Θύμα εξωγήινης πειρατείας το Voyager 2

Τριάντα τρία χρόνια μετά την αναχώρησή του από τη Γη, έρχεται στο φως της δημοσιότητας ο ισχυρισμός ότι το Voyager 2 ίσως να έπεσε θύμα πειρατείας από εξωγήινους, καθώς εστάλησαν πίσω στη Γη μηνύματα με δεδομένα, τα οποία οι επιστήμονες της NASA δεν μπορούν να αποκωδικοποιήσουν.

Η NASA είχε τοποθετήσει στο Voyager 2 έναν δίσκο 12 ιντσών, που περιείχε μουσική και χαιρετισμούς σε 55 γλώσσες, με την ελπίδα πως κάποια στιγμή αυτός ο δίσκος μπορεί να έπεφτε στα χέρια ευφυούς εξωγήινης ζωής.

Σήμερα, το διαστημικό αεροσκάφος στέλνει πίσω στη Γη κάτι σαν... απάντηση. Σήματα σε μία άγνωστη μορφή δεδομένων!

Οι μεγαλύτεροι εγκέφαλοι του επιστημονικού κόσμου δεν έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής να αποκρυπτογραφήσουν τις περίεργες αυτές πληροφορίες. Μήπως πρόκειται για κάποιο απόκρυφο μήνυμα;

Ο ειδικός σε θέματα εξωγήινων, Hartwig Hausdorf, δήλωσε: «Φαίνεται σαν κάποιος να επαναπρογραμμάτισε ή να έκανε πειρατεία στο σκάφος -μέχρι στιγμής δεν γνωρίζουμε ποια είναι η αλήθεια.»

Μηχανικοί εργάζονται πυρετωδώς για να λύσουν τις μεταδόσεις δεδομένων από το Voyager 2, το οποίο βρίσκεται κοντά στην άκρη του ηλιακού συστήματος.

Το αεροσκάφος άρχισε να στέλνει στα τέλη του περασμένου μήνα επιστημονικά δεδομένα από απόσταση 8.6 δις μίλια μακριά από τη Γη, σε μία αλλαγμένη μορφή, την οποία δεν μπορούσαν να αποκωδικοποιήσουν οι υπεύθυνοι της αποστολής.

Από τότε, οι μηχανικοί προγραμμάτισαν το Voyager 2 να μεταδίδει μόνο δεδομένα που έχουν να κάνουν με την κατάσταση του σκάφους, όσο αυτοί θα εργάζονται για να λύσουν το πρόβλημα.

Το Voyager 2, που εκτοξεύτηκε το 1977, και το δίδυμό του, Voyager 1, εξερεύνησαν τους γιγάντιους πλανήτες του Δία, του Κρόνου, του Ουρανού και του Ποσειδώνα. Σχεδόν 33 χρόνια μετά, είναι τα πιο απομακρυσμένα από τη Γη αντικείμενα, που κατασκεύασε ο άνθρωπος.

Το Voyager 1 βρίσκεται σε απόσταση 10.5 δις μιλίων από τη Γη και σε περίπου 5 χρόνια αναμένεται να περάσει από τη φωτόσφαιρα, ένα αδιαφανές κέλυφος που δημιουργεί ο ήλιος γύρω από το ηλιακό σύστημα, και να εισέλθει στο διαστρικό διάστημα.

ΠΗΓΗ((http://cine-gear.blogspot.com/2010/05/voyager-2.html ))

Πώς είναι η καθημερινότητα ενός αστροναύτη!

Για να μπορέσει

ένας αστροναύτης να συμμετέχει σε διαστημική πτήση, απαιτούνται από 4-10 χρόνια προετοιμασίας! Προετοιμάζονται για τι άραγε; Πώς είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους πέρα από τη Γη; Πώς είναι η καθημερινότητά τους;...
....
Ποιους κινδύνους διατρέχουν; Μπορούν να αντιμετωπίσουν κρίσιμα ζητήματα, όπως ένα πρόβλημα υγείας; Πώς είναι στο διάστημα, όλα αυτά τα θέματα που εμείς εδώ τα θεωρούμε δεδομένα; Ο Sergei Krikalyov, ο ρώσος κοσμοναύτης που κατέχει το ρεκόρ συνολικής παραμονής στο διάστημα, μας απαντά!

Καθημερινό πρόγραμμα = όλη μέρα εργασία
Sergei Krikalyov: «Η πρώτη μέρα που φτάνουμε στον διαστημικό σταθμό, διαφέρει πάρα πολύ απ’ όλες τις υπόλοιπες. Γιατί όταν ερχόμαστε, ερχόμαστε για να φύγει το πλήρωμα που είναι ήδη εκεί, η προηγούμενη αποστολή δηλαδή. Και όσο γίνεται αυτή η αλλαγή του πληρώματος γίνονται πάρα πολλά πειράματα, έτσι ώστε να τους αφήσουμε το γρηγορότερο δυνατό να έρθουνε στη Γη.
Θα ήθελα να πω ότι το διαστημόπλοιο που πηγαίνει στον σταθμό είναι συγκριτικά μικρότερο από τον σταθμό. Οι μηχανές δεν σταματούν να λειτουργούν και ακολουθεί η πρόσδεση. Όσον αφορά την μέρα μας, στις οκτώ η ώρα πρέπει να πηγαίνουμε για ύπνο, δύο ώρες είναι η γυμναστική, και όλος ο υπόλοιπος χρόνος χρησιμοποιείται για να γίνονται πειράματα ή για να δοκιμάζονται καινούρια συστήματα και εξοπλισμοί. Εργαζόμαστε όλη μέρα.»

Ούτε η αναπνοή δεν είναι δεδομένη!
Sergei Krikalyov: «Υπάρχει μία εγκατάσταση που μας επιτρέπει να αναπνέουμε φυσιολογικά στο διάστημα. Τη λειτουργία της ενισχύει και ένα σύστημα χάριν στο οποίο διαχωρίζεται το υδρογόνο και το οξυγόνο απο το νερό, και το οξυγόνο χρησιμοποιείται για αναπνοή.»

Η διατήρηση της θερμοκρασίας, είναι ζωτικής σημασίας.
Ο Sergei Krikalyov εξηγεί πώς εξασφαλίζουν την αναγκαία θερμοκρασία για τον σταθμό. «Είναι αρκετά περίπλοκο το σύστημα της θερμότητας, υπάρχουνε ειδικά συστήματα για να γίνεται πιο κρύος ο σταθμός τα οποία ψύχουν τον αέρα. Το υλικό μέσα σε αυτό το σύστημα συνδέεται με άλλα και εναλλάσσονται μεταξύ τους. Απ’ έξω υπάρχει άλλος εξοπλισμός ο οποίος μεταφέρει αυτή την θερμότητα έξω στο διάστημα.»

Τι τρώνε οι αστροναύτες!
Sergei Krikalyov: «Και βέβαια θέλουμε να φάμε φυσιολογικό φαγητό, όμως το μεγαλύτερο ποσοστό της τροφής μας είναι αφυδατωμένο και τοποθετημένο μέσα σε συσκευασίες. Αφαιρείται όλο το νερό, είναι αρκετά ελαφρύ όταν το μεταφέρουμε από τη Γη, και μετά στο διάστημα προσθέτουμε νερό και λίγο – πολύ μοιάζει με φυσιολογικό φαγητό.»

Πώς αντιμετωπίζουν ιατρικά προβλήματα
Sergei Krikalyov: «Το τι θα κάνουμε αν αρρωστήσει κάποιος το φροντίζουμε πριν ακόμα φύγουμε. Πρώτα απ’ όλα, για να μπεις στην ομάδα διαλέγουμε πολύ υγιείς ανθρώπους - και είναι πολλή αυστηρή επιλογή αυτή -. Μετά στο διάστημα της προετοιμασίας φροντίζουμε να μην αρρωστήσει ο άνθρωπος, ενώ τμήμα της προετοιμασίας μας είναι και η ιατρική προετοιμασία. Μπορούμε να παρέχουμε πρώτες βοήθειες, έχουμε αρκετά φάρμακα και εξοπλισμό μέσα στο διαστημόπλοιο. Αν όμως συμβεί κάτι που δεν μπορεί να το λύσουμε ούτε εμείς ούτε μπορεί η Γη να μας βοηθήσει με κάποιο τρόπο, σε αυτή την ακραία περίπτωση γίνεται έκτακτη επιστροφή στη Γη γιατί υπάρχει πάντα το διαστημόπλοιο που είναι στον σταθμό αραγμένο μονίμως και αν χρειαστεί μπαίνουμε σε αυτό και φεύγουμε στη Γη.»

Φοβούνται οι αστροναύτες;
Sergei Krikalyov: «Επειδή βρισκόμαστε πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα στον διαστημικό σταθμό ή στο διαστημόπλοιο, και ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος έτσι ώστε να μην συνεχίζει να φοβάται για πολύ καιρό, μάλλον δεν φοβόμαστε από κάποια στιγμή και μετά. Εξοικειωνόμαστε ακόμα και με το φόβο! Μένει ένας και μοναδικός: ο φόβος μήπως κάνουμε κάτι λάθος.»

Πώς πάνε οι αστροναύτες στην... τουαλέτα;
Κι αν αναρωτιέστε πώς πάνε οι αστροναύτες στην τουαλέτα αφού λόγο έλλειψης βαρύτητας είναι αδύνατο να κάτσουν στη... λεκάνη, η απάντηση είναι απλή: δένονται με ζώνη ασφαλείας, τεσσάρων σημείων παρακαλώ!!


pyles.tv

Δέκα αμφιλεγόμενα στοιχεία για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής

Είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν; Ή μήπως κάπου εκεί έξω, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες έτη φωτός πιο μακριά, υπάρχουν νοήμονα όντα που έχουν ακριβώς την ίδια απορία; Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που είχαν ως αποτέλεσμα να προκύψει η γνωστή εξίσωση Drake, είναι πιθανό να βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες κατοικήσιμοι πλανήτες στο γαλαξία μας και μάλιστα να έχουν αναπτυχθεί όντα με νοημοσύνη που θα μπορούσαν να έρθουν σε επικοινωνία μαζί μας. Ίσως κάποια στιγμή να δούμε τα διαστημόπλοιά τους να μας πλησιάζουν και να τα κοιτάμε με τον ίδιο θαυμασμό που κοίταζαν οι κάτοικοι της Κεντρικής Αμερικής πεντακόσια χρόνια πριν, τα ευρωπαϊκά πλοία να καταφθάνουν.

1976: Η προσεδάφιση του Viking στον Άρη ανιχνεύει χημικά ίχνη που είναι ενδεικτικά για την ύπαρξη ζωής
Η εξέταση δειγμάτων εδάφους από τον Άρη που έγιναν από την αποστολή του Viking της NASA υπαινίσσεται χημικές ενδείξεις για την ύπαρξη ζωής. Σε ένα πείραμα αναμείχθηκε έδαφος με θρεπτικά υλικά που είχαν σημανθεί με ραδιενεργό άνθρακα και στη συνέχεια ελέγχθηκε για το εάν θα παραγόταν ραδιενεργό αέριο μεθανίου.

Η εξέταση είχε θετικό αποτέλεσμα. Η παραγωγή ραδιενεργού μεθανίου υποδηλώνει ότι κάτι στο έδαφος μεταβόλισε τα θρεπτικά υλικά και παρήγαγε ραδιενεργό αέριο. Ωστόσο, άλλα σχετικά πειράματα απέτυχαν να βρουν κάποια ένδειξη ζωής, έτσι η NASA δήλωσε ότι τα αποτελέσματα ήταν λανθασμένα θετικά.

Παρολαυτά, ένας από τους αρχικούς επιστήμονες, και άλλοι που από τότε έχουν αναλύσει ξανά τα δεδομένα, επιμένουν ακόμα για τα ευρήματα. Επιχειρηματολογούν για το ότι στα άλλα πειράματα δεν χρησιμοποιήθηκε κατάλληλος εξοπλισμός ώστε να ανιχνευτούν στοιχεία οργανικών μορίων, κάτι που είναι ενδεικτικό για την ύπαρξη ζωής.


1977: Το ανεξήγητο εξωγήινο σήμα που ονομάστηκε Wow και ανιχνεύτηκε από το ραδιοτηλεσκόπιο του Πανεπιστημίου του Οχάιο
Τον Αύγουστο του 1977 ένα ραδιοτηλεσκόπιο του Πανεπιστημίου του Οχάιο ανίχνευσε έναν ασυνήθιστο παλμό ακτινοβολίας από κάποια περιοχή κάπου κοντά στον αστερισμό του Τοξότη. Το σήμα που είχε χρονική διάρκεια 37 δευτερόλεπτα ήταν τόσο εντυπωσιακό ώστε ο αστρονόμος που παρακολουθούσε τα δεδομένα σημείωσε τη λέξη Wow! στην εκτύπωση του τηλεσκοπίου.

Το σήμα ήταν μέσα στη δέσμη ραδιοσυχνοτήτων που οι μεταδόσεις είναι παγκόσμια αποκλεισμένες στη Γη. Ακόμα περισσότερο, οι φυσικές πηγές ακτινοβολίας από το διάστημα συνήθως καλύπτουν μια πιο ευρεία έκταση συχνοτήτων.

Καθώς το κοντινότερο άστρο σ' αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται σε απόσταση 220 εκατομμυρίων ετών φωτός, θα πρέπει να δημιουργήθηκε είτε από κάποιο μεγάλο αστρονομικό γεγονός, είτε από κάποια εξωγήινη νοημοσύνη με τη χρήση πολύ ισχυρού πομπού μετάδοσης. Το σήμα παραμένει ανεξήγητο.


1996: Ανακαλύφθηκαν αρειανά απολιθώματα στον μετεωρίτη ALH84001 από την Ανταρκτική
Επιστήμονες της NASA προκάλεσαν αμφισβήτηση όταν το 1996 ανακοίνωσαν ότι βρήκαν κάτι που έμοιαζε με απολιθωμένα μικρόβια σε μια μάζα βράχου από τον Άρη που είχε το σχήμα πατάτας. Ο μετεωρίτης πιθανότατα ξεκόλλησε από την επιφάνεια του Άρη κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης και περιπλανιόταν στο Ηλιακό Σύστημα για περίπου 15 εκατομμύρια χρόνια, πριν πέσει στην Ανταρκτική, όπου και ανακαλύφθηκε το 1984.

Προσεκτική ανάλυση αποκάλυψε ότι ο βράχος περιείχε οργανικά μόρια και λεπτά θραύσματα από το μέταλλο μαγνητίτη, που κάποιες φορές συναντάται σε γήινα βακτήρια. Κάτω από εξέταση με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, οι ερευνητές της NASA ισχυρίστηκαν επίσης ότι εντόπισαν σημάδια από νανοβακτήρια.

Όμως από τότε, πολλά από τα στοιχεία αμφισβητήθηκαν. Κάποιοι άλλοι ειδικοί πρότειναν ότι τα σωματίδια του μαγνητίτη δεν ήταν τελικά τόσο όμοια με εκείνα που βρίσκονται σε βακτήρια και πως η πηγή των οργανικών μορίων ήταν η επαφή με τη Γη. Μια έρευνα που έγινε το 2003 έδειξε επίσης πως κρύσταλλα που μοιάζουν με νανοβακτήρια θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε εργαστήριο μέσω χημικών διεργασιών.


2001: Αυστηρότεροι υπολογισμοί που συνδέονται με την εξίσωση Drake του 1960 υποδηλώνουν ότι ο γαλαξίας μας ίσως περιλαμβάνει εκατοντάδες χιλιάδες πλανήτες που φιλοξενούν ζωή
Το 1961 ο αμερικανός αστρονόμος Frank Drake ανέπτυξε μια εξίσωση για να εκτιμήσει τον αριθμό των πλανητών στο γαλαξία που μπορούν να φιλοξενήσουν ευφυή ζωή και που θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν μαζί μας.

Η εξίσωση Drake πολλαπλασιάζει επτά παράγοντες που περιλαμβάνουν: το ρυθμό σχηματισμού άστρων όπως ο δικός μας Ήλιος, το κλάσμα πλανητών που μοιάζουν με τη Γη και το κλάσμα αυτών στους οποίους αναπτύσσεται η ζωή. Πολλοί από τους υπολογισμούς αυτούς είναι ανοιχτοί για διαφωνία, αλλά ο ίδιος ο Drake εκτιμά ότι ο τελικός αριθμός των πολιτισμών του γαλαξία που έχουν τη δυνατότητα επικοινωνίας είναι περίπου 10,000.

Το 2001, μια ακριβέστερη εκτίμηση για τον αριθμό των πλανητών στο γαλαξία που μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή, στην οποία χρησιμοποιήθηκαν νέα δεδομένα και θεωρίες, συμπέρανε ότι ο αριθμός αυτός είναι της τάξης των εκατοντάδων χιλιάδων. Για πρώτη φορά, οι ερευνητές εκτίμησαν πόσοι πλανήτες μπορεί να βρίσκονται στις βιώσιμες ζώνες (habitable zones) γύρω από άστρα, όπου το νερό είναι σε υγρή μορφή και είναι πιθανή η φωτοσύνθεση. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι ένας κατοικημένος πλανήτης που θα έχει παρόμοια μορφή με τη Γη θα μπορούσε να βρίσκεται ακόμα και μερικές εκατοντάδες έτη φωτός μακριά από εμάς.


2001: Η κόκκινη απόχρωση του δορυφόρου Ευρώπη στον Δία προτείνεται ότι προέρχεται από παγωμένα τμήματα βακτηρίων, κάτι που επίσης βοηθάει στο να εξηγηθεί το μυστηριώδες υπέρυθρο σήμα που εκπέμπει
Εξωγήινα μικρόβια ίσως να είναι η αιτία της κόκκινης απόχρωσης της Ευρώπης, πρότειναν ερευνητές της NASA το 2001. Παρόλο που η επιφάνεια είναι κατά κύριο λόγο παγωμένη, τα δεδομένα δείχνουν ότι αντανακλά υπέρυθρη ακτινοβολία με αλλόκοτο τρόπο. Αυτό υποδεικνύει ότι κάτι, ίσως άλατα μαγνησίου, βρίσκονται πίσω από τη μυστηριώδη αυτή ακτινοβολία. Αλλά κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να βρει τον σωστό συνδυασμό συστατικών για να εξηγήσει τα δεδομένα.

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι το υπέρυθρο φάσμα κάποιων γήινων βακτηρίων, αυτών που αναπτύσσονται σε ακραίες συνθήκες, ταιριάζει στα δεδομένα τουλάχιστον τόσο καλά όσο τα άλατα του μαγνησίου. Επίσης, κάποια έχουν κόκκινο και καφέ χρώμα, εξηγώντας ίσως έτσι την κοκκινωπή χροιά του δορυφόρου. Αν και ίσως είναι δύσκολο για τα βακτήρια να επιβιώσουν στην λεπτή ατμόσφαιρα και στην επιφανειακή θερμοκρασία των μείον 170 βαθμών Κελσίου της Ευρώπης, ίσως να μπορούν να επιβιώσουν στο θερμότερο υγρό εσωτερικό της. Η γεωλογική δραστηριότητα θα μπορούσε να τα εκτοξεύει περιοδικά στο εξωτερικό μέρος και να παγώνουν καθώς φτάνουν στην επιφάνεια.


2002: Ρώσοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι πιθανόν να έχει αναπτυχθεί στον Άρη ένα μυστηριώδες είδος μικροβίων που είναι ανθεκτικό στην ακτινοβολία
Το 2002, Ρώσοι αστροβιολόγοι ισχυρίστηκαν ότι έχουν αναπτυχθεί στον Άρη υπέρ-ανθεκτικά μικρόβια Deinococcus radiourans. Τα μικρόβια αυτά μπορούν να αντέξουν και να επιβιώσουν με δόσεις ακτινοβολίας που είναι αρκετές χιλιάδες φορές μεγαλύτερες από αυτές που θα μπορούσαν να σκοτώσουν έναν άνθρωπο.

Οι Ρώσοι ακτινοβόλησαν έναν πληθυσμό τέτοιων βακτηρίων με αρκετή ακτινοβολία που θα μπορούσε να σκοτώσει το 99,9% από αυτά, αλλά επέτρεψαν σε όσα επέζησαν να αναπτυχθούν ξανά πριν επαναλάβουν τη διαδικασία. Μετά από 44 φορές χρειαζόταν πενήντα φορές μεγαλύτερη δόση από την αρχική δόση της ακτινοβολίας. Υπολόγισαν πως θα χρειαζόταν πολλές χιλιάδες τέτοιων κύκλων για να καταστήσουν το κοινό μικρόβιο E.coli τόσο ανθεκτικό όσο τα Deinococcus. Και στη Γη παίρνει μεταξύ ενός και εκατό εκατομμυρίων ετών για να αντιμετωπιστεί κάθε δόση ακτινοβολίας. Έτσι, απλά δεν έχει υπάρξει αρκετός χρόνος στην γήινη ιστορία των 3,8 δισεκατομμυρίων ετών για να αναπτυχθεί μια τέτοιου είδους αντίσταση, όπως ισχυρίζονται οι επιστήμονες.

Αντίθετα, η επιφάνεια του Άρη που είναι απροστάτευτη λόγω απουσίας μιας πυκνής ατμόσφαιρας, βομβαρδίζεται από τόση πολύ ακτινοβολία που τα μικρόβια θα έπαιρναν την ίδια δόση σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Οι ερευνητές επιχειρηματολογούν ότι οι πρόγονοι των Deinococcus αποκολλήθηκαν από τον Άρη μέσω ενός αστεροειδούς και έπεσαν στη Γη ως μετεωρίτες. Κάποιοι άλλοι ειδικοί, παραμένουν σκεπτικοί.


2002: Χημικές νύξεις ζωής έχουν βρεθεί σε παλιά δεδομένα από αποστολές και προσεδαφίσεις στην Αφροδίτη. Θα μπορούσαν να υπάρχουν μικρόβια στα νέφη της Αφροδίτης;
Η ύπαρξη ζωής στα νέφη της Αφροδίτης ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξηγηθούν κάποιες περίεργες ανωμαλίες στην σύνθεση της ατμόσφαιράς της, όπως ισχυρίστηκαν αστροβιολόγοι του Πανεπιστημίου του Τέξας, το 2002. Επανεξέτασαν δεδομένα από τις διαστημικές αποστολές Pioneer και Magellan της NASA καθώς και από τις ρώσικες αποστολές Venera που προσεδαφίστηκαν στην Αφροδίτη τη δεκαετία του 1970.

Η ηλιακή ακτινοβολία και οι αστραπές θα πρέπει να δημιουργούν μάζες από μονοξείδιο του άνθρακα στην Αφροδίτη, ωστόσο είναι σπάνιο, σαν να υπάρχει κάτι που το εξαφανίζει. Υπάρχουν επίσης, υδρόθειο και διοξείδιο του θείου. Οι δύο αυτές ενώσεις αντιδρούν μεταξύ τους πολύ εύκολα και συνήθως δεν συνυπάρχουν, εκτός εάν παράγονται συνεχώς από κάποια διεργασία. Ακόμα πιο μυστηριώδης είναι η παρουσία σουλφιδίου του καρβονυλίου. Αυτή η χημική ουσία παράγεται μόνο από μικρόβια ή καταλύτες στη Γη και από καμιά άλλη γνωστή ανόργανη διαδικασία.

Η λύση που προτείνουν οι ερευνητές γι' αυτό το αίνιγμα είναι η ύπαρξη μικροβίων που ζουν στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Η καυτή, όξινη επιφάνεια της Αφροδίτης μπορεί να είναι απαγορευτική για τη ζωή, αλλά οι συνθήκες σε ύψος 50 χιλιομέτρων στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης είναι πιο φιλόξενες και υγρές, με θερμοκρασία 70 βαθμών Κελσίου και πίεση παρόμοια με αυτή της Γης.


2003: Ίχνη θείου στον δορυφόρο Ευρώπη του Δία μπορεί να είναι τα παραγόμενα απόβλητα αποικιών από βακτήρια που ζουν στο υπέδαφος
Το 2003, Ιταλοί επιστήμονες υπέθεσαν ότι τα ίχνη θείου στην Ευρώπη μπορεί να αποτελούν ένδειξη εξωγήινης ζωής. Τα στοιχεία αυτά ανιχνεύτηκαν αρχικά από τη διαστημική αποστολή Galileo, μαζί με ενδείξεις για έναν ηφαιστειακά θερμαινόμενο ωκεανό που βρίσκεται κάτω από την παγωμένη επιφάνεια της Ευρώπης.

Οι χημικές υπογραφές του θείου μοιάζουν με απόβλητα που παράγουν τα βακτήρια τα οποία είναι παγιδευμένα στον επιφανειακό πάγο σε λίμνες στην Ανταρκτική της Γης. Τα βακτήρια επιζούν στο νερό που βρίσκεται από κάτω και παρόμοια βακτήρια μπορεί επίσης να ευδοκιμούν κάτω από την επιφάνεια της Ευρώπης, όπως προτείνουν οι επιστήμονες. Άλλοι ειδικοί απέρριψαν την ιδέα, προτείνοντας πως το θείο με κάποιον τρόπο προέρχεται από τον γειτονικό δορυφόρο Ιώ, όπου βρίσκεται σε αφθονία.


2004: Το μεθάνιο στην ατμόσφαιρα του Άρη υπονοεί μεταβολισμό μικροβίων
Το 2004 τέσσερις ομάδες, χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια στη Γη και την αποστολή σε τροχιά γύρω από τον Άρη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), ανεξάρτητα η μία από την άλλη βρήκαν ενδείξεις για την ύπαρξη μεθανίου στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Σχεδόν όλο το μεθάνιο στη δική μας ατμόσφαιρα παράγεται από βακτήρια και άλλου είδους ζωή.

Το μεθάνιο θα μπορούσε επίσης να παράγεται από δράση ηφαιστείων, από την τήξη παγωμένων αποθεμάτων στο υπέδαφος, ή να εισέρχεται από συγκρούσεις με κομήτες. Ωστόσο, η πηγή θα πρέπει να είναι πρόσφατη, καθώς το αέριο καταστρέφεται πολύ γρήγορα στον Άρη ή διαφεύγει στο διάστημα.

Τον Ιανουάριο του 2005, ένας επιστήμονας της ESA ανακοίνωσε ότι βρήκε επίσης ενδείξεις για φορμαλδεΰδη, που παράγεται από την οξείδωση του μεθανίου. Εάν αυτό αποδειχθεί, θα ενισχύσει την υπόθεση για τα μικρόβια, καθώς θα χρειαζόταν μια τεράστια ποσότητα δυόμιση εκατομμυρίων τόνων μεθανίου κάθε χρόνο για να δημιουργηθεί η ποσότητα της φορμαλδεΰδης που προτάθηκε ότι υπάρχει.

Υπάρχει τρόπος να επιβεβαιωθεί η παρουσία του αερίου, θα πρέπει όμως να μεταφερθεί ο κατάλληλος εξοπλισμός στον Άρη.


2004: Ένα μυστηριώδες ραδιοσήμα έχει ληφθεί από το πρόγραμμα SETI σε τρεις περιστάσεις, από την ίδια περιοχή του διαστήματος
Τον Φλεβάρη του 2003, αστρονόμοι που εργάζονται στο πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης (SETI) χρησιμοποίησαν ένα τεράστιο τηλεσκόπιο στο Πουέρτο Ρίκο για να επανεξετάσουν 200 τμήματα του ουρανού που στο παρελθόν είχαν παρουσιάσει ανεξήγητα σήματα. Όλα αυτά τα σήματα είχαν εξαφανιστεί, εκτός από ένα που έγινε δυνατότερο.

Το σήμα αυτό, που ευρέως θεωρήθηκε ως η καλύτερη υποψηφιότητα για την περίπτωση εξωγήινης επαφής, προέρχεται από ένα σημείο που βρίσκεται μεταξύ των αστερισμών των Ιχθύων και του Κριού, όπου δεν υπάρχουν φανερά αστέρες ή πλανήτες. Κατά περίεργο τρόπο, το σήμα είναι σε μια συχνότητα που το υδρογόνο, το πιο κοινό στοιχείο, απορροφά και εκπέμπει ενέργεια. Κάποιοι αστρονόμοι πιστεύουν πως αυτή είναι μια πολύ πιθανή συχνότητα, την οποία θα προτιμούσαν να χρησιμοποιήσουν εξωγήινοι που θα ήθελαν να γίνει αντιληπτό το σήμα τους.

Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επίσης, το σήμα να προέρχεται από ένα άγνωστο μέχρι τώρα, φυσικό φαινόμενο. Για παράδειγμα, ένα ανεξήγητο παλμικό ραδιοσήμα θεωρήθηκε ότι ήταν τεχνητό το 1967, προέκυψε όμως να είναι η πρώτη θέαση ενός pulsar.

Απο το: http://tileorasi-hellas.blogspot.com

Η τρισδιάστατη έκρηξη του SN 1987A

Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι κατάφεραν να δημιουργήσουν μια τριασδιάστη εικόνα της έκρηξης ενός αστεριού (σούπερνόβα). Η ομάδα των αστρονόμων χρησιμοποίησε το τεράστιο τηλεσκόπιο που βρίσκεται στην Χιλή για να μελετήσει τον "θάνατο" του SN 1987A που βρίσκοταν 168.000 έτη φωτός από την Γη. Η έκρηξη ήταν εντυπωσιακή όπως φαίνεται από το βίντεο. ΔΕΙΤΕ ΤΟ

Ανιχνευτής αντιύλης θα εκτοξευτεί με την τελευταία πτήση διαστημικού λεωφορείου

Πείραμα 2 δισ. δολαρίων

O AMS θα μεταφερθεί αεροπορικώς από τη Γενεύη στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ (Φωτογραφία:  Associated Press

Copyright 2010

The Associated Press All Rights Reserved
Associated Press text, photo, graphic, audio and/or video material shall not be published, broadcast, rewritten for broadcast or publication or redistributed directly or indrectly in any medium. Neither these AP Materials nor any portion thereof may be stored in a computer except for personal and non-commercial use. The AP will not be held liable for any delays, inaccuracies, errors or omissions therefrom or in the transmission or delivery of all or any part thereof or for any damages arising from any of the foregoing.

)

---

---

Γενεύη, Ελβετία

Έτοιμο να αναλάβει δράση είναι το Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο, ένας ανιχνευτής αντιύλης που κατασκευάστηκε στο CERN και κόστισε 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Το γιγάντιο όργανο μεταφέρεται στις ΗΠΑ για να εκτοξευτεί το Φεβρουάριο του 2011 με την τελευταία αποστολή στην καριέρα των διαστημικών λεωφορείων.

Η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ φορτώνει τον AMS σε αεροπλάνο C-5 Galaxy που αναχωρεί την Πέμπτη από τη Γενεύη για το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα.

Ο ανιχνευτής, βάρους 8,5 τόνων, θα εγκατασταθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό όπου θα παραμείνει σε λειτουργία για 20 χρόνια.

Είναι σχεδιασμένος να συλλέγει στοιχεία για την αντιύλη και την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη, ένα υλικό άγνωστης σύστασης που αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο της συνολικής υλοενέργειας του Σύμπαντος.

«Αντι-Σύμπαν»

Σε συνδυασμό με άλλα πειράματα που πραγματοποιούνται στο CERN (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικής Έρευνας), o AMS ίσως προσφέρει απάντηση στο μεγάλο μυστήριο της χαμένης αντιύλης.

Η Μεγάλη Έκρηξη πιστεύεται ότι θα έπρεπε να είχε δημιουργήσει ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης, περιέργως όμως η αντιύλη είναι άφαντη στο σημερινό Σύμπαν -παράγεται μόνο στο εργαστήριο σε απειροελάχιστες ποσότητες.

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που θα εξηγούσαν αυτή την έλλειψη, ωστόσο δεν μπορεί να αποκλειστεί το θεωρητικό ενδεχόμενο να υπάρχουν στο Σύμπαν σώματα από αντιύλη που δεν έχουν γίνει μέχρι σήμερα αντιληπτά.

Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου ενόψει της αναχώρησης του AMS από τη Γενεύη, ο νομπελίστας Αμερικανός Φυσικός Σάμιουελ Τινγκ εκτίμησε ότι τέτοια σώματα μπορεί όντως να υπάρχουν.

Δήλωσε μάλιστα (λίγο προκλητικά ίσως) ότι δεν αποκλείεται να υπάρχει ένας ολόκληρος αθέατος κόσμος φτιαγμένος από αντιύλη: «Αν υπάρχει ένα αντι-Σύμπαν, ίσως εκεί έξω πέρα από την άκρη του Σύμπαντός μας, ο διαστημικός ανιχνευτής ίσως μας δώσει ενδείξεις για την ύπαρξή του» είπε.

Οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν πάντως ότι σώματα από αντιύλη δεν υπάρχουν: Αν υπήρχαν, θα συναντούσαν περιστασιακά σώματα από κανονική ύλη και θα εξολόθρευαν το ένα το άλλο, εκμπέμποντας ακτινοβολία που θα ήταν δύσκολο να διαφύγει από την προσοχή των αστρονόμων.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Ανακαλύφθηκε πλανητικό σύστημα, όμοιο με το δικό μας

Ένα πλανητικό σύστημα, με πέντε πλανήτες που βρίσκονται γύρω από την τροχιά ενός αστεριού που μοιάζει με τον Ήλιο, ανακαλύφθηκε πρόσφατα από τους αστροφυσικούς, ενώ βρίσκεται 127 έτη φωτός μακριά μας.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο προκειμένου να ελεγξουν το φως που διαχέεται από το σύστημα αυτό, με αποτέλεσμα να μπορέσουν να αναγνωρίσουν τους πλανήτες και να προσδιορίσουν τα χαρακτηριστικά τους.

Μάλιστα, υποστηρίζουν ότι είναι το πιο “πλήρες” σύστημα εξωπλανητών που έχει ανακαλυφθεί ποτέ.

Η ανακάλυψη αυτή, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μπορεί να μας δώσει πληροφορίες εκ των έσω για το σχηματισμού του δικού μας ηλιακού συστήματος .

“Εισαγόμαστε σε μια νέα εποχή για την έρευνα των εξωπλανητών. Πια αρχίζουμε να μελετάμε περίπλοκα πλανητικά συστήματα και όχι μεμονωμένους πλανήτες” δήλωσε ο αστροφυσικός Christophe Lovis του Πανεπιστήμιου της Γενεύης που ηγήθηκε της έρευνας.

Σύμφωνα με την ομάδα των αστροφυσικών, το άστρο αυτό, που το ονόμασαν HD 10180, έχει πέντε πλανήτες που γυρίζουν γύρω του, σε απόσταση ίση με αυτή του Άρη από τον Ήλιο, ενώ από άποψη μάζας μοιάζουν με τον Ποσειδώνα.

Μάλιστα, ενδεχομένως να υπάρχουν άλλοι δύο πλανήτες, ο ένας στην μάζα της Γης, όμως τα σήματα από το Παρατήριο είναι αδύναμα. Αν αποδειχθεί η ύπαρξη τους, τότε θα έχουμε ένα ηλιακό σύστημα πανομοιότυπο με τον δικό μας.

Μικρόβια από την Αγγλία επιζούν ενάμισι χρόνο στο κενό του Διαστήματος

Πολύ σκληρά για να πεθάνουν

Τα βακτήρια ακόμα δεν έχουν ταυτοποιηθεί, μοιάζουν όμως με τα κυανοβακτήρια Gloeocapsa 

---

---

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

Βακτήρια από βράχους στις νότιες ακτές της Βρετανίας επέζησαν για 553 ημέρες στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ανακοίνωσαν τη Δευτέρα ερευνητές που συνεργάζονται με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος.

Παλαιότερα πειράματα είχαν δείξει ότι σπόρια διαφόρων βακτηρίων μπορούν να επιζούν για χρόνια στο Διάστημα, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο με ζωντανά κύτταρα.

Μικρόβια που αντέχουν τις ακραίες συνθήκες του Διαστήματος θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε συστήματα ανακύκλωσης για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές, ανέφερε στο BBC η υπεύθυνη του πειράματος.

«Υπάρχει επίσης η ιδέα ότι, αν πρόκειται να δημιουργήσουμε βάσεις στη Σελήνη ή στον Άρη, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε βακτήρια για "βιο-εξόρυξη", να τα χρησιμοποιήσουμε δηλαδή για την εξαγωγή σημαντικών μεταλλευμάτων από τα πετρώματα» είπε η Δρ Κάρεν Όλσον-Φράνσις του Ανοιχτού Πανεπιστημίου.

Η έρευνα φαίνεται επίσης να ενισχύει τη θεωρία της πανσπερμίας, σύμφωνα με την οποία η ζωή στη Γη προήλθε από εξωγήινα μικρόβια που έφτασαν στον πλανήτη με αστεροειδείς.

Τα συγκεκριμένα βακτήρια ζουν πάνω και μέσα στα απόκρημνα βράχια του Μπιρς στις ακτές του Ντέβον. Κομμάτια πέτρας που περιείχαν διάφορα είδη μικροβίων μεταφέρθηκαν για ενάμισι χρόνο σε μια ανοιχτή πλατφόρμα που βρίσκεται στην άκρη του καινούργιου ευρωπαϊκού εργαστηρίου Columbus στον ISS.

Ενάμισι χρόνο αργότερα, τα πετρώματα επέστρεψαν στη Γη για ανάλυση.

Η ομάδα της Δρ Όλσον-Φράνσις εντόπισε τότε ζωντανές αποικίες ενός βακτηρίου που επέζησε τις ακραίες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και τον ανελέητο βομβαρδισμό της υπεριώδους ακτινοβολίας και των κοσμικών ακτίνων.

Το μικρόβιο δεν έχει ταυτοποιηθεί ακόμα και ονομάζεται απλώς «OU-20».  Μοιάζει πάντως με τα κυανοβακτήρια (φωτοσυνθετικά βακτήρια) του γένους Gloeocapsa.

«Τα Gloeocapsa σχηματίζουν μια αποικία από πολυάριθμα κύτταρα, η οποία πιθανότατα προστατεύει τα κύτταρα στο κέντρο της από την υπεριώδη ακτινοβολία, και επιπλέον παρέχει προστασία από την εξάχνωση του νερού», ανέφερε στο BBC ο καθηγητής Τσαρλς Κόκελ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

«Υποψιάζομαι ότι έχουν επίσης πολύ καλούς μηχανισμούς επιδιόρθωσης του DNA» πρόσθεσε.

Μετά την επιστροφή τους, τα σκληροτράχηλα μικρόβια ζουν και βασιλεύουν σε εργαστήριο του Ανοιχτού Πανεπιστημίου στο Μίλτον Κέινς.

Αδύναμοι «σαν ογδοντάρηδες» επιστρέφουν οι αστροναύτες από τον ISS

Ανθυγιεινό Διάστημα

Οι αστροναύτες του ΙSS γυμνάζονται μία με δύο ώρες την ημέρα (Φωτογραφία:  NASA )

---

• Προτείνετέ το 6
• Προσθέστε την είδηση στις «ειδήσεις μου» 

• Ακούστε την είδηση 
• Μεγαλύτερη γραμματοσειρά 
• Μικρότερη γραμματοσειρά 
• Η είδηση σε PDF 
• Εκτύπωση 
• Αποστολή 

---

Ουάσινγκτον

Οι σαραντάρηδες αστροναύτες που περνούν έξι μήνες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό επιστρέφουν στη Γη με παροδική αλλά σοβαρή μυική ατροφία που θυμίζει ογδοντάρηδες -η νέα μελέτη εντείνει τις ανησυχίες για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές σε αστεροειδείς ή στον Άρη.

Παρά την καθημερινή εξάσκηση σε ειδικά μηχανήματα, οι αστροναύτες που περνούν ένα εξάμηνο σε τροχιά χρειάζονται φυσικοθεραπεία όταν επιστρέφουν και, λόγω προβλημάτων ισορροπίας, δεν μπορούν να οδηγούν αυτοκίνητο για δύο με τέσσερις εβδομάδες. Οι μύες επιστρέφουν πάντως στην αρχική τους κατάσταση έπειτα από μερικούς μήνες.

Το φαινόμενο της απώλειας μυικής μάζας ήταν γνωστό εδώ και χρόνια, ωστόσο η τελευταία μελέτη είναι η πρώτη που το επιβεβαιώνει με βιοψίες των μυών πριν και μετά το πολύμηνο ταξίδι.

H έρευνα του Πανεπιστημίου Μαρκέτ στο Μίσιγκαν εγείρει ερωτηματικά για τις μελλοντικές αποστολές στον Άρη που θα διαρκούσαν το λιγότερο τρία χρόνια. Θα μπορούσε το πλήρωμα να αντεπεξέλθει σε έκτακτες καταστάσεις;

«Εγώ θα ανησυχούσα», σχολίασε ο βιολόγος Ρόμπερτ Φιτς, επικεφαλής της μελέτης που χρηματοδοτήθηκε από τη NASA. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο Journal of Physiology.

Ο μηχανισμός του φαινομένου παραμένει ασαφής, πιθανότατα όμως σχετίζεται με τις μειωμένες απαιτήσεις της διαβίωσης σε μηδενική βαρύτητα.

Το περίεργο είναι ότι αστροναύτες χάνουν μυική μάζα παρόλο που εξασκούνται για μία έως δύο ώρες κάθε μέρα σε ειδικά μηχανήματα -διαδρόμους, στατικά ποδήλατα και μηχανήματα αντίστασης.

Η NASA περιμένει τώρα τα αποτελέσματα των δοκιμών για ένα νέο σύστημα άσκησης που έφτασε στον ISS πέρυσι.

Βιοψίες στη γάμπα

Η μελέτη εξέτασε εννέα Αμερικανούς αστροναύτες και Ρώσους κοσμοναύτες που ταξίδεψαν στο σταθμό το διάστημα 2002-2005. Βιοψίες στους μύες της γάμπας πριν και μετά το ταξίδι έδειξαν μείωση 40% στη δύναμη των μυικών ινών βραδείας σύσπασης. Οι ίνες αυτές παίζουν κεντρικό ρόλο στην ισορροπία και τη στάση του σώματος και φαίνεται ότι πλήττονται περισσότερο από ό,τι οι ίνες ταχείας σύσπασης.

Προηγούμενες μελέτες στη Γη έχουν δείξει ότι οι εθελοντές που παραμένουν καθηλωμένοι στο κρεβάτι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, προσομοιώνοντας τη διαβίωση σε μηδενική βαρύτητα, πρέπει να καταναλώνουν περισσότερες θερμίδες για να ωφεληθούν από την άσκηση.

«Όλα τα μέλη πληρώματος που εξετάστηκαν στη μελέτη [...] δεν έτρωγαν αρκετά» επισήμανε ο Φιτς.

Το ίδιο είχε παρατηρηθεί στο ρωσικό σταθμό Mir, στον οποίο οι κοσμοναύτες κατανάλωναν λιγότερες θερμίδες από ό,τι χρειάζονταν και συχνά επέστρεφαν στη Γη πιο αδύνατοι.

Το φαινόμενο ίσως συνδέεται με το φορτωμένο πρόγραμμα του πληρώματος, που δεν αφήνει πολύ χρόνο για τα γεύματα, αλλά και με τις διαταραχές της γεύσης και της όσφρησης που αναφέρουν ορισμένοι αστροναύτες.

Για τη διατήρηση της μυικής μάζας, τονίζει ο Φιτς, οι αστροναύτες πρέπει να τρώνε αμέσως μετά την άσκηση στα ειδικά μηχανήματα.

Επιφυλακτικός ως προς τα συμπεράσματα της νέας μελέτης εμφανίστηκε πάντως ο Γκρέγκορι Άνταμς, φυσιολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ο οποίος συνεργάζεται με τη NASA. Επισήμανε ότι οι μύες της γάμπας είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην ατροφία και δύσκολα γυμνάζονται στο διάστημα, οπότε τα αποτελέσματα της έρευνας ίσως δεν είναι ενδεικτικά για όλο το σώμα.

Παραδέχεται πάντως ότι η μυική ατροφία είναι πρόβλημα που συχνά είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί με την άσκηση.

Η παραμονή σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας προκαλεί και άλλες διαταραχές, όπως για παράδειγμα μετακίνηση του αίματος από τα πόδια στον κορμό και διόγκωση της καρδιάς.

Εκτός από τη μυική ατροφία, το πλήρωμα μιας μελλοντικής αποστολής στον Άρη θα είχε να αντιμετωπίσει και την παρατεταμένη έκθεση στη φονική κοσμική ακτινοβολία.

Επιστήμονες αποκαλύπτουν τις προτεραιότητες τους για την επόμενη δεκαετία

Αμερικανοί αστρονόμοι έχουν αποφασίσει ποιές είναι οι πιο υψηλές προτεραιότητες για έρευνες στην αστρονομία και την αστροφυσική για την επόμενη δεκαετία. Μετά από μελέτες λένε πως η κατανόηση της φύσης της σκοτεινής ενέργειας, η μελέτη του σχηματισμού των γαλαξιών και των μαύρων οπών, καθώς και η αναζήτηση γειτονικών μας κατοικήσιμων πλανητών, είναι οι πιο σημαντικοί στόχοι της επιστήμης για τα επόμενα 10 χρόνια και πλέον. Οι αποφάσεις τους επηρεάζονται και από τη δυνατότητα μιας διεθνούς συνεργασίας, ενώ για πρώτη φορά η έρευνα λαμβάνει, επίσης, υπόψη της την τεχνική εφικτότητα του σχεδίου καθώς και το κόστος του όπως και το τρέχων πρόγραμμα.

Οι επιστήμονες στις ΗΠΑ μετά από μεγάλη έρευνα έχουν αποφασίσει ότι η κατασκευή ενός μεγάλου επίγειου τηλεσκόπιου, του Μεγάλου Συνοπτικού Τηλεσκοπίου ή LSST κόστους 465 εκατομμυρίων, αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα

Η έρευνα, η οποία αναπτύχθηκε από 200 επιστήμονες τουλάχιστον, δίνει προτεραιότητα σε πρότζεκτ που ανήκουν σε τέσσερις κατηγορίες – σε μεγάλες και μεσαίου μεγέθους διαστημικές αποστολές, καθώς και σε μεγάλα και μεσαίου μεγέθους επίγεια τηλεσκόπια.

Δύο πρότζεκτ τα οποία θα μελετήσουν την σκοτεινή ενέργεια – μια μυστηριώδης ουσία η οποία αντιπροσωπεύει το 74% της συνολικής υλο-ενέργειας του σύμπαντος και αναγκάζει την επιταχυνόμενη επέκταση του – εξακολουθούν να αποτελούν ύψιστη προτεραιότητα τόσο για τις διαστημικές όσο και τις επίγειες έρευνες.

Η αναζήτηση εξωγήινων κόσμων

Το Υπέρυθρο Τηλεσκόπιο WFIRST, θα έχει κόστος που εκτιμάται στα 1,6 δις και έχει προγραμματιστεί για να εκτοξευτεί το 2020, και έχει υψηλή προτεραιότητα για τις μεγάλες διαστημικές αποστολές. Το WFIRST θα προβεί σε μετρήσεις των αποστάσεων που βρίσκονται οι σουπερνόβα, θα δει βαρυτικούς φακούς αλλά και θα μετρήσει βαρυονικές ακουστικές ταλαντώσεις – ηχητικά κύματα που μεταδόθηκαν στο πρώιμο σύμπαν – με σκοπό να καθοριστεί η επίδραση της σκοτεινής ενέργειας πάνω στην εξέλιξη του σύμπαντος.

Η επιτροπή επέλεξε το WFIRST δεδομένου ότι προσφέρει μια ευκαιρία και για διεθνή συμμετοχή. Παρουσιάζει επίσης ένα σχετικά χαμηλό τεχνικό και κοστολογικό κίνδυνο οπότε μπορεί να πραγματοποιηθεί εντός της δεκαετίας, ακόμη και σε ένα περιορισμένο δημοσιονομικό περιβάλλον. Το τηλεσκόπιο είναι βασισμένο πάνω σε ένα προγραμματισμένο σχέδιο $650 εκατομμυρίων για την έρευνα της σκοτεινής Ενέργειας (Joint Dark Energy mission), η οποία θα πρέπει τώρα να συγχωνευθεί για οικονομικούς λόγους με μια αποστολή για την αναζήτηση εξωπλανητών.

“Το WFIRST όχι μόνο θα ερευνήσει την σκοτεινή ενέργεια, αλλά θα έχει επίσης σημαντικές δυνατότητες στον τομέα των εξωπλανητών, ενώ θα κάνει εξαιρετική δουλειά και στην έρευνα της υπέρυθρης επιστήμης", λέει ο Michael Turner, κοσμολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και στο φημισμένο Ινστιτούτο Kavli  Κοσμολογικής Φυσικής. Επισημαίνει επίσης ότι δεν απορρίπτεται η ιδέα μιας πιθανής συνεργασίας με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος, που σχεδιάζει μια παρόμοια αποστολή για την σκοτεινή ενέργεια, που ονομάζεται ‘Ευκλείδια’ Αποστολή.

Πρώτη προτεραιότητα για ένα μεγάλο επίγειο τηλεσκόπιο που θα επιχειρήσει να μελετήσει τη φύση της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης, είναι το LSST των 465 εκατομμυρίων. Όταν θα ολοκληρωθεί το 2015 θα ερευνά το σύνολο του ουρανού κάθε τρεις νύχτες, με ένα οπτικό τηλεσκόπιο των 8.4 μέτρων στη Χιλή.

Η κατασκευή του LSST πρόκειται να αρχίσει το 2013 και θα διαρκέσει περίπου δύο χρόνια. Μετά από έναν χρόνο δοκιμών, οι επιστημονικές εργασίες στη συνέχεια θα αρχίσουν το 2015.

Καθορισμός των προτεραιοτήτων

Η μελέτη των κυμάτων βαρύτητας και η φύση των μαύρων οπών απαρτίζουν τις άλλες προτεραιότητες. Μετά από το WFIRST, η δεύτερη προτεραιότητα δίνεται στο “πρόγραμμα εξερευνητής", το οποίο στηρίζει τις μικρές και μεσαίου μεγέθους αποστολές, όπως η Wide-Field Infrared Survey Explorer, που ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2009 για να εξερευνήσει τα πιο ψυχρά αστέρια στο σύμπαν και τη δομή των γαλαξιών. Αυτές οι αποστολές θα ξεκινήσουν εντός των πέντε προσεχών ετών.

Η αποστολή Laser Interferometer Survey Telescope (LISA), μια συνεργασία μεταξύ της NASA και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), είναι η τρίτη προτεραιότητα για τις μεγάλες διαστημικές αποστολές. Θα ξεκινήσει το 2025 και κοστίζει περίπου € 2,4 δις, ενώ θα αποτελείται από τρία πανομοιότυπα διαστημόπλοια πετώντας σε απόσταση πέντε εκατομμύρια χιλιόμετρα το ένα από το άλλο, σε έναν τριγωνικό σχηματισμό. Ακτίνες λέιζερ που θα κατευθύνονται ανάμεσα από τα τρία ζεύγη των διαστημοπλοίων θα μετρήσουν ανεπαίσθητες αλλαγές ανάμεσα στις αποστάσεις μεταξύ των σκαφών, οι οποίες θα προκαλούνται από τη διέλευση των βαρυτικών κυμάτων.

Η τέταρτη προτεραιότητα για τις μεγάλες διαστημικές αποστολές είναι το διαστημικό παρατηρητήριο ακτίνων-Χ (Ixo), που έχει προγραμματισθεί για εκτόξευση το 2021, και το οποίο θα μελετήσει μαύρες τρύπες και θερμό αέριο ανάμεσα στους γαλαξίες και τα άστρα. Η έκθεση αναφέρει ότι εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένες τεχνικές και οικονομικές αβεβαιότητες (πρόκειται να στοιχίσει 5 δισ. δολάρια) σχετικά με το Ixo, κάτι που αντανακλάται στην χαμηλότερη προτεραιότητα της αποστολής.

Αστρονομία από το έδαφος

Στον τομέα των μεγάλων επίγειων τηλεσκοπίων, έχουμε την σχεδίαση νέου τηλεσκοπίου κόστους από 4 έως 135 εκατομμύρια, μετά φυσικά από το LSST. Η τρίτη προτεραιότητα είναι ένα μεγάλο οπτικό καθώς και στο εγγύς υπέρυθρο τηλεσκόπιο – Giant Segmented Mirror Telescope (GSMT) – που θα κατασκευαστεί την προσεχή δεκαετία με κόστος περίπου 1 δις δολάρια. Δύο δε τηλεσκόπια – το Giant Magellan Telescope και το Thirty Metre Telescope – αναπτύσσονται ταυτόχρονα με το GSMT και η επιτροπή λέει ότι η επιλογή μεταξύ των δύο έργων θα πρέπει να γίνει "το ταχύτερο δυνατό".

Τέλος, η τέταρτη προτεραιότητα στα μεγάλα επίγεια πρότζεκτ είναι το Advanced Gamma-ray Imaging System (AGIS), με κόστος 400  εκατομμύρια, το οποίο θα μελετήσει υψηλής ενέργειας ακτίνες γάμμα από τις μαύρες τρύπες και έχει σκοπό να επιδιώξει μια έμμεση απόδειξη της εξαύλωσης των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης.

Με μια ματιά: προτεραιότητες έρευνας

Για το διάστημα

Μεγάλης κλίμακας: (κατά σειρά προτεραιότητα): το WFIRST, Explorer programme, το LISA, και το Ixo.

Μεσαίας κλίμακας: Το διαστημικό πρόγραμμα έρευνας για νέους κόσμους ή νέους εξωπλανήτες όπως η Γη. Μια αποστολή για την χαρτογράφηση της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου με σκοπό την μελέτη της εποχής του πληθωρισμού. Και τέλος το Διαστημικό Υπέρυθρο Τηλεσκόπιο για την Κοσμολογία και την Αστροφυσική SPICA.

Επίγεια συστήματα

Μεγάλης κλίμακας (κατά σειρά προτεραιότητας): Το LSST, το Mid-scale Innovations Programme, το GSMT και το AGIS.

Μεσαίας κλίμακας: Το Τηλεσκόπιο Cerro Chajnantor στην Atacama  της Χιλής – ένα τηλεσκόπιο που θα ψάχνει σε μήκη κύματος χιλιοστού / υποχιλιοστού – που θα μελετήσει γαλαξίες, αστέρια, και διαστρικό αέριο.

Πηγή: PhysicsWorld

Το Σύμπαν θα διαστέλλεται για πάντα

Ενας παγωμένος, νεκρός ερημότοπος θα είναι στο μέλλον το Σύμπαν, αποφάνθηκε χθες μια διεθνής ερευνητική ομάδα υπό τον Ερικ Τζουλ του Εργαστηρίου Αεροπροώθησης της NASA. Οι επιστήμονες, με τη χρήση του τηλεσκοπίου Hubble και του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Παρατηρητηρίου, κατάφεραν να υπολογίσουν το μέλλον του Σύμπαντος και, όπως λένε, αυτό θα διαστέλλεται για πάντα!

Οι αστρονόμοι παρατήρησαν την καμπύλωση του φωτός μακρινών αστεριών γύρω από το σμήνος γαλαξιών Abell 1689 και κατάφεραν έτσι να υπολογίσουν την ποσότητα της σκοτεινής ενέργειας και τον τρόπο με τον οποίο αυτή διαχέεται στο Σύμπαν.
Ο τρόπος με τον οποίο καμπυλώνεται το φως εξαρτάται από τρεις παράγοντες: Πόσο μακριά είναι το αντικείμενο της παρατήρησης, τη μάζα του Abell 1689 και τον τρόπο με τον οποίο διαχέεται η σκοτεινή ενέργεια. Δεδομένων των δύο πρώτων οι επιστήμονες κατάφεραν να υπολογίσουν τον τρίτο παράγοντα και αφού η σκοτεινή ενέργεια είναι αυτή που κρύβεται πίσω από την επιτάχυνση της διαστολής του Σύμπαντος, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «μοίρα» του Σύμπαντος δεν είναι άλλη από την αιώνια διαστολή.

Η Σελήνη συρρικνώνεται σύμφωνα με τη NASA

σχολιάστε και εσείς

Η Σελήνη συρρικνώνεται σαν... μπαγιάτικη πατάτα, υποστηρίζουν επιστήμονες της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας Nasa αποδίδοντας αυτή τη σμίκρυνση του μοναδικού δορυφόρου της Γης στο "πάγωμα" του πυρήνα της.

Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται στην αμερικανική επιστημονική επιθεώρηση Science δείχνουν μεταβολές στην επιφάνεια της Σελήνης που δεν είχαν εντοπιστεί παλαιότερα. Είναι μια ένδειξη ότι η περιφέρεια του φεγγαριού έχει συσταλεί κατά περίπου 100 μέτρα κατά το πρόσφατο παρελθόν, εξήγησε ο Τόμας Γουότερς, του Εθνικού Μουσείου Ατμόσφαιρας και Διαστήματος, ο οποίος ήταν και ο βασικός συγγραφέας της μελέτης.

Τα συμπεράσματα αυτά εξήχθησαν με βάση τις φωτογραφίες που τράβηξε ο Δορυφορικός Χαρτογράφος της Σελήνης (LRO), ένα διαστημικό σκάφος που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από τον Ιούνιο του 2009. Στις φωτογραφίες εικονίζονται γεωλογικά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι το φεγγάρι συρρικνώθηκε τα τελευταία 800 εκατομμύρια χρόνια - χρονικό διάστημα που θεωρείται πολύ μικρό σε αστρονομικούς όρους.

Ο Γουότερς ανέφερε ότι τα ευρήματα δείχνουν ότι το φεγγάρι μετά το σχηματισμό του ψύχεται, έχει συσταλεί και μπορεί να είναι τεκτονικά ενεργό ακόμη και σήμερα.

Κομήτες, μετέωρα και μετεωρίτες: Μια ανασκόπηση για τα δημοφιλή αντικείμενα του ουρανού

Τα μετέωρα

Ετησίως έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε πολλές οικογένειες διαττόντων αστέρων κάθε φορά που η Γη περνάει κοντά από την τροχιά ενός κομήτη. Η σκόνη και τα άλλα υλικά που έχει αφήσει ο κομήτης καθώς περνάει από την τροχιά της Γης, πέφτουν με μεγάλη ταχύτητα στην ατμόσφαιρα της Γης και εξαερώνονται από τη θερμότητα που αναπτύσσεται λόγω τριβής, αφήνοντας έτσι φωτεινά ίχνη. Η Γη κινείται στην τροχιά της με ταχύτητα περίπου 30 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο (108.000 χιλιόμετρα την ώρα) κι έτσι οι κρούσεις γίνονται με μεγάλη σφοδρότητα.

Οι βροχές των μετεώρων παίρνουν το όνομα του αστερισμού, ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή του ουρανού στην οποία εκδηλώνονται. Έτσι έχουμε τις Ωριωνίδες, τις Αιγοκερίδες και τις Yδροχοΐδες. Οι τελευταίες βροχές σχετίζονται με τις περιοχές του Αιγόκερου και του Υδροχόου, αλλά οι διάττοντες αστέρες από αυτές τις βροχές είναι πιο αμυδροί και σαφώς λιγότεροι. Η οπτική παρατήρηση όμως των βροχών αυτών είναι πιο δύσκολη.

Μια από τις πιο εντυπωσιακές οικογένειες είναι αυτή των Λεοντιδών, επειδή έχει τους λαμπρότερους διάττοντες αστέρες. Αυτό το χαρακτηριστικό των Λεοντιδών οφείλεται στο γεγονός ότι η τροχιά του κομήτη Tempel-Tuttle, από τον οποίο προέρχονται οι Λεοντίδες, έχει αντίθετη φορά από αυτήν της Γης. Έτσι τα συντρίμμια του, τα οποία ακολουθούν την ίδια τροχιά με αυτήν του κομήτη, συγκρούονται με τη Γη μετωπικά με ταχύτητα που φθάνει τα 70 km/s. Η ταχύτητα αυτή είναι διπλάσια από αυτήν των άλλων διαττόντων, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται μεγαλύτερη θερμοκρασία λόγω τριβής και να φωτοβολούν πιο έντονα.

Οι τυπικοί κόκκοι της σκόνης έχουν διάμετρο λίγα δέκατα του χιλιοστού και ζυγίζουν λιγότερο από 10^-4 γραμμάρια. Όταν όμως τέτοιος κόκκος κτυπήσει ένα δορυφόρο, όλος το μετέωρο συνήθως εξατμίζεται αφήνοντας μια λεπτή σχισμή στον δορυφόρο. Ηλεκτρόνια και ιόντα σε αυτό το ‘αέριο’ μπορούν να ηλεκτρίσουν ευαίσθητα ηλεκτρονικά στοιχεία του δορυφόρου, δημιουργώντας προβλήματα στο software και λάθη στις διαδικασίες ελέγχου. Μέχρι στιγμής μόνο ένας δορυφόρος έχει καταστραφεί από βροχή διαττόντων, το 1993.  Για αυτόν το λόγο πολλοί δορυφόροι τίθενται προσωρινά, για προληπτικούς λόγους, εκτός λειτουργίας κατά τη διάρκεια που προβλέπεται το μέγιστο της δραστηριότητας της βροχής των μετεώρων.

Το 1999 οι αστρονόμοι κατάλαβαν ότι τα συντρίμμια που αφήνει κάθε κομήτης όταν περνάει κοντά από τον Ήλιο δεν ακολουθούν ακριβώς την ίδια τροχιά. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουν δημιουργηθεί πολλοί στενοί διάδρομο» υλικών και ο αριθμός των διαττόντων αστέρων αυξάνεται, δημιουργώντας το φαινόμενο της βροχής των διαττόντων όταν η Γη περνάει μέσα από έναν από αυτούς.

Είσοδος μέσα σε την ατμόσφαιρα

Όταν εισέρχονται στην ατμόσφαιρα οι μετεωρίτες θερμαίνονται σε μια θερμοκρασία πάνω από 1600 βαθμούς Κελσίου και φυσικά καίγονται. Οι μετεωρίτες δεν θερμαίνονται από την τριβή, όπως πιστεύεται συνήθως. Η αιτία είναι ένα φαινόμενο που λέγεται πίεση εμβολισμού. Ένας μετεωρίτης συμπιέζει τον αέρα μπροστά του. Ο αέρας θερμαίνεται και στη συνέχεια θερμαίνεται και ο μετεωρίτης.

Η έντονη θερμότητα ατμοποιεί τους περισσότερους μετεωρίτες, δημιουργώντας αυτό που ονομάζουμε καλούμε διάττοντες αστέρες. ¶(Οι περισσότεροι γίνονται ορατοί περίπου σε ένα ύψος 100 χιλιομέτρων. Μερικοί μεγάλοι μετεωρίτες διασκορπίζονται, σαν μια πιτσιλιά, προκαλώντας έτσι μια φωτεινότερη λάμψη. Αυτό είναι που ονομάζουμε βολίδα και δημιουργείται μια έκρηξη, που μπορούν συχνά να ακουστούν μέχρι και σε απόσταση 50 χιλιομέτρων. Όταν οι μετεωρίτες χτυπούν το έδαφος, ονομάζονται μετεωρίτες. Μερικοί μετεωρίτες είναι κομμάτια αστεροειδών, άλλα — κοσμική σκόνη — πετιούνται μακριά από τους κομήτες. Υπάρχει και ο μετεωροειδής  που είναι ένα αντικείμενο στο διάστημα που μπορεί, εάν εισέλθει στην ατμόσφαιρά μας, να γίνει ένας μετεωρίτης.

Αποσύνθεση μετεωριτών

Η διάσπαση ενός αντικειμένου εξαρτάται από τη σύνθεση, την ταχύτητα και τη γωνία εισόδου του. Ένας γρηγορότερος μετεωρίτης με μια πλάγια γωνία εισόδου υφίσταται μεγαλύτερη πίεση. Οι μετεωρίτες που αποτελούνται από σίδηρο αντιστέκονται στην πίεση καλύτερα από αυτούς που είναι φτιαγμένοι από πέτρα. Ακόμη και ένας μετεωρίτης από σίδηρο θα διασπαστεί μόλις η ατμόσφαιρα γίνει πυκνότερη — περίπου 8 έως 10 χιλιόμετρα ψηλά.

Μερικές φορές ένας μετεωρίτης εκρήγνυται επάνω από την επιφάνεια, προκαλώντας τεράστια καταστροφή από την βίαιη έκρηξη και επόμενος πυρκαγιά. Αυτό συνέβη και το 1908 πάνω από τη Σιβηρία.

Σύγκρουση με τη γη

Τα εξωγήινα αντικείμενα που χτύπησαν στο έδαφος, η ταχύτητά τους κατά προσέγγιση ήταν η μισή που ήταν κατά την είσοδο τους στην ατμόσφαιρα, και η βίαιη έκρηξη δημιουργεί κρατήρες 12 έως 20 φορές το μέγεθός τους. Οι κρατήρες στη γη σχηματίζονται όπως στο φεγγάρι ή οποιοδήποτε άλλο βραχώδη πλανήτη. Τα μικρότερα αντικείμενα δημιουργούν απλούς, σε μορφή ενός νιπτήρα, κρατήρες. Οι μεγαλύτερες συγκρούσεις προκαλούν και μια αναπήδηση του εισερχόμενου αντικειμένου που δημιουργεί έτσι ένα κεντρικό βαθούλωμα. Έπειτα ολισθαίνει κατά μήκος των άκρων σχηματίζοντας πλαίσια. Οι μεγαλύτερες συγκρούσεις σχηματίζουν λεκάνες στις οποίες γίνονται πολλαπλές αναπηδήσεις, οι οποίες διαμορφώνουν διάφορες εσωτερικές αιχμές.

Χαρακτηριστική σύνθεση μετεωριτών

Μετεωρίτης σιδήρου	Πετρώδης μετεωρίτης	Φλοιός της Γης
Σίδηρος 91% Νικέλιο  8.5% Κοβάλτιο 0.6%	Οξυγόνο 36% Σίδηρος 26% Πυρίτιο 18% Μαγνήσιο 14% Αργίλιο 1.5% Νικέλιο 1.4% Ασβέστιο 1.3%	Οξυγόνο 49% Πυρίτιο 26% Αργίλιο 7.5% Σίδηρος 4.7% Ασβέστιο 3.4% Νάτριο 2.6% Κάλιο 2.4% Μαγνήσιο 1.9%

Η ιστορία τους

Στην αρχαιότητα τα αντικείμενα στον νυχτερινό ουρανό δημιούργησαν δεισιδαιμονίες και συνδέθηκαν με τους Θεούς και τη θρησκεία. Αλλά οι παρανοήσεις για τους μετεωρίτες διάρκεσαν περισσότερο από τα περισσότερα άλλα ουράνια αντικείμενα. 

Οι μετεωρίτες (τα κομμάτια που φτάνουν στη γη) πολύ καιρό πριν πιθανά θεωρούνταν ότι πετάχτηκαν κάτω σαν δώρα από τους αγγέλους. Άλλοι νόμιζαν ότι οι Θεοί επεδείκνυαν το θυμό τους. Αργά τον 17ο αιώνα, πολλοί πίστευαν ότι έπεφταν από καταιγίδες. Πολλοί επιστήμονες ήταν δύσπιστοι ότι οι πέτρες αυτές θα μπορούσαν να πέσουν από τα τα νέφη ή τον ουρανό, και συχνά δεν πίστευαν τους ανθρώπους που ισχυρίζονταν ότι έχουν δει τέτοια αντικείμενα.

Το 1807, μια βολίδα εξερράγη πάνω από το Κοννέκτικατ, και διάφοροι μετεωρίτες έπεσαν κάτω σαν βροχή. Έτσι ανακαλύφθηκαν οι αστεροειδείς και προέκυψε  έτσι μια νέα θεωρία που πρότεινε ότι οι μετεωρίτες ήταν σπασμένα κομμάτια από αστεροειδείς ή άλλους πλανήτες. Μια θεωρία που ακόμα κρατάει.

Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα πτώσεως μετεωρίτη στην πρόσφατη ιστορία, που κατέστρεψε εκατοντάδες τετραγωνικών χιλιομέτρων δάσους στη Σιβηρία, είναι αυτό στις 30 Ιουνίου του 1908, Σε μια έκταση εκατοντάδων χιλιομέτρων οι μάρτυρες του συμβάντος αυτού στην Tunguska είδαν μια πύρινη σφαίρα που κινιόταν γρήγορα στον ουρανό, κάτι που δείχνει ότι ένας μετεωρίτης είχε εισέλθει στην ατμόσφαιρα πλαγίως. Όταν εξερράγη, έστειλε καυτούς ανέμους και δυνατούς κρότους τόσο ώστε να σπάσει τα παράθυρα στα κοντινά χωριά. Μικρά σωματίδια που εξερράγησαν στην ατμόσφαιρα φώτιζαν τον ουρανό τη νύχτα για αρκετές ημέρες. Κανένας μετεωρίτης δεν βρέθηκε ποτέ, και για χρόνια πολλοί επιστήμονες νόμιζαν ότι η ερήμωση προκλήθηκε από έναν κομήτη. Τώρα, η επικρατούσα θεωρία υποστηρίζει ότι ένας μετεωρίτης εξερράγη ακριβώς επάνω από την επιφάνεια.

Ο μεγαλύτερος μετεωρίτης που βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες έπεσε στη νότια Νεμπράσκα το 1948. Μάρτυρες είδαν μια γιγαντιαία βολίδα το απόγευμα και μερικοί λένε ότι ήταν φωτεινότερο από τον ήλιο. Ο μετεωρίτης ήταν θαμμένος σε βάθος 3 μέτρων μέσα στο έδαφος, ενώ ζύγιζε πάνω από ένα τόνο.

Ο πιο διάσημος κρατήρας από πτώση μετεωρίτη στις Ηνωμένες Πολιτείες αποκαλείται Κρατήρας Μετεωρίτη. Είναι στην Αριζόνα, και είναι τεράστιος. Το χείλος του είναι 45 μέτρα πιο ψηλό από την περιβάλλουσα πεδιάδα, και η τρύπα που άνοιξε έχει βάθος 180 μέτρα και διάμετρο σχεδόν 1500 μέτρα. Ήταν ο πρώτος κρατήρας που αποδείχθηκε ότι προκλήθηκε από μια σύγκρουση μετεωρίτη, που έγινε μεταξύ 20.000 και 50.000 ετών πριν.

Όταν ένας κομήτης πλησιάζει στον ήλιο, ένα ίχνος της σκόνης και άλλων συντριμμιών καίγεται και παραμένει σε ηλιακή τροχιά. Καθώς η Γη είναι σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, περνά κάθε χρόνο μέσα από αυτό το χώρο με τα συντρίμμια και τη σκόνη. Τα μικρά κομμάτια καίγονται καθώς συναντάνε την ατμόσφαιρα της Γης, δημιουργώντας έτσι τα μετέωρα Τα μετέωρα προέρχονται και από άλλες πηγές, αλλά τα ρεύματα των συντριμμιών από κομήτες δημιουργούν ωραίες βροχές μετεωριτών.

Κομήτες

Οι κομήτες είναι παράξενα φωτεινά σώματα μεγάλων διαστάσεων τα οποία κινούνται μεταξύ των ακίνητων απλανών αστεριών, πέραν της εκλειπτικής, αφήνοντας τις περισσότερες φορές πίσω τους ουρές μεγάλων μεν διαστάσεων, πολύ μικρής όμως πυκνότητας. Τα σώματα αυτά έχουν ως χαρακτηριστικό τους γνώρισμα την κόμη, δηλαδή μια φωτεινή νεφέλη, που συνήθως περιβάλλει έναν μικρό στερεό πυρήνα.

Λόγω της κόμης τους ονομάζονται κομήτες και διακρίνουμε σε αυτά δύο βασικές περιοχές τους, μία κεντρική, σχεδόν σφαιρική συμπύκνωση, που ονομάζεται κεφαλή, και την ουρά τους.

Η ακτίνα του κομητικού πυρήνα κυμαίνεται από 1 έως 10 χιλιόμετρα., ενώ η μάζα του είναι κατ’ εκτίμηση της τάξης των 1.016 έως 1.021 gr και η επιφανειακή του θερμοκρασία υπολογίζεται θεωρητικώς σε 150 έως 250 K. Το υλικό το οποίο σχηματίζει τους κομήτες, όπως πιστεύουμε σήμερα, είναι μέρος του πρωταρχικού πλανητικού νεφελώματος, από το οποίο δημιουργήθηκε ολόκληρο το πλανητικό μας σύστημα.

Η μεν κεφαλή τους περιέχει CN, C₂, C₃, OH, NH, NH₂, CH, O, ενώ η ουρά τους ρίζες CO+, N₂+, OH+, CO₂+, CH+. Ο πυρήνας τους δε αποτελείται κυρίως από παγοκρυστάλλους νερού και αμμωνίας, που περιλαμβάνουν διάφορες προσμίξεις μετάλλων. Οι τελευταίες μελέτες των λαμπρών κομητών Halley, Hyakutake και Hale-Bopp, από τον IUE, το Hubble Space Telescope, το ROSAT και τον IRAS, έδειξαν ότι οι κομήτες περιέχουν παγοκρυστάλλους νερού (H₂O), αμμωνίας (NH₃) και διοξειδίου του άνθρακα (CO₂)· μεθάνιο (CH₄), μεθυλική αλκοόλη (CH₃OH), αιθάνιο (C₂H₆), ακετυλένιο (C₂H₂), κυανοακετυλένιο (HC₃N), υδροκυάνιο (HCN) κ.ά. Όλα αυτά αναμιγνύονται μεταξύ τους, καθώς και με μόρια σκόνης, και γι’ αυτόν τον λόγο φαίνεται ότι είναι επιτυχής η ονομασία «βρώμικες χιονόμπαλες», που δόθηκε από τον διάσημο αστροφυσικό Fred Whipple στους κομήτες και από τότε αναφέρεται χαρακτηριστικά σε όλα τα άρθρα ή τα βιβλία που κάνουν λόγο γι’ αυτούς.

Φαντασμαγορικές ουρές των κομητών

Όταν οι κομήτες πλησιάζουν τον Ήλιο, η ηλιακή ακτινοβολία θερμαίνει τον πυρήνα τους και ο πάγος εξαχνώνεται. Τότε σχηματίζεται η κόμη γύρω από τον πυρήνα και κατόπιν η ουρά του. Η ακτίνα της κόμης εκτείνεται σε ακτίνα 105-106 χλμ. και διαστέλλεται με ταχύτητα της τάξης των 0,5 χλμ. ανά δευτερόλεπτο.

Οι φαντασμαγορικές ουρές των κομητών συνήθως έχουν κατεύθυνση αντίθετη από τον Ήλιο, μερικοί όμως παραβιάζουν τον γενικό κανόνα προσανατολίζοντας τις ουρές τους προς τον Ήλιο, που στην περίπτωση αυτή ονομάζονται «πώγωνες».

Η θερμοκρασία των κομητών στο αφήλιο της τροχιάς τους είναι μόνο λίγοι βαθμοί πάνω από το απόλυτο μηδέν, ενώ στο περιήλιό τους μπορεί να προσεγγίσει τους 4.500° C.

Κάθε χρόνο ανακαλύπτονται 5 έως 10 κομήτες, από τους οποίους περίπου οι τρεις είναι περιοδικοί, δηλαδή εμφανίζονται σε σχεδόν τακτά χρονικά διαστήματα.

Σήμερα είναι γνωστοί περισσότεροι από 1.000 κομήτες, από τους οποίους οι 400 έχουν παρατηρηθεί πριν ανακαλυφθεί το τηλεσκόπιο. Mε την πάροδο του χρόνου, οι κομήτες εξατμίζονται ή διασπώνται σε πολλά κομμάτια, τροφοδοτώντας συνεχώς με τα υπολείμματά τους τα μετεωρικά σμήνη.

Πώς δημιουργούνται;

Οι επικρατέστερες θεωρίες, οι οποίες προσπαθούν να εξηγήσουν τις φυσικές διαδικασίες που γέννησαν τους κομήτες, είναι δύο. Η πρώτη δέχεται ότι οι κομήτες δημιουργήθηκαν τα πρώτα 10⁹ έτη της δημιουργίας του πλανητικού μας συστήματος σε μια περιοχή, που η πυκνότητα του πλανητικού πρωτονεφελώματος ήταν πολύ μικρή για να σχηματιστεί κάποιος σταθερός πρωτοπλανήτης.

Σύμφωνα με τις απόψεις του διάσημου Ολλανδού αστρονόμου Jan Oort, οι κομήτες συγκροτούν μια ομάδα 2×10¹¹ περίπου αντικειμένων, το λεγόμενο Νεφέλωμα του Oort, που η συνολική τους μάζα είναι μικρότερη του ενός εκατοστού της μάζας της Γης. Το νέφος αυτό των κομητών τοποθετείται σε μια απόσταση 5-15×10⁴ α.μ., και κάθε ένας από αυτούς διαγράφει τροχιές γύρω από τον Ήλιο μας, με πολύ μεγάλη εκκεντρότητα.

Σύμφωνα με μια δεύτερη θεωρητική άποψη, που υποστηρίχτηκε από τους Lyttleton, Bondi και Hoyle, οι κομήτες δεν δημιουργήθηκαν από το πρωτοπλανητικό υλικό, αλλά από συμπυκνώσεις ομογενούς μεσοαστρικής σκόνης, πυκνότητας 10-24 gr.cm-3.

Aρχικά, σύμφωνα μ’ αυτήν την άποψη, οι τροχιές των κομητών ήταν υπερβολικές με εστία τον Ήλιο μας. Αργότερα, όμως, κάτω από τις παρελκτικές δυνάμεις που ασκούσαν οι μεγάλοι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, μετατράπηκαν σε παραβολικές ή ελλειπτικές.

Πηγή: Encyclopaedia Britannica, Δανέζης-Θεοδοσίου, space.com, NASA

Εν αμφιβόλω οι θεωρίες για την εξέλιξη των άστρων

σχολιάστε και εσείς

Η ανακάλυψη ενός άστρου νετρονίων με ισχυρό μαγνητικό πεδίο, το οποίο γεννήθηκε από την κατάρρευση ενός πολύ μεγάλου άστρου που θα έπρεπε να δημιουργήσει μια μαύρη τρύπα, προκαλεί το ενδιαφέρον των αστρονόμων καθώς θέτει εν αμφιβόλω τις θεωρίες για την εξέλιξη των άστρων, σύμφωνα με εργασίες που δημοσιεύθηκαν.

Ένα άστρο νετρονίων, η πυκνότητα του οποίου μπορεί να φτάσει τους εκατό εκατομμύρια τόνους ανά κυβικό εκατοστό, δημιουργείται κατά την κατάρρευση ορισμένων μεγάλων άστρων στο τέλος της ζωής τους, τα μεγαλύτερα από τα οποία δημιουργούν μαύρες τρύπες.

Το μάγναστρο, ένας ιδιαίτερος τύπος άστρου νετρονίων που έχει μαγνητικό πεδίο ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια φορές ισχυρότερο αυτού της Γης, παρατηρήθηκε μέσα στον αστερισμό Westerlund 1, σε απόσταση 16.000 ετών φωτός από τη Γη, χρησιμοποιώντας το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) που είναι εγκατεστημένο στη Χιλή, διευκρινίζει σε ανακοίνωσή του το Νότιο Ευρωπαϊκό Αστεροσκοπείο (ESO).

Όσο πιο μεγάλο είναι ένα άστρο, τόσο συντομότερη είναι η ζωή του. Τα άστρα του αστερισμού, όλα σχετικά νέα, είχαν κατά προσέγγιση την ίδια ηλικία, από 3,5 ως 5 εκατομμύρια έτη, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις.

Αυτό που έγινε μάγναστρο είχε ζωή συντομότερη από τους συντρόφους του που βρίσκονται ακόμη "εν ζωή", συνεπώς "πρέπει να ήταν ακόμη πιο μεγάλο", εξηγεί ο Σάιμον Κλαρκ (Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Βρετανία), υπεύθυνος της ομάδας και μεταξύ των συντακτών του άρθρου που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Astronomy and Astrophysics.

Αφού προσδιόρισαν, χάρη στις κινήσεις τους, τη μάζα των άστρων που εξελίσσονται σε ζεύγη μέσα στον αστερισμό, οι αστρονόμοι υπολόγισαν ότι το μάγναστρο προήλθε από ένα άστρο μεγάλο όσο 40 Ήλιοι.

Όμως, σύμφωνα με τις θεωρίες για την εξέλιξη των άστρων που ίσχυαν ως τώρα, τα άστρα των οποίων η αρχική μάζα είναι από 10πλάσια ως 25πλάσια του Ήλιου σχηματίζουν άστρα νετρονίων και αυτά των οποίων η μάζα είναι μεγαλύτερη από το 25πλάσιο αυτής του Ήλιου παράγουν μαύρες τρύπες.

"Τα άστρα αυτά πρέπει να απαλλαγούν τουλάχιστον από τα εννέα δέκατα της μάζας τους πριν εκραγούν σε σούπερνόβα, διαφορετικά σχηματίζουν μαύρη τρύπα", λέει ο Ιγνάσιο Νεγκερουέλα (Πανεπιστήμιο του Αλικάντε, Ισπανία), που συμμετείχε στις εργασίες αυτές.

Το άστρο που έγινε μάγναστρο φέρεται ότι είχε έναν αστρικό σύντροφο ο οποίος απορρόφησε ένα μέρος της ύλης του αδυνατίζοντάς το, πράγμα που εξηγεί το ότι δεν έγινε μαύρη τρύπα.

Όμως αν ένα άστρο με μάζα 40πλάσια αυτής του Ήλιου καταφέρνει να μην εξελιχθεί σε μαύρη τρύπα, οι αστρονόμοι αναρωτιούνται: ποια μάζα πρέπει πραγματικά να έχει ένα άστρο για να καταρρεύσει και να σχηματίσει μια μαύρη τρύπα;

Το δικό της διαστημικό σταθμό ετοιμάζεται να εκτοξεύσει η Κίνα

Σε φιλόδοξη τροχιά

Έκθεμα στο Μουσείο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Πεκίνου (Φωτογραφία:  Associated Press

Copyright 2010

The Associated Press All Rights Reserved
Associated Press text, photo, graphic, audio and/or video material shall not be published, broadcast, rewritten for broadcast or publication or redistributed directly or indrectly in any medium. Neither these AP Materials nor any portion thereof may be stored in a computer except for personal and non-commercial use. The AP will not be held liable for any delays, inaccuracies, errors or omissions therefrom or in the transmission or delivery of all or any part thereof or for any damages arising from any of the foregoing.

)

---

---

Πεκίνο, Κίνα

Η Κίνα δοκιμάζει το πρώτο τμήμα ενός διαστημικού σταθμού με την προοπτική να το εκτοξεύσει το 2011, μεταδίδουν τοπικά μέσα.

Η υπομονάδα «Τιανγκόγκ-1», βάρους 8,5 τόνων, θα εκτοξευτεί του χρόνου με πύραυλο Long March 1 εγχώριας κατασκευής, αναφέρει το επίσημο πρακτορείο Xinhua.

Αργότερα το ίδιο έτος το επανδρωμένο σκάφος Σενζού-8 θα συνδεθεί με την υπομονάδα σε τροχιά, ενώ αργότερα θα ακολουθήσουν οι αποστολές Σενζού 9 και 10.

Χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση του σταθμού δεν γνωστοποιήθηκε.

Στο πλαίσιο του φιλόδοξου διαστημικού της προγράμματος, η Κίνα πραγματοποίησε την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε τροχιά το 2003 -και έγινε έτσι μόλις η τρίτη χώρα του κόσμου, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που έχει τη δυνατότητα να στείλει ανθρώπους στο Διάστημα.

Το 2007 εκτοξεύτηκε ο δορυφόρος Τσανγκ-ε, η πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή της Κίνας στη Σελήνη, λίγες εβδομάδες μετά την πρώτη ιαπωνική αποστολή στο φεγγάρι και λίγους μήνες πριν από το αντίστοιχο εγχείρημα της Ινδίας.

Για τον Οκτώβριο του 2009 προγραμματίζεται η εκτόξευση ενός δεύτερου κινεζικού δορυφόρου σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, ενώ για το 2012 σχεδιάζεται μια μη επανδρωμένη προσσελήνωση.

Μια επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι θα μπορούσε να ακολουθήσει το 2017.

Η Κίνα είναι μάλλον μυστικοπαθής με το διαστημικό της πρόγραμμα, στο οποίο ο στρατός παίζει κεντρικό ρόλο. Η χώρα δεν περιλαμβάνεται στα 16 κράτη που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. 

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Ίσως ο Δίας έσωσε τη Γη..

Αν δεν ήταν ο Δίας, μπορεί και να μην κάναμε διακοπές φέτος. Δεν μιλάμε για τον θεό του Ολύμπου, αλλά τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος την περασμένη Κυριακή μπήκε ανάμεσα στη Γη και έναν απειλητικό κομήτη.
O κομήτης έπεσε στην...
επιφάνεια του Δία με τόση φόρα, που άνοιξε μία τρύπα ίση με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι επιστήμονες της ΝΑSΑ θεωρούν ότι το αντικείμενο που τη δημιούργησε ήταν αρκετά μικρό και δεν ξεπερνούσε σε διάμετρο το ένα χιλιόμετρο. Υπολογίζουν ότι έπεσε στον πλανήτη με ταχύτητα 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και συνδέουν με το γεγονός αυτό κάποιες ατμοσφαιρικές μεταβολές (θέρμανση της τροπόσφαιρας, αύξηση της εκπομπής αέριας αμμωνίας κ.ά.).
Οι επιστήμονες πιστεύουν πως αν ο κομήτης δεν έβρισκε εμπόδια στον δρόμο του, ίσως έπεφτε πάνω στη Γη. Και δεν είναι η πρώτη φορά που μας γλιτώνει ο Δίας. Πριν από 15 χρόνια, ο κόσμος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τον κομήτη Σουμέικερ-Λέβι 9 να πέφτει στην επιφάνεια του μακρινού πλανήτη, αφήνοντας σημάδια όμοια σε μέγεθος με τη Γη.
Αυτή είναι η δουλειά του Δία, λένε οι αστρονόμοι, και ευτυχώς για μας, την κάνει καλά. Η βαρυτική έλξη του πλανήτη αποτελεί την προστατευτική ασπίδα της Γης, που αλλάζει πορεία στα διαστημικά σκουπίδια και τα ουράνια αντικείμενα, όπως οι κομήτες και τα σπρώχνει μακριά από το ηλιακό μας σύστημα.
Μεγάλες καταστροφές.
Αν ένας κομήτης έπεφτε στη Γη, θα μπορούσε να προκαλέσει όση ζημιά έκανε ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από 65 εκατ. χρόνια. «Αν κάτι παρόμοιο είχε χτυπήσει τη Γη, θα τελείωνε η ζωή στον πλανήτη μας, γι΄ αυτό πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που υπάρχει ο Δίας και “καθαρίζει” το Σύμπαν από όλα αυτά τα μεγάλα αντικείμενα», λέει ο Άντονι Γουέσλι, ο Αυστραλός ερασιτέχνης αστρονόμος, που πρώτος παρατήρησε το σημάδι στην επιφάνεια του Δία και σήμανε τον γενικό συναγερμό στην αστρονομική κοινότητα.
Μάλιστα, οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν τον Δία ως οδηγό στην αναζήτησή τους για εξωγήινη ζωή. Αναζητούν παρόμοια πλανητικά σχήματα, δηλαδή έναν γιγαντιαίο πλανήτη κοντά σε ένα κεντρικό αστέρι, με μικρότερους πλανήτες γύρω τους γιατί ενδεχομένως αυτός ο σχηματισμός επιτρέπει τη δημιουργία συνθηκών φιλόξενων προς κάποια μορφή ζωής.
Δημιουργεί και απειλές.
Είναι όμως ο Δίας ο φύλακας άγγελός μας; Υπάρχουν και οι διαφωνούντες. «Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου», λέει ο Μπράιαν Μάρσντεν από το Κέντρο Αστροφυσικής των Χάρβαρντ- Σμιθσόνιαν, με ειδίκευση στην παρακολούθηση κομητών στο ηλιακό μας σύστημα. «Μέχρι ένα σημείο είναι αλήθεια. Ο Δίας λειτουργεί ως σωτήρας μερικές φορές, άλλες όμως δημιουργεί μεγάλες απειλές. Ο πλανήτης στέλνει πολλούς κομήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα, αλλά και μέσα σε αυτό». Για παράδειγμα, ο κομήτης Λέξελ το 1770 πέρασε 1,6 εκατ. χιλιόμετρα από τη Γη, απόσταση πολύ μικρή για τα διαστημικά δεδομένα. Αυτός ο κομήτης είχε έρθει προς τα μέρη μας από το εξωτερικό ηλιακό σύστημα τρία χρόνια νωρίτερα και πέρασε κοντά από τον Δία. Η βαρύτητα του Δία άλλαξε την τροχιά του κομήτη και τον έστειλε κατευθείαν πάνω στη Γη.
Επιφυλάξεις αστρονόμων για την ασπίδα της Γης
Τη μεση οδο της αστρικής διπλωματίας προτιμά ο Χαλ Λέβισον, αστρονόμος στο ερευνητικό ινστιτούτο του Κολοράντο, που μελετά την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος.
Ο επιστήμονας εξηγεί πως ο Δίας μπορεί να είναι προστάτης της Γης ή επικίνδυνος ανάλογα με την προέλευση των κομητών. Ο Λέξελ, ο Σουμέικερ-Λέβι 9 και πιθανώς αυτός που χτύπησε τον Δία την περασμένη Κυριακή, προήλθαν από μία παγωμένη ζώνη διαστημικών θραυσμάτων, γνωστή με την ονομασία Ζώνη Κουίπερ, που βρίσκεται έξω από την τροχιά του Ποσειδώνα. «Ο Δίας μάλλον αυξάνει τον κίνδυνο έκθεσης της Γης σε αυτούς τους κομήτες».
Από την άλλη, ο Δίας μας προστατεύει από μία, πιο επικίνδυνη ακόμα, ομάδα κομητών που προέρχεται από το Νέφος του Όορτ. Το νέφος αυτό αποτελείται από ένα τρισεκατομμύριο περίπου πυρήνες κομητών.
Τον πρώτο καιρό μετά τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος, ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός τραβούσαν κοντά τους θραύσματα και τα εκσφενδόνιζαν μακριά. Αυτά έφταναν στο Νέφος του Όορτ. Αλλά ο Δίας και ο Κρόνος, ακόμα πιο ισχυροί πλανήτες, έπαιρναν αυτά τα κομμάτια και τα πετούσαν ακόμα μακρύτερα, έξω από το ηλιακό μας σύστημα.
Κάθε τόσο, ένας κομήτης αποσπάται από το νέφος λόγω ενός διερχόμενου αστέρα και κατευθύνεται προς το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος. Όταν συμβαίνει αυτό, ο Δίας αναλαμβάνει δράση και τους αλλάζει πορεία.
http://anagogi.blogspot.com

Η Γη από τον Άρη

Η Γη από τον Άρη

(Δε θα μπορούσα να αφήσω ένα τέτοιο θέμα.. Σπουδαίο πράγμα θα μου πείτε μια φωτογραφία της Γης και της Σελήνης με zoom out.Ισα ίσα-η φωτογραφία αντικατοπτρίζει την ''δύναμη'' του ανθρώπου που κατάφερε να φτάσει 78 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά-κατάφερε μάλιστα να μειώσει τον χρόνο του ταξιδίου από έξι μήνες σε 39 ημέρες μέσα σε λίγα χρόνια αποστολών.Πέρα από αυτό,όπως αναφέρει και το άρθρο μας βοηθά να αντιληφθούμε ότι είμαστε απλά ένα μικρό μέρος του όλου)

Μια νέα εντυπωσιακή διαστημική φωτογραφία έρχεται να «γράψει ιστορία» και να δώσει ένα ακόμα πλήγμα στον εγωκεντρισμό ή, καλύτερα, τον γεω-κεντρισμό μας. Πρόκειται για την πρώτη εικόνα της Γης και ταυτόχρονα του δορυφόρου της, που έχει ποτέ τραβηχτεί από τον Άρη και γενικότερα από οποιονδήποτε άλλο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος.

Η εικόνα ελήφθη από το σκάφος Mars Global Surveyor της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το οποίο εκτοξεύτηκε το Σεπτέμβριο του 1997 και έκτοτε βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο πλανήτη».

Η φωτογραφία δείχνει τον πλανήτη μας -και πιο πέρα τη Σελήνη- σε σχήμα «μισής Γης», τυλιγμένη από το απέραντο σκοτάδι του διαστήματος – μια ακόμη υπόμνηση για το πόσο μυστηριώδης και εύθραυστη είναι η ζωή μας.

Η NASA έχει επεξεργαστεί ψηφιακά την φωτογραφία, ώστε η Γη και η πολύ πιο σκοτεινή Σελήνη να είναι ταυτόχρονα ορατές στο ίδιο πλάνο.

Επειδή η Γη και το φεγγάρι είναι πιο κοντά στον ήλιο μας σε σχέση με τον Άρη, εμφανίζουν φάσεις για κάποιον που βρίσκεται πάνω στον «κόκκινο πλανήτη» (δηλαδή η Γη εμφανίζεται ως ημισέληνος, μισός πλανήτης, ολόκληρος κοκ), όπως ακριβώς συμβαίνει για ένα γήινο παρατηρητή που παρατηρεί από τον πλανήτη μας τη Σελήνη, την Αφροδίτη και τον Άρη.

Ο ουρανός και οι πλανήτες

Η σελήνη, σε αύξουσα φάση, συναντά την εικόνα με τους τρεις πλανήτες που αλλάζουν θέση από μέρα σε μέρα.

Σάββατο, 14 Αυγούστου


* Στο ένα τρίτο της απόστασης κατά μήκος της γραμμής από τον Αρκτούρο προς τον Βέγα θα δείτε ένα μικρό ημικύκλιο από αστέρια, είναι ο Βόρειος στέφανος (Corona Borealis). Στα δύο τρίτα αυτής της νοητής γραμμής βρίσκεται και το γνωστό τραπέζιο του Ηρακλή.

* Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία διέρχεται από τον κεντρικό μεσημβρινό του πλανήτη στις 2:09 π.μ. της Κυριακής.


Κυριακή, 15 Αυγούστου

* Με το φεγγάρι να απουσιάζει από το βραδυνό ουρανό, είναι τώρα ο κατάλληλος χρόνος για να εξερευνήσετε με τηλεσκόπιο ουράνια αντικείμενα κρυμμένα στον Οφιούχο και τον Οφη.


* Θέλετε να γίνετε καλύτερος ερασιτέχνης αστρονόμος; Μάθετε τη θέση των αστερισμών με βάση τα πιο λαμπρά αστέρια τους και τους σχηματισμούς τους. Αυτό είναι το κλειδί για να εντοπίσετε και τα διάφορα αντικείμενα από το βαθύ ουρανό με κιάλια ή με τηλεσκόπιο. Ένας πολύ χρήσιμος οδηγός για εύκολο εντοπισμό των αστερισμών σε όλο τον ουρανό είναι το βιβλίο The Monthly Sky Guide (εκδόσεις ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ Θεσσαλονίκης).

* Μπορεί ένα αυτοματοποιημένο τηλεσκόπιο να αντικαταστήσει τους αστροχάρτες; Όπως ο Terence Dickinson και ο Alan Dyer λένε στο Backyard Astronomer's Guide: "Δεν μπορεί κανείς να εκτιμήσει πλήρως το σύμπαν, αν δεν αναπτύξει την ικανότητα να βρίσκει πράγματα στον ουρανό και αν δεν κατανοεί τις ουράνιες κινήσεις. Αυτή η γνώση κατακτάται μόνο όταν κάποιος αφιερώνει χρόνο κάτω από τα αστέρια με φιλομάθεια και με έναν αστροχάρτη στα χέρια." Χωρίς αυτά, "Ο ουρανός ποτέ δεν γίνεται ένα φιλικό μέρος."

* Θέλετε να μυηθείτε στο χώρο της αστροφωτογραφίας; Συμβουλευθείτε το βιβλίο Αστροφωτογραφία(εκδόσεις ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ Θεσσαλονίκης) και αποκτήστε τις κατάλληλες γνώσεις για να φωτογραφίσετε το ηλιακό μας σύστημα και πέρα από αυτό).



Ένας μήνας πέρασε από τότε που λίγοι άνθρωποι πάνω στη Γη έγιναν μάρτυρες του ουράνιου υπερθεάματος που μόνο η Σελήνη και ο Ήλιος μπορούν να προσφέρουν. Ο κυνηγός εκλείψεων και επαγγελματίας φωτογράφος Λουκάς Χαψής αποθανάτισε αυτήν την ουράνια συνάντηση σ' όλες τις φάσεις της από το Νησί του Πάσχα.





ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

* Παρατηρείτε τον Ήλιο καθημερινά (με τη χρήση ενός ασφαλούς ηλιακού φίλτρου) αφού σχεδόν πάντοτε αποκαλύπτονται ενδιαφέροντα φαινόμενα στην επιφάνειά του. Ο Ήλιος βγαίνει από ένα ασυνήθιστα μεγάλο ηλιακό ελάχιστο. Η ηλιακή δραστηριότητα επιταχύνεται, με τις ηλιακές κηλίδες και άλλα μαγνητικά φαινόμενα να συμβαίνουν πιο συχνά τώρα. Η δραστηριότητα θα πρέπει να αυξηθεί για μερικά ακόμη χρόνια μέχρι το επόμενο ηλιακό μέγιστο που αναμένεται γύρω στο 2013. Με φίλτρο Η-άλφα, αποκαλύπτονται πολλές περισσότερες λεπτομέρειες απ' ότι με ένα κοινό ηλιακό φίλτρο. Για καθημερινή ενημέρωση σχετικά με την ηλιακή δραστηριότητα, επισκεφτείτε τον δικτυακό τόπο: www.spaceweather.com.

* Ο Ερμής (με μέγεθος +0,3) φαίνεται πολύ χαμηλά στον ορίζοντα, μισή ώρα περίπου μετά τη δύση του ήλιου, αρκετά μακριά από την Αφροδίτη, κάτω και στα δεξιά της. Θα τον εντοπίσετε μ' ένα ζευγάρι κιάλια.

* Η Αφροδίτη (μέγεθος -4,3), ο λαμπρός Αποσπερίτης, φαίνεται στο δυτικό ουρανό στο λυκόφως και νωρίς το βράδυ. Με τηλεσκόπιο, ο δίσκος της Αφροδίτης είναι φωτισμένος κατά το ήμισυ.

* Ο Άρης και ο Κρόνος (μέγεθος +1,5 και 1,1, αντίστοιχα) βρίσκονται πάνω από την λαμπρή Αφροδίτη, σχηματίζοντας ένα τρίγωνο μαζί της. Κοιτάξτε προσεκτικά αφού οι δυο πλανήτες είναι λιγότερο από 1% φωτεινοί από την Αφροδίτη. Το τρίγωνο αλλάζει σχήμα από μέρα σε μέρα.

* Ο Δίας (μέγεθος -2,7, στους Ιχθείς) λάμπει ψηλά στον νοτιοανατολικό ουρανό τα μεσάνυχτα. Ανατέλλει περίπου στις 10:30 μ.μ. Τίποτα άλλο δεν είναι τόσο λαμπρό στον πρωινό ουρανό! Η Μεγάλη Ερυθρά κηλίδα του Δία και η μικρότερη κηλίδα (γνωστή σαν "Red Spot Junior") έρχονται όλο και πιο κοντά και πρόκειται να συναντηθούν στις επόμενες εβδομάδες ή μήνες. Η Μικρή Κηλίδα φαίνεται πάνω και στα δεξιά της Μεγάλης Κηλίδας.



Η άλλη πλευρά του Δία, μακριά από την Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα, δείχνει μόνο πολύ λεπτά, διακοπτόμενα ίχνη από τη Νότια Ισημερινή Ζώνη. Η ζώνη αυτή είναι περίπου τόσο πλατιά και σκοτεινή όσο η Βόρεια Ισημερινή Ζώνη που φαίνεται στην φωτογραφία αυτή κάτω από το κέντρο. Η Νότια Ισημερινή Ζώνη ίσως εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά είναι κρυμμένη κάτω από ένα νέο στρώμα οπό λευκά, μεγάλου υψόμετρου σύννεφα αμμωνίας. Αυτά τα σύννεφα θα μπορούσαν να αρχίσουν να καθαρίζουν ανά πάσα στιγμή, επιτρέποντας τη θέαση για μια ακόμη φορά της ζώνης κάτω απ' αυτά. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη με τηλεσκόπιο Takahashi Mewlon-210, με την μονόχρωμη κάμερα DMK 21AU04.AS και TeleVue 2,5 Powermate, από τον Αντώνη Παντελίδη.


* Ο Ουρανός (μέγεθος 5,8 στους Ιχθείς) βρίσκεται στο υπόβαθρο του Δία, περίπου 3° στα δυτικά του. Με τηλεσκόπιο, ο Ουρανός είναι μόλις 3,6 δευτερόλεπτα του τόξου σε φαινόμενη διάμετρο, συγκρινόμενος με τα 473 του Δία.

* Ο Ποσειδώνας (μέγεθος 7,8, στα όρια μεταξύ Υδροχόου και Αιγόκερου) βρίσκεται ψηλά αργά το βράδυ. Εδώ θα δείτε αναλυτικούς χάρτες του Ουρανού και του Ποσειδώνα: http://www.skyandtelescope.com/observing/highlights/85530917.html

* Ο Πλούτωνας (μέγεθος 14, στον βορειοδυτικό Τοξότη) βρίσκεται ψηλά στα νότια αφού πέσει το σκοτάδι. Εδώ θα δείτε αναλυτικούς χάρτες του Πλούτωνα: http://www.skyandtelescope.com/skytel/beyondthepage/89002802.html
ΠΗΓΗ

Διαστημικός Σταθμός: ρεκόρ παραμονής δύο αστροναυτών στο κενό

Αύγουστος 8, 2010


Δύο αμερικανοί αστροναύτες από το Διεθνή Διαστημικό σταθμό (ISS) παρέμειναν οκτώ ώρες στο διάστημα αλλά απέτυχαν να αποσυναρμολογήσουν τη σπασμένη αντλία του συστήματος κλιματισμού που έσπασε την περασμένη εβδομάδα, ανακοίνωσε σήμερα η NASA.

Όπως αναφέρεται οι δύο αστροναύτες Vilok Doug και Dishon Koldvel παρέμειναν έξω από το διαστημικό σταθμό οκτώ ώρες και τρία λεπτά. Το χρονικό αυτό διάστημα παραμονής εκτός του Σταθμού είναι το μεγαλύτερο στην ιστορία του Διαστημικού Σταθμού, στον οποίο έχουν γίνει ήδη άλλες έξι αποστολές αστροναυτών.

Όπως μετέδωσε το Reuters επικαλούμενο αξιωματούχους της NASA στο Χιούστον, το σύστημα κλιματισμού έπαυσε να παρέχει αμμωνία με αποτέλεσμα τη μη λειτουργία του συστήματος.

Η δεύτερη έξοδος των αστροναυτών έχει προγραμματιστεί για την Τετάρτη με σκοπό να αποκολλήσουν τη χαλασμένη αντλία και να τοποθετήσουν μια νέα στη θέση της.

Κόσμος-- Γιῶργος Ἐχέδωρος

Σπάνιο άστρο νετρονίου ανακαλύφθηκε από PC εθελοντών

Τα πάλσαρ είναι άστρα νετρονίων που περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα και εκπέμπουν δέσμες ακτινοβολίας από τους μαγνητικούς πόλους τους

Ένα ζευγάρι Αμερικανών και ένας Γερμανός χρήστης, που συμμετείχαν εθελοντικά σε ένα ανοιχτό ερευνητικό πρόγραμμα, ενημερώθηκαν από τους αστρονόμους ότι οι υπολογιστές τους είχαν ανακαλύψει ένα σπάνιο πάλσαρ σε απόσταση 17.000 ετών φωτός.

Το ζεύγος Κρις και Χέλεν Κόλβιν από την Αϊόβα των ΗΠΑ, όπως και ο Ντάνιελ Γκέμπχαρτ από το Μάινζ της Γερμανίας, είχαν εγκαταστήσει στα PC τους το λογισμικό Einstein@Home, το οποίο αξιοποιεί το πλεόνασμα επεξεργαστικής ισχύος του υπολογιστή χωρίς να ενοχλεί το χρήστη (το πρόγραμμα τρέχει συνήθως ως προστασία οθόνης  ή screensaver).

«Είναι μια συναρπαστική στιγμή για το Einstein@Home και τους εθελοντές μας. Αποδεικνύει ότι με τη συμμετοχή του κοινού μπορούμε να ανακαλύπτουμε νέα πράγματα στο Σύμπαν» δήλωσε ενθουσιασμένος ο Μπρους Άλεν, επικεφαλής του προγράμματος και διευθυντής του Ινστιτούτου Βαρυτικής Φυσικής Max Planck στη Γερμανία.

To Einstein@Home είναι ένα από τα πολλά ερευνητικά προγράμματα «κατανεμημένης επεξεργασίας», στα οποία ένα επιστημονικό πρόβλημα  χωρίζεται σε επιμέρους κομμάτια και διαμοιράζεται σε χιλιάδες υπολογιστές που εργάζονται ταυτόχρονα. Ένα άλλο, γνωστότερο τέτοιο πρόγραμμα είναι το SETI@home, το οποίο βασίζεται σε υπολογιστές εθελοντών για να εντοπίσει εξωγήινους σε σήματα από ραδιοτηλεσκόπια.

Η ανακάλυψη του σπάνιου άστρου νετρονίων -ενός πάλσαρ- δημοσιεύεται την Παρασκευή στο Science Express, τη διαδικτυακή έκδοση του κορυφαίου περιοδικού Science.

Τα άστρα νετρονίων δημιουργούνται όταν ένα άστρο μεγάλης μάζας εξαντλεί τα καύσιμά του και συρρικνώνεται λόγω της ίδιας του της βαρύτητας. Τα πάλσαρ είναι μια κατηγορία άστρων νετρονίων που περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα και εκπέμπουν δέσμες ακτινοβολίας από τους μαγνητικούς πόλους τους, περίπου όπως ένας φάρος εκπέμπει περιστρεφόμενες δέσμες φωτός.

Το νέο πάλσαρ βρίσκεται 17.000 έτη φωτός από τη Γη στην κατεύθυνση του αστερισμού της Αλώπεκος. Το ασυνήθιστο χαρακτηριστικό του είναι η εξαιρετικά μεγάλη ταχύτητα περιστροφής, μία φορά ανά 0.0245 δευτερόλεπτα. Οι αστρονόμοι υποθέτουν τώρα ότι το νεκρό άστρο άρχισε να περιστρέφεται ταχύτερα όταν κατάπιε υλικό από ένα γειτονικό άστρο που έχει πλέον έχει εξαφανιστεί.

Κανείς από τους τρεις ερασιτέχνες αστρονόμους δεν γνώριζε λεπτομέρειες για τη φυσική των πάλσαρ. Ο Κρις και η Χέλεν Κόλβιν εργάζονται από το σπίτι τους ως επαγγελματίες της πληροφορικής, ενώ ο Ντάνιελ Γκέμπχαρτ είναι διαχειριστής συστήματος στο Πανεπιστήμιο του Μάινζ.

Συνολικά 262.000 εθελοντές από 192 χώρες έχουν κατεβάσει και εγκαταστήσει το λογισμικό του Einstein@Home.

Ο βασικός στόχος του ερευνητικού προγράμματος είναι ο εντοπισμός των λεγόμενων βαρυτικών κυμάτων, δηλαδή κυματισμών στο χωροχρόνο που προκαλούνται από ορισμένα βίαια φαινόμενα στο Σύμπαν.

Μέχρι στιγμής η αναζήτηση αυτή δεν έχει αποδώσει, οπότε οι υπεύθυνοι του προγράμματος αποφάσισαν να αφιερώσουν το 35% της προσπάθειας στην ανακάλυψη πάλσαρ από σήματα που καταγράφει το μεγάλο ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο.

Ανάλογα ερευνητικά προγράμματα κατανεμημένης επεξεργασίας είναι το Rosetta@Home, που υπολογίζει την τρισδιάστατη δομή πρωτεϊνών, και το Galaxy Zoo που ταξινομεί τους γαλαξίες.