μας σύστημα ήταν πολύ νεότερο», δήλωσε ο Christopher Stark, του Ιδρύματος Carnegie στην Ουάσινγκτον, και συνέχισε λέγοντας πως «ως αποτέλεσμα μπορούμε να πάμε πίσω στο χρόνο και να δούμε πώς η απομακρυσμένη θέα του ηλιακού μας συστήματος έχει αλλάξει».
«Οι πλανήτες μπορεί να είναι πολύ αμυδροί για να εντοπισθούν απευθείας αλλά εξωγήινοι που (υποθετικά) μελετούν ο ηλιακό σύστημα μπορούν να προσδιορίσουν την ύπαρξη του Ποσειδώνα, καθώς η βαρύτητά του δημιουργεί ένα μικρό κενό στη σκόνη», είπε ο said Marc Kuchner, ένας αστροφυσικός στο Διαστημικό Κέντρο Πτήσης Goddard της NASA, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας. «Ελπίζουμε τα μοντέλα μας θα μας βοηθήσουν να βρούμε πλανήτες του μεγέθους του Ποσειδώνα γύρω από άλλα αστέρια. Αρχικά πιστεύαμε πως η μέτρηση των συγκρούσεων μεταξύ των κόκκων ήταν αδύνατη λόγω της πληθώρας αυτών των υπερβολικά μικρών σωματιδίων, όμως βρήκαμε έναν τρόπο να το κάνουμε ανοίγοντας ένα εντελώς διαφορετικό πεδίο».
Με τη βοήθεια του υπερ-υπολογιστή Discover της NASA supercomputer, οι ερευνητές κατάφεραν να καταγράψουν την κίνηση 75.000 σωματιδίων σκόνης και το πώς αλληλεπιδρούν με άλλους πλανήτες, το ηλιακό φώς, τον ηλιακό άνεμο και μεταξύ τους.
ΠΗΓΗ

Πώς πάνε τουαλέτα οι αστροναύτες (;)

Δείτε παρακάτω ένα βίντεο από τη ΝΑΣΑ που δείχνει πώς πάνε τουαλέτα οι αστροναύτες...





Πηγή: ClopYPastE.gr - ClopYandPastE.blogspot.com

Ο Αϊνστάιν το σκέφτηκε, εμείς θα το "ακούσουμε"

Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του Σύμπαντος βρίσκεται πολύ κοντά στη λύση του. Ο λόγος για τα κύματα βαρύτητας, που για πολλούς θεωρούνται η αίτια της σκοτεινής ενέργειας. Μια ομάδα επιστημόνων και μηχανικών από το εργαστήριο της NASA, λοιπόν, βρίσκεται ένα βήμα πριν “ακούσει” τον ήχο των κυμάτων βαρύτητας που προκαλούνται από την γρήγορη κίνηση των μαζικών αντικειμένων και που είχε διατυπωθεί ως θεωρία από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν στις αρχές του 20ου αιώνα.
Στην έρευνα, οι επιστήμονες έφτιαξαν ένα σύστημα από λέιζερ, το οποίο καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ξεκινήσει την αποστολή LISA ή αλλιώς Laser Interferometer Space Antenna, με σκοπό να ανιχνεύσουν τα υπόκωφα σήματα των κυμάτων βαρύτητας, που πολύ πιθανόν να αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο γνωρίζουμε το διάστημα σήμερα.
Ένα από τα προβλήματα που έχει αυτό το σύστημα λέιζερ και που προσπαθούν οι επιστήμονες να λύσουν είναι ότι μέχρι στιγμής, ο θόρυβος που κάνει είναι πολύ πιθανόν να υπερκαλύπτει τον ψυθιριστό θόρυβο των κυμάτων.
“Είναι σαν να προσπαθείς να ακούσεις ένα φύλλο να πέφτει, τη στιγμή μιας δυνατής καταιγίδας”, σχολίασε στο περιοδικό Physical Review Letters, ο φυσικός Bill Klipstein.
Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της LISA πάντως είναι να ανιχνεύσει τα κύματα βαρύτητας κατευθείαν. Μελέτες αυτών των κοσμικών κυμάτων είχαν ξεκινήσει από το 1974, όταν οι ερευνητές ανακάλυψαν ένα ζευγάρι νεκρών αστεριών σε τροχιά το οποία γυρνούσαν και έφταναν όλο και πιο κοντά το ένα με το άλλο, εξαιτίας μιας ανεξήγητης απώλειας ενέργειας.
Αυτή η ενέργεια αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν στη φόρμα των κυμάτων βαρύτητας.
Έτσι λοιπόν, η LISA εκτιμάται ότι όχι μόνο θα ακούσει τα κύματα αλλά και θα μάθει περισσότερα για τις πηγές της, όπως τις μαύρες τρύπες και τα παλσάρ (δήλαδή τα νεκρά αστέρια), τα οποία “τραγουδούν” τα κύματα στο σύμπαν καθώς επιταχύνουν στο χώρο και το χρόνο.
Πώς θα γίνει η αποστολή LISA
Οι επιστήμονες προτείνουν να υπάρξει ένα γιγαντιαίο τρίγωνο από τρία ξεχωριστά διαστημόπλοια και καθένα από αυτά να συνδέεται με ακτίνες λέιζερ. Αυτά τα σκάφη θα ταξιδεύουν σε σχηματισμό γύρω από τον ήλιο, περίπου 20 βαθμούς πίσω από τη Γη. Καθένα θα έχει έναν κύβο από πλατίνα και χρυσό που θα ρέει ελέυθερα στο διάστημα.
Καθώς λοιπόν τα κύματα βαρύτητας θα περνούν από τα σκάφη θα προκαλούν μια αλλαγή σε αυτούς τους κύβους σε απειροελάχιστο βαθμό, που όμως οι εξελιγμένοι αισθητήρες των σκαφών θα μπορούν να ανιχνεύουν στις συνδεόμενες ακτίνες λέιζερ.
Τα κύματα θα αλλάξουν την απόσταση ανάμεσα σε δύο από τα σκάφη, τα οποία θα πετούν περίπου 5 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά, κατά περίπου ένα τρισεκατομμυριοστό του μέτρου! Πρόκειται δηλαδή για ένα μήκος 100 εκατομμύρια φορές μικρότερο από μια ανθρώπινη τρίχα!
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, η εξάχρονη έρευνα που δημοσίευσαν αναμένεται να πάρει σάρκα και οστά από το 2020, αν εξαλειφθούν και τα τελευταία προβλήματα.
ΠΗΓΗ

ΡΕΑ : Δορυφόρος Κρόνου, Παρατηρήθηκε ατμόσφαιρα με οξυγόνο

Ο Κρόνος και η Ρέα (φωτ.αρχείου)

Ο Κρόνος και η Ρέα (φωτ.αρχείου)

Ο δεύτερος μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου είναι το πρώτο σώμα εκτός της Γης στο οποίο ανιχνεύεται ατμόσφαιρα με οξυγόνο, έστω κι αν το ζωoγόνο στοιχείο είναι 5 τρισεκατομμύρια φορές πιο αραιό από ό,τι στον πλανήτη μας.

Το ασυνήθιστο αέριο πέπλο της Ρέας φαίνεται ότι ανανεώνεται συνεχώς, καθώς η κοσμική ακτινοβολία βομβαρδίζει και διαβρώνει την επιφάνεια.

Οι τελευταίες παρατηρήσεις της αποστολής Cassini, που μελετά το σύστημα του Κρόνου από το 2004, «υποδεικνύουν ότι η ενεργή, περίπλοκη χημεία που περιλαμβάνει οξυγόνο ενδέχεται να είναι αρκετά κοινή σε όλο το Ηλιακό Σύστημα, ακόμα και στο Σύμπαν» σχολίασε ο Μπεν Τίολις, μέλος της επιστημονικής ομάδας της αποστολής.

Η έρευνά του δημοσιεύεται σήμερα στο περιοδικό Science.

Οι ερευνητές υποψιάζονταν από πριν ότι η Ρέα διαθέτει λίγο οξυγόνο, τo Cassini κατάφερε όμως να ανιχνεύσει απευθείας το αέριο πλησιάζοντας το φεγγάρι σε απόσταση μόλις 101 χιλιομέτρων.

Η ατμόσφαιρα του δορυφόρου περιέχει και διοξείδιο του άνθρακα, του οποίου η προέλευση παραμένει ασαφής.

Το οξυγόνο, όμως, φαίνεται ότι παράγεται με τη βοήθεια του ίδιου του Κρόνου. Καθώς ο πλανήτης περιστρέφεται, το μαγνητικό του πεδίο στέλνει στην επιφάνεια του δορυφόρου σωματίδια υψηλής ενέργειας.

Τα σωματίδια αυτά προκαλούν χημικές αντιδράσεις στην επιφάνεια του δορυφόρου και απελευθερώνουν σχετικά άφθονα μόρια οξυγόνου.

Αν και η Ρέα είναι υπερβολικά παγωμένη και στεγνή για να φιλοξενεί οποιαδήποτε μορφή ζωής, η ερευνητική ομάδα εκτιμά ότι η ίδια διαδικασία παραγωγής οξυγόνου ίσως δημιουργεί φιλόξενες συνθήκες σε άλλα σώματα του Ηλιακού Συστήματος.

Ο Εγκέλαδος, για παράδειγμα, ένας πολύ μικρότερος δορυφόρος του Κρόνου, πιστεύεται ότι κρύβει κάτω από την κατάλευκη, παγωμένη επιφάνειά του, έναν ολόκληρο υπόγειο ωκεανό. Αν το οξυγόνο και το διοξείδιο του άνθρακα μπορούν με κάποιο τρόπο να μεταφερθούν στο νερό, εκτιμά ο Τίολις, η πιθανότητα ανακάλυψης μικροβιακής ζωής αυξάνεται.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει πάντως και η ατμόσφαιρα του Τιτάνα, του μεγαλύτερου από τους δεκάδες δορυφόρους του Κρόνου. Το πορτοκαλί, γιγάντιο φεγγάρι είναι καλυμμένο με πυκνή ατμόσφαιρα, από την οποία πέφτει βροχή υδρογονανθράκων που σχηματίζουν λίμνες.
πηγη

AΡΗΣ:Ο ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ

Νέα αναβολή στην εκτόξευση του Discovery

Οι ρωγμές ανακαλύφθηκαν κατά την πλήρωση της εξωτερικής δεξαμενής με υγρό οξυγόνο και υδρογόνο   (Φωτογραφία:  ΑΠΕ )

Ακρωτήριο Κανάβεραλ

H NASA αναγκάστηκε να αναβάλει εκ νέου την τελευταία αποστολή του Discovery πριν από τη συνταξιοδότηση του σκάφους -οι μηχανικοί της υπηρεσίας δεν έχουν καταφέρει να προσδιορίσουν τα αίτια των ρωγμών που εμφανίστηκαν στην εξωτερική δεξαμενή καυσίμων.

Το γηραιότερο από τα τρία εναπομείναντα διαστημικά λεωφορεία επρόκειτο να αναχωρήσει στις αρχές Νοεμβρίου για μια από τις τελευταίες αποστολές συναρμολόγησης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Μετά την επιστροφή του στη Γη θα μεταφερόταν σε μουσείο, όπως προγραμματίζεται να συμβεί και με τα δύο άλλα σκάφη, το Atlantis και το Endeavour, μετά τις τελευταίες αποστολές τους το 2011.

Τα προβλήματα εμφανίστηκαν όταν εντοπίστηκε διαρροή υγρού υδρογόνου κατά τη πλήρωση του Discovery με καύσιμα, και ενώ η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει.

Οι έλεγχοι αποκάλυψαν αργότερα ρωγμές σε δύο μεταλλικά στηρίγματα της εξωτερικής δεξαμενής καυσίμων, η οποία έχει ύψος δεκαπενταώροφου κτιρίου. Μεγάλη ρωγμή εμφανίστηκε επίσης στο μονωτικό αφρό που επενδύει μέρος του εξωτερικού της δεξαμενής.

Η αποκόλληση ενός κομματιού αφρού κατά την εκτόξευση είχε προκαλέσει την καταστροφή του Columbia και το θάνατο επτά αστροναυτών το 2003.

Αυτό σημαίνει ότι η NASA πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική και δεν μπορεί να δώσει το πράσινο φως στο Discovery πριν δοθεί εξήγηση για τις ρωγμές.

«Θα προτιμούσαμε να είχαμε ήδη βρει τις πιθανότερες αιτίες» δήλωσε ο Μπιλ Γκέστερνμαγιερ, επικεφαλής διαστημικών επιχειρήσεων της NASA. «Αποδεικνύεται πιο περίπλοκο από ό,τι νομίζαμε όσον αφορά την ανάλυση» είπε.

Η επόμενη ευκαιρία εκτόξευσης είναι στις 17 Δεκεμβρίου -το Discovery πρέπει να περιμένει μέχρι να φτάσει στον σταθμό ρωσικό Soyuz που θα εκτοξευτεί στις 15 Δεκεμβρίου μεταφέροντας δύο νέα μέλη πληρώματος.

Η αναβολή της εκτόξευσης για τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο θα περιέπλεκε την κατάσταση, δεδομένου ότι μεσολαβούν μη επανδρωμένες αποστολές ανεφοδιασμού για το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα.

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, ένα πρόγραμμα 100 δισ. δολαρίων στο οποίο συμμετέχουν 16 χώρες, ολοκληρώνεται το 2011 έπειτα από 13 χρόνια εργασιών.

Η συνταξιοδότηση των διαστημικών λεωφορείων αποφασίστηκε από την κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους, προκειμένου να αφοσιωθεί η NASA στο σχεδιασμό νέου σκάφους, κατάλληλου για αποστολές πέρα από τη γήινη τροχιά.

Αυτό όμως σημαίνει ότι οι ΗΠΑ δεν θα έχουν όχημα για επανδρωμένες αποστολές τουλάχιστον μέχρι το 2016.

Στο μεσοδιάστημα, οι μεταφορές εφοδίων θα ανατεθούν σταδιακά σε ιδιωτικές εταιρείες, ενώ για τις αποστολές πληρωμάτων θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά τα ρωσικά Soyuz.

Associated Press-in.gr

Δημιουργήθηκε μια νέα πηγή φωτός από σούπερ-φωτόνια

Γερμανοί κβαντικοί φυσικοί δημιούργησαν μια εντελώς νέα πηγή φωτός, που μπορεί μελλοντικά να έχει ποικίλες εφαρμογές, όπως νέου τύπου λέιζερ που θα λειτουργούν όπως οι ακτίνες-Χ, καλύτερα φωτοβολταϊκά συστήματα, πιο ισχυρούς επεξεργαστές ηλεκτρονικών υπολογιστών και μικρότερου μεγέθους ηλεκτρονικές συσκευές.

Η νέα πηγή φωτός αποτελείται από σούπερ-φωτόνια, καθώς είναι ένα «συμπύκνωμα Μπόζε-Αϊνστάιν» από φωτόνια, κάτι που μέχρι πρόσφατα εθεωρείτο αδύνατο να υπάρξει. Για πρώτη φορά, το 1995 δημιουργήθηκε ένα τέτοιο συμπύκνωμα από άτομα αλλά όχι από φωτόνια, όταν κατέστη δυνατό άτομα ρουβιδίου να ψυχθούν κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273 βαθμοί Κελσίου) και να συγκεντρωθούν (συμπυκνωθούν) σε ένα περιορισμένο χώρο, οπότε άρχισαν να συμπεριφέρονται σαν ένα μοναδικό πελώριο «σούπερ-σωματίδιο» ή «συμπύκνωμα Μπόζε-Αϊνστάιν». Πρόκειται για μια κβαντική ουσιαστικά κατάσταση, όπου τα σωματίδια βρίσκονται στην χαμηλότερη δυνατή ενεργειακή κατάστασή τους και συμπεριφέρονται σαν μια ενιαία οντότητα.

Μέχρι τώρα ήταν αδύνατο να γίνει κάτι ανάλογο με τα σωματίδια του φωτός, τα φωτόνια, επειδή εξαφανίζονται όταν ψύχονται και αλληλεπιδρούν, καθώς απορροφώνται από τα άτομα των άλλων υλικών της πειραματικής συσκευής. Για πρώτη φορά όμως, οι γερμανοί επιστήμονες πέτυχαν να ψύξουν (απλώς σε θερμοκρασία δωματίου) και ταυτόχρονα να συμπυκνώσουν τα φωτόνια, δημιουργώντας έτσι ένα σούπερ-φωτόνιο ή συμπύκνωμα Μπόζε-Αϊνστάιν από φως. Με άλλα λόγια, κατέστη δυνατό, για πρώτη φορά, μια «θάλασσα» φωτονίων να δράσει σαν ένα ενιαίο φωτόνιο, κάτι που θεωρητικά είχαν προτείνει από το 1925 ο Αλμπερτ Αϊνστάιν και ο ινδός φυσικός Σατιέντρα Ναθ Μπόζε.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Βόννης, υπό τον καθηγητή Μάρτιν Βελτς, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το New Scientist, το Physics World και το Nature, ανέφεραν ότι το φωτονικό συμπύκνωμα Μπόζε-Αϊνστάιν είναι μια τελείως νέα πηγή φωτός που έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με το λέιζερ, έχοντας όμως το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι, αντίθετα με τα συμβατικά λέιζερ, μπορεί να παράγει φως σε πολύ βραχέα μήκη κύματος, στο πεδίο των ακτινών-Χ ή του υπεριώδους φωτός.

Αυτή η δυνατότητα αποτελεί «ευλογία» για τους σχεδιαστές «τσιπ» υπολογιστών, επειδή χρησιμοποιούν φως λέιζερ για να χαράξουν τα κυκλώματα πάνω στα υλικά των ημιαγωγών. Όμως η όλη διαδικασία συναντά περιορισμούς, μεταξύ άλλων, από το μήκος κύματος που λειτουργεί το λέιζερ. Η δημιουργία νέων λέιζερ ακτινών-Χ με παλμούς μικρότερου μήκους κύματος (χάρη στη νέα γερμανική ανακάλυψη) θα επιτρέψει την χάραξη πολύ πιο πολύπλοκων κυκλωμάτων πάνω στην ίδια επιφάνεια πυριτίου, πράγμα που θα οδηγούσε σε μια νέα γενιά επεξεργαστών πολύ υψηλότερων επιδόσεων και άρα πιο ισχυρών υπολογιστών.

Η νέα ανακάλυψη θα μπορούσε επίσης να αξιοποιηθεί σε άλλες εφαρμογές, όπως η φασματοσκόπηση και τα φωτοβολταϊκά, μειώνοντας το μέγεθος των ηλιακών κυψελών, καθώς θα μπορούν να συλλέγουν και να εστιάζουν καλύτερα το ηλιακό φως, ακόμα και σε συννεφιασμένες μέρες.
ΠΗΓΗ

Ο παγωμένος άνθρακας μπορεί να έχει χαράξει τις ρεματιές στον Άρη

Σύμφωνα με μια ομάδα ερευνητών, φαίνεται ότι οι σχηματισμοί σαν ρεματιές, που έχουν εντοπίσει οι διάφορες αποστολές στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη, το πιο πιθανό είναι να δημιουργήθηκαν από το παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα, και όχι από το νερό όπως μέχρι τώρα θεωρούσαμε.

Η ομάδα που έκανε τις ανακαλύψεις αναφέρει ότι όλες οι ρεματιές δεν μπορούν να εξηγηθούν μέσα από αυτό τον μηχανισμό, και ότι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά τους εξακολουθούν να παραμένουν ένα μυστήριο έως σήμερα.

Κατά τα τελευταία χρόνια, μελέτες έχουν δείξει χωρίς αμφιβολία ότι κάποτε έρεε νερό στον Άρη, και ότι ορισμένα ποτάμια, ή τουλάχιστον υπόγεια νερά, έρρεαν για μερικές  εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν.

Για τη νέα μελέτη, η ερευνητική ομάδα εξέτασε το πώς οι αμμώδεις ρεματιές άλλαξαν κατά τα τελευταία 15 χρόνια, σε περίπου 7 σημεία σε όλες τις νότιες περιοχές του Άρη.

Μια πλήρης ανάλυση όλων των διαθέσιμων δεδομένων από αυτές τις θέσεις έδειξε ότι κάθε μία από τις ρεματιές που αναλύθηκε τροποποιήθηκε όσο περνούσε ο χρόνος στην ίδια σεζόν, με τις μεγαλύτερες διαφορές να εντοπίζονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Ειδικοί επιστήμονες για τον Άρη λένε ότι αυτό έπρεπε να αναμένεται στο πλαίσιο της νέας θεωρίας, δεδομένου ότι τον χειμώνα το διοξείδιο του άνθρακα συσσωρεύεται στον πλανήτη. Αυτή η εποχή δεν είναι δυνατόν να συνδέεται με περισσότερες απορροές, που παράγονται από την τήξη του νερού, λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών σε αυτές τις θέσεις.

"Οι ρεματιές που μοιάζουν με αυτές της Γης προκαλούνται από το νερό που κυλάει, αλλά ο Άρης είναι ένας άλλος πλανήτης με τα δικά του μυστήρια”, εξηγεί γ επικεφαλής της νέας έρευνας, Serina Diniega.

«Εάν ο μηχανισμός με το παγωμένο διοξείδιο του  άνθρακα σε αυτές τις ρεματιές αμμοθινών είναι σωστός, τότε το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για άλλες ρεματιές στον Άρη”, προσθέτει η Serina Diniega.

Η Serina Diniega εξηγεί ότι οι ρεματιές που η ίδια και ένας μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα ανέλυσαν είχαν μήκος μεταξύ 50 μέτρων και πάνω από 3,2 χιλιόμετρα.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συμπεράσματα της νέας έρευνας ήταν ότι μικρές αλλαγές φαίνεται να παρουσιάζονται στις ρεματιές κατά τη διάρκεια της άνοιξης του Άρη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, όταν δηλαδή το νερό θα μπορούσε να λειτουργήσει πιο έντονα.

Εικόνες από τις περιοχές αυτές συλλέχθηκαν από δύο διαστημόπλοια της NASA, το Mars Global Surveyor και το Mars Reconnaissance Orbiter (MRO). Ο τελευταίος δορυφόρος λειτουργεί έως και σήμερα.

“Μια πιθανότητα γι αυτό το φαινόμενο είναι ότι ένας σωρός από παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα συσσωρεύεται σε έναν αμμόλοφο και γίνεται αρκετά πυκνός σαν χιονοστιβάδα, οπότε παρασύρει κι άλλο υλικό μαζί του”, εξηγεί η Diniega  για το γιατί οι ρεματιές αλλάζουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Πλήρεις λεπτομέρειες σχετικά με τη νέα μελέτη εμφανίζονται στο περιοδικό Geology.

Πηγή: SoftPedia

www.physics4u.gr

Carl Sagan. Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.

Alexandreias Library
Ανέβηκε από webstarcom. - Περισσότερα βίντεο από σχολεία και campus.
newdimensioncosmos.wordpress.com

Διαστημικός χορός χρωμάτων

Το Νότιο Σέλας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη πάνω από τη Γη με τα εντυπωσιακά του χρώματα να εναλλάσσονται φωτίζοντας υπέροχα το διαστημικό κενό και δημιουργώντας μια καταπληκτική αντίθεση με τα άστρα που διακρίνονται στο βάθος της εικόνας. Είναι μια από τις υπέροχες φωτογραφίες που δημοσιοποίησε χθες ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ΕSΑ). Πρόκειται για μια σειρά φωτογραφιών του πλανήτη που ελήφθησαν από το Cupola, το νέο, πανοραμικό παρατηρητήριο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχτηκε όταν ο σταθμός βρισκόταν σε ύψος 350 χιλιομέτρων πάνω από τις νότιες περιοχές του Ινδικού ωκεανού όπου εξελισσόταν το φαινόμενο. 
πηγη

Κάμερα των 570 Megapixel θα αναζητήσει τη μυστηριώδη «σκοτεινή ενέργεια»

Μετρώντας την επιτάχυνση του Σύμπαντος

H κατασκευή της γιγάντιας κάμερας αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός του Δεκεμβρίου (Πηγή: Fermilab) 

Φωτογραφίζοντας μακρινούς γαλαξίες με ανάλυση 570 Megapixel, η Κάμερα Σκοτεινής Ενέργειας, μια από τις μεγαλύτερες φωτογραφικές μηχανές του κόσμου, θα προσπαθήσει να δώσει λύση σε ένα μυστήριο κοσμικών διαστάσεων: Τι είναι αυτό που αναγκάζει το Σύμπαν να διαστέλλεται με ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα;

Το γιγάντιο μηχάνημα, του οποίου η κατασκευή ολοκληρώνεται εντός του Δεκεμβρίου στο αμερικανικό εργαστήριο Fermilab, θα μετρήσει τις ταχύτητες 300 εκατομμυρίων γαλαξιών σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει τη φύση της λεγόμενης σκοτεινής ενέργειας.

Η σκοτεινή ενέργεια είναι μια υποθετική δύναμη που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και αναγκάζει έτσι τους γαλαξίες να απομακρύνονται μεταξύ τους με ταχύτητα που όλο και αυξάνεται.

Οι πρώτες υποψίες για την ύπαρξη της μυστηριώδους δύναμης ήρθαν το 1998, όταν οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μακρινούς γαλαξίες που απομακρύνονται από τον δικό μας πιο γρήγορα από το αναμενόμενο.

Οι υπολογισμοί που ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια δείχνουν ότι δύναμη που προκαλεί την επιτάχυνση είναι βασικό συστατικό του Σύμπαντος -αντιστοιχεί στο 75% της συνολικής του υλοενέργειας, τη στιγμή που η κανονική ύλη περιορίζεται μόλις στο 5%.

Όμως, παρόλο που είναι πανταχού παρούσα, κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς είναι η σκοτεινή ενέργεια.

«Δεν γνωρίζουμε γιατί το Σύμπαν επιταχύνεται. Αυτός είναι ο λόγος που πραγματοποιούμε την Έρευνα Σκοτεινής Ενέργειας» δήλωσε στο περιοδικό Wired ο Τζος Φρίμαν, επικεφαλής του εγχειρήματος. «Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη φύση της σκοτεινής ενέργειας, είπε.

Οι αισθητήρες CCD της γιγάντιας κάμερας, μια παραλλαγή των αισθητήρων στις κοινές ψηφιακές κάμερες, μπορούν να δουν γαλαξίες 10 εκατομμύρια φορές πιο αμυδρούς από ό,τι μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι.

Οι 120 επιστήμονες που συμμετέχουν στην Έρευνα Σκοτεινής Ενέργειας (από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ισπανία και τη Βραζιλία) θα χρησιμοποιήσουν το όργανο για να μελετήσουν 300 εκατομμύρια γαλαξίες.

Όσο ταχύτερα απομακρύνεται ένας γαλαξίες από τη Γη, τόσο περισσότερο το φως του φαίνεται να μετατοπίζεται προς το ερυθρό χρώμα. Όσο μεγαλύτερη η ταχύτητα, τόσο μεγαλύτερη αυτή η μετατόπιση προς το ερυθρό.

Η Κάμερα Σκοτεινής Ενέργειας, κόστους 35 εκατ. δολαρίων, είναι σχεδιασμένη να μετρά την ερυθρά μετατόπιση με πολύ μεγάλη ακρίβεια, προσφέροντας πιο αξιόπιστες εκτιμήσεις για τον ρυθμό διαστολής του Σύμπαντος.

Μετά την ολοκλήρωσή του, το μηχάνημα θα εγκατασταθεί στο τηλεσκόπιο Bianco, που βρίσκεται ψηλά στις Άνδεις της Χιλής.

Η αναζήτηση της σκοτεινής ενέργειας προγραμματίζεται να αρχίσει τον Οκτώβριο του 2011.

Newsroom ΔΟΛ

Ρότζερ Πενρόουζ Δε δημιουργήθηκαν με το «Μπιγκ Μπανγκ», χώρος και χρόνος

Ο χώρος και ο χρόνος δεν δημιουργήθηκαν μαζί με την αρχική «μεγάλη έκρηξη» του σύμπαντος, το γνωστό «Μπιγκ Μπανγκ», αλλά στην πραγματικότητα το σύμπαν μας κάνει συνεχείς κύκλους «γέννησης» και «θανάτου», μέσα από μια αιώνια διαδοχή
φάσεων («αιώνων»).

Αυτό υποστηρίζει ο διάσημος και πολυβραβευμένος βρετανός φυσικός και μαθηματικός Ρότζερ Πενρόουζ, καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης (πολλά βιβλία του οποίου έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά), ο οποίος ισχυρίζεται, σε νέα μελέτη του, ότι εντόπισε στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων, που αποτελεί τον «απόηχο» μέχρι σήμερα του Μπιγκ Μπανγκ, κυκλικά μοτίβα τα οποία παραπέμπουν ακριβώς σε μια "κυκλική" κοσμολογία.

Ο Roger Penrose, σύμφωνα με το «Physics World», παρουσίασε νέες επιστημονικές εκτιμήσεις που βασίζονται στις παρατηρήσεις του δορυφόρου WMAP της NASA, ο οποίος μελετά τη διάχυτη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου στο σύμπαν.

Η θεωρία του Πενρόουζ έρχεται σε ευθείας αντίθεση με το σημερινό κυρίαρχο μοντέλο του «κοσμικού πληθωρισμού», το οποίο δέχεται ότι το σύμπαν «φούσκωσε» απότομα αμέσως μετά τη δημιουργία του. Σύμφωνα με την κυρίαρχη «πληθωριστική θεωρία», το σύμπαν ξεκίνησε από ένα σημείο άπειρης πυκνότητας πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, επεκτάθηκε υπερβολικά γρήγορα μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου και σήμερα συνεχίζει ακόμα την αδιάκοπη επέκτασή του, αν και με πολύ βραδύτερο ρυθμό σε σχέση με το αρχικό "φούσκωμα", ώσπου να καταλήξει κάποτε σε ένα ομοιόμορφο και παγωμένο διάστημα.

Όμως ο Πενρόουζ δεν συμφωνεί, υποστηρίζοντας ότι η ανωτέρω εικόνα δεν εξηγεί το πολύ χαμηλό βαθμό εντροπίας από τον οποίο πιστεύεται ότι γεννήθηκε το σύμπαν, κάτι που επέτρεψε να υπάρξει πολύ γρήγορα ένας υπερβολικά υψηλός βαθμός «τάξης», από όπου σταδιακά ξεπήδησαν τα άστρα, οι γαλαξίες και η ζωή (του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου). Έτσι, ο βρετανός κοσμολόγος δεν πιστεύει ότι ο χώρος και ο χρόνος πρωτοεμφανίστηκαν τη στιγμή του Μπιγκ Μπανγκ, αλλά θεωρεί ότι ουσιαστικά προϋπήρχαν, επειδή το Μπιγκ Μπανγκ δεν ήταν ένα και μοναδικό, αλλά υπήρξαν πολλά στη σειρά στην ιστορία του σύμπαντος και κάθε φορά ένας νέος «αιώνας» ξεκινούσε.

Ο βρετανός φυσικός πιστεύει ότι κάθε φορά, στο τέλος ενός «αιώνα», το σύμπαν, μετά τη συνεχή επέκτασή του, γίνεται άπειρα μεγάλο, ώσπου τελικά κάνει την «μετάβαση» στην επόμενη φάση («αιώνα»), οπότε γίνεται ξανά άπειρα μικρό, εκρήγνυται και πάλι με ένα νέο Μπιγκ Μπανγκ, αρχίσει ξανά να επεκτείνεται κ.ο.κ., σε μια κυκλική διαδοχή συμπάντων. Μεταξύ άλλων, θεωρεί ότι στο μεταβατικό στάδιο η εντροπία πέφτει σε πολύ χαμηλό επίπεδο, επειδή οι μαύρες τρύπες, που καταστρέφουν κάθε πληροφορία την οποία απορροφούν, εξατμίζονται καθώς το σύμπαν επεκτείνονται κι έτσι μειώνεται η συνολική εντροπία.

Ο Πενρόουζ ισχυρίζεται τώρα ότι βρήκε ενδείξεις που στηρίζουν την γοητευτική αλλά και επίμαχη θεωρία του, η οποία θυμίζει ανατολική φιλοσοφία. Σε συνεργασία με τον Βάχε Γκουρζατνιάν του Ινστιτούτου Φυσικής του Ερεβάν στην Αρμενία, ανέλυσε στοιχεία επτά ετών από το δορυφόρο WMAP που κατέγραψε την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, η οποία πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε περίπου 300.000 χρόνια μετά το Μπιγκ Μπανγκ και έκτοτε παρέχει πληροφορίες για την κατάσταση του πρωτογενούς σύμπαντος.

Οι δύο επιστήμονες -που επίσης χρησιμοποίησαν στοιχεία από το πείραμα Boomerang στην Ανταρκτική- λένε ότι εντόπισαν σαφείς ομόκεντρους κύκλους μέσα στα δεδομένα, δηλαδή περιοχές στον «ουρανό των μικροκυμάτων», όπου η θερμοκρασία της ακτινοβολίας είναι σαφώς μικρότερη από τις άλλες περιοχές. Σύμφωνα με τους Πενρόουζ και Γκουρζαντιάν, αυτοί οι κύκλοι μας επιτρέπουν να «δούμε» πίσω από το Μπιγκ Μπανγκ και να «διακρίνουμε» τον «αιώνα» που προϋπήρξε στο προηγούμενο σύμπαν. Οι κύκλοι, όπως ισχυρίζονται, αποτελούν απομεινάρια στο δικό μας «αιώνα», τα οποία άφησαν οι σφαιρικοί κυματισμοί των βαρυτικών κυμάτων, που δημιουργήθηκαν όταν οι μαύρες τρύπες συγκρούονταν στον προηγούμενο «αιώνα».

Όπως αναφέρουν, αυτοί οι κύκλοι θέτουν σε αμφισβήτηση την θεωρία του «κοσμικού πληθωρισμού», η οποία θεωρεί ότι η κατανομή των αποκλίσεων της θερμοκρασίας στο σύμπαν θα έπρεπε να είναι απολύτως τυχαία και όχι να ακολουθεί κάποια πρότυπα (εν προκειμένω κυκλικά). Όμως είναι βέβαιο ότι άλλοι κοσμολόγοι θα βάλουν στο «μικροσκόπιο» τις νέες εκτιμήσεις του Πενρόουζ, με κριτική διάθεση.
 

ΠΗΓΗ

Τι θα βλέπαμε αν ταξιδεύαμε με την ταχύτητα του φωτός;

Αυτό το ερώτημα ώθησε τον Αϊνστάιν να δουλέψει πάνω στη διάσημη Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας.

Οι εξισώσεις του δείχνουν ότι, όσο αυξάνεται η...
ταχύτητα με την οποία κινούμαστε, τα αντικείμενα αρχίζουν να διαστρεβλώνονται, ενώ βλέπουμε μπροστά μας ένα φως το οποίο ολοένα και δυναμώνει. Και μετά, ξεκινά ένα πραγματικά εντυπωσιακό σόου: τα αντικείμενα που είναι μακριά μας φαίνεται σαν να...

απομακρύνονται ακόμη περισσότερο, ενώ αρχίζουμε να βλέπουμε αυτά που βρίσκονται πίσω μας. Τελικά, όταν αγγίζουμε την ταχύτητα του φωτός, το μόνο που βλέπουμε είναι ένα απερίγραπτα φωτεινό σημείο, που το περιβάλλει το απόλυτο σκοτάδι

Dinatos©

Πηγή : TNSite

Είδε το σύμπαν πριν το Μπιγκ Μπανγκ

Ο χώρος και ο χρόνος δεν δημιουργήθηκαν μαζί με την αρχική "μεγάλη έκρηξη" του σύμπαντος, το γνωστό "Μπιγκ Μπανγκ"... αλλά στην πραγματικότητα το σύμπαν μας κάνει συνεχείς κύκλους "γέννησης" και "θανάτου", μέσα από μια αιώνια διαδοχή φάσεων.

Αυτό υποστηρίζει ο διάσημος και πολυβραβευμένος βρετανός φυσικός και μαθηματικός Ρότζερ Πενρόουζ, καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος ισχυρίζεται, σε νέα μελέτη του, ότι εντόπισε στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων, που αποτελεί τον "απόηχο" μέχρι σήμερα του Μπιγκ Μπανγκ, κυκλικά μοτίβα τα οποία παραπέμπουν ακριβώς σε μια "κυκλική" κοσμολογία. Ο βρετανός φυσικός πιστεύει ότι κάθε φορά, στο τέλος ενός "αιώνα", το σύμπαν, μετά τη συνεχή επέκτασή του, γίνεται άπειρα μεγάλο, ώσπου τελικά κάνει την "μετάβαση" στην επόμενη φάση, οπότε γίνεται ξανά άπειρα μικρό, εκρήγνυται και πάλι με ένα νέο Μπιγκ Μπανγκ, αρχίσει ξανά να επεκτείνεται κ.ο.κ., σε μια κυκλική διαδοχή συμπάντων.

newsbomb.gr

Το είδαμε εδώ

Η Κεφαλλονιά κοιτάει τ' άστρα!

Ενα νέο ισχυρό τηλεσκόπιο τοποθετήθηκε τον Αύγουστο στον Αίνο της Κεφαλλονιάς, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες. Υστερα από μια τιτάνια προσπάθεια να προλάβει να αποπερατωθεί πριν η Ελλάδα πληγεί από την οικονομική κρίση -απαγορευτική για τον εκσυγχρονισμό των επιστημών υποδομών- ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση εγκατάστασης του νέου τηλεσκοπίου «Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής», διαμέτρου 1,44 μ., που είχε δρομολογηθεί εδώ και πολλά χρόνια.

Αεροφωτογραφία των εγκαταστάσεων του ΚΙΕ/Εύδοξος στον Αίνο Κεφαλλονιάς. Το τηλεσκόπιο προστατεύεται από τον θόλο «Σμύρνη-Ιωνία», τον τελειότερο στην Ελλάδα. Ο θόλος τοποθετήθηκε στη Δορυφορική/Αστρονομική Βάση Αίνου Κεφαλληνίας «Υποσμηναγός Γεώργιος Λυκούδης», η οποία απαίτησε 15 χρόνια συνεχούς προπαρασκευής. Στη μνήμη του Γ. Λυκούδη, του κεφαλονίτη υποσμηναγού χειριστή μαχητικού F-16, που έπεσε το 2004 στο Πήλιο κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, τιμάται η διαχρονική εθνική συμβολή της Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία παραχώρησε τις ορεινές εγκαταστάσεις της στον Αίνο για τον σκοπό της δημιουργίας του αστεροσκοπείου το 1999.
Εντεκα χρόνια μετά υψώνεται στον ουρανό του Ιονίου σε υψόμετρο 1.047 το νέο σπουδαίο τηλεσκόπιο, του οποίου τα μοναδικά χαρακτηριστικά εξοπλίζουν τον στόλο των ερευνητικών τηλεσκοπίων της χώρας μας με νέες υπερσύγχρονες δυνατότητες.
Φορέας διαχείρισης του νέου τηλεσκοπίου είναι το ΚΙΕ/«Εύδοξος», ένας πρότυπος αστρονομικός οργανισμός (ΝΠΔΔ) στον Αίνο, που θεσπίστηκε το 2005 και αναπτύσσεται συνεχώς με αυτοτέλεια αλλά και με συνεργασία δικών του επιστημόνων με άλλους ενδιαφερόμενους φορείς, όπως το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ξένα πανεπιστήμια κά.
Μετά από μια περίοδο δοκιμαστικής λειτουργίας 1-2 ετών, κατά την οποία θα διαγνωστούν προβλήματα και θα δρομολογηθούν οι ενδεδειγμένες τεχνολογικές λύσεις και ρυθμίσεις για μια τόσο πολυσύνθετη κατασκευή όπως αυτή, το τηλεσκόπιο θα διατεθεί στην ελληνική και τη διεθνή επιστημονική κοινότητα, με έμφαση στην υποστήριξη των νέων ερευνητών σε πρωτοποριακά πειράματα. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, μετά την ολοκλήρωση του σταδίου δημιουργίας των υποδομών, που κράτησε 15 χρόνια, το αστεροσκοπείο του ΚΙΕ «Εύδοξος» εισέρχεται στο στάδιο της στελέχωσης (εκτός από τον πρωτεργάτη κ. Σολωμό, βασικός συνεργάτης είναι ο δρ Γιώργος Φανουράκης, διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»), κατά το οποίο θα αφιερωθεί στην προσπάθεια εμπλουτισμού του έμψυχου υλικού του, στη συγκράτηση νέων στην επαρχία και μέσω αυτού στη σταδιακή παροχή επιστημονικών υπηρεσιών με τη μεγάλη τεχνογνωσία που διαθέτει.
Ηδη επιστήμονες του αστεροσκοπείου συμφώνησαν να μελετήσουν δωρεάν πειραματικό εικονοληπτικό σύστημα χαμηλού κόστους για την επίβλεψη και την έγκαιρη προειδοποίηση για δασικές πυρκαγιές σε συγκεκριμένους τομείς του Εθνικού Δρυμού Αίνου, ενώ διεξάγουν κάθε χρόνο την άνοιξη και το καλοκαίρι τακτικό πρόγραμμα παροχής μορφωτικών εμπειριών (διαλέξεις, αστρονομικές παρατηρήσεις, ξεναγήσεις, προβολές), που προσφέρονται με ενθουσιώδη ανταπόκριση στα σχολεία της Κεφαλλονιάς, δωρεάν για τους μικρούς μαθητές και τους δασκάλους τους.
Το εγχείρημα του αστεροσκοπείου, σαν παράδειγμα απόπειρας ισόρροπης περιφερειακής ανάπτυξης της έρευνας και της τεχνολογίας στην ξεχασμένη ελληνική επαρχία, προχώρησε από το 1999 έως το 2004 με διεκδίκηση κοινοτικών προγραμμάτων και με παράλληλη αξιοποίηση διαθέσιμων θεσμικών εργαλείων του Β' βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης. Μετά το 2005 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κεφαλλονιάς και Ιθάκης προχώρησε με επιτυχία στη διεκδίκηση κοινοτικού προγράμματος με το οποίο μελετήθηκε η επιστημονική ανάπτυξη νέων υποδομών και η συγκρότηση του τηλεσκοπίου «Κ. Καραθεοδωρής».
Ας σημειώσουμε ότι το έργο συνέβαλε στην τόνωση της τοπικής αγοράς σε μια δύσκολη εποχή, αφού σκοπίμως -παρά τη χαμηλή μας ανταγωνιστικότητα σε τιμές-, για όλες τις οδικές μεταφορές εξοπλισμού από Ευρώπη αλλά και για όλες τις προμήθειες περιφερειακού εξοπλισμού και τις αερομεταφορές προσωπικού χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ για όλα τα βοηθητικά έργα αξιοποιούνται κεφαλλονίτικες επιχειρήσεις και μεγάλος αριθμός ελεύθερων επαγγελματιών.
Το νέο τηλεσκόπιο είναι αναμφίβολα πολύτιμη κληρονομιά που βαθμιαία παραλαμβάνουν οι νέοι και θα συνεχίσει την ανοδική πορεία του όσο συμπορεύεται με αυτούς που το δημιούργησαν.
* Επίκουρος καθηγητής εφαρμοσμένης φυσικής στο Πολεμικό Ναυτικό (Ανώτατη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων).
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ-enet.gr

Υπεύθυνος: Επιμέλεια: ΒΑΛΙΑ ΚΑΪΜΑΚΗ valia@enet.gr Σε συνεργασία με τα: *Nature News Service, Technology Review News Distributed by New York Times Syndicate *Science Illustrated (Ελληνική έκδοση)§Του ΝΙΚΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ*

Διαστημική «χιονοθύελλα» βρέθηκε να μαίνεται γύρω από κομήτη

Τα στίγματα που διακρίνονται στην εικόνα ουσιαστικά είναι παγάκια διαφόρων μεγεθών   (Φωτογραφία:  NASA/JPL )

Ουάσινγκτον

Δημοσιεύτηκαν από τη NASA οι εικόνες που κατέγραψε η αποστολή Deep Impact στη διάρκεια του πρόσφατου κοντινού περάσματος από τον κομήτη Χάρτλεϊ-2. Τα χιλιάδες στίγματα που διακρίνονται στις εικόνες είναι κομμάτια πάγου που εκτοξεύονται από την επιφάνεια μαζί με πίδακες διοξειδίου του άνθρακα.

Δεδομένου ότι οι κομήτες θεωρούνται κατάλοιπα από τον σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος, πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, οι νέες εικόνες ίσως προσφέρουν στοιχεία όχι μόνο για τους κομήτες, αλλά και για τη γέννηση των πλανητών.

«Όταν είδαμε όλα αυτά τα στίγματα να περιβάλλουν τον πυρήνα [του κομήτη], πραγματικά μας έπεσαν τα σαγόνια» σχολίασε ο Πιτ Σουλτζ του Πανεπιστημίου Μπράουν στις ΗΠΑ.

Οι κομήτες, ή «βρόμικες χιονόμπαλες» όπως τους αποκαλούν οι αστρονόμοι, είναι γνωστό ότι αποτελούνται από πάγους και σκόνη, και όχι από συμπαγή βράχια όπως οι αστεροειδείς.

Οι κομήτες που περνούν περιοδικά από τη γειτονιά της Γης προέρχονται από πολύ μακριά: ξεκίνησαν από το λεγόμενο Νέφος του Όορτ, έναν πληθυσμό δισεκατομμυρίων κομητών, ο οποίος βρίσκεται στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος, σχεδόν ένα έτος φωτός μακριά από τον Ήλιο.

Οι νέες εικόνες υποδεικνύουν ότι, καθώς ο κομήτης πλησιάζει τον Ήλιο, η ακτινοβολία θερμαίνει πάγο διοξειδίου του άνθρακα (ξηρό πάγο) που κρύβεται λίγο κάτω από τη σαθρή επιφάνεια του Χάρτλεϊ-2. Καθώς εξαχνώνεται (μετατρέπεται κατευθείαν από πάγος σε αέριο) και εκτοξεύεται στο Διάστημα, το διοξείδιο του άνθρακα παρασύρει μαζί του κομμάτια πάγου νερού.

Τα στίγματα που διακρίνονται στις φωτογραφίες ουσιαστικά είναι μεγάλα παγάκια, με μέγεθος όσο μια μπάλα του γκολφ, μέχρι μια μπάλα του μπάσκετ.

Όπως εξήγησε ο Μάικλ Α'Χιρν, υπεύθυνος της αποστολής στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, «είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε κομμάτια πάγου στο νέφος που περιβάλλει έναν κομήτη, ή πίδακες που τροφοδοτούνται σίγουρα από αέριο διοξείδιο του άνθρακα».

Φαίνεται όμως ότι ο Χάρτλεϊ-2 διαφέρει από άλλους κομήτες.

Το Deep Impact είχε γίνει πρωτοσέλιδο το 2005, όταν έστειλε ένα βλήμα να συντριβεί ελεγχόμενα στην επιφάνεια του κομήτη Τέμπελ-1, προκειμένου να μελετήσει τα συντρίμμια και να προσδιορίσει τη σύστασή τους.

Ο Τεμπλ-1 ήταν γενικά πιο ομοιογενής και, παρόλο που εκτόξευε πίδακες ατμού, δεν βρέθηκε να εκτοξεύει παγάκια στο Διάστημα (στην ένθετη εικόνα, ο πυρήνας του Τεμπλ-1 συγκριτικά με στον πυρήνα του Χάρτλεϊ-2).

Ο Χάρτλεϊ-2 ήταν ο πέμπτος κομήτης που εξετάζουν οι αστρονόμοι από σχετικά μικρή απόσταση.

Μια μεγάλη έκπληξη ήρθε το 2004, όταν η αποστολή Stardust συνέλεξε δείγματα από την ουρά του κομήτη Βιλντ-2 και τα έφερε στη Γη. Οι ερευνητές εντόπισαν τότε υλικά που θα μπορούσαν να είχαν σχηματιστεί μόνο σε υψηλές θερμοκρασίες, παρατήρηση που ανατρέπει τις θεωρίες για τον σχηματισμό των κομητών σε πολύ μεγάλες αποστάσεις από τον Ήλιο.

«Οι πυρήνες των κομητών που έχουμε εξετάσει από κοντά είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους [...] Αυτό που θέλουμε είναι να καταλάβουμε γιατί υπάρχουν αυτές οι διαφορές, τη στιγμή που δεν υπάρχουν προφανείς διαφορές στις διαδικασίες σχηματισμού τους» σχολίασε ο υπεύθυνος της αποστολής Μάικ Α'Χιρν.

Newsroom ΔΟΛ-IN.GR

Η παράσταση «Το Αστρο των Χριστουγέννων» στο πλανητάριο

H Χριστουγεννιάτικη παράσταση «Το Άστρο των Χριστουγέννων», παραγωγής του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου θα προβληθεί στο πλανητάριο του ΝΟΗΣΙΣ από αύριο 20 Νοεμβρίου και για την περίοδο των εορτών.
Τι ήταν τελικά εκείνο το «Άστρο»; Ήταν άραγε μετέωρο ή κομήτης; Νόβα ή σουπερνόβα; Μετεωρίτης ή βολίδα; Ισχύει άραγε η διατύπωση του Κέπλερ, πως επρόκειτο για συζυγία πλανητών; Γιατί καμιά επιστημονική θεωρία δεν...
μπορεί να επιβεβαιωθεί ή να απορριφθεί έως σήμερα;
Κάνοντας ένα ταξίδι πίσω στους αιώνες που πέρασαν από τη γέννηση του Θείου Βρέφους στη φτωχική φάτνη της Βηθλεέμ, η παράσταση «Το Άστρο των Χριστουγέννων» ξεδιπλώνει ιστορικά, όσο και επιστημονικά δεδομένα μέσα από ένα ιδιαίτερο μουσικό και οπτικό θέαμα και γεμίζει το χώρο με έναν «αέρα» παιδικής αθωότητας και συναισθήματα, που θα συγκινήσουν τις ψυχές όλων.
Η παράσταση «Το Άστρο των Χριστουγέννων», την οποία ευγενικά διέθεσε το Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου στο ΝΟΗΣΙΣ, δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα και υπογράφεται από τους συνεργάτες του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Παναγιώτη Σιμόπουλου, μουσική του Μπάμπη Μπλαζουδάκη και αφήγηση των Χρήστου Σιμαρδάνη και Κώστα Σεραφειμίδη. Τα 40 λεπτά της εικονικής τρισδιάστατης πραγματικότητας δημιουργήθηκαν από τους Γιάννη Βαμβακά και Σωτήρη Μπενέκο, ενώ την επιμέλεια του ήχου είχε ο Τάσος Κατσάρης.


http://toblogtonkirion.gr

ΠΗΓΗ

Στην τροχιά του Κομήτη Χάρτλεΐ…

Η ανάλυση των στοιχείων που συνέλεξε το διαστημικό σκάφος Deep Impact της NASA που πλησίασε τον κομήτη Χάρτλεϊ, έδειξε ότι αυτός περιβάλλεται από ένα πελώριο σύννεφο από αφράτα παγωμένα σωματίδια, μερικά από τα οποία -προς μεγάλη έκπληξη των επιστημόνων που ποτέ πριν δεν είχαν δει κάτι τέτοιο- είναι πολύ μεγάλα, έχοντας μέγεθος από ένα μπαλάκι του γκολφ μέχρι μια μπάλα μπάσκετ.Το σκάφος της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας προσέγγισε τον -μήκους 1,5 χλμ. και σχήματος φασολιού- κομήτη στις 4 Νοεμβρίου, σε απόσταση 700 χιλιομέτρων από αυτόν και περίπου 23 εκατ. χλμ. από τη Γη.

Ice comet discovery
Ανέβηκε από itnnews. - Οι πιο φρέσκες video-ειδήσεις.
Τα όργανα του Deep Impact, τόσο στο μήκος κύματος του ορατού φωτός όσο και του υπέρυθρου, έστειλαν στη Γη μια πληθώρα φωτογραφιών και άλλων δεδομένων, σύμφωνα με το BBC και το New Scientist, τα οποία θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να καταλάβουν καλύτερα τις ιδιότητες αυτών των μυστηριωδών «ταξιδευτών» των ουρανών, όπως είναι οι κομήτες.Μεταξύ άλλων, αποκαλύφθηκε ότι για κάθε μεγάλη «χιονόμπαλα» διαμέτρου 25 εκατοστών γύρω από τον κομήτη, υπάρχουν γύρω στα χίλια μικρότερα σωματίδια των 2,5 εκατοστών. Ανεξαρτήτως μεγέθους πάντως, σύμφωνα με τους επιστήμονες που αξιολογούν τα στοιχεία της διαστημικής αποστολής, με επικεφαλής τον δρα Μάικ Ο’Χερν του πανεπιστημίου του Μέριλαντ, τα σωματίδια του νέφους δεν αποτελούνται από συμπαγή πάγο, αλλά έχουν μια πιο αραιή, κοκκώδη και πορώδη φύση.
Το Deep Impact στράφηκε στο νέο στόχο του, τον κομήτη Χάρτλεϊ, αφού προηγουμένως είχε κληθεί το 2005 να προσεγγίσει τον κομήτη Τέμπελ 1, τον οποίο μάλιστα είχε «βομβαρδίσει» εκσφενδονίζοντας στο διάστημα τόνους σωματιδίων πάγου, προκειμένου να μελετηθεί καλύτερα η σύστασή του.
Οι παρατηρήσεις εκείνες είχαν δείξει ότι ο Τέμπελ 1 επίσης περιβάλλεται από σωματίδια, αλλά είναι μόνο μικροσκοπικά και όχι τόσο μεγάλα όσο του Χάρτλεϊ, πράγμα που ίσως οφείλεται στο ότι οι δύο κομήτες «γεννήθηκαν» σε διαφορετικές περιοχές του ηλιακού συστήματος.
Οι κομήτες θεωρείται ότι περιέχουν υλικά, τα οποία ουσιαστικά έχουν μείνει αναλλοίωτα από την εποχή που σχηματίστηκε το ηλιακό μας σύστημα. Μεταξύ άλλων, περιέχουν άνθρακα, υδρογόνο, υδρογόνο και άζωτο, δηλαδή εκείνα ακριβώς τα στοιχεία που απαρτίζουν τα αμινοξέα και αποτελούν τα συστατικά της ζωής στον πλανήτη μας. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι κομήτες προσέκρουσαν μαζικά στην αρχέγονη Γη κι «έσπειραν» τα αναγκαία χημικά συστατικά για να ξεπηδήσει αργότερα η ζωή σε αυτήν.
Το Deep Impact απομακρύνεται πια από τον κομήτη Χάρτλεϊ, αλλά συνεχίζει να τον φωτογραφίζει με τις υψηλής ανάλυσης κάμερές του. Όταν σταματήσει στο τέλος της επόμενης εβδομάδας, θα έχει τραβήξει συνολικά γύρω στις 122.000 φωτογραφίες ή 22 GB δεδομένων, που αντιπροσωπεύουν περισσότερες πληροφορίες από όσες έχουν ποτέ συλλέξει οι επιστήμονες για κάποιο κομήτη.
Το Δεκέμβριο, το διαστημικό σκάφος θα περιμένει σε φάση αδράνειας νέες οδηγίες από τη NASA, η οποία μελετά την πιθανή νέα αποστολή του, που σίγουρα δεν θα αφορά την προσέγγιση ενός ακόμα κομήτη.

Comet 103P Hartley 2
Ανέβηκε από thecoeurdelumiere. - Νέα video από όλο τον κόσμο.
cosmo.gr

Μετά τις 3/12 η εκτόξευση του Discovery

Αδύνατη μοιάζει να είναι μία νέα απόπειρα για την εκτόξευση του διαστημοπλοίου Discovery πριν από τις 3 Δεκεμβρίου, όπως ανακοίνωσε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA.
Οι τεχνικοί υπεύθυνοι έχουν αποσαφηνίσει στην ανάλυσή τους τις επισκευές που απαιτούνται ώστε η εκτόξευση να γίνει με ασφάλεια, διευκρινίζει η υπηρεσία σε ανακοίνωση που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της.

Οι επισκευές θα γίνουν τις επόμενες πέντε ημέρες και κατόπιν το διαστημόπλοιο θα εξεταστεί ξανά, στις 24 Νοεμβρίου. Μεταξύ των άλλων θα πρέπει να τοποθετηθεί μονωτικό υλικό στην εξωτερική δεξαμενή, στην οποία εντοπίστηκε μια ρωγμή μήκους 51 εκατοστών.
Εάν τα αποτελέσματα του τεχνικού ελέγχου είναι θετικά στις 24 Νοεμβρίου, οι υπεύθυνοι της αποστολής θα συζητήσουν πέντε ημέρες αργότερα εάν θα πρέπει ή όχι να προχωρήσουν στην εκτόξευση. Η αντίστροφη μέτρηση επομένως δεν πρόκειται να ξεκινήσει πριν από τις 30 Νοεμβρίου.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, το Discovery θα εκτοξευθεί στις 2:52 της 3ης Δεκεμβρίου από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι. Το "παράθυρο" για την εκτόξευση κλείνει στις 6 Δεκεμβρίου

Πλανήτης από άλλο... γαλαξία

Καλλιτεχνική απεικόνιση του νεοανακαλυφθέντος πλανήτη ΗΙΡ 13044b, του πρώτου πλανήτη που εντοπίζουν οι επιστήμονες εκτός του γαλαξία μας

Καλλιτεχνική απεικόνιση του νεοανακαλυφθέντος πλανήτη ΗΙΡ 13044b, του πρώτου πλανήτη που εντοπίζουν οι επιστήμονες εκτός του γαλαξία μας

ΛΟΝΔΙΝΟ Oνομάζεται ΗΙΡ 13044b και είναι ο πρώτος πλανήτης που εντοπίζουν οι επιστήμονες και δεν είναι «προϊόν» του δικού μας γαλαξία. Πρόκειται για έναν πλανήτη που βρίσκεται σε απόσταση 2.000 ετών φωτός από εμάς και έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Δία. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το ηλιακό σύστημα στο οποίο ανήκει βρισκόταν σε έναν μικρό γειτονικό γαλαξία με τον οποίο ο δικό μας γαλαξίας ήρθε σε επαφή και συγχωνεύθηκαν πριν από 6-9 δισ. έτη, μια κοσμική διαδικασία που είναι γνωστή ως «γαλαξιακός κανιβαλισμός».

Η ανακάλυψη έγινε από επιστήμονες του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ της Γερμανίας στο Παρατηρητήριο La Silla της Χιλής. Ο πλανήτης βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό του άστρο και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό σε μόλις 16 ημέρες. Το άστρο είναι ένας κόκκινος γίγαντας, δηλαδή βρίσκεται στο προτελευταίο στάδιο της ζωής του αφού έχοντας πλέον καταναλώσει τα καύσιμά του έχει διασταλεί και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το πιθανότερο είναι να έχει «καταπιεί» κάποιους από τους πλανήτες του συστήματος. Η ανακάλυψη, εκτός των άλλων, είναι σημαντική αφού ανάλογο τέλος θα έχει σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια και η Γη, μια και ο Ηλιος αναμένεται να γίνει και αυτός κόκκινος γίγαντας- οπότε οι επιστήμονες θα μελετήσουν καλύτερα το φαινόμενο. 
πηγη

Καθυστερεί και άλλο η εκτόξευση του Ντισκάβερι

Μια νέα απόπειρα για την εκτόξευση του διαστημοπλοίου Ντισκάβερι δεν θα μπορέσει να γίνει πριν από τις 3 Δεκεμβρίου το νωρίτερο, όπως ανακοίνωσε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA.

Οι τεχνικοί υπεύθυνοι έχουν αποσαφηνίσει στην ανάλυσή τους τις επισκευές που απαιτούνται ώστε η εκτόξευση να γίνει με ασφάλεια, διευκρινίζει η υπηρεσία σε ανακοίνωση που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της.
Οι επισκευές θα γίνουν τις επόμενες πέντε ημέρες και κατόπιν το διαστημόπλοιο θα εξεταστεί ξανά, στις 24 Νοεμβρίου. Μεταξύ των άλλων θα πρέπει να τοποθετηθεί μονωτικό υλικό στην εξωτερική δεξαμενή, στην οποία εντοπίστηκε μια ρωγμή μήκους 51 εκατοστών.
Εάν τα αποτελέσματα του τεχνικού ελέγχου είναι θετικά στις 24 Νοεμβρίου, οι υπεύθυνοι της αποστολής θα συζητήσουν πέντε ημέρες αργότερα εάν θα πρέπει ή όχι να προχωρήσουν στην εκτόξευση.
Η αντίστροφη μέτρηση επομένως δεν πρόκειται να ξεκινήσει πριν από τις 30 Νοεμβρίου.
Στην καλύτερη περίπτωση, το Ντισκάβερι θα εκτοξευθεί στις 2:52 της 3ης Δεκεμβρίου από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι. Το "παράθυρο" για την εκτόξευση κλείνει στις 6 Δεκεμβρίου.
enet.gr

Ινστιτούτο CERN «Σύλληψη» ατόμων αντιύλης για πρώτη φορά

Φωτογραφία αρχείου. Από το πείραμα του μεγάλου επιταχυντή του CERN

Πώς μπορεί κανείς να μελετήσει κάτι που εξαϋλώνεται ακαριαία όταν τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε δοχείο; Χρησιμοποιώντας μια ειδική μαγνητική παγίδα, απαντούν ερευνητές του CERN. Κατάφεραν έτσι να συλλάβουν μερικά άτομα αντιυδρογόνου, ενός πολύτιμου υλικού που προσφέρει στοιχεία για τις θεμελιώδεις αρχές του Σύμπαντος.

«Είμαστε εκστασιασμένοι. Το καταφέραμε έπειτα από πέντε χρόνια σκληρής δουλειάς» δήλωσε ο Τζέφρι Χάνγκστ, εκπρόσωπος του πειράματος ALPHA, σχολιάζοντας την εξέλιξη στο περιοδικό Nature όπου δημοσιεύονται τα αποτελέσματα.

Αντιστάρ
Η αντιύλη είναι όμοια με την ύλη σε όλα τα χαρακτηριστικά της εκτός από ένα: αποτελείται από σωματίδια με αντίθετα φορτία. Τα πρωτόνια που βρίσκονται στον  πυρήνα των κανονικών ατόμων είναι φορτισμένα θετικά, ενώ τα αντιπρωτόνια της αντιύλης αρνητικά. Ομοίως, το αντι-ηλεκτρόνιο της αντιύλης, γνωστό και ως ποζιτρόνιο, έχει θετικό φορτίο και όχι αρνητικό όπως το ηλεκτρόνιο.

Θεωρητικά, ολόκληρα πλανητικά συστήματα και ζωντανά όντα θα μπορούσαν να αποτελούνται από αντιύλη. Ομως το παράξενο αυτό υλικό απουσιάζει από τον κόσμο γύρω μας, αφού, αν ερχόταν σε επαφή με την κανονική ύλη, θα εξαφανιζόταν μαζί της σε μια λάμψη υψηλής ενέργειας.

Η αντιύλη φαίνεται όμως να απουσιάζει όχι μόνο από τη γειτονιά μας αλλά και από ολόκληρο το Σύμπαν. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η γέννηση του Σύμπαντος δημιούργησε περισσότερη ύλη παρά αντιύλη.

Η μελέτη του αντιυδρογόνου αναμένεται να αποκαλύψει στο μέλλον γιατί συνέβη αυτό, ή, όπως το ονομάζουν οι φυσικοί, γιατί υπάρχει αυτή η παρατηρούμενη ασυμμετρία.

Εφόσον καταφέρουν να παγιδεύσουν λίγο περισσότερα άτομα αντιυδρογόνου, οι ερευνητές θα προσπαθήσουν επίσης να εξακριβώσουν αν οι ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις που δρουν στην αντιύλη είναι ίδιες με αυτές που δέχεται η ύλη όπως την ξέρουμε. Αυτό θα επιβεβαίωνε μια πρόβλεψη του λεγόμενου Καθιερωμένου Μοντέλου της σωματιδιακής φυσικής, η οποία, αν και ακούγεται λογική, ουδέποτε έχει επιβεβαιωθεί.

Ενα άλλο σχετικό πείραμα του CERN, με την ονομασία ΑΕgIS, θα εξετάσει αν η ύλη και η αντιύλη αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο στη βαρύτητα.

Συλλαμβάνοντας τους ύποπτους

To δύσκολο για τη διεθνή ερευνητική ομάδα του ALPHA δεν ήταν να δημιουργήσει αντιάτομα. Περίπου 50.000 άτομα αντιυδρογόνου είχαν παραχθεί σε προηγούμενη προσπάθεια το 2002. Σε εκείνη την περίπτωση, όμως, η αντιύλη αντέδρασε με τα γειτονικά άτομα ύλης και εξαφανίστηκε ακαριαία.

Η λύση ήταν να δημιουργηθεί ένα δοχείο που κρατά τα αντιάτομα αιωρούμενα εν κενώ, χωρίς να την αφήνει να έρθει σε επαφή με τα τοιχώματα.

Αυτό είναι εύκολο να γίνει με τα επιμέρους συστατικά των αντιατόμων, τα ποζιτρόνια και τα αντιπρωτόνια, επειδή τα σωματίδια αυτά είναι φορτισμένα και μπορούν να διατηρηθούν αιωρούμενα με τη χρήση ηλεκτρικών πεδίων.

Το αντι-υδρογόνο, όμως, είναι ηλεκτρικά ουδέτερο και δεν μπορεί να παγιδευτεί έτσι απλά. Επηρεάζεται όμως από τα μαγνητικά πεδία επειδή τα συστατικά της έχουν μια ιδιότητα που ονομάζεται σπιν. Οι ερευνητές δημιούργησαν έναν οκταπολικό μαγνήτη, του οποίου το πεδίο ήταν ισχυρότερο κοντά στα τοιχώματα της παγίδας και εξασθενεί προς το κέντρο του.

Αυτό ανάγκασε τα άτομα αντι-υδρογόνου να συγκεντρωθούν στο κέντρο της παγίδας, όπου και επέζησαν για 170 millisecond πριν τελικά εξαφανιστούν.

Επειτα από 335 απόπειρες, οι ερευνητές κατάφεραν να παγιδεύσουν με αυτή τη μέθοδο συνολικά 38 μεμονωμένα άτομα αντιυδρογόνου.

Το επίτευγμα είναι εντυπωσιακό, ωστόσο η  απειροελάχιστη αυτή ποσότητα αντιυδρογόνου δεν επαρκεί για τη μελέτη του -οι ερευνητές εκτιμούν ότι η παγίδα πρέπει να περιέχει γύρω στα 100 αντιάτομα κάθε φορά.

Οι ερευνητές του ALPHA θα συνεχίσουν τις προσπάθειες, έχουν όμως να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό του ATRAP, ενός άλλου πειράματος στο CERN που επιχειρεί να δημιουργήσει άτομα αντιυδρογόνου που κινούνται με χαμηλότερες ταχύτητες και παγιδεύονται έτσι πιο εύκολα.

«Αντί να προσπαθούμε να δείξουμε ότι μπορούμε να κρατάμε περιορισμένα 18 άτομα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, αναπτύσσουμε μεθόδους ώστε να παράξουμε και να παγιδεύσουμε μεγαλύτερους αριθμούς ψυχρών ατόμων» εξήγησε στο περιοδικό ο Τζέραλντ Γκάμπριελς, εκπρόσωπος του ATRAP.

«Μένει να δούμε ποια προσέγγιση θα αποφέρει καρπούς» σχολίασε.
πηγη

ΠΛΕΙΑΔΕΣ

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ
Οι Πλειάδες είναι ένα κοντινό σε μας κι αρκετά χαλαρό ανοικτό σμήνος, περίπου, 2500 άστρων στον αστερισμό του Ταύρου. Είναι επίσης γνωστό ως οι Επτά Αδελφές, αν και οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να δουν με γυμνό μάτι μόνο έξι αστέρια, που όλα τους είναι χρώματος ανοιχτού μπλε-λευκού: Αλκυόνη, Άτλας, Ηλέκτρα, Μαία, Μερόπη, και Ταϋγέτη (Η Πλειώνη είναι έβδομη κατά σειράν φωτεινότερο άστρο).

Οι Πλειάδες ή όπως αναφέρονται σε αστρονομικούς καταλόγους M45, ή NGC 1432

Οι Πλειάδες εκτείνονται σχεδόν 2° στον ουρανό, δηλαδή μια έκταση περίπου τετραπλάσια από το γεμάτο φεγγάρι.
Το σμήνος εμφανίζεται αποσυνδεμένο και ισχυρά έως μέτρια συγκεντρωμένο προς το κέντρο του, ενώ τα αστέρια του έχουν ένα ευρύ φάσμα φωτεινότητας. Το σμήνος αυτό έχει περισσότερα από 100 μέλη και η απόσταση τους από μας είναι 440 έτη φωτός. Η συνολική μάζα τους είναι 800 φορές αυτή του ήλιου μας, η δε ηλικία του σμήνους υπολογίζεται 115 εκατομμύρια χρόνια.

Το κεντρικό μέρος του σμήνους είναι σφαιρικό, η δε ακτίνα του πυρήνα του είναι ελαφρώς πάνω από 4,5 έτη φωτός. Εντούτοις το εξωτερικό μέρος είναι εμφανώς ελλειπτικό, με μια ελλειπτικότητα 0,17.

Λευκοί νάνοι και καφέ νάνοι στις Πλειάδες
Έχει παρατηρηθεί ότι οι Πλειάδες περιέχουν αρκετούς λευκούς νάνους, γεγονός που δημιουργεί ένα πρόβλημα στην αστρική εξέλιξη. Πώς μπορούν να υπάρχουν οι λευκοί νάνοι σε ένα τέτοιο νέο σμήνος αστεριών;

Δεδομένου ότι οι λευκοί νάνοι είναι πολυάριθμοι, είναι ιδιαίτερα πιθανό ότι τα άστρα είναι αρχικά μέλη του σμήνους και όχι αστέρια που έχουν συλληφθεί από έξω. Η αστρική εξελικτική θεωρία επιμένει ότι το ανώτερο όριο μάζας για τους λευκούς νάνους - το γνωστό όριο Chandrasekhar - είναι περίπου 1,4 ηλιακές μάζες. Ακόμα, τα αστέρια με μια τέτοια χαμηλή μάζα εξελίσσονται τόσο αργά που πρέπει να περάσουν δισεκατομμύρια χρόνια για να επιτύχει αυτή την τελική κατάσταση, κι όχι μόνο 100 εκατομμύρια χρόνια που είναι η ηλικία του σμήνους των Πλειάδων.

Μια πιθανή εξήγηση μπορεί να είναι ότι αυτοί οι λευκοί νάνοι ήταν στο παρελθόν πολύ ογκώδεις και επομένως εξελίχθηκαν γρήγορα. Φαινόμενα όπως οι ισχυροί αστρικοί άνεμοι, η απώλεια μάζας προς τους κοντινούς τους στενούς γείτονες, ή/και η γρήγορη περιστροφή τους, στη συνέχεια τα ανάγκασαν να χάσουν ένα μεγάλο μέρος της μάζας τους στα πλανητικά νεφελώματα. Κατά συνέπεια τα κατάλοιπα των άστρων - που προηγουμένως ήταν οι πυρήνες τους - έχουν έρθει κάτω από το όριο Chandrasekhar, και έτσι διαμόρφωσαν τους παρατηρηθέντες σταθερούς λευκούς νάνους.

Επίσης, έχουν παρατηρηθεί και καφέ νάνοι στις Πλειάδες. Αυτοί μπορεί να αποτελούν το ένα τέταρτο του αστρικού πληθυσμού του σμήνους, αν και έχουν μόνο το 2% περίπου της μάζας του.

Ως γνωστόν ο καφέ νάνος δεν περιέχει αρκετή μάζα ώστε να ξεκινήσει η θερμοπυρηνική σύντηξη, όπως γίνεται στα πραγματικά αστέρια. Και η θερμοκρασία του είναι μερικές εκατοντάδες βαθμούς Κελσίου, σε αντίθεση με τη θερμοκρασία στην επιφάνεια του ήλιου που είναι 10.000 βαθμοί. Φυσιολογικά, αυτό το αντικείμενο μοιάζει με έναν πλανήτη και είναι κάτι μεταξύ των πλανητών και των αστεριών, ενώ συνεχίζουν να μπερδεύουν τους αστρονόμους, από τα μέσα της δεκαετίας του '90.

Πως θα τις βρείτε στο νυκτερινό ουρανό
Οι Πλειάδες βρίσκονται στον αστερισμό του Ταύρου που ξεχωρίζει στον ουρανό γιατί σχηματίζει ένα πλάγιο V σαν ένα κέρατο. Στην κορυφή του V βρίσκεται ένα ερυθρό-πορτοκαλί άστρο, ο Αλντεμπαράν (ένα από τα πιο λαμπρά άστρα του ουρανού που λέγεται και το Μάτι του Ταύρου από τη θέση που βρίσκεται). Κοντά στο άστρο Αλντεμπαράν και λίγο ψηλότερα βρίσκονται μαζί τα 6 αστέρια των Πλειάδων.


Νεφελώματα στις Πλειάδες
Οι Πλειάδες κινούνται αυτή την περίοδο μέσω ενός μεγάλου νέφους σκόνης από διαστρική ύλη, κόκκους σκόνης που αντανακλούν το φως των μπλε άστρων του σμήνους. Αυτό το νέφος δεν είναι το κατάλοιπο του νεφελώματος από το οποίο διαμορφώθηκε το σμήνος, κι αυτό το βλέπει κάποιος από το γεγονός ότι το νεφέλωμα και το σμήνος έχουν διαφορετικές ακτινωτές ταχύτητες - διασχίζουν το ένα το άλλο με μια σχετική ταχύτητα 11 km/s. Εν τούτοις μακροχρόνιες φωτογραφικές εκθέσεις, μη ορατές με το γυμνό μάτι, παρουσιάζουν αυτό το νεφέλωμα αντανάκλασης να μπερδεύεται με ολόκληρο το πλήθος. Το νεφέλωμα είναι ιδιαίτερα φωτεινό γύρω από τη Μερόπη γι αυτό και λέγεται Νεφέλωμα της Μερόπης.
Τα ονόματά τους δόθηκαν από τις επτά Πλειάδες, της Ελληνικής μυθολογίας

ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ
Οι από της αρχαιότητας παρατηρήσεις των Πλειάδων δεν ξέφυγαν της προσοχής του Νεο-Ελληνικού λαού που τις ονόμασαν κοινώς Πούλια ή Πλειά ή Πιλειά ή Απλειά ή Οπλειά ιδιωματικά και πως ήταν επτά αδελφές γι΄ αυτό και τις αποκαλούν και Εφτάστερο ή Εξάστερο (λόγω του ότι η Μερόπη είναι δυσδιάκριτη) εξ ου και ο λαϊκός στίχος από τα "Εκατολόγια της Αγάπης"

"Έξι άστρα σέρνει η Πούλια"

Επίσης από τις παρατηρήσεις γεωργών και ποιμένων δόθηκε συνάφεια με τις εποχές εξ ου και η γνωστή παροιμία: "Όντας η Πούλια βασιλεύει ο καλός ο ζευγολάτης αποσπέρνει, κι ούτε τσοπάνος στα βουνά, κι ούτε ζευγάς στους κάμπους".

Χαρακτηριστικές και οι εκφράσεις: "Άμα σκάσει η Πούλια" ή "μέχρι να πέσει η Πούλια στη θάλασσα".

Κατά τη Νεοελληνική Παράδοση η Πούλια ήταν "Κλώσα με εφτά κλωσσόπουλα" από τα οποία επέζησε το ένα ενώ τα άλλα γίνανε αστέρια. Εξ ου και το όνομα "Κλωσσαριά".

Στους Ανατολικούς λαούς οι Πλειάδες συνδέθηκαν με την Αστρολατρεία, έτσι οι Πέρσες γιόρταζαν κατά το μεσονύκτιο της 17ης Νοεμβρίου τη μεσουράνησή τους. Τότε ο Βασιλεύς των Περσών δεν αρνιόταν καμία χάρη που ζητούσαν οι υπήκοοί του. Αλλά και οι Αιγύπτιοι από αυτή την ημέρα άρχιζαν τις προς τιμή της Ίσιδος θρησκευτικές εορτές. Άλλοι λαοί συνδύασαν τις Πλειάδες με τα επτά αγαθά πνεύματα των Βέντα και της Ζενταβέστα.

Σήμερα ακόμη για πολλές φυλές στην Πολυνησία οι Πλειάδες αποτελούν αντικείμενο λατρείας

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Οι Πλειάδες κατά τη μυθολογία ήταν κόρες του τιτάνα Άτλαντα και της Πλειώνης, αδελφές των Υάδων. Την ύπαρξή τους οι αρχαίοι Έλληνες εμπνεύσθηκαν απ' τον ομώνυμο αστερισμό, που στα νεώτερα χρόνια έγινε γνωστός σαν Πούλια. Γεννήθηκαν στο όρος Κυλλήνη και θεωρούνταν θεότητες του βουνού. Από την ένωσή τους με το Δία γεννήθηκαν θεοί και ήρωες. Οι Πλειάδες ήταν εφτά, όπως και τα αστέρια του αστερισμού που είναι ορατά με γυμνό μάτι:

Η Μαία, η πρώτη και ομορφότερη, μητέρα του Ερμή
Η Ταϋγέτη, μητέρα του πρώτου βασιλιά της Σπάρτης Λακεδαίμονα
Η Ηλέκτρα, μητέρα του Δάρδανου, γενάρχη των Τρώων και τον Ημαθίωνα, βασιλιά της Σαμοθράκης
Η Στερόπη, σύζυγος του ήρωα Οινόμαου
Η Κελαινώ, μητέρα του ήρωα Λύκου
Η Αλκυόνη, που μεταμορφώθηκε σε πουλί από το Δία, και
Η Μερόπη, σύζυγος του Σίσυφου και μητέρα του Γλαύκου

Σχετικά με το πως οι Πλειάδες έγιναν αστερισμός, υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Η επικρατέστερη είναι πως αυτοκτόνησαν απ' τον καημό τους για την τιμωρία του πατέρα τους Άτλαντα να σηκώνει στους ώμους τον άξονα του κόσμου, ή για το χαμό των αδελφών τους Υάδων. Η Βοιωτική παραλλαγή του μύθου λέει πως ο γίγαντας Ωρίωνας τις ερωτεύτηκε και τις καταδίωξε θέλοντας να τις απαγάγει. Η καταδίωξη συνεχίστηκε για πέντε χρόνια, οπότε οι Πλειάδες κατέφυγαν στο Δία, που τις έκανε αστερισμό για να τις γλιτώσει. Ο Ωρίωνας όμως τις ακολούθησε στον ουρανό σαν αστερισμός κι αυτός, κι έτσι οι Πλειάδες, που προπορεύονται μπροστά του στον ουρανό, πέφτουν στη θάλασσα για να του ξεφύγουν.

ΠΗΓΗ:Wikipedia, Αστρονομική Εγκυκλοπαίδεια, AstroVox, physics4u.gr

Αναδημοσίευση από εδώ

www.e-rodios.blogspot.com

Συναντιώνται το ξημέρωμα της Κυριακής, Φεγγάρι και Πούλια

Το αστρικό σμήνος των Πλειάδων

Το αστρικό σμήνος των Πλειάδων

Λίγο πριν από το ξημέρωμα της Κυριακής 21 Νοεμβρίου, η Πανσέληνος θα εμφανιστεί ακριβώς πάνω από το λαμπερό αστρικό σμήνος των Πλειάδων, γνωστό και ως Πούλια σε πολλές περιοχές της Ελλάδας.

Οι κάτοικοι του Βόρειου Ημισφαίριου μπορούν να απολαύσουν το σπάνιο ραντεβού κοιτώντας προς τον δυτικό ουρανό.

Δώδεκα ώρες αργότερα, αμέσως μετά τη δύση, το φεγγάρι και οι επτά μυθολογικές αδελφές των Πλειάδων θα δώσουν ξανά την ίδια παράσταση, αυτή τη φορά στον ανατολικό ουρανό.

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, οι Πλειάδες ήταν επτά αδελφές, κόρες του τιτάνα Άτλαντα και της ωκεανίδας νύμφης Πλειόνης.

Στην αστρονομία, οι Πλειάδες είναι τα λαμπρότερα άστρα ενός αστρικού σμήνους που βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου, σε απόσταση 450 ετών φωτός.

Το αστρικό σμήνος, βυθισμένο σε ένα σύννεφο αερίου που του δίνει μια θαμπή αίγλη, περιλαμβάνει στην πραγματικότητα χιλιάδες άστρα, ωστόσο με γυμνό μάτι φαίνονται μόνο τα οκτώ: τα αστέρια Αλκυόνη, Άτλας, Ηλέκτρα, Μαία, η Μερόπη, Πλειόνη, Κελαινώ και Ταϋγέτη.

Όλα τους είναι εξαιρετικά λαμπρά, γαλαζωπά άστρα, τα οποία γεννήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα πριν από περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια.
πηγη